Staidéar miotaseolaíochta Gaulish-gallic. 2021

Gallic-mythology-2021-staidéar. Ag cur san áireamh gur mharcáil na déithe Gallic teanga ár sinsear go soiléir, rinne mé staidéar domhain ar an teanga chun tréithe gach ceann de na déithe, na bandia agus na laochra miotasacha a thabhairt amach. Déantar staidéar ar thart ar 700 déithe agus teideal sa chuid seo. Baineann gach ceann acu le hatmaisféar éadrom ar leith. A bhuíochas leis an obair seo, beidh mé in ann miotaseolaíocht Galltach a rianú agus í a nuashonrú. Ansin a scríobh saothar deiridh is féidir a dháileadh ar gach duine againn. Cnuasach téacsanna nár scríobhadh ag an am a bhí ann agus chun meas a thabhairt ar úsáidí áirithe, beidh grafaicí stíl Gallic den chuid is mó sa leabhar críochnaithe. Is córas líníochta iomlán é a úsáideadh mar scríbhneoireacht ag tús an cheantair Gallic. Ansin tiocfaidh am nuair a bheidh orainn an tríú leabhar, leabhar na todhchaí, a scríobh. (Má imbhuaileann roinnt léirmhínithe, tugtar faoi deara iad le chéile, ní mór dúinn an nasc a aimsiú fós. Bhí na scéalta an-ildaite ag an am). Bhí timpeall tríocha príomh-dhia agus bandia ann a fhreagraíonn do fhorbairt an fhéilire. Rothlaíonn an córas iomlán le suíomh na réaltaí, na pláinéid, marcach na gealaí agus an seoltóra, an charioteer, an charbad gréine (carbad ama). Ba reiligiún fealsúnachta é, solas na réaltaí a chlúdaigh ár saol. Sin é an fáth nár thóg ár sinsir áiteanna adhartha clúdaithe go hiomlán, choinnigh siad an solas deified freisin. Ag an tús.... Bhí sé i bhfad, fada ó shin. Ag tús stair an chine daonna, bhí an poitéinseal neamhfhoirmiúil seo de chineál an duine a ghluaiseann in úscraí a bhfuil oibleagáid orthu éabhlóid an tsaoil. Ar dtús d’fhéadfá a rá, thit síol ón spéir réalta agus chuaigh sé go domhain isteach sa láib luath, theip ar Lias é. Rugadh crann a chaithfidh a bheith ina dhomhan beagán níos déanaí. Ansin ón gcrann seo a rugadh spiorad a iomadaíodh agus a thug breith ar gach speiceas beatha ar domhan. Bhí cuid den solas iontu ag an mbeo go léir. Tá na prionsabail chéanna acu inniu. D’oscail clann garpháistí na sean-bheach a súile leathan chun leas a bhaint as an manna a chothaigh gach duine, agus rinne an hominid dearmad go raibh sé ag teacht, go aisteach mar gheall air agus faoi dheireadh, is é an fáth gur chruthaigh sé é féin ina dhiaidh sin, an fear sin, ró-mhillte do chréatúr , thosaigh sé ag caitheamh an domhain nár thuig sé anois. Bhí an spiorad bunaidh éadrom ann i gcónaí agus lena leanaí neamhiontasacha shocraigh sé rud éigin a dhéanamh níos fearr, sea, i bhfad níos fearr. Ba ghá oideachas a chur orthu, meas a thabhairt dóibh, áit a shannadh dó. Níor labhair an crann teanga na bhfear, mar sin in ionad iarracht a dhéanamh iad a chur ina luí, thaispeáin sé na céad cosán dóibh, agus ní raibh ach spiorad diaga mar thoradh ar cheann acu. Saol an duine ag leathadh, ach sna pangs agus turpitudes a chuireann an saol corpartha orthu. Is beag duine a tháinig go dtí an spiorad lonrúil, fíorbheagán. Chruthaigh an cúpla duine seo foraois smaointe na déithe. Is é a scéal féin go bhfuilim chun iarracht a dhéanamh insint duit tríd an staidéar seo. Alixion Alixion I samhlaíocht Gallic, bhí rudaí ann a bhí socraithe lasmuigh den domhan fisiceach i bhfad sula raibh sé ann. Bhí miotas ann a raibh muid ag caint timpeall na tine, sin Alixion. I bhfad roimh na déithe agus na fir ar talamh, i ndomhan dearmadta, bhí cathair nó oileán as a dtáinig taistealaithe. Dúradh gur sheas Alixion eolas agus síocháin, an chumhacht gach rud a shamhlaíonn duine a dhéanamh, nach bhfaigheadh daoine bás, choíche, agus go gcoinneodh siad an corp céanna i gcónaí. Ní fios cathain a bhí an Alixion ann, ba chosúil go raibh sé ann i gcónaí. Dúradh trí a chuid iontais a insint go mion nach raibh aon bhreith agus bás ann, go raibh an chathair ann i gcónaí, cosúil lena háitritheoirí agus gur ó am go ham a tháinig emissary chuig an domhan aitheanta chun eolas agus athrú a thabhairt ann . Cosúil le dia ó chruinne eile nach raibh an t-ádh ar eolas againn. Ón gcathair seo, níl a fhios againn ach go bhfuil bealach ann le dul ann, bealach uathúil uathúil nach raibh a fhios ag mórán daoine fós cá raibh sé. Bhí brionglóid ag gach duine dul ann. NB: go deimhin tá sa teanga Gallic rianta cathrach, áit a bhfuil tagairt iontach ann ar a laghad, nach bhfuil ann sa domhan fisiceach nó síceach Gallic ach i gcuid eile a mheastar a bheith mar chuid den chuimhne nó níos faide i gcéin an ceann seo. Cruinne eile nó spás éitear? Tá sé deacair rud éigin lasmuigh den am a mhíniú gan níos mó sonraí a bheith agat. Ní hé seo Alesia an domhain Terran cé go gcaithfidh an chathair a hainm a fháil ar iasacht ón Alixion. Abaginus. Shíolraigh Lugus ó na flaithis trí na sléibhtees an bandia Pyrenn, ag cromadh thar imeall torrent raging, d'fheicfeadh sé cé chomh soiléir agus a bhí an t-uisce. Seo an áit ar rugadh ABaginos, ar a dtugtar Baginus freisin, an trédhearcach. Bhí sé seo ag tarlú i gcríoch na Bigerriones. Bhí sé ina genius neart. Bhí an dara ceann ag adhradh an tsolais láidir, thug a chuid uiscí beocht na mbeach dóibh, fíordhraíocht draíochta. Bhí a gcuid súl soiléir criostail, díreach cosúil lena gcraiceann, le sparkle cáiliúil sa lár. Chuir an foinse draíochta agus meisciúil seo chun cinn iad i ngach aimsir ar fhánaí crua na Piréine. Ba iad "na daoine a bhogann go leor". Bhíodh siad i gcónaí bródúil as a bheith ar na daoine is buaine agus rith siad trí na haillte chun a fháil amach cé a bhainfeadh an barr amach, a deirtear gurb iad na daoine is géire agus is gasta. Seo an áit a raibh cloch cinnteachta Baginus, grianchloch ar a tugadh "Abagi", trédhearcacht. Tá sé ar eolas gur chuir an genius crann faoi leith a thug torthaí inmharthanacht agus úsáidí míochaine eile, an fheá sléibhe, ar a dtugtar "Fagus" ar an mbarr freisin. Tá a fhios againn freisin gur chosain sé Gallia ar roinnt ócáidí míorúilte. Tá a fhios agat ... Gallia, an ceann ar a dtugtar Gaia ag na Gréagaigh. Nb: Tarlaíonn sé go bhfuil an téarma i measc díospóireachtaí téite maidir le bunús Ind-Eorpach mar a thugtar air. Le tacaíocht ó dhaoine a tháinig ón oirthear. Treibh Bhíobla atá ag tosú dáiríre ag rith “ar an mbean” ag labhairt liom go béasach. Glaoim orthu "treibh mhac mhac an séabra". Is féidir liom a rá leat go beacht gur "Fagus" é "Bagus" an fheá ". Cá as a dtagann focal a bhfuil aithne mhaith ag an tuath air:" Pagus ", an tír. Ainmníonn sé trédhearcacht áit as ciorcal agus ní a entourage mar atá i gcásanna eile. Nb2: cuireann an rapprochement seo idir an fheá agus an tír (an 1ú ríocht) iontas orm an bhfuil dhá chrann eile ann a shainmhíníonn na hAlios (an 3ú ríocht) agus an andernad, fuinseog, toisc gurb é an dair an Darach (an 2ú ríocht). agus saileach an dá chrann is tábhachtaí eile. ????? Abandinos Foinse pian ab ea na sochraidí, duine ar a dtugtar sna chuimhneacháin seo dia de na paisin íochtaracha, Abandinos. An té a itheann pian agus feoil marbh. Maidir leis na Gaeil, beirtear an corp óna thalamh, agus nuair a bhíonn sé ró-thuirseach nó ró-ghortaithe, caithfidh siad an méid a thug an talamh dóibh a thabhairt ar ais. Dá bhrí sin, bhí dia na dónna istigh ag ceansú. Ansin chuir an t-anam tús lena thuras tríd an limbo ama chun teacht le chéile arís ar an talamh céanna, áit ar fhág sé a chorp deireanach. Ba é Abandinos dia na dtailte donn, geataire ón domhan eile. Nuair a bhí sé áirsí a fuair na hiarsmaí ashy, ba é teas Abandinos fós a rinne an leathar cré gréisceach. An rud a thagann ón talamh a bhaineann leis, tiocfaidh sé ar ais chuige i gcónaí. Filleann an t-anam, ar a shon féin, i gcónaí chun athchónaí a dhéanamh ar thír na bhfear. Measadh gur ofráil, gníomh uasal, a bhí i gcorp a adhlacadh, urn, i dtalamh naofa. Abelio. Dia ar domhan Albios ab ea Abelio. Lá amháin, tháinig sé anuas go talamh chun aontú le pyrenn, nimf an tsléibhe. Chuala go leor daoine na ráflaí glórach ag eascairt as ceann de na gleannta torthúla, soilse ag spalpadh trasna na spéire, chuir clamors glowing an spéir scamallach trí thine ar feadh tréimhsí fada. Go luath ar maidin, rugadh leanbh ó Aontas na sléibhte agus na báistí, Millaris an t-ainm a bhí air, ba aoire é, an chéad duine. An oíche sin, chroith na cnoic i bhfad, ag síneadh níos faide ó thuaidh, agus beidh cuimhne againn air go ceann i bhfad. Nuair a bhí gá ag daoine le grá a spreagadh, sheinn siad litanies fada ag bun cantalon Abelio. Mar sin, d’fhan roinnt lánúin le chéile ar feadh a saoil agus fiú ina dhiaidh sin. Chroith fórsa virile amhrán Abelio croí na gcnoc, agus chuir aibhneacha na beatha ar foluain. Abnoba Tá cónaí ar Abnoba agus a iníonacha sna háiteanna is iargúlta. Sna scents meisciúla, faoi na clocha tais, timpeallaithe timpeall trunks na gcrann ollmhór nó fós feadh aibhneacha atá teorantach le raithneach dosháraithe. Tá, i gcroílár an nádúir phríomha, i gcás nach bhfuil cead ag daoine dul, pálás dofheicthe ina bhfuil rúin an nudity fiáin ag an bhanríon seo. Bhí sióga ann i gcónaí, ó bhreith an domhain bhí spraoi acu cheana féin sna linnte, i bhfolach ó éilliú na bhfear. Bhí eagla ar an dara ceann acu ar na Abnobae, thug na Drugaí rabhadh dóibh: "ná téigh riamh domhain sna foraoisí, mar tá sióga an ghairdín bhunaidh ann, tá na rúin seo toirmiscthe duit ag na déithe, má théann tú i bhfiontar ann, ní thiocfaidh tú ar ais go dtí do thithe go deo! Cuirfidh siad féarach ort ansin’ féar agus rollaíonn tú neantóga! Beidh an asal dearg sin agat ar feadh blianta fada! " Agus mar sin níor tháinig éinne i ngar dó riamhs de na háiteanna naofa seo, bhuel beagnach aon duine toisc go meallann an draíocht daoine meargánta a chaithfidh a gcinniúint a ghránna. “Fiachóir ab ea Abnoba, tarchuireadh a hóige síoraí chuig a hiníonacha”, mar sin chuimhnigh muid ar an 1ú aois, tréimhse sna brístí, labhair muid faoin áit ar cruthaíodh an domhan, go domhain san fhoraois mhór. Tréimhse nuair a bhí comhchuibheas i réim sna ríochtaí glasraí, ainmhithe agus mianraí, suaimhneas a choinnigh na Abnobae go maith. Go dtí lá amháin, ba bhreá le duine dul agus cur isteach orthu. Bhí tuathánach ag iarraidh fearann na sióg a ghabháil, ach toisc go raibh an iomarca eagla orthu cur ina gcoinne go díreach, bhí an smaoineamh dúr aige an fhoraois iomlán a chur trí thine. Abnoba a bhí mar a bhí sí, atógadh í cibé áit a raibh sí, is ar éigean a bhíonn na carraigeacha is lom a sheasann ina bealach. Mar sin, fuair an tuathánach a shamhlaigh go raibh sé ina mháistir ar thalamh na déithe, go luath gur thug luibheanna agus ainmhithe ionradh air ó gach taobh agus a tháinig ar ais níos mó. Ba ghearr go raibh air tearmann a fháil ar cheann de na carraigeacha barren agus caisleán a thógáil ann. Ach rith an t-uisce amach toisc nach raibh sé ag cur báistí ann a thuilleadh. Ghluais na scamaill ón scairp, gach uair a choinnigh dia na gaoithe siar iad. Bhí an dún le tréigean go luath, bhí an tuathánach díreach tar éis a thuiscint nach bhféadfadh duine troid i gcoinne an dúlra féin. Is ar éigean a d’fhéadfá páirt a ghlacadh ann ar do leibhéal pearsanta féin. Abosine. Bhí fear ann darbh ainm Abosïne, chuir na Drugaí oideachas air nuair a bhí sé fós ina pháiste. Níos déanaí, agus é ina dhéagóir, d’úsáid sé droch-dhraíocht. In ionad dul i gcomórtas le Cruinne réaltaí na hoíche, ba bhreá leis an ghrian a fhéachaint. Cuireadh cosc air toisc go raibh paisin infernal reborn, a dúradh. Bhí dazzled sé agus rinne sé dearmad ar a theagasc. Nuair a bádh an ghrian a intinn, ba é a chroí a théigh sé i bhfad an iomarca sa deireadh. Ón áit sin d’éirigh Abosïne bródúil, ionsaitheach, ní raibh meas aige ar aon duine nár ghéill dó go toilteanach nó le fórsa. Bhí fearg ar na déithe agus chuir siad créatúr darb ainm Orgetorix chun deireadh a chur leis an drochíde dhaonna seo. Bhí an trioblóid ag screadaíl os ard go raibh sé níos láidre ná na cinn eile go léir, agus lá amháin bhuail sé leis an gcréatúr cois na habhann. Bhí sé ag iarraidh an ghrian a chur ina éadan chun inspioráid a tharraingt óna neart, ach chuir rud éigin cosc air é a dhéanamh. Gan aird, d’ísligh sé a cheann le frithchaitheamh na habhann ach chlúdaigh scáth glas dromchla an uisce. Ba é an Orgetorix é, créatúr leath-éisc, leathphlanda. Bhí an buile ag iarraidh é féin a chruthú níos láidre ná na déithe, agus bhuail sé uisce na habhann buí arís agus arís eile. Téann an ghrian amach ina anam, sacrilege a bhí ann. Chaill Abosïne é féin agus ar an gcaoi sin chaill sé a neart go léir os comhair a neart féin, neart an casúir ar a tugadh "ordos". Rinneadh é a chlaochlú láithreach i lile uisce agus ní raibh sé in ann bogadh. Fréamhaithe i ndoimhneacht an spiorad beo. Bhí cuimhne air le fada mar an “cat uisce”, an fear a bhfuil meas aige ar rud ar bith. B’éigean an t-olc a rinne sé a leigheas, agus ó shin i leith d’fhreastail an planda seo ar na céadfaí. Nb: Is é "Ordos" casúr na Tanaris, is é an Orgetorix an créatúr a shainíonn teorainneacha an bhraite. Aceachadóireacht. Leis na Drugaí, tá sainmhíniú diaga ar gach rud, na crainn, na haibhneacha, na clocha, an ghaoth ... Bhí dia ar áilleacht an domhain mianraí darb ainm Aceïo, a bhfuil aithne mhaith air sna Gaeil go léir. Rinneadh sléibhte iomlána a aontú, treibh, ar tugadh onóir do na Nantuates go háirithe, ba í an diadhacht nár mhór a agairt chun soláthairtí áirithe a fháil. An bhunchloch a ghearrann, na casúir cloiche, an marmair réidh. Rinne sé seo an obair níos éasca do go leor ceirdeanna. Bhí Aceïo fiú mar dhia na gclocha rotha. Dhíol a ceannaithe chairn de charraigeacha úsáideacha. Ba é an dia smaoinimh carraigeacha agus beanna géara. Uaireanta thairg na féitheacha fite fuaite na n-aislingí iontacha, an tuiscint ar dhínit shaol fisiceach an chruthaithe, ar a háilleachtaí fite fuaite agus daite. Tá rud éigin Acedíola in iris an tsúil dhaonna, rud mianra freisin. Nb: féach Aois aois. Acesonios Rinne na déithe idirghabháil i ngach rud, ar gach riachtanas, ag gach ceistiú, ar leigheasanna. Mar sin a rugadh Acesonios, dia na n-aislingí iontacha. Iarradh air codladh go gasta, d’fhonn a bheith in ann sosa chomh maith agus ab fhéidir. Bhí sé ina dhia uaisle agus de chruth meabhrach agus fisiceach maith. Rochtain a fháil ar staid dea-thoil, is é sin, rud ceansaithe, intinn chobhsaí. Mar sin chuaigh Acesonios sa tóir ar an dusii nightmarish, cheadaigh sé scíthe maith. Bhain luibheanna a úsáidtear le haghaidh frithdhúlagráin go háirithe leis. Dia cneasaithe a bhí ann, ciallaíonn Acesonios: socrú na mbrionglóidí. Accoros. Roinnt rudaínach bhfuil sé chomh furasta buille faoi thuairim, tá fadhbanna an tsaoil laethúil ina legion. Dhírigh muid, chasamar na smaointe i ngach treo ach uaireanta, bhí cloch dhubh na deacrachta ró-ard agus ró-dhubh go háirithe le sárú. Ba sna chuimhneacháin seo a agraíodh Accoros, seanfhear na sléibhe. Dia cliste, cliste, taithí, an-ghasta a bhí ann. Rinne sé an nasc idir an spéir agus na fir, bhí sé ina chónaí sna cathracha arda sláintiúla sna sléibhte, iad siúd a bhí níos gaire don spéir. Nuair a theastaigh sé ó dhuine a lorg inspioráid dhiaga Accoros, iarradh air féachaint i dtreo na háite ina raibh sé ina chónaí, na mílte ciliméadar uaidh uaireanta, ar an mbuaic le caipín sneachta, agus paidir a ofráil dó. Bhí sé cosúil le agairt ar an spiorad fuar, diongbháilte, saor ó na tóirsí paisean níos ísle ón domhan íochtarach. Ba é Accoros dia na cruinneachta diaga, an té a thug léargas ar intinn na bhfear, an té a roinn gach rud. Dia appeasement spioradálta freisin, ach níos gaire do na flaithis. Dia omens a bhí ann. B’fhéidir go dtagann an focal i bhFraincis ó sheanchuimhní a tháinig anuas chugainn. Augure-Accoros ... Adacrios: Divinity dwarf na bawds Adamos. An bealach fada. Níl a fhios agam cathain a thosaigh sé Bhí mé óg nuair a d’imigh mé, cén fáth go díreach a ndeachaigh mé? .... Níl a fhios agam fós. Bhí rud éigin ag treorú dom, rud a bhí aisteach dom. Mar sin, bhí mé ag tús rompu agus ní raibh a fhios agam é. Rompu a mhair míle bliain. Shiúil mé ar feadh i bhfad, tháinig mé suas i gcoinne na ndomhan a raibh mé ag tabhairt cuairte orthu, bhí go leor iontas i ndán dom ar an turas, bhí cuid acu go maith ag an tús, ..... go dtí gur shroich mé domhan an damanta, an ríocht anderos a dhó, mar bhí mé i bhfad rófhada, as solas an domhain. Bóthar deacair a bhí ann, ciapadh gan cháim, i ngach áit a chuir na dusios an triail orm, i ngach áit, ag gach céim, ag fulaingt! Fulaingt an choirp, fulaingt an anama, fulaingt do-ghlactha. Bhí na créatúir ifreannacha á lorg agam agus b’éigean dom dul i bhfolach, gan aon rianta a fhágáil i mo dhiaidh chun maireachtáil, bhí an chontúirt i ngach áit. Nuair a chodail mé chodail mé mar fhear marbh agus léim beithígh uafásacha fiáine i m’aghaidh chun mé a mhúscailt, bhí faitíos orm roimh mo shúile mar bhí na ballaí timpeall orm dall orm. Nuair a bhí mé i mo dhúiseacht bhí mé i mo chónaí mar undead ..... ach an raibh mé fós beo? Níl a fhios agam cén fórsa a lig dom dul chun cinn uaireanta, mar gheall air seo go léir, chuaigh mé chun cinn, gan dóchas, agus mar sin thrasnaigh mé áiteanna agus tíortha iomlána scriosta ... ag bun na duibheagán is measa bhí orm troid chun dul suas beanna. a thug ar ais chuig abysses mé. I ngach áit ar cuireadh bac ar an mbóthar dom, b’éigean dom na constaicí go léir a sheachbhóthar, taobh thiar de ní raibh ach duine amháin acu i gcónaí ag cur i bhfolach roinnt eile .... ordeal uafásach. Ní raibh a fhios agam fiú cé a bhí ionam, cé a bhí ionam, ní raibh a fhios agam fiú cá raibh mé tagtha agus cá raibh mé roimhe seo ..... dá mbeinn ann .... ba fhada é seo bóthar, agus le linn na gcéadta bliain ar fad, níor fhoghlaim mé ach rud amháin ... tháinig muid i dtaithí ar an áit a stopann muid ag smaoineamh, ach mar sin féin caithfimid dul go dtí deireadh an bhóthair ... agus bhí mé ann. Agus ansin lá amháin chonaic mé an solas. Ar dtús, ní raibh mé in ann rith a thuilleadh, ach bhí mé ag dul le céim mhuiníneach i dtreo domhan éigin nach raibh ar eolas agam fós. Bhí sé fuar, shéid gaoth géar tríom go dtí an cnámh. Ní raibh a fhios agam ach ansin go raibh mé as na anderos, socair i gceannas timpeall. Chuir an rud a chonaic mé i lár an tsolais iontas orm, agus gigantic á chodladh, ina shuí i lár imréitigh a bhí clúdaithe le emeralds. Bhí sé ollmhór, shroich a cheann na scamaill! Cad a deir mé? Ba iad na scamaill a cuid gruaige. Dia a bhí ann, cinnte. Ritheadh na laethanta agus bhreathnaigh mé ar an dia, san oíche bhí réaltaí ar a cheann aige, faoin lá ar éigean gur bhog sé, bhí sé trom agus láidir. Níl a fhios agam an méid ama a chaith mé ag féachaint air mar seo, míonna b’fhéidir. Ansin, beag ar bheag, d’oscail sé a shúile agus d'iompaigh an spéir glas. Bhí na céadta súile aige, na mílte. Bhí siad i ngach áit timpeall orm agus os mo chionn. Rinne mé iarracht breathnú air san aghaidh ach bhí sé dodhéanta, mar bhí sé ag féachaint orm i ngach áit ag an am céanna. Bhí craic ollmhór le cloisteáil, labhair an dia agus dúirt sé seo: fáilte roimh Adamos, tá tú ar ais sa bhaile ... fianna bán. Ónár dtrialacha a thagann slánú, Cuireann an turas sna anderos brú orainn i dtreo cruthaitheachta diaga. Tugann damhsa na séasúir athnuachan agus feabhsú dúinn. Tá a lán le déanamh agat fós. Bhraith mé ansin gur fhás brainsí de chineál éiginTá sé ar mo cheann, cosúil le hiontas an tsaoil a sheas romham. Adiantos. Bhí demigod ann darb ainm Adiantos, dia an tsolais a bhí ann a raibh a lán spraoi ag déanamh iontais de dhaoine fós. Duine simplí a bhí ann ar dtús, ach lá amháin thug Lugus fáinne cumhachtaí eisceachtúla dó. Sin ag taitneamh i ngach cás, agus aithris a dhéanamh ar rudaí an phaisinéara trí neart níos mó a thabhairt dóibh. Bhí ainm ar an bhfáinne seo: na Adiantunnes. An ceann ina bhfuil draíocht na zeal. Bhí sé ina cheannaire iontach, an-cháiliúil, go simplí ag daoine bambú. Ní raibh a fhios ag aon duine go raibh a chumhacht sa bhfáinne, ó am go ham chonacthas dó ag séideadh ar an bhfáinne agus é á chuimilt ionas go ngabhfadh a spréach na súile timpeall. D’ardaigh an ceol ina n-intinn, agus iad á n-iompar ar luas seasta a d’ordaigh poist éagsúla a dhéanamh. Chuir an corraíl tobann seo éad orthu, agus iad bródúil as a mbród agus chuir siad iad féin ag seirbhís Adiantos. Nb: sa primo-theanga, "Adi": an smaoineamh taobh istigh, "Ana": an seánra, Atu: an príomhfheidhmeannach is faighteoir. "An ceannaire a úsáideann an smaoineamh" nó "an cineál smaointeoireachta." Adido. Bhí ár sinsir na Gaeil ina gcuid ama na ceardaithe is fearr san Eoraip. Chuir Adido an radharc álainn ar rudaí a rinneadh go maith i láthair, ag labhairt go gairmiúil gur genius adhmadóireachta é. I nGaul, níor oibríodh cloch i bhfad chun rudaí ealaíne a chruthú, adhmad a bhí ann, a fhoirmeacha féitheacha agus daite go léir a bhí mar thacaíocht. Tharraing na rudaí seo aird orthu. Ba genius den domhan thíos é, paisin, normalaíodh an uacht chun buntáistí Adido a sholáthar go maith. Bhí na feistis seo snoite le cruthanna ainmhithe, bhí paisean Augustus ann maidir le hobair bhreá. Soláthraíodh adhmad soladach go maith san áit a raibh Adido ina chónaí, le linn na ngeimhreadh, d’oibríomar seo go léir i giúmar bog. Nb: divinity ealaíon agus ceardaíochta suimiúil. Adsmerios. Ba mhinic a thionóil dia an fhithín leis na diviners, rinne a ghné draíochta an namhaid ba mheasa den dusia dorcha. Dia machnaimh é Adsmerios, cara ársa le Lugus. Is dian-aislingeach é a fheiceann na rudaí nach bhfeiceann daoine eile, cosúil le gach éan dubh, tugann sé rabhadh do dhaoine nuair a bhíonn contúirtí le feiceáil sa scáth. Is cara dílis é a thagann ar ais i gcónaí dóibh siúd a mheasann sé a bheith aige féin. De bharr a chleamhnaithe inferior is seirbhíseach maith é, tá radharc fada air agus tá sé cosanta. Deirtear go dtugann sé léargas ar intinn leisciúil, a chleamhnas ainmhíoch, instinctach, spioradálta, níl aon amhras ach gurb é corprú an mhachnaimh é, an té a thugann suaimhneas. A sealgair dusii. Ba shiombail thábhachtach é Adsmerios de chomhghuaillíocht na bhfear agus na máthar dúlra, ba é protractor shaol na sinsear é. NB: tá gach rud déanta ag an Catho chun siombail an mhí-áthais a dhéanamh de toisc gur teachtaire é leis an domhan eile. Bhí eagla i gcónaí ar na obscurantists. Tá gné shamanach cruthaithe ann arís, is comhairleoir é Adsmerios. Adsulata. Draoi, banphrionsa ab ea Adsulata. Bhí a chumhacht paiseanta, ach as na paisin mhilis sin a dhéanann ceannairí, uaisleacht anama i measc daoine eile. D'éist sí le ríthe agus lena muintir. Mar divinity baineann, bhí sí freagrach as an saol, ag cinntiú nach dtéann na sruthanna amach riamh, is í an té a chuir ar fáil iad nuair a bhí laige treibhe le feiceáil. Bhí sí ina fáidh breacadh an lae agus breacadh an lae. Bhí abhainn tiomnaithe di, eolas ar chultúr na n-uiscí, ba í adsulata ionadaí na draoithe, seers diaga a rinne a cúrsa. Bean te a bhí inti, duine a thug bia na déithe: eolas agus eolaíocht. Agus aithne acu ar an domhan faoi bhun an Aidubno, rinne siad idirghabháil leis na déithe chun fadhbanna áirithe a threisiú laistigh den treibh. Déagóirí: Dia na beocht fiáin agus na tuaithe hectic. Aegasis. Tá áiteanna ann atá murab ionann agus áit ar bith eile, áiteanna ina gcuimhníonn na déithe ar ár gcuimhní cinn. Ar bhun na bpiréiní, bhí Aegasis, mac Tanaris agus banphrionsa daonna, tar éis dul i mbun cónaithe. Tá baile ann fós darb ainm Agassac inár gcuid ama. Ghlac Aegasis a ainm agus a cháil ón taispeántas. Ba é an té a choinnigh draíocht an tintreach i saol an duine. Ba le Tanaris "Gaiso", an sleá buile, bhí a rúin ag a shliocht. Ba léiriú ar a thoil é sleánna Tanaris, chuir Aegasis an chéad cheann in áirithe. Ar cheann de na cnoic arda, ghlaoigh an demigod seo ar shards a athar teacht timpeall ar fhearann naofa a bhanríona. Sna chuimhneacháin seo de bhlianacht mhiotasach, d’fhéadfadh an daonra iomlán na stoirmeacha a fheiceáil ag teacht timpeall, na mílte ciliméadar, creideamh éigins, glaodh ar an áit seo: lár stoirm na stoirme, pálás Aegasis. Thairg na shards dazzling a bhí le feiceáil i ngach áit ar na spéire radharc nádúrtha neamhghnách, díobh siúd atá fós imprinted i gcuimhne ar feadh an tsaoil. Ba é an áit seo fearann an lása naofa. NB: go deimhin is é an spéaclaí stoirmeacha toirní a thugann Aegasis, ansin arís, is iad fórsaí an nádúir a thacaíonn leis an miotas. Rud eile, "Ae", ag deireadh an ainm, tugtar faoi deara ballraíocht i ngrúpa. Ag tús an fhocail, tugann sé faoi deara cruthaitheacht níos measa an phrionsabail, na heascáin ina thaobh. Aenos: dia uacht Ana (uiscí lonrúil agus an domhan fisiceach), an t-am i láthair agus an oíche. Aereda. I ngleann iata a chuala na hamhráin chogaidh, is ann a rinneadh deasghnátha an phasáiste, trí thrialacha géara sléibhe, tugadh onóir do Aereda. Fuaireamar altóir a úsáideadh lena adhradh, bhain sí le bandia na spéire. Is in imchuach dea-chosanta, i lár ghleann Piréiní a choisric grúpaí iomlána cruthaitheacht Areda. Ba é an dath dearg a mharc agus go deimhin, san áit seo a bhailigh a dheisceabail, tógann an spéir lí domhain dearg uaireanta, tráthnóna, nuair a théann an ghrian síos. Ar na cinn tíre ard, tá na féitheacha neamhfheiriúla a thug an miotal lómhar, chúlaigh na teallaigh ghealbhruthacha an slaig, fearann naofa a bhí ann, bhí na hairm bhrionnaithe ar an mbealach céanna naofa. Bhí claimhte comhchiallach le saoirse agus cinniúint, spioradáltacht mhór agus fírinne. Coire foghlama ab ea an áit áirithe seo inar cuireadh oideachas ar laochra amach anseo. Do gach laoch claíomh, cinniúint, an tsaoirse chun freastal ar aon duine ach go háirithe, ghlac na Comhionanna a gcinniúint idir lámha ansin. Agus bhí Aereda ann chun an bealach a thaispeáint dóibh. Ní raibh sí i ndáiríre ina bandia an domhain thíos i measc na nGallach, ba í divinity airm draíochta í, den chaighdeán is fearr. Aericula. Ar ndóigh bhí amanna ann nuair a d’éirigh déithe an domhain thíos, bhí Aericula ar cheann acu. Bhí an t-earrach ag dul ar aghaidh lena bhinneas tais, ag saoradh a nádúr codlata. Na héin bheaga ag canadh foinn ghreannmhara agus spraíúla. Ba é séasúr an ghrá é, chuir Aericula spiorad na paidreacha liobrálacha in iúl. Ba ghearr gur thóg an innilt a méid iomlán, d’iarr fireannaigh agus baineannaigh draíocht an earraigh. Chuir na hardóirí uasal seo, ag cur in iúl gur mian leo maireachtáil agus grá, na foraoisí le ritornellos oíche agus lá. Ó dhoimhneacht na ngleannta, sheinn na fianna a cruthaitheacht ainmhithe, mhair an leac tamall fada, ag treorú na mban go dtí an áit a raibh sé ina sheasamh. Níor sáraíodh na daoine féin, ach iad ag éileamh go deonach grá na bliana. Nb: is bandia í d’amhráin ghrá agus pamaisons go deimhin. Ciallaíonn a ainm: "grúpáil timpeall rialacha naofachta". Diadhacht lovers i bhfolach nó grá pearsanta de réir cosúlachta. Aerona. Tá an abhainn seo ann fós, faoin ainm "Aron". Ba í Aerona bandia na saoirse, is é sin le rá, an áit líonta le nádúr fiáin gan ainm. Tharla sé seo toisc gur chuir an deity a mharc ar an leibhéal is airde de na huiscí, le linn tuilte arís agus arís eile. Áit neamháitrithe ab ea é seo do na Gaeil, má shocraigh duine éigin ann, sháraigh Aerona go mall chun an t-ionróir a lorg, dodhéanta é a shaothrú ansin, ba í fearann na móna agus na háilleachta fiáine í. Bhí teorainn a fhearainn marcáilte go maith, chuir na cnoic feiceálacha teorainn léi, dúradh ansin freisin, go raibh na sinsear ag fanacht, mórshiúl dóibh siúd a d’fhill ar a staid bhunaidh. Nb: fórsaí cruthaitheacha an nádúir i gcónaí. Aétucolis. Thug dia na mionn ar dhaoine a gcuid geallúintí a choinneáil. Rinne ceannairí treibheanna achomharc air go háirithe le linn searmanais fhíor, daoine ina n-aonar nó i ngrúpaí a bhí tiomanta freastal orthu seo go dtí bás gan aon lochtanna agus fiú ina dhiaidh sin. Rinneadh Aetucolis a agairt le linn conarthaí malairte inar gheall gach duine dul tríd lena bhfocal. Ábhar bróid, onóra, aistriú intinne uasal a bhí san fhocal a tugadh. Chuir an t-iompar seo iontas mór ar na heachtrannaigh a thug cuairt ar na Gaeil, ba ghnách leis na Gaeil an focal a labhairt os comhair altóir na déithe, dóibh siúd nach bhfaca rudaí ach trí chumhacht ama, bhí sé dothuigthe. Níor eitil sé riamh leis na treochtaí is láidre agus is foircní, ba cheist í faoi chobhsaíocht laistigh de ghrúpaí agus bhí a fhios ag gach duine é. Thug Aetucolis gealltanas agus mionn dóibh, mura n-urramódh na conraitheoirí a dtiomantas, chaithfeadh dusii an chlaontachta iad féin ar an treibh ar fad.e. Ní dhearna daoine tiomantas do dhaoine eile, gheall siad ómós a thabhairt do bhriathar na déithe, ba é Aetucolis dia an fhocail naofa, an ceann a bhfuil meas againn air i gcoinne gach aon rud contráilte. Aesus. Fear a rugadh faoi chomhartha an éisc ab ea Aesus. Fear a raibh grá aige féachaint ar spéir réalta na n-aigéan neamhaí. Ag an am sin, chlúdaigh foraoisí críocha Gallic agus bhí a lán daoine ina gcónaí i nglanadh. Bhí Aesus contrártha, níor éirigh sé in éineacht le ceannasaí a shráidbhaile toisc go raibh sé ró-shaor. Lá amháin, shocraigh sé a threibh a fhágáil le dul agus fuair sé a imréiteach féin. Mhair an turas 33 bliana agus ghlan sé cosáin a anama chomh maith le cosáin na foraoise naofa. Lá amháin tháinig sé ar imréiteach ina lár a d’fhás crann gigantic a shroich suas go dtí na réaltaí. Shíl sé gurbh é seo an áit ab fhearr chun a theach a thógáil mar gheall go raibh earrach beo ag sreabhadh i bhfad uaidh agus toisc gur lumberjack agus siúinéir a bhí ann, gheall sé an crann a ghearradh síos chun an t-adhmad a úsáid óna bhrainsí. D'oibrigh sé ar feadh i bhfad agus bhí buille na tua ag athshondáil ar feadh blianta san fhoraois. Is nuair a thit an fathach gur thuig an fear gur ghearr sé crann na beatha síoraí toisc go raibh tarbh ollmhór ina chónaí ar a bhrainsí, chomh maith le trí chraen. Ní raibh air ach na craobhacha agus an stoc a fheiceáil toisc go ndearnadh an damáiste, thug an tarbh todhchaí mhaith dó. Le blianta fada, rinne Aesus sábhadh agus ullmhú na bpíosaí adhmaid a chuir ar a chumas teach an-mhór a thógáil. Tháinig daoine as gach áit chun cónaí leis, d’fhás an treibh an oiread agus a cheadaigh an teach, is é sin le rá ar feadh tréimhse éiginnte toisc go raibh an crann as a tháinig an t-adhmad ag fás i gcónaí agus nach raibh an t-adhmad riamh in easnamh ... Aganntobo. Bhí divinities ar fud Gaul, bhí a róil ag gach duine acu. Déin ársa a bhí sa Organntobo a bhain le críoch. Bhí sé cosúil le spiorad na linne seo nár mhór a urramú, spiorad na sinsear. Rinne na déithe seo a raibh seilbh thalún acu ceartas dóibh siúd dá sliocht a d’iarr é. Ba iad déithe na suiteála teaghlaigh iad. Thugamar "iad siúd a reonn na roghanna is fearr" orthu, agus de réir cosúlachta níor tugadh cuireadh dóibh ach críocha agus airíonna a shealbhú, cineál dia ceartais oidhreachta agus críocha nua. Sa lá atá inniu déarfaimis "na déithe nótaireachta agus coilíneacha". Nb: is cosúil gur divinities aithreacha iad a bhfuil an chríoch mar bhunaíocht ar thalamh nua, nó ar thalamh a fhaightear ó na sean-cinn. Agedios. Nuair a d’fhás an duine suas ní bhfuair sé a lán neacha eile a bhféadfadh sé iad féin a chur i gcomparáid leo. Sháraigh na páistí a dtuismitheoirí, agus ní raibh siad in ann na hathruithe seo a thuiscint. Smaoiníomar ar gheasa, dúirt teaghlaigh lena chéile gur créatúr sa choill a bhí tar éis cónaí i stoc crainn céad bliain d’aois. Tháinig an rud roimhe seo, mar chuimhne air choinnigh sé súil ar gach duine a bhuail leis. Agus muid ag druidim leis an áit atá i gceist, ghlaoigh guth ar an gcuairteoir ag fiafraí dó cad a bhí le tabhairt leis arís. Bhí daoine go léir ag teitheadh go sciobtha, beagnach ar fad. Bhí eagla ar an gcuid is mó acu faoin rud nach raibh ar eolas acu. Agus d’fhéach an rud go hiomlán cosúil le rud ar bith ar eolas. Agus ansin uair amháin, tháinig Allobroge, daoine aisteach na Allobroges seo, go lár an imréitigh bhig a bhí curtha le chéile ag an gcrann a bhuíochas dá hombre. Agus chuaigh sé i mbun nap san áit seo chomh lán de shuaimhneas, ní raibh a fhios aige na scéalta a thaitin le duine a thabhairt san áit seo. Gan eagla ná imní, leag sé síos ar chairpéad duilleoga tirime. "Cauaros" an t-ainm a bhí air. De réir a chéile chuaigh sé as a chéile, fuaim na duilleoga ag tolladh a chuid smaointe nuair go tobann, thug guth cumhachtach ionradh ar an aer. Bhí sé cosúil le guth seanfhear, ach i bhfad níos doimhne ná mar a d’fhéadfadh na cordaí gutha a tháirgeadh. Bhí an chuma air go raibh an tonnchrith ag teacht ó gach áit ag an am céanna. "Cad a thugann tú chugam?" Léim Cauaros suas agus d’fhreagair instinctively go tapa: "Ní dhéanfaidh aon ní, is liomsa é!" - "Cad a thugann tú chugam?", D'áitigh an guth. - “an rud nach féidir leat a bheith agat!”, D’fhreagair an strainséir go gruama. Ansin thuig sé go raibh sé díreach tar éis labhairt le crann. Bhris brainse go bog sa bharr. - "Teastaíonn rud éigin eile uaim, cad a thabharfaidh tú chugam?" Méadaíonn mais na coille. - "a bhfuil agam, coinnigh mé é, cé tusa, ansin, crann a sháraíonn gach rud? Níor chuala mé riamh faoi do charms draíochta i mo threibh." Retorted an fear beag. - "Mar sin is Allobroge thú! Bhuail mé le do dheartháireacha agus do dheirfiúr roimhe seo. Agus níor theastaigh uathu aon rud a thabhairt chugam ach an oiread. Cá as a dtagann na treibheanna seo is cosúil nach bhfuil a fhios ag aon duine agus nach cosúil go bhfuil a fhios acu ? an bhfuil a fhios acu féin? ". -"Táimidis mic misnigh tú, agus ní féidir aon rud a roinnt leis an seanchrann seo. " "Mar sin, an rud a rinne tú go maith chun níos mó ná mar is féidir a thabhairt i gcónaí", a dúirt Cauaros ón taobh istigh. - "Chuala mé tú." Thundered an crann. - "cad é an mhíorúilt seo?" N’fheadar an duine. - "Is mise Agedios, na crainn is dána, na daoine is saibhre agus is ildaite ar fad. Bíodh a fhios agam ó na hamanna is doiléire, gur cuimhin liom gach rud nach mbaineann le loighic an domhain seo. Tá difríochtaí de dhíth ar mo fhréamhacha. " Tá neamhshuim ag marú mé. An mbeidh a fhios agat, tusa an strainséir, an dtuigeann tú mé agus an dtabharfaidh tú ar ais mé? Thuig an duine ansin gur tháinig an guth ollmhór as poll i gcruth trumpa i lár stoc na gcéadta bliain. Shroich an dara crackle éadrom de bhrainse cluasa Cauaros. Thit craobhóg go héadrom ar humus na duilleoga faded. Ansin, go teagmhasach, d’éirigh sí ar chosa, bhí 3 phéire ar fad, dhá shúil fheiceálach i gcruth bud ag stánadh ar an strainséir. Aois. Thug aithreacha Aganntobo a dteorainneacha d’fhir, choinnigh an dia Ageion teorainneacha na spéire. Sa chathair a dtugaimid Agen air inniu, rinneamar adhradh do chaomhnóir na spéire, léirigh cosáin na Piréine ar na spéire an áit a raibh an bóthar chun na bhflaitheas suite, ó na Albios. Clairvoyant a bhí sa dia agus thug sé a fhís thar achair ollmhóra. Ansin, ag deireadh dheireadh shaol na bhfear bhí an teorainn le saol na déithe, bhí an solas a bhí timpeall ar na sléibhte teolaí don chroí agus maith don anam. Ba é Ageion a léirigh bealaí na sláinte agus iad siúd de shliocht na todhchaí, i gcosáin ghearra todhchaíocha. Ba dhaoine teoranta iad na Gdonnios mar gheall ar a ndaonnacht an-domhain, bhí aithne ag Ageion orthu ach ní raibh a fhios aige ar an taobh eile aon spiorad teoranta. Tugadh "Agann" air freisin, áit a bhfuil "Aois an pointe, an té a bhfuil sé mar aidhm mhaith aige. Nb: 100%, ba é Age faire dia na radharcanna agus caomhnóir na dteorainneacha leis an spéir, dia ó thuas. Is cosúil go raibh sliabh naofa na déithe sa chúinne seo ansin. Agus b’fhéidir gurbh é a tearmann naofa sorcas Gavarnie. Gan amhras tugadh "an tsnáthaid" ar an dia seo, sa chiall "an sprioc". Is iad saigheada na n-eaglaisí, na pirimidí go léir timpeall an phláinéid, a bhí sna fir, na sléibhte cloiche sin sa spéir: cóipeanna de tearmann an tsléibhe i gcónaí, tá sé sean. An áit a mbuaileann an nasc idir domhan na bhfear agus saol na déithe. -10,000 bliain d'aois. Má théann tú ann, tuigfidh tú cad é adhradh uiscí neamhaí agus cá as a dtagann sé. Íonachta spiorad. Agus iasc Agann, an uacht a ardóidh sa saol trí na cosáin uisce a leanúint. Glow a scálaí, chun machnamh na spéire a léiriú. Aois aois, Agann, an machnamh airgid, scáth na gealaí, tá sé seo go léir nasctha le dathanna an éisc seo agus leis na huiscí neamhaí. Breac tuar ceatha. Aghos. Dia na spéire ab ea Aghos an Gallic a d’ainmnigh na Ceiltigh Aengus, an té a chuir tús le hail, mar sin an abairt: “titfidh an spéir ar do cheann”. Thug mac Teutates breithiúnas ar dhaoine de réir léiriú a n-aghaidheanna, chonaic sé ó chian na nathracha timpeall air croíthe. Ba é dia na íonachta é, an té a rith leis an bhfuinneamh is mó chun na fírinní a athbhunú, breithiúnas cóir. Thrasnaigh sé an t-aer, ag réabadh go toilteanach thar nathracha na meabhlaireachta. Throid Aghos cosúil le fear cróga, ba é a spreagálaí ba ghasta agus a neart bríomhar. Ciallaíonn Aghos freisin: "an rialóir", fuaimníonn a ainm "Akhos", an fabhcún. Ba chomhartha maith é an t-éan sa spéir a fheiceáil, Bhreathnaigh sé ar thalamh na bhfear, réidh i gcónaí chun gníomhú, i gcónaí gasta le briseadh i dtrioblóidí, níor chaill turraing an t-seabhac a sprioc riamh. Bhí bogha ag Aghos agus bhí sé ar cheann de na cothromáin sna réaltaí. Agigainious: Dia ag marcáil tús agus dul chun cinn na bliana. Agrona. Tá bandia ann a bhfuil cuimhne éasca orthu ag na scratches a rinne siad orainn. Tá a fhios ag háilleacha fiáine conas iad féin a chosaint, bhí Agrona ar cheann acu. Mheall a shúile dorcha gorm go leor laochra. Rinne an bhean leis na crúba géara a cuid seoda a chosaint go fíochmhar. Ba bandia í freisin a rugadh go díreach ón dúlra, a bhaineann leis an domhan bunaidh. "Lean na sruthanna lúbach agus gheobhaidh tú ríocht Agrona, ní bhaineann na fabhair leis ach na daoine cróga." Mar sin labhair faoin áit a raibh cónaí uirthi. Bhí ceist na míochaine ann freisin. Ag dul suas an sruthán go dtí a fhoinse, b’éigean duit siúl sa sruthán féin, dodhéanta é a dhéanamh ar bhealach eile. Ag teacht chuig geataí a pháláis, léirigh an mhíchaoithiúlacht í féin i ngach áit, ach anseo, bhí na caora folaithe á gcosaint ag an mbean leis an gcarachtar gortaitheach. Nocht na toir a gcuid dealgaNa fadhbanna seo, ba í Agrona déin na ndaltaí, thaispeáin sí a baoite do dhaoine ramhar, ach thug sí ar na simpletons a luaigh orthu íoc go daor. Bhí sé mar gheall ar a tusks prickly go ndearnadh ina dhiaidh sin mar laoch laoch. Rinne na beanna ciapadh ar na daoine cléibhiúla, agus is cinnte go raibh droch-chuimhní orthu níos déanaí. Le Agrona, bhí gá le híogair nuair a gealladh an díobháil. Deirtear freisin nár shocraigh sí a greim riamh ar an té nach raibh fonn uirthi, agus a leannáin á gcur faoi iamh in antics chontúirteacha. NB: tá an sruth seo fós sa Lot, dá bhféadfadh duine dul agus roinnt crann fiáin dubh a athphlandú, bheinn buíoch dó. Ahebelste. Bhí sé ar eolas ag an draoi rochtain a thabhairt di ar an domhan eile, shocraigh sí buile go háirithe trí ligean do thuiscint níos mó ar réaltacht agus ar bhealaí suthain. Bhí Ahebelste ar cheann de na bandia a chosain na hoidhreachtaí. Bhí Matriarchy seanbhunaithe i sibhialtacht Gallic, bhí fir bródúil go raibh iníonacha acu a dhéanfadh a n-oidhreacht thraidisiúnta, measadh gur bronntanas ó na déithe agus ón bandia seo go háirithe leanbh baineann. Cheadaigh sé fad saoil, torthúlacht, leanúint agus tarchur úsáidí. Ba divinity cneasaithe í, d’oibrigh a draíocht i dtimthriallta, bhí buanna maolaithe ag boladh bláthanna áirithe. Thairg na bláthanna céanna raon iomlán cóireálacha freisin, baineadh úsáid as corp le mint, broom do dhaonnacht an anama, ach chun rochtain a fháil ar shaol na spiorad, ba henbane é. NB: prionsabal na draíochta baininscneach, ba ráthaíocht d’oidhreacht teaghlaigh é. Bhí deireadh curtha leis an matriarchy ag na Rómhánaigh. Aïduos. Seo ceann a chuir amhras i ngach áit. Tá Aïduos reiligiúnach agus amháin. Thug na Gréagaigh air Ades dia an domhain thíos, thug na Ceiltigh air Dia marú Aed. Diadhacht iomlán paiseanta a bhí ann, tugadh Donn ar a mhacasamhail dhiaga de na Albios, áit a raibh Donnât, Odin i measc na gCeilteach, ar talamh corpraithe ag tarbh dubh. Ní gá gur drochchuid den chruthú é domhan na paisin, ach má chorpraigh Donn cuimhne diaga agus machnamhach, chuir Aïduos féin, cuimhne paisin, creideamh dall i machnamh san áireamh. Mar sin bhí taobhanna maithe agus droch-thaobhanna aige, go háirithe mar is minic a chuireann cuimhne paiseanta an fhírinne lom amú. Dá bhrí sin bhí sé chomh maith agus, thar aon rud eile, dia díothaithe, fite fuaite ionat féin. Dia den dorchadas, maith agus olc ag an am céanna, is é an té a choinníonn leis an nóisean laghdaitheach idir mhaith agus olc. Nuair a rinne na Gaeil an tarbh a íobairt, rinne siad íobairt ar íobairt, is iad na tairbh tharbh oidhreacht an chreidimh seo. Aïmenda. Thugamar "an seanmháthair bheag" uirthi, bhí sí ina bandia gairdíní agus páirceanna go háirithe. Nuair a tháinig an séasúr álainn, san earrach, thosaigh Aïmenda ag canadh, ba é a leasainm: "an chapaillíní beaga", mar gheall ar na rátaí fáis. Tá dearmad déanta air inniu ach bhí an saothar poncaithe ag amhráin i measc na nGallach, mar sin an leasainm ponette do Aïmenda, rithim na gcarn a bhí mar fhoinse. Is minic a tháinig muid ag obair ag bun na cantalons. Is minic a chuala muid rithimí Aïmenda i lár na cathrach a raibh fórsa na hamhránaíochta de dhíth orthu ó leathnú go leathnú. Ba í an té a thug ar rudaí tarlú, tugadh cumhacht di i rith na haimsire, fuaim na drumaí a bhí bunaithe ar fhuaim na n-anvils freisin, agus mar sin bhí croí na seanmháthar beag ag bualadh, i rithim, arna tomhas ag geilleagar an fhórsa. Bhí Aïmenda in ann an obair a thógáil i bhfad. Nb: ní hé seo an chéad uair a thugaim faoi deara an gaol seo de rithim ceoil atá péireáilte le torann crúba capaillíní nó capaill a thagann chun cinn. Is cuimhin liom marcach a sheinn ar thaobh na Briotáine, ag úsáid rithim na gclocanna chun tacú lena gcuid amhrán. Alamahé. Tá go leor ainmneacha agus ainmneacha aibhneacha fós caomhnaithe i gcuimhní áitiúla. Rinne Alamahé ionadaíocht ar ghrúpa de mháithreacha Gall. Taispeánann a ainm suaimhneas agus glaineacht. Chruinnigh na máithreacha Gallic go léir ag imill na mbruach éadomhain seo chun dul i gcomhairle le chéile ar ndóigh, ach freisin chun iad féin, a gcuid éadaí agus a gcorp a ní. Is é Alamahé an grúpa divinities lavender, rinneadh na haibhneacha íonachta mar a thugtar orthu naofa, ní raibh sé de cheart ag aon duine dul ann chun cur isteach orthu siúd a bhailigh ann. Bhí sé cosúil le háit chomhairle do mhná. Dealraíonn sé nár chaith na mná seo ach roinnt éadaí inaitheanta. Cosúil le ball éadaigh gnách le stíl iontach suntasach. Rud beag cosúil leis na Bigoudènes i Vendée. Tá sruthanna venerated Alamahé scaipthe ar fud Iarthar na hEorpa. Bhí gallúnach ag na Gaeil roimh na cinn eile agus AlamaBhí a fhios ag hug, máthair na glaineachta, na rúin. Alambrima. Bhí sé de cháil ar na sléibhte a bheith ina gcónaí sna déithe. Bhí ceann an-speisialta ag Alambrima, tugadh: Mount of Grunts air. Máistir a bhí inti, ach máthair ollmhór, aisteach le carachtar cloiche. Is minic a bhí an áit ar sheas sí, ar aillte arda liath, clúdaithe le dónna tiubha, níor leomh an tuathánach druidim léi. Ba chaomhnóir maith í, mar i go leor áiteanna naofa, cuireadh cosc ar fhir dul isteach. Dúradh go gcuirfeadh an té a chuirfeadh fonn air dul thar theorainneacha an áit chónaithe dhiaga i mbaol a bheith caillte agus rabhadh a fháil ar dtús toisc go raibh an sliabh ag crith le fásach, go bhféadfadh an fathach feargach bolláin ollmhóra a sheoladh chun fáil réidh leis an bhfáilte. Léirigh an fathach Alambrima fearg na mban, ba í an bhanchailleach a fhásann, ansin a sheolann rudaí troma chun meas a thabhairt di. Nb: is cosúil go n-ainmníonn "brima" crith agus torann. Féach "frima" i bhFraincis. Alantedoba. Tá gleann Atlantedoba suite ar fhána thoir na nAlp, is gleann caillte é. Is sean-mhiotas é na tailte dorcha nach féidir le duine maireachtáil go suaimhneach. Dúradh gur beag duine a d’fhill ar ais, as na heachtraitheoirí go léir a bhí ann. Sa phálás seo de Atlantedoba tá sé dorcha den chuid is mó, ní fhásann síolta maithe ansin, tugtar domhan na n-anamacha fánaíochta air freisin, áit a dtoirmisctear leis na draoithe nach maireann ach cúpla ainmhí ann. Ba é Alentedoba divinity na baintrí, chaill sé am agus smaointe. Ach is áit í ar tháinig áilleacht nádúrtha áirithe i réim, ach is é deireadh an bhóthair dóibh siúd a bhí ann agus nár fhill riamh. Bandia de charachtair bhrónacha agus náire. Tá aithne mhaith acu siúd ar mhaith leo dul ann: tá strus agus buile ag fanacht leat, tá sé ar cheann de na doirse a théann chuig na Anderos. Alardos. Bhí roinnt misin ag na Equites agus roinnt déithe, ba é Alardos misean na gconraitheoirí. Tháinig an fonn mór a bhí air taisteal ón bandia larbha a chaith a sciatháin ar a chlogad. Bhí sé ina leifteanant ar na marcach a raibh sé i gceist acu ríochtaí na Gall a leathnú chomh fada agus ab fhéidir. Threoraigh Alardos a chuid taistil i ngrúpaí móra ridirí, iad siúd a bhí go díreach faoi orduithe ríoga. Rianaigh sé na bóithre, thug sé an treo le glacadh, ag gabháil go díreach do na cathanna. Ní raibh de cheart ag ach na daoine is láidre ardú go dtí céimeanna Equites, ach bhí go leor ann, shín trúpaí Alardos ar feadh mílte timpeall agus d’fhéadfaidís eitilt níos faide más gá. Tugadh céim mhíleata dá ainm, leifteanantóirí na marcra. Fear oilte ab ea é a d’fhéadfadh a cheartas féin a dhéanamh. Measadh gur "toil an rí" é. Alaterviae Bhí go leor gnólachtaí sa ré Gallic, bhí sé de cháil ar na treibheanna sapóide a bheith saibhir, an-saibhir… agus aontaithe ag na déithe. In a lán áiteanna, an-fhorleathan sna críocha seo go léir, bhí tithe tábhairne ann, áit a ndeachaigh muid chun plé a dhéanamh .... agus "deoch a bheith againn" ... nó dhó. Seo an áit ar thugamar onóir don Alaterviae, bandia na meisce. Barraí agus bairillí ag cur thar maoil le leacht meisciúil ag scoilteadh pearsantachtaí áirithe, Bhí fir áirithe ag éirí aisteach, bhí stains le feiceáil ar a gcuid éadaí. Ba ghnás pasáiste é an t-ól agus an cóisir, chruthaigh na grúpaí bráithreachas beagnach tiomnaithe do na trí Alaterviae, ba chuimhneacháin phléisiúir iad nuair a thrasnaigh muid an líne, thóg na déithe an spiorad ar chosáin gan amhras. Nb: go deimhin bhí áiteanna speisialta ann chun meisce agus cóisir a dhéanamh sa phobal, is léir gur ceist deochanna agus pléisiúir atá ann. Alaunios. Dia Alaunios ab ea iontaisí agus sliogáin mhara, mac Ana, tá a chríocha lán d’iontais bheaga an nádúir. Shainigh sé droim na gaineamh, strata na dtailte ársa, dia alluvium freisin. Is divinity uisceach é, den domhan spioradálta. Is minic a théann a fairsinge chuig canálacha agus sruthanna, an charraig nite, glaineacht na sliogán, chuir sé cruthanna agus línte dea-shainithe i bhfeidhm. Bhí baint éigin aige leis an bhfómhar agus leis na taoidí arda. Dia maith agus cothaitheach a bhí ann freisin. Ag an am sin, baineadh úsáid as sliogáin mhara chun necklaces a dhéanamh, measadh gur ornáid álainn í, saibhreas. Cineál dia iascairí agus scoileanna éisc. Albarino I ndeisceart na hEorpa, níl barraí torthaí díreach mar an gcéanna le níos faide ó thuaidh. Tá na torthaí níos juicier, níos iomadúla agus níos milse. Ba é Albarinos dia na bhfómhar maith torthaí, tá ainm fíonchaor bán fós ar a ainm, mar gheall ar a ca gcuid blas agus blas. Is déin fuinnimh é, gráin garbh sármhaith agus flaithiúil. Is é an té a bhfuil ceann de rúin na sláinte iomláine aige. Is minic a bhíonn leicne ribeacha ag a ionadaithe, ag taispeáint na buntáistí a bhaineann lena chríocha. Ólann an fear plump seo sú fíonchaor, cuireann sé éascaíocht áirithe beatha in iúl, flaithiúlacht an domhain. Nb: tá seanainm "Alvar" más cuimhin liom i gceart, an ceann sláintiúil. Albius. Rith Borvos dia láibe te an chruthaithe isteach sa domhan lár trí athrú go Moritasgus. Tá dia na broic ag dul in aois, cosúil le gach duine a bhí ina gcónaí ar an talamh, nuair a d’éirigh sé níos ciúine, chuir a sensual isteach air ag deireadh na hoíche, b’éigean dó dul as seo go dtí an domhan thuas. Thosaigh an ghrian ag ardú, an breacadh an lae ag lasadh an domhain, ba é dia na broic a athraíodh go dtí an té ar a dtugtar "Albios" as seo amach, bhí dúil chollaí ina ionbhá. Chonaic Albius é féin gach maidin, mar gheall ar a thuiscint ar rudaí talmhaí thug sé maithiúnas do bhotúin a chuaigh thart. Dúradh gurb iad a aillte solais an ceann is cuimsithí, gur thacaigh siad leis an spéir. D’ainmnigh fir na réaltaí is airde sa spéir ina dhiaidh, Albius, an Enlightened. Gealladh áit dó i sliabh na déithe, ba é an Albudones é, lárionad lonrúil na tuisceana agus na hionbhá. Ar talamh, tugadh "Alboduron" ar an áit, lár an chiorcail chloiche, Stonehenge, i measc ciorcail níos ilchríochach eile. An áit a n-ardaíonn breacadh an lae. Is féidir leat Albius a thabhairt freisin: an fealsamh. Nb: Go deimhin ba é Albius dia lonrúil na tuisceana. Ansin arís, chuir ind-theoiric mearbhall air leis an bhfocal: "beo". Is é an focal Fraincise a fhreagraíonn dó ná "l'Aube", ar ndóigh. Ní ainmníonn "Duron" doras, ainmníonn sé ionad oscailte. Aldmesses. Bhí muintir Gallic ina gcónaí ar thalamh a thug na déithe dóibh. Le míle blas, míle aghaidhe, bhí míle miasa blasta ann agus a n-ullmhúcháin ar ndóigh. Is éard a bhí i Aldmesses ná feoil dheataithe agus feoil a bhí bruite le luibheanna, ag am nuair a tugadh aird mhór ar na modhanna caomhnaithe riachtanacha. Cheadaigh na meats leigheasta, na feoil dheataithe nuair a bhí siad bathed i potions luibhre ealaín ardleibhéil. Toisc gur dia cócaireachta é Aldmesses. Mar gheall ar a chuid miasa saor ó aon éilliú rinne sé dia gan ainm na saoirse, is é sin le rá an té a sheas ar feadh i bhfad an lobhadh a thruailligh gach feoil. Glaodh air freisin mar gheall ar na foirnéisí a thriomaigh agus a chócaráil an bia, agus é á choinneáil i riocht naofa. Bhí baint aige le hullmhú guail, dumhaí smollaithe. D’ardaigh na spíosraí blas na gcaiteoirí tobac seo freisin, ag an am sin ba é an bia a measadh a bheith ar an gceann is cobhsaí, aithníodh go raibh an dianchúram a tugadh dó mar chuid de thithe áirithe, cheana féin ag an am, níos mó ná dhá mhíle bliain ó shin, tugadh aitheantas do na Gaeil as a gcuid scileanna cócaireachta. Níor athraigh sé an oiread sin ach an oiread. Nb: Dearbhaím caidreamh leis an gcistin sa staidéar. Alisanõs. Bhí líonra bóithre ag na Gaeil leis na céadta bliain, i bhfad sular thosaigh na hionraí. Chinntigh an dia Alisanõ go raibh na bóithre seo á gcothabháil, ba dhia carraigeacha agus gairbhéil é. Clúdaíodh na bóithre seo le clocha ar an mbealach céanna le bun aibhneacha, ag tairiscint sraithe beannaithe ina bhféadfadh duine teacht agus imeacht go ciúin. Áiteanna iad freisin a bhí cosanta ó ionsaithe meirleach, go míleata agus go reiligiúnach, bhí ról ag draíocht. Sheas cathair cháiliúil Alésia ag crosbhóthar ar bhealaí Gallic, ar a críoch fuair duine an chloch a bhí riachtanach chun iad a chruthú agus a chothabháil. Bhí baint ag an dia seo leis an ngrian, slabhraí, fórsaí sláintiúla agus plandaí míochaine áirithe nach bhfásann ach in áiteanna cloiche. Bhí na cosáin seo an-sean. Clóis na bpálás, bhí na cearnóga clúdaithe le clocha, dia sibhialtachta ab ea é a cheadaigh gile na gluaiseachta Alla-babiae Mattres: searmanas agus grúpa ban snámha. Deirfiúracha snámha, caidreamh le plandaí. Allobrox. Ní eachtrannaigh iad na Allobroges, tá siad ar cheann de na treibheanna Gallic is sine. Dúirt na ragottiers gur fíor-shaoistí iad, salach, ag spaisteoireacht nocht sna sléibhte agus áitritheoirí botháin bheaga adhmaid suite ar chugging ar na carraigeacha. Treibheanna aisteach nár mheasc leis na cinn eile. Tá an réaltacht difriúil. Ba é Allobrox dia na sléibhte, caithfidh aithne a bheith agat ar mhuintir na sléibhe le go mbeadh a fhios acu cé hé an duine lena ndearna siad comparáid eatarthu féin. Ba phobail thrádála iad na Allobroges, a gcuid eolais agus cáilíocht a gcuid táirgí talmhaíochta fbheadh sé aitheanta ar fud na hEorpa. Sibhialtacht a bhí ann rud beag óna chéile, mar go deimhin, tá an saol sna háiteanna seo an-speisialta. Seasann sé amach ar charachtar na bhfear. Deirtear go minic gur cosúil le tírdhreacha an chine daonna. Ba laochra diana iad, ró-oilte, frithsheasmhach in aghaidh na haimsire go léir in aimsir an gheimhridh. Agus ní raibh aon eagla orthu roimh rud ar bith, ní raibh aon leisce ort a gcuid crógachta agus matáin a thaispeáint trí dhul i gcath nocht. D’fhóin siad mar amhais freisin, gné ghairmiúil mhíleata a bhí mar chuid dá gcult. Bhí na hairm ársa is mó amhrasach faoi fhir na mbuaic seo. Ba é Allobrox dia na treibheanna seo go léir, ina gcarachtair go léir. Má thugamar "na heachtrannaigh" orthu, ní mar gheall gur tháinig siad ó áiteanna eile, is amhlaidh go raibh siad ina gcónaí i samhail-uathrialach, agus is annamh a bhíonn siad ag meascadh leis na cinn Gallic eile. Níl aon amhras ach go bhfuil na “girseacha diana” seo (leathar, ní leathar) ag fiach go córasach orthu siúd nár bhain lena gclan ó na cnoic agus na sléibhte arda. NB: is gá go bhfuil sibhialtacht Gallic na nAlp difriúil ó shibhialtacht na machairí agus na gcóstaí ach is cultúr iontach é mar an gcéanna. Tá meas ag cuid sa Ghréig ar na Spartaigh, i measc na nGallach, bhí an cháil chéanna ar gheataí Allobrox agus choinnigh siad fíor-shibhialtacht, le teanga, matamaitic, fios gnó ... srl. Saighdiúirí ab ea na Gesates a chaith an ga go beacht. Alosiokos. Agus mar sin bhí bóithre cloiche ann, ach bhí cineálacha eile eagraíochta de dhíth ar an gcineál seo innealtóireachta. Chun na treoracha, na doimhneachtaí, leithead na rianta a ríomh. Ba é dia na "droichid agus na cabhsa" Alosiokos. Ag trasrianta na mbóithre seo, is minic a aimsímid na canálacha a úsáideadh chun na hofrálacha, an "madera" a thaisceadh. Úsáideadh na piléir seo mar theirminéil freisin, ar cheann dá thaobh tá ceann de na ceithre threo slánaithe, amhail is dá mba rud é gur léirigh sé sin bealach. Ba iad na draoithe Alosiokos a choisric na cosáin ghluaiste seo. Gealltanas sábháilteachta ab ea dea-phleanáil agus coinsiasa. Seo freisin na bealaí a d’úsáid oilithrigh, bhí cáil ar an dia dul díreach agus i bhfad go bun rudaí. Ba mhaith an dia é an té a thug leat go dtí deireadh an bhóthair é. Alus. Bhí cócairí agus oidis ann, ach bhí modhanna ann freisin chun prócaí saillte, deataithe agus cré a chaomhnú. Rinneadh na prócaí cáiliúla seo fós sa chéid seo caite, le linn na tréimhse Gallóige bhí siad níos mó. Ba é Alus dia an chaomhnaithe bia i gcloch, cloisim i gcré chrua agus bhácáilte. Úsáideadh gairleog mar choiscín leasaitheach, thairis sin thug an dia Alus a ainm don phlanda, nó a mhalairt. Ann arís, divinity de righteousness agus cobhsaíocht a bhí ann, na pâtés piled suas i palaces na n-uaisle. Pâtés éan go minic, miasa súnna a chosain oileán Alus. Nb: Ciallaíonn Alus "toil cloiche", ciallaíonn sé caomhnú i blonag mar go léiríonn an staidéar gaol láidir leis an ealaín, gairleog agus éin. Bhí cócairí agus oidis ann, ach bhí modhanna ann freisin chun prócaí saillte, deataithe agus cré a chaomhnú. Rinneadh na prócaí cáiliúla seo fós sa chéid seo caite, le linn na tréimhse Gallóige bhí siad níos mó. Ba é Alus dia an chaomhnaithe bia i gcloch, cloisim i gcré chrua agus bhácáilte. Úsáideadh gairleog mar choiscín leasaitheach, thairis sin thug an dia Alus a ainm don phlanda, nó a mhalairt. Ann arís, divinity de righteousness agus cobhsaíocht a bhí ann, na pâtés piled suas i palaces na n-uaisle. Pâtés éan go minic, miasa súnna a chosain oileán Alus. Nb: Ciallaíonn Alus "toil cloiche", ciallaíonn sé caomhnú i blonag mar go léiríonn an staidéar gaol láidir leis an ealaín, gairleog agus éin. Amaeton. Is ionann na déithe Gallic uile agus corparáidí gairmiúla, fealsúnachta nó fiú reiligiúnacha. Ba í Amaeton bandia na bhfeirmeacha agus na bhféarach. Léirigh sé milseáin chothaitheacha an dúlra agus go háirithe táirgí déiríochta agus mar sin cáis go háirithe. Ba ghnách linn a rá go raibh cuma ar gach cáis mhaith san áit a táirgeadh é, sin an méid a deirimid inniu. Is é an t-ainm atá air ná na mothúcháin a fuair sé a bhaint amach: beogacht, gliú, grá áit a mbíonn na tréada ag innilt go síochánta, morálta uile an eolais. Bhí an bainne ann freisin a bhí mar dheoch fuinnimh, an chuid is fearr d’obair Amaeton. Nb: mar sin is dóigh liom go raibh Druid Cáis ann, tá sé sin greannmhar. Amalia. Choinnigh muid céad ainm "Amélie" a thagann ón bandia eagna seo. Rugadh Amalia sean, iníon le Lugus agus Edunia (Etunia), bhí sí an-ciallmhar ach ní fan-othar. Oibrí gan staonadh, cairdiúil agus meala lena sororities go léir, ba laoch mór í Amalia mar sin féin, is í a chuir oideachas ar chailíní agus tá a fhios againn go bhfuil a fhios ag mná inár dtír féin conas iad féin a chosaint. Bhí adhradh Amalia lán le moladh, bhí sí ina bandia tirim carachtar, drochbhéasach agus cruálach dá naimhde. Bhí sí ina sheilbh freisin. Rinneadh aithris ar Amalia a mhéad uair agus bhí aithne mhór uirthi, sean-throdaire beag atá le feiceáil ó chian. Nóta: de réir roinnt, éiríonn leanaí a bheirtear le craiceann rocach an-sean. Ambisagros. Bhí déithe ag na Drugaí freisin, nár bhain ach lena gcorparáid. Ba é Ambisagros bainisteoirí an “imfhálaithe”, is é sin le rá faoi na heastáit. Mar gheall ar bhall éadaigh olla an-láidir bhí sé indéanta a thuiscint cé hé an duine a thug ar na pobail buachan i gcónaí i bhfianaise na cruachta laethúla. Bhí sé ar cheann de na divinities an cult uisce agus iasc a shiúlann an cosán céanna le chéile. Dia le neart coisricthe, ceannairí agus lucht eagraithe na beatha naofa. Is é an dia seo a bhí freagrach as an treibh agus na tailte mórthimpeall air a bhainistiú. Ammacae. Ba ghrúpaí de shean mhná iad na Ammacae, a raibh aithne orthu as a gcineáltas, chlúdaigh siad daoine a bhí ag dul thart agus áititheoirí in ionaid treibhe le súile leathana. Is féidir linn iad a fheiceáil fós inniu i roinnt sráidbhailte, iad go léir ina suí ar bhinse ag plé rudaí atá ag tarlú agus ag dul ar ais. Tá na sinsear bog búistéireachta seo lán le foighne agus is eol dóibh a bhfriotaíocht i gcoinne thástáil ama. Chonaiceamar iad go háirithe ar laethanta móra an mhargaidh, is ann a rinne siad an trácht is mó ar an daonra a bailíodh don ócáid seo. Bhí an tor ag na sean mhná, siombail de mháistreacht scoláirí an ama. Bhí a róil tairbheach do na treibheanna, mar go deimhin, is bealach é gossip chun teachtaireachtaí a chur in iúl do gach teach, bealach chun teagmháil a choinneáil idir gach duine, chun grúpa a neartú. Amratu: an cara neamhbhásmhar, dia treibhe na cobhsaíochta Ana. Ag tús an domhain ní raibh mórán difriúil ann, bhí gach rud cothrom, gan dath agus gan ainm. Chaoin Gallia ar an machaire oscailte seo agus óna deora a rugadh Ana. Bhí taise na gcéad osna níos gile i ngach treo. Ba ghearr go raibh an pláinéad ar fad clúdaithe le deora áthais anois. D’fhéach Ana ar an domhan le comhbhá agus phóg na dathanna, ansin bhain sí an talamh agus ó neamhní spréigh sí na cruthanna, rinne sí iarracht iad a chomhaireamh go sona sásta mar gheall ar fhéach cuid acu le chéile agus uaidh sin thosaigh muid ag tuiscint rud difriúil. Seo mar a rugadh gach créatúr beo ar talamh, chomh maith le gach rud nach raibh beo fós. Is í an bandia cáiliúil seo a thug a hainm do gach rud a bhí ann, maith nó olc. Glaodh uirthi freisin: "máthair-bandia mór gach rud i saol an tsolais", bandia na seánraí a chruthaigh gach difríocht agus comhghuaillíocht. Nb: Is bandia primordial í Ana, ceann de na daoine is sine inár gcreideamh miotaseolaíochta. Is bandia na seánraí í go deimhin, tá an cruthúnas eitneolaíoch córasach le feiceáil i mbeagnach gach focal. Anaea Clivana. Tá iníonacha Ana éagsúil, tá cuma chéanna orthu nó ná bíodh. Is iad na Anaea Clivana na divinities ... de chailiní. Is iníonacha Ana iad agus dá bhrí sin is máistrí mná iad a léirítear le linn Ársaíochta mar chúpla difriúla, seolann siad manaigh trí thorann. Deirtear go bhfuil glasraí ón bplanda céanna cosúil le chéile agus go bhfuil an blas céanna orthu, ach bíonn difríochtaí ceilte eatarthu i gcónaí. Cosúil le céimeanna na gealaí, smaoiníonn siad thar aon rud eile ar spraoi a bheith acu, a scil a thaispeáint, uaireanta chonaiceamar iad le héad cloiche ar drochlaethanta. Tá an gaol áirithe seo a aontaíonn iad gan dabht os cionn gach baininscneach, toisc gurbh iad na Anaea Clivana aghaidheanna athraitheacha na mban i gcoitinne agus go háirithe. Dúradh freisin go raibh cluasa na rósaí acu, agus gur éist siad leo le haer iontais. Annalos: Caomhnóir nó seirbhíseach an domhain thíos. Deir freisin dea-thoil anamacha. Ancamna. Ba iníon le spéir Nemetons í Ancamna an cunning. Ba í bandia na dtaicticí cogaíochta í, chuimsigh a géire géar staid agus ar an toirt gasta d’eagraigh sí na smaointe a d’fhág go raibh an bua acu, an bandia cliste má bhí a leithéid ann riamh, bhí sí ina dias taithí freisin. I lár na nemetons moladh na laochra a chuala whispers Ancamna agus conquered i postures cliste. Thacaigh sí gan lochtanna leo siúd a rinne guí uirthi, thug éan le fios go raibh sí i láthair ar an ardán. Discreet, ag éisteacht leis an rud is mó, bhí sí freisin fáidh nach raibh riamh mícheart. LigCorpraíodh re d'Acamna mar warbler beag, ainmhí éadrom agus cliste a mheasann cás go gasta. Nb: chun comparáid a dhéanamh le Amalia, is dócha gurb iad an dá cheann céanna iad. Ancasta. Bhí baint ag mná le huisce, le huisce le cosáin agus le bóithre cinniúint, am. Fear farantóireachta ab ea Ancasta a bhí ag fanacht le taistealaithe ar imeall an uisce. Agus ní amháin ar bith, d’iompair an déin antediluvian seo oilithrigh ón mórthír ar chosáin rúnda Stonehenge. De ghnáth bhí cónaí uirthi ar an Oileán Bán, an tOileán Bán. Bhí sorority mná caomhnóirí traidisiúin ársa. Deirtear gur bandia braids, mogaill agus imeacht ama é Ancasta. Gur sheinn sí a litanies go bog i gcluasa na draoithe. Bhí a cuid gruaige bán cosúil le bláthanna giolcach, bán cosúil le sneachta ghrianstad an gheimhridh. Ag sealbhú na n-eochracha go léir do na pasáistí trí mhachairí an gheimhridh, b’fhéidir gur bandia oighir í. Ancairí: Dia láithrithe agus imirce idir na saolta corpartha agus spioradálta. Andeïs. Is bandia an-mhisniúil í Andeïs a thagann chugainn ó bhun na n-aoiseanna, is í an té a bheadh ag bun bhreith threibheanna Dana (Ana). Ba dhia uathúil reiligiúnach é agus d’éiligh a adhradh creideamh dall agus deabhóid iomlán. Dúchasach, bhí a theach i ngleann sa Bhriotáin. Is bandia faoi thalamh í, an té a adhradh sna pasáistí clúdaithe. Dá bhrí sin bhí sí ina bandia an bháis agus an aiséirí, arís, cuirtear adhradh an uisce i láthair mar rud lárnach. Ní raibh aon teorainneacha morálta daonna ag Andeïs riamh, bhí sí ina bandia le paisean an-dian. Déin de thine na gcroí, ag Stonehenge rinneamar ceiliúradh ar ghrianstad an gheimhridh agus atosú na n-amanna lonrúil, ag Carnac agus i tumulus Gavrinie rinneamar ceiliúradh ar Andeïs an oíche roimh ghrianstad an tsamhraidh le linn mórshiúlta tóirse. Tháinig taoisigh ó gach cearn chun cloch na síoraíochta a phlandáil, an ceann a chuimsigh comhfhios agus cumhacht na gclan. Dhúisigh Andeïs an spiorad sna clocha seasaimh seo, meon daonna na ndaoine a fhanfaidh níos déanaí, nuair a bhí an t-am ceart. Bhí sí freisin mar spreagóir diaga socruithe agus mar dhéantóir ríthe. Bhí baint ag gabhdán creidimh an ama a chuaigh thart leis an Atlantach taoide na dtonnta agus na n-uiscí bubúla (maelstrom?). Nb: is é an taobh baininscneach d’Aïduos é ach ní gá go bhfuil sé ifreannach ach an oiread. Is é atá i gceist le huacht dhiaga agus maidir le cruth báine cúr, grianchloch nó féitheacha marbáilte. Tugtar "Ande" air freisin. Andliis. Chuir Dia na mbolcán agus na gcloch thinteacha a stór de ghEManna luachmhara i bhfolach ó shúile gnóthacha. Dia de áilleacht áille a bhí ann, díobh siúd a spreagann paisin neamhrialaithe, is cosúil gur de shliocht Lugus é. Is déithe éachta í a léirigh a splendors glioscarnacha. Bhí na laochra ag adhradh dó freisin, óir ba archetype an laoch lasrach é freisin. Guigh muid dó taobh istigh de na dolmens a bhí ré. Gan amhras ba é an t-ainmhí an portán, toisc go dtugann sé foscadh do na clocha agus go raibh baint ag Andliis leis an aigéan, gur leis an gaineamh é. Deonaíodh buanna cneasaithe dá chlocha, ba é an ceann a spreag fórsaí sár-daonna é. Go hiomlán paiseanta, ba dhia den domhan íochtarach é Andliis nó go leor aigéan domhain. Ba chúis leis daille na hintinne trí a shaol a chur faoi smacht, iad uile cruthaitheach ó bhreith i mbrúchtadh. Nb: dia na gcloch dóite agus machnamhach atá ann cinnte. Fuaimniú eile: Andalos. Andossios. Déithe nua. Ritheadh na haoiseanna lena n-athruithe intinne. Mar sin bhí dusi an-difriúil ó na cinn eile, Andossios, dia na n-anarchies. Bhí sé taitneamhach don tsúil, focail mar thoradh air ach caimiléireacht cosúil le héinne. Tháinig sé ar chomhlachtaí áirithe, iad siúd a raibh gá acu leo. Bhí gráin aige ar dhlíthe thar aon rud eile agus theastaigh uaidh, a dúirt sé, saoirse a thairiscint don domhan. An rud a dúirt sé riamh ná go raibh praghas na saoirse seo ollmhór, praghas aon dlí amháin: dlí na ndaoine is láidre. Mar sin chuir Andossios é féin in iúl, agus meas ag na daoine a raibh sé de dhíth air, nó in áit iad siúd a raibh an neart acu. Chuala flaithiúlacht dhiaga, dhiaga, ag dul thart, faoin gcréatúr agus shocraigh sé dul ag breathnú. D'iarr sé ar dhuine a bhí ag fánaíocht an cuma mhíchúramach ar a aghaidh: "Inis dom, is fada liom uaim gach rud mar tugaim é do gach duine a theastaíonn sé go minic. Táim ag lorg beagán saoirse le tabhairt, an mbeadh a fhios agat cá bhfaighidh tú í? " Agus léirigh an carachtar, ealaíontóir a bhí ag cromadh go ceanúil ar a dtugtar Sagro, treo dó, ag rá leis go mbeadh an duine i dtrácht anocht taobh thiar de na carraigeacha sin. Chabhródh an dara ceann leis. ______ Tá anan tráthnóna céanna, chuaigh Divic chuig an gcruinniú. Taobh thiar de na carraigeacha bhí 20 cairt wobbly, iad uile lán de chruithneacht. Bhí na capaill a úsáideadh do gach duine acu caite le tuirse, agus do chuid acu, i bhfad ró-aosta le bheith in ann a gcuid babhtaí a tharraingt. D’eascair guth ón taobh istigh de na carraigeacha: "Dia duit a chara, ar dúradh liom go dteastaíonn saoirse uait?" - "Go deimhin, a d’fhreagair Divic, ba mhaith liom é a thabhairt ar ais". "Bhuel a fheiceann tú, is féidir leat ceann de na cairteacha seo a thógáil, ligfidh sé duit saoirse a fháil. Féach cé chomh lán cruithneachta atá siad, tá sé go hálainn, tá sé riachtanach. Mar sin thabharfainn cart duit ach má thugann tú dom an praghas arna iolrú faoi 10 ar ais. An bhfuil tú ceart go leor? ”D'áitigh an dusii. D'iarr Divic air smaoineamh 3 lá. _______ Ar an gcéad lá, tháinig sé chun an chéad chairt a ghoid, ag scaoileadh na mbeatha bochta go léir a cuireadh isteach ar na cinn eile freisin. Bhraith sé gurb é seo a dhlí féin. Ar an dara lá, rith sé patról de chomhionanna an rí áitiúil. Thaispeáin sé dóibh na 19 gcairt a bhí fágtha agus a dtásc gur bhain siad le Andossus, an t-anarchránaí. Bhí sé de cheart acu freisin cart an ceann a thógáil chun beagán saoirse a fháil. D'urghabh na saighdiúirí é lán de gháire gáire. Ar an tríú lá, tháinig Divic ar ais chun an dusii a fheiceáil. Ní raibh an ceann seo sásta ach is é fírinne an scéil go bhfuil sé deacair ionsaí a dhéanamh ar fhlaithiúlacht, d’fhéadfadh sé dul ar gcúl. Mar sin, labhair Divic leis go híogair: "Gabhaim buíochas leat mo chara, mar gheall ar bhuíochas leat, fuair mé neart saoirse le tabhairt" agus mhúin mé dó freisin: "bhí an ceart agat, is fíor-áthas dlíthe an anarchy a bhriseadh, bhí saighdiúirí sásta gach ceann acu a fháil beagáinín saoirse saor in aisce! " Mar sin thug mé ar ais duit na rudaí a theastaigh uait a thógáil uaim. Ach tá eagla orm nach bhfuil aon saoirse fágtha agat. "Saoirse, saoirse darling .. nuair a shealbhaíonn tú sinn ..." Dúirt Divic leis arís, ag cromadh go ceanúil ... Ansin, d’athchrom Dia na peasants a bhealach. Thairis sin, is dóigh liom gur cuimhin liom gur ón am seo a thosaigh na capaill ag gáire nuair a smaoinigh siad ar an scéal seo. Andrustiae Mattres: searmanais de réir dealraimh ar áilleacht an domhain, i dtreo breacadh an lae, eagna na sinsear. Anesia Minehae. Bhí sé de cheart ag leanaí freisin ar a gcuid divinities, i gcoinne galair ag am uafásach chuige sin, i gcoinne tromluí na hoíche, iad féin a chosaint i rith an lae. Is grúpa de latters iad na anesia minehae, nó na sióga níos cruinne. Thugamar amulets cosanta do na cinn bheaga, ar a dtugtar "me ghrian", na cinn gleoite. Chun achomharc a dhéanamh, chun comhfhios a thabhairt, chun ... amulet naofa den mhianach a neartú. Nymphs a bhí iontu freisin, sean go leor de réir cosúlachta. Bhí an-mheas ag na daoine beaga seo ar leanaí a measadh go raibh siad ró-óg agus ró-leochaileach chun anam an duine a bheith acu. Toisc go bhfaigheadh daoine óga bás go leor ag an am sin. Bhí sé i gceist ag Minehae an chuid de neart anama atá in easnamh a léiriú. Ba chairde iad, sióga uaisle, cúramach, iad siúd a thugann féiniúlacht leo. Nb: ní foláir gur amulets a bhí ann a léirigh na sióga iad féin, déanta as adhmad b’fhéidir. Anexiae. D’fhoghlaim an chine daonna smaoineamh, chuimhnigh sé ar na focail, a gciall. Ar an mbealach go dtí an bhliain, ar an gcéad lá den gheimhreadh, bhí a gcuid duilleoga caillte ag na crainn, bhí na féara reoite i gcuma mharfach. Sna chuimhneacháin seo níor thuig an duine níos mó agus tháinig daoine as a mheabhair. Is ar thaobh an bhóthair, ar maidin giúmar fuar a bhí an chuma ar bandia darb ainm Anexiae anamacha breoite a leigheas. Nuair a chonaic sí duine de na taistealaithe sin a raibh súile caillte aici, d’athraigh sí ina hellebore, rós an gheimhridh. Nuair a chuaigh an dara ceann i dteagmháil léi, dúirt Anexiae ina chluas: "Ith mé, ith mise agus ardóidh tú do cheann. Ith mé agus feicfidh tú a thuilleadh", threáitear an cumhrán milis an spiorad tinn, sheas an fear suas. den phlanda. Dhírigh an cuaire a chuir a ualach roimhe seo suas. Thosaigh sé ag urlacan a mheabhair i lár an bhóthair. Ritheadh cúpla nóiméad agus sheas sé suas sa deireadh, díreach an uair seo. "Ach cad é an mhíorúilt seo?" Ghlaodh sé beagán os ard. Iad siúd a shiúil ní fada chuala sé é, chonaic siad go raibh sé díreach tar éis athrú agus chuaigh sé chun fiosrú a dhéanamh. Ansin tháinig an boladh chun a gcluasa: "ith mise, ith mise agus ardóidh tú do cheann, íosfaidh mé mé agus feicfidh tú a thuilleadh!". Agus thosaigh gach duine ag urlacan a n-ualaí, leigheasadh iad freisin. Anexiae, aithníodh an hellebore mar gheall ar ghruaim a chúraim. Bhí sí ag scriosadh cuid de rudaí chun an chuid eile a neartú. Glaodh uirthi, bandia na sláinteachais, na cúig pheitil a sholadaíonn. Glaodh Anexiae ina dhiaidh sin freisin ar gach cineál rudaí nár mhór a dhaingniú. Ba í bandia na dlúthpháirtíochta í. Nb: tá sé ceart go leor, "Anexiaé" ainmnithego deimhin an dlúthpháirtíocht a thugtar do rud, fisiceach nó morálta ag dul trí thástáil nó trí phost. Anextio Marus. Bhí gach duine ag lorg an bhealaigh cheart, an bealach ceart chun smaoineamh agus a bheith. Bhí a n-anextio ag fir freisin, a gcosaint. Ainm a tugadh do staid smaoinimh ab ea Anextio marus, chun iomláine a dhéanamh níos cruinne. Chun a n-inspioráid agus a suaimhneas a choinneáil, d’úsáidamar planda, bhí sé le bheith mar ulmar d’fhir. Tá na plandaí go léir ceangailte leis an gcosaint draíochta, is é an t-ulóg ná na filí, na hamhráin agus na sruthanna. Ba í an té a chuir anamacha ar iontaoibh na hoíche, an té a chaomhnaigh na hainmneacha ar a gcorp. Bíonn saibhreas an inspioráide i réim níos mó ná saibhreas na cuimhne san oíche, nuair a bhíonn na réaltaí ag rince i spéir Mhori. Bhí aithne mhaith ag na nemetons ar an ulmary agus an veratre. Mar sin, bhí Anextio Marus tar éis dul go dtí an diadhacht, ba dhia é freisin, dia an íonaithe. Nb: cosúil le gach téama “anex”, baineann sé le cosaint an anama a bhaineann le plandaí agus sióga (féach Anesia agus anexiae). Má ainmníonn "minehae" domhan na leanaí, ainmníonn "Marus" saol na ndaoine fásta. Dealraíonn sé go bhfuil stair múchta ann le plandaí, cineál incense nó ola cumhra i lampaí, boladh difriúil do leanaí, do mhná agus d’fhir. Andartae. Ba ghaiscíoch é a chaith a saol ag obair ar a scileanna troda, thug sí Bodicéa uirthi féin, de shliocht Aoife mór. Rugadh í i dtreibh Briotanach, ar an oileán mór ag deireadh an domhain. Bhí a teaghlach de shliocht uasal ach bocht, agus b’éigean do Bodicéa foghlaim chun í féin a chosaint go luath. Ar a 15ú breithlá, chuaigh sí ag seilg toisc gur caitheamh aimsire a bhí ann a thug onóir do bheocht na ndaoine a chaith a saol i gcogadh. De réir mar a lean sí sruth éadomhain ag leanúint na rianta a d’fhág giorria, chlúdaigh ceo Morgana an limistéar ar fad go do-airithe. Cailleadh an laoch beag agus b’éigean dó tearmann a ghlacadh i log crainn chun an oíche a chaitheamh. Bhí brionglóid aici ansin a spreag na sióga nach ndéanfadh sí dearmad uirthi go deo: sna volumaí deataithe agus arna lasadh ag lasracha achrann crua, chuala sí beanna agus claimhte ag bualadh go brúidiúil, scoilt na sciatha, ag scaipeadh míle splinters adhmaid i ngach treo . Mná laochra arda measctha agus jostled a chéile os ard, cries ag cuimilt an oíche blazing óna chéile. Chuir an scéal nár ghlac aon fhear páirt sa troid iontas ar chailín na Breataine. Tríd an mbriseadh a lig di dul isteach sa stoc, chonaic an fear beag tanaí bean ard ag dul chun a tearmainn. Bhí sí gléasta i ndúbailte agus clóca mór dearg, ina lámha bhí sleá mhór ag sileadh go héasca ó thaobh go taobh, amhail is nach raibh níos mó ná cleite ann. Chroith an apparition síos chun breathnú uirthi go díreach sna súile. Bhí a h-aghaidh crua, amhail is go raibh sí gearrtha le poll billí, bhí a corp mhatánach i gcodarsnacht i ndáiríre le corp na mban a chuimil sí guaillí léi sa sráidbhaile. Ach nuair a labhair sí, d’aithin Bodicea í láithreach. Bhí sé cosúil le gaoth feargach, crith an rian trí gach rud a raibh baint aige leis in aice láimhe. Taobh thiar den charachtar, lean fuaimeanna buile na troda níos mó fós. -Andartae ...., a dúirt sí go han-urramach. Go deimhin ba í bandia na béir a sheas os a comhair, an té a raibh a neart agus a aclaíocht dlite do gach trodaire Gall. A chinniúint amach anseo freisin. Ní fiú na fir is láidre dúshlán a thabhairt do leantóir an bháis dhiaga. Dúradh go raibh neart béar ag na mná seo, go raibh siad níos gasta ná giorria agus gur thug a gcuid blianta fada oiliúna go córasach an buntáiste dóibh ná saighdiúirí séasúracha. Ní raibh a fhios againn riamh cá raibh an sráidbhaile óg imithe, ní raibh ach roinnt blianta ina dhiaidh sin gur fhill sí ar a teaghlach. Bhí sí athraithe go mór, tar éis fás go leor. Bhí sleá fada reoite ina láimh nár leag sí síos riamh. Chlúdaigh maintlín mór, trom, ildaite a guaillí. An dá réad seo, bhí aithne mhaith againn orthu i gcultúr na Gall, ní raibh iontu ach dhá shiombail nár léirigh ach deisceabail Andartae uafásach. Is ar éigean a bhí fonn orainn labhairt os comhair na mban seo, ainmníodh iad i gcónaí mar ghaiscígh agus deirtear gur chosain an bandia iad cibé áit a ndeachaigh siad ... Deirtear freisin gur sorceresses iad go léir ag cleachtadh méadaithe agus go bhfuair formhór na ndaoine a bhí ag iarraidh draíocht a úsáid ina gcoinne, bás go tobann agus d’imigh siad go deo. Andouna. I measc na nGallach níl aon áit ifreannach mar a mhaítear nach bhfuil an sruthán damanta ann, ifreann ina bhfuil créatúir olc agus an fonsa ar fad. Is cuma fiú i sochaí matriarchal. Bhí ár sinsir i bhfad níos réadúla agus níos praiticiúlaic. Ghlac an meath iontu an chuma lofa, láibeach agus boladh bréan an Andouna. Bhí go leor gnéithe tógtha ag cultas na n-uiscí, ba iad na huiscí íon agus sláintiúla uiscí na réaltaí, ba iad uiscí stinking an Andouna truaillithe uiscí locháin bhreoite agus uiscí salach, aibhneacha ag iompar a sciar den dramhaíl. Ba é seo an áit chlúiteach inar tháinig daoine dímheasúla anuas: séarachas. Ní raibh ifreann tine ann ach abhainn uisce ina raibh rópaí ag lobhadh. Bhí imní mhór ann maidir le glaineacht choirp agus mhorálta i measc na nGallach. Nb: gan amhras is finscéal an Stix Gréagach é. Cult na n-uiscí a bheith i bhfad níos sine i measc na nGallach, mar sin tá a miotaseolaíocht. Anoniredi. Is eol dúinn go gcaitheann daoine óga a n-ógántacht ag triail. Ba iad na anoniredi déithe na neamhfhoighne, deargadh an charachtair ... agus an ghadaíocht a bhí ag amanna áirithe. Tugadh "na sicíní gan cheann" orthu ar ócáidí áirithe, ní gá go raibh siad ag magadh faoi. Bhí claonadh an-láidir ag na bandia seo meon fánaíochta a scaoileadh ar fhorais sách fairsing, ba í nóiméad na gcluichí í. Measadh go raibh sé uile mar an gcéanna le gaoth dhiúltach agus cur amú ama na chuimhneacháin suaibhreosacha. Uaireanta bhain daoine óga sult as go cruálach, mar a bhí i rásaí capall. Uaireanta rithfeadh an fhuil agus íobairtíodh sicíní chun an chinniúint a choinneáil amach. In ainneoin gach rud, bhí taobhanna maithe ag na Anoniredi freisin, mar an ceann a cuireadh in áirithe le haghaidh plandaí áirithe a mhaolú pian sna matáin, mar speiceas aspirín. Cinnte gur déithe spóirt a bhí iontu freisin. Anvallos. Anvallos mar a raibh tábhacht ag dia na daimh sna margaí lárnacha. Bhí sé ina dhia ar shean-mhailísí, ar thrádálaithe bó agus go háirithe tairbh choilleadh a úsáideadh go leor in obair na bpáirceanna. Diadhacht na bhfilí beaga, thuill carachtar cráite na daimh sách trom an cháil a bhí air ag trampáil ar an mbóthar toisc go n-ardaíonn a chriú scamall mór deannaigh i gcónaí. Ba é an dia seo freisin a shainmhínigh na sliocht "gan mac", is é sin le rá iad siúd nach ndéanfadh atáirgeadh go deo. Bhí baint aige leis an velar, na ceannasacha, an saibhreas agus an spéaclaí a tairgeadh ag na díolacháin mhóra eallaigh. Apa: féach Epos, is é an dia ársa a chlúdaíonn le solas. Aramos. Aramos a d’fhéadfadh an file a rá, divinity of the Gard, abhainn an-áirithe a bhí ann. Bhí Aramos corpraithe sna carraigeacha aolchloiche ach thar aon rud eile in iasc ar leith san áit, ba dhia fonnmhar é, áiteanna grá agus atáirgeadh. Fear saor in aisce a bhí ann, duine oilte a chuaigh suas go dtí na flaithis, is cosúil gurbh é divinity na ndánta grá é. D'infheistigh déithe na bhflaitheas cumhacht mhór aige agus chuaigh sé chun bás a fháil. Chuir an file ársa seo croíthe thar maoil an oiread agus a d’fhéadfadh an Garda a thabhairt ar shiúl ina leaba gairbhéil. Deirtear leis gur phionós na déithe é agus gur tháinig brón agus brón ar na dánta a thiomnaigh sé dá fhear grinn nuair a d’éag sí agus í á hiompar ag an abhainn ró-throm. Nb, ní chuireann melodrama i ngrá iontas orm sa réigiún seo. Arardos. Deir freisin: Tranche-montagne. Bhí neart béar ag an dia seo, demigod a bhí ann i ndáiríre. Nuair a bhí sé an-óg d’fhoghlaim sé obair sna páirceanna agus iarradh air i gcónaí an céachta a mháistir. Tugadh an treabhaire mór air, agus bhí áit aige sna réaltaí. Bhí cantalons ardaithe aige, d’inis na hamhráin scéal mac treabhaire mór dia agus marfach, agus é mar gheall ar a leannán a gheallúint a chrann a rith trí shléibhte arda neamh-ináitrithe na bPiréiní. Rinne Arardos le fórsa béir claiseanna doimhne sa chloch agus is iad na loganna seo a chruthaigh gleannta na Piréine. Seodaí inar fhás an saol as seo amach go sómhar i ngach áit. Thug treibh na nÓglach onóracha móra dó, ba bhuíochas leis go raibh na gleannta torthúla le feiceáil, agus mar sin bhí sé cosúil le hathair na treibhe. Choinnigh duine acu a cuimhne i Haute Garonne. Nb: tugadh "Arado" ar an gcrann, nó in áit bhuaic na céachta Gall, an ceann a chreimeann, focal Fraincise eile a thagann ón Gall. Sé Arbor Tharla sé ag tús an ama, nuair a cruthaíodh an duine agus a chruinne ag an am céanna. Chruthaigh an bandia arbor an barr agus an bun ar dtús agus thug sí ainm dóibh. Ansin chruthaigh sí an taobh clé agus an ceart ansin ainmnigh sí iad. Arís sainmhíníonn sí a bhfuil rompu agus a bhfuil taobh thiar de agus ainmnigh sí iad. Mar sin a rugadh domhan na ndaoine ach bhí siad cosúil le bulaithe agus mar sin scar sí corp agus intinn. Ba ag an am seo a rugadh ríocht an tsolais agus ríocht na bhflaitheas. Ansin ghlaoigh an bandia ar dhia charronier a chuaigh suas foircinn chrann an domhain dhaonna, óir le gach cruthú bhí brainse tar éis fás ar an mbeithe mhór. An scríbhneoir rotha ag obair go maith, fuaireamar roth atá ar domhan. Ba leis an roth seo gur féidir linn an roth spioradálta a chasadh. Rinne sé ionadaíocht ar ocht dteorainn an duine. Choinnigh na bardaí i gcuimhne é nuair a chruthaigh siad, nocht an míleata é do na teorainneacha a chosain siad. Deirtear go gcoinníonn an roth seo muid ó spriongaí te paisean, fearg agus insolence. Deirtear freisin dá scriosfaí é, ní bheadh aon teorainneacha ag domhan na bhfear agus go bhfillfidís ar shábháltacht a mbunús, ach mar sin féin, rinne dia na scríbhneoirí rothaí jab iontach agus ní féidir an roth a scriosadh. Nuair a cruthaíodh cruinne na mban, deirtear nár thóg an bandia ach sé chuid di in ionad ocht gcinn, seo toisc go bhfuil inti, an intinn agus an corp araon gan titim isteach sa scoth. Nb: ionas gur cuimhin leat go maith, is iad seo na hocht ndlí de spiorad an duine san am gluaiseachta. Is iad dhá roth na cruinne iad, fireann agus baineann. Arcanos. Bhí Arcanos ar cheann de thriúr chaomhnóirí na síoraíochta, a giolcacha ag fás sluasaid ar bhruach abhainn na haimsire a cheap siad. Bhí draíocht Arcanos ceangailte leis na síolta lasracha agus airgid a chorónaigh air. D’fhás dhá shraith giolcach gach bliain de réir mar a thomhais sé a chuid ama, agus dá bhrí sin bhí dhá shraith de fhonsaí airgid a chorónaigh an bandia síoraí. Ba é Arcanos coimeádaí na gcuimhní ar an am atá thart sa Gall. Laoch an-mhaith a raibh a fhios aige conas rudaí a thomhas ar talamh agus sa spéir. Sa chéad domhan eile, bhí sé ina griffin cosanta den bandia mór síoraí. Dúradh freisin go raibh sé rud beag spórtúil mar d’fhás sé taobh amuigh de na claiseanna. Bhí a fhios ag Arcanos rúin uile an domhain aitheanta agus rúin uile na ndomhan dearmadta. Nb: Arcanos áit a bhfuil Arganos, dia na gcuimhní cinn agus eachtraí eipiciúla. An dia a bhfuil a cheann clúdaithe le machnaimh airgid. Arcecios. Ba mhac Arcanos é Arcecios mar xacanõs. Fuair sé an dath airgid agus an suaitheantas uaidh. Tá sé fós ina chónaí ann, i bhfolach sna giolcacha ar bhruach abhainn na haimsire síoraí. Tá sé ráite leis go raibh sé ina rí ar scoffers, gur fholaigh sé mar seo chun féachaint ar prank amháin nó eile, ansin thosaigh sé ag pléascadh le gáire toirneach san áit chiúin seo de ghnáth. Ba é dia na smideadh agus na gcomrádaithe amharclainne é. Dia ó thuas toisc go raibh sé an-chompordach ann, ba é an t-éan luascach ba mhó a chruthaigh é agus bhí cáil air mar threascairt frog ollmhór. Thug a eitilt fairsing aer uaisle dó i bpálás na déithe. Bhí meas ar an ainmhí glórach agus impetuous seo i ngach áit, bhí sé ar cheann de na hainmhithe naofa toisc go raibh sé lán de spioradáltacht an-mhór, gan é féin a ghlacadh dáiríre, uaireanta gáire mór scarlet a chuir allas ar gach duine, agus a mhúchadh go minic na difríochtaí idir daoine. Dia an-mhór a bhí ann a d'iompaigh go minic ina draoi agus ina fhile ar a seal. Arda. Ba í Arda déin na dtréada torc fiáine, an-chríochach a bhí sí i gceannas ar chosaint na dteorainneacha naofa. Ba mháthair í le háiteanna géara, deacair a bhaint amach. Is í archetype na mná í freisin a sheasann nocht i gcoinne na n-ionsaitheoirí. Is draoi í a bhfuil aithne mhaith uirthi sna hArdennes, corpraíonn sí an cineál seo fásaigh agus dá bhrí sin bhí sí ar cheann de dhéithe na foraoise primordial. Bhí mearbhall beag air le Andrasta, Andartae toisc go léiríonn siad an rud céanna. Baineann boladh na holc agus na péine leis toisc go bhfuil sé ina “diviance”, de mheon na foraoise creagach. Nb: Le comparáid a dhéanamh le Edunia agus Daouina, cineál sióg fiáin cosúil leis na abnobae. Dúchasach d’fhoraoisí na n-Ardennes. Bheadh sé go deas a sheiceáil an dtagann an focal Fraincise "harde" ón Gallic i ndáiríre. Difriúil ó Erda mura diabhal ainmhithe fiáine é, na beithígh Arianrodea. Ba bandia de chuid Arvernas an fáidh lonrúil leis an roth uasal. Thaispeán sé roth Arbor péinteáilte dearg ag a dteorainneacha, bealach chun a thaispeáint do dhaoine nua go raibh siad ag dul isteach i ndomhan eile, draíocht Arverne, an-speisialta. Rinne sí ionadaíocht ar fhir shaor agus bhí aithne mhaith ag an lucht siúil uirthi. Tá a fhios againn go bhfuil caidreamh aige leis an auroch mór a thosaíonn agus a chuireann deireadh le saol gach fir. Bhí draíocht na dtóirse ar eolas aici agus thar aon rud eile corpraíodh í i ngrúpaí ban capall ag guí i gcónaí sa chomhrac, an ceann a ghlaoigh na Gréagaigh ina dhiaidh sin: na hAmónaigh. Nb: is cosúil go bhfuil nasc leis an rian briosc aráin agus le himeacht ama. Arimanios. Ba é Arimanios dia na loitireachta, de hscéalta fileata agus am saor. Is é an neamhréireacht agus an neamh-chomhfhiosacht a bhí mar thréith aige, dia na sosa, mar sin féin, mhol intinn ídithe é. Ba iad na dánta meafaracha a bhí aige ná bardaí na bprintíseach, óir más diadhacht é Arimanios, chiallaigh sé go raibh fóntais thábhachtach aige i measc na treibheanna. Is beag a raibh meas air sna cúirteanna ríoga inar chabhraigh a láithreacht ag féasta an t-am a chaitheamh go taitneamhach gan a bheith buartha faoi cad a tharlódh an lá dar gcionn, go deimhin is meargántacht agus pléisiúr an dá ghníomh is fearr leis. Nb: le cur i gcomparáid le Aramos. Arixo Ba rí Galltach é Arixo, ba bhreá leis fiaigh, cruithneacht agus beoir. Ba ghnách leis é féin a úsáid i gcónaí ar dtús chun líneáil a shinsear a shásamh. Ar dtús, b’fhéidir gurbh é a mana an chéad duine, theastaigh ó Arixo gach rud a d’fhéadfadh an domhan a thairiscint dó. Ceaptar gur leis na héin a rinne ruathar ar na páirceanna le haghaidh síolta, mar ba ghnách leis an rí seo imeacht ar dtús ar maidin chun a dheiche a bhailiú os comhair na ndaoine eile. Bhí sé deacair aige a bheith sásta agus bhí sé i gcónaí ag cothú tosaithe daoine eile. Ba é Arixo rí na bpiongain ach freisin an té a ghlac pléisiúr i gcathanna chun rith i bhfad os comhair daoine eile d’fhonn cuidiú leis féin ar dtús. Nb: Léiríonn Arixo an smaoineamh ar "sciar an chócaire". Arpeninos. Dia na sléibhe agus corónú na beanna, is cosúil gur dia dúchais de chuid na bPiréiní é Arpeninos. Ba é a ríocht ná na scamaill a chloíonn leis na cruinnithe mullaigh. Bhí sé ina dhia den lá inniu agus den nua. Cuireadh seirbhísigh chun tairiscintí a dhéanamh ar a sléibhte ionas go gcloisfeadh sé roinnt seandaoine le sonas agus le sástacht. Dealraíonn sé gurb é an vulture a chuimsíonn é ar thalamh na bhfear, mar gheall ar a ruff bán atá cosúil leis na scorches scamallach timpeall imlíne airde na mBascach Piréiní. Nb: is cosúil gur dia na vultures a bheadh ann, ríthe na sléibhe. Arnalia. Bhí Arnalia ar cheann den iliomad déithe a bhí ina gcónaí sna háiteanna naofa. Bandia grásta, eagna agus iomláine na gcnoic ar léiríodh a anáil taobh istigh de na cearnóga agus na tobair. bhí sí ina nymph ar a dtugtar in Ariège, sinsear mar a thug siad air. Faightear spiorad na gcnoic géara le bandia eile sléibhte Arvernes. Cosúil leo seo go léir, corpraíodh Arnalia i gcríoch treibhe iomlán, ba í draíocht mhór na háite, an cosantóir agus an seanmháthair dhiaga a raibh ar dhuine gealltanas a thabhairt di dul isteach sa treibh. Nb: anseo tosaímid ag tuiscint conas a d’oibrigh na bandia mór treibhe seo. Arís eile tá rian na matriarchy. Rinne siad go léir ionadaíocht ar áiteanna maireachtála ar leith, is é sin "na máithreacha Gallta". Arnemetia. Ba é Arnemetia ard-shagart na nemetons a bhí tiomnaithe do na comhraiceoirí fada ôdes. Na téacsanna an-fhada seo a ndéantar cur síos orthu i ról-amhráin ar eachtraí laochra an ama a chuaigh thart. Tháinig na nemetons fuinseoige seo ó thraidisiún an-sean, thóg na bardaí na péisteanna le dul agus thug orthu na daoine ar chearnóg an tsráidbhaile a chloisteáil. Áiteanna ab ea glóir naofa inar glóiríodh neamh agus anamacha. Ba í Arnemetia déin an naoú nemeton i nDeisceart na Breataine Bige inniu. Ba mhonarcha mian é inar úsáideadh na healaíona chun laoch nó arm fir nó déithe a incense. Theastaigh ó na daoine fada seo a bheith iomlán, is é sin le rá fíricí agus gothaí uile na laochra is cáiliúla. Choinnigh muid roinnt i gcuimhne leis na macinogions agus scéalta na gcathanna diaga i measc na Breataine Bige, sa Fhrainc freisin, tháinig an fios gnó seo anuas orainn le scéal shaol Arthur an leon. Aibhneacha a raibh giúmar mór leo ab ea ôdes na arnemetia. Siamsaíocht ach scéal miotasach freisin faoi phearsantacht a bhí ann i ndáiríre. Arsilunnus. Bhí déithe ar leith ag na ceannairí míleata freisin, ba é Arsilunnus grúpaí móra. Le gaotha maithe Ana bheadh ag na manaigh go ndéanfadh a lán ball na hairm a chosnaíonn an dia a mhéadú i gcónaí. Bhí sé ina divinity ar ilbhliantúil na trúpaí agus a n-óige. Ba é Arsilunnus a ndia altrama, thairg sé troideanna áille éasca. Seanfhear compordach a bhí ann agus é faoi cheannas ceannasaithe, ba é an té a thug gnáthfhir faoi maintlín laochra obedient agus dea-oilte. Dia na deartháireacha in airm. Nb: sin é, dia a bhailíonn trúpaí. Arsacis: tiarna diaga a threoraíonn an cath. Iompróir na brataí. Artilia. Tá Artilia, an Gabha Dubh Mór a bhfuil a fhios againn inscríofa sna réaltaí ann le fada an lá, is é an réaltbhuíon seo rian na staire seo caite defir. Ba í Artilia an mháthair-bandia Dipper, a thugann aire do leanaí na treibhe léi féin. Tá sé fós ina rian ar matriarchy, i ndáiríre, is ainmhithe iad béir a mhaireann in áit solitary do na fireannaigh, agus na mná ag tabhairt aire do na coileáin sa tsochaí ar an láimh eile. Ba é Andartae déin na mban laochra, láidir mar iompróidh. Is pobal é Artae de mhná a chothú, áitritheoirí ar a gcríoch ó am go chéile. Is é críoch agus áirc na mban i go leor treibheanna Gallta. Is é Artios, ar a dtugtar Artos freisin, rí-rí archetypal na fraternities béar fireann. Is ón diadhacht seo a thagann scéal an Rí Arthur, an Artorix, tá sé an-sean. Dealraíonn sé go dtugann baint leis an mbráithreachas seo d’fhir fireann aird ar mhian saoirse i leith an chuid eile den treibh atá tiomnaithe do matriarchy ar aon nós. Ba le mná an talamh, bhí saorchead ag fir teacht agus imeacht gan a bheith buartha faoi é a bhainistiú. Ba eachtránaithe iad na "Artionis" seo. Arvagastae Mattres: earraigh ag saoradh máithreacha. Próis. Aryah. D’fhás go leor cineálacha crainn, an oiread agus treibheanna. Bhí bandia an tosaithe a shocraigh na crainn a chosaint ó áiteanna eile, thugamar Aryah nó Arnalia uirthi sa Chósta Óir. Tháinig sí anuas ón sliabh naofa, tharla sé leis an Areverni, na Arvernes. Mhéadaigh Aryah croíthe agus créachtaí cneasaithe. Ghin sé bóithre atá déanta as glas, agus ina theannta sin is í an scláta glas, Aria, a aimsímid i measc na Arvernes i peitil. Ba iad seo na sclátaí luachmhara seo a úsáideadh ar sciatha áirithe, go háirithe iad siúd de na Arvernes, fuair siad dathú sármhaith. Chlúdaigh an chloch íonachta mar a thugtar air na cosáin lena gairbhéal mar a rith Aryah. Tá an sliabh naofa cáiliúil a d’fhéach go díreach cosúil le fearnóg ann. Deirtear gur chlúdaigh crainn uile an domhain iad féin lena peitil sclátaí agus ba é seo a chruthaigh na chéad duilleoga. Chosain siad intinn daoine. Is cinnte gur chaith ár sinsir é ina stíleanna gruaige. Úsáideadh an t-ábhar glas seo mar lí I measc na Aedui, is ann a ghlac an bandia ainm Arnalia. Nóta: Aryah ainm an bandia glas, ar a dtugtar Aryanna, Arianne freisin. B’fhéidir gur fhéach mé i ngach treo, is cosúil go bhfuil an miotas ceart dom. Tá sé an-sean. Asurio D’oibrigh daoine go leor, níor tugadh sos nóiméad dóibh siúd a bhí ag iarraidh na geimhreadh a chaitheamh te agus cothaithe go maith. Bhí saoirse ag teastáil ó gach duine mar bhí na cúraimí iomadúla. Iarradh ar dhia darb ainm Asurio, dá bhrí sin, greim na ngéibheann a scaoileadh atá riachtanach do rath an phobail ar fad. Ba éifeachtúlacht éifeachtúlachta é Asurio, mar gheall ar a thoil Auroch, chuir a chuid uirlisí miotail ar chumas na hualaí oibre a éadromú. Dá bhrí sin bhí sé ina dhia saoirsí dóibh siúd go léir timpeall air, an té a chuir fir saor, agus ní raibh aon rud ag an am. Is minic gur sliocht sean-theaghlaigh iad na fir in aisce seo, áit a bhféadfadh daoine a d’fhéadfadh talamh agus uirlisí a fháil. Cuireadh oideachas air freisin, iompróirí tóirse, draoithe, rialóirí agus daoine eile a bhí saor chun teacht agus imeacht. Ba é Asurio an duine a iarradh neart impetuous agus swiftness gníomhaíochta. Ba í sin saoirse Asurio, is é sin é féin a fholmhú ó fhórsaí anacracha. Astoylunnus. Ba dhia na fírinne é seo, a bhí ag ullmhú go leor daoine. Cuireadh tús leo seo, infheistíodh iad le ról cinnteoireachta. Rinne sé ionadaíocht ar “gaoth an sonas” toisc gur ullmhaigh sé saibhreas na treibheanna. Ionchorpraíodh na daoine seo cineál comhairle de dhaoine críonna inar breithníodh gach cinneadh. Tá sé anois ina chéim shagart, iad siúd a smaoiníonn ar an gcóras sochaíoch agus na trúpaí móra. Cineálacha aithreacha treibhe a choinnigh rudaí ag dul. Bhí fonn ann gaoth mhaith, atmaisféar maith, plé éasca a chruthú. Nb: Anseo arís tá fonn ar líonmhaireacht clan a thagann as an staidéar. Atarennus: cleamhnaithe roimh ré leis an athair altrama, mar sin Teutates. Atepomaros. Ainm féasta a bhí ann agus ar dhínit an lae nuair a agraíodh na manaigh agus mar sin na réaltaí. An lá sin thiocfadh na treibheanna a d’oibrigh le chéile le chéile agus guí le chéile. Lá óráidí a bhí ann ag taoisigh, agus fómhar agus saibhreas eile a roinnt. Ba é a thugamar "lá an fhreagra mhóir" air, is é sin le rá an nóiméad nuair a bhíonn a fhios againn cad atá buaite nó caillte againn. Bhí Ríthe agus Drugaí chun tosaigh, oideachas a chur ar dhaoine agus iad a bheathú. Cineál “mór béil” a bhí ann áit ar chosúil go raibh sé de cheart ag gach duine labhairt agus comhairle agus cosaint a iarraidh. Nb: is cosúil gurb é sin, d’ith an fhréamh seo"," an ceann is fearr ", seasann sé freagra nó toradh. Aistríonn sé seo go" ceannaire is fearr na ndaoine fásta a chlúdaíonn (a chosnaíonn agus a chothaíonn). Atesmertius. Más dia Atesmerios dia na n-áiteanna eagraithe, bhí ról níos áitiúla ag Atesmertius dó, níos corpraithe i gcarachtar ar leith, níos daonna. Ba é an dara ceann an fíor-dhia eagraithe, an té a leigheas freisin, an t-oibrí, an loingseoir a stiúrann é féin. Ba é Atesmertius an rud a thugamar air: sinsear, is é sin le rá duine de na déithe de nádúr primordial a thug breith ar na Gaeil. Tá a fhios againn faoi Atesmertius gur dia aclaíocht, maorga agus rudaí déanta go maith é. Oibrí gan staonadh, taistealaí ó dhoimhneacht an ama, ba é an té a dúirt cá háit ar chóir gach rud a bheith. Ailtire de chineál agus sainmhíníodh Atesmerios in aon toradh amháin, ailtireacht. Atesmerios. Eagraíodh an tsochaí Gallic chomh maith le hoideachas daoine, chuaigh sé chomh fada leis an socrú speisialaithe taobh istigh de thithe. Daoine an-phragmatacha a bhí sna Gaeil, ba é Atesmerius dia dea-iompair tithe, sráidbhailte agus bailte. Bhí go leor trádála ann, chuaigh earraí tríd na cóstaí, trí na machairí agus na sléibhte, bhí taiscí agus cuntais ag teastáil. Thug an dia seo aire dó seo go léir le lúcháir, le cruinneas agus le inspioráid. Monaróir, eagraí cothaithe. Diadhacht ar a dtugtar "an aoibh gháire mhór", iompróir earraí agus athnuachan earraí. Thuill an corraíl a bhí ann ag an am sin timpeall Atesmerius an cháil air a bheith dáiríre, thairis sin tháinig a ainm chun bheith ina chineál focal a shainmhíníonn áiteanna dea-eagraithe. Athubodua. Is é bandia scríobhaithe Gall, Athubodua an té a inscríobhann ainmneacha, uimhreacha agus siombailí ar tháibléid na beithe naofa. Bhí na táibléid seo céirithe agus léirigh siad glow donn-buí. Is dia de ithreacha, cistí agus inphriontaí é. Sainítear a ról trí ghníomh an tochailt. Thug na saighdiúirí onóir dó freisin, bhí sé de dhíth ar an daonra iomlán toisc gurbh iadsan a thaifead na bua agus na brabúis. Dúchas ciúin na ndaoine a d’oibrigh go suaimhneach trí na gnéithe a bhí tacaithe le céir a phriontáil, dúradh go raibh sí ina bandia ar na canálacha freisin, toisc gur thug siad an t-uisce riachtanach go dtí na háiteanna ina raibh sé ag teastáil. Nb: bhí an bheithe ar cheann de na crainn naofa. Taispeánann an staidéar claonadh áirithe poill, línte domhain in adhmad céirithe a shainiú. Ationgonis: dia go leor línte aithreacha. Attinis: Dia an iliomad giolcach agus an-shliocht. Aufanieae. Bhí mearbhall air le truaillí na Gréige agus is botún é. Ba é Aufanieae bandia na síolta a bailíodh ó chrainn naofa, feá, fuinseog agus eile. Tugadh an bandia uirthi gan uibheacha, an steiriúil, toisc nach raibh sé i gceist ag a fómhar crainn agus sliocht nua a thabhairt. Is divinity é ar an taobh istigh de na síolta, an laíon agus na almóinní a úsáideadh chun deochanna, bia, táirge cógaisíochta nó fiú ruaimeanna a dhéanamh. Tá a chuid fómhar riachtanach, is minic gurb iad leanaí a rachadh chun na hearraí luachmhara a bhailiú. Tugadh an bandia cloiche uirthi freisin mar gheall ar na brúiteoirí, an bandia gan chíche toisc nach raibh sliocht aici, an bandia uathúil freisin toisc nach teaghlach í. Bhí a fhios go raibh Aufanieae ina gcónaí ar shallows agus fánaí, toisc gurb é seo an áit a bhfaightear an chuid is mó de na síolta go minic. Auteno citicos: Dia na sráideanna iomadúla sna cathracha, tá a dhia féin ag gach áit. Avarea. Déin na gréithe fearnóige, ba é Avaréa an té a thug ar na compánaigh fás, is é sin le rá na bataí. Bhí na píosaí adhmaid seo thar a bheith tábhachtach do na Gaeil, is adhmad é Alder a fhásann díreach, i méid i bogaigh. Trádáil thábhachtach a bhí ann, tá an t-adhmad Alder seo ar cheann de na cinn is aonchineálaí, an ceann is soladach, dúradh gurb é adhmad na fírinne é, an rud nach ndéanann mealladh agus nach bhfeileann. Rinneadh deilbh díobh freisin, agus ba é an t-adhmad tine a tógadh ó na gréithe fearnóige an ceann is fearr ar fad, an ceann is calraí. Dá bhrí sin ba é Avaréa an genius baininscneach ar cháilíocht chompánaigh, thugamar bronntanais lena bataí. Tá a chrann ar cheann de na cinn is flaithiúla atá ann, is crann naofa é freisin. Rinneadh roinnt píosaí uirlisí agus gréithe as fearnóg. Deirtear nár oibrigh na Gaeil go mór le gloine agus tá sé ceart toisc go raibh na píosaí Avarea níos mó ná go leor chun a úsáid a athsholáthar, d’fhéadfadh roinnt bunú maireachtáil le himeacht ama ar feadh na gcéadta bliain dá ndéanfaí iad a chothabháil. Nb: Ba shochaí tuathánach í an tsochaí Gallic, is é seo a rinne sonas agus saibhreas a talún agus a chultúir. Bhí an Béaloideas ag teacht go riachtanach don ilbhliantúilan tsochaí ársa seo a chur ar bun. Aventia. Seo ceann de na divinities is suaití toisc go ndearna staraithe na Gréige an adhradh Galltach a shalachar d’aon ghnó. Tá a fhios againn inniu le cinnteacht nach bhfuil sna scríbhinní cráiteacha seo ach gossip. Seachas iad seo tá scéal mannequin ollmhór a tógadh le saileach buí (dodhéanta) líonta le daoine a ndearnadh íobairt orthu: bréag ollmhór d’iomaitheoirí díreacha na ndraoithe. Cuireadh cosc ar shearmanais draíochta d’eachtrannaigh le linn Ársaíochta, ar cheist rúndachta agus draíochta. Iad siúd a rinne cur síos ar “wikers man” .... ní fhaca siad riamh iad lena súile féin. Nymph abhann ab ea Aventia, ceann de na haibhneacha speisialta sin ina bhfásann an saileach buí, ar a dtugtar an saileach braid. Ba mhór an inspioráid é, as fórsa an ama, as an uisce a fhágann go bhfásann brainsí cáiliúla an chrainn seo. Rinne na Gaeil ró-úsáid as na brainsí seo agus díoladh iad i méid, úsáideadh iad chun trellises, bairillí éisc, ciseáin, scarecrows éan a dhéanamh, úsáideadh iad le haghaidh beagnach gach rud. Seo a d’fhág gur crann inspioráide agus cruthaitheachta é, de awen, an ais, mar a deir na draoithe inniu. Ba í Aventia diagaire na margaí saileach buí (nó glas, braitheann sé). Ritear an téarma seo i reiligiún síochánta na nDrugaí, Críostaithe gan a fhios acu go n-úsáideann sé go coitianta é freisin, do na Druidizers tá sé awen. Thairg an bandia inspioráide seo máistreacht álainn ar bhrollach coillte coillteach agus mar sin níos spioradálta í: dánta atá braidithe agus fite fuaite ina chéile. Is é an smaoineamh enchantment trí na healaíona. Is é mo thuairim gur sin an áit ar thosaigh finscéal an chaocha ollmhór. Go deimhin, tá dánta ag fíodóireacht brí, tá a fhios againn gur fhoghlaim na Drugaí na mílte de na véarsaí seo. Agus cad a aimsímid sna líonraí seo i gcoitinne: ainmneacha laochra agus ríthe miotasacha, daoine a bhfuil stair marcáilte acu. Bhí fonn ann stair agus cultúr Galltach a choinneáil agus a chosaint trí na véarsaí neamhscríofa seo, chun iad a fhoghlaim ó chroí, chun iad a athrá arís agus arís eile, ba bhealach é le cuimhne na treibheanna a choinneáil beo. Agus ba é Aventia an inspioráid, nó in áit, an té a thug ar an gcrann saileach fás, an scéal. NB: tá sé dodhéanta go hiomlán caochaíl saileach íobartach ollmhór a thógáil le braid, is adhmad an-choillteach é, an-láidir, ach a mhaolaíonn agus a lúbann ag an mbrú is lú. Mar sin is aireagán íon é an scéal seo de “wikers Man” as intinn éad na ndaoine aisteach nach raibh i dteideal a rúin. Tugaim faoi deara gur minic a dhéanann draoithe Shasana tagairt dúinn don ghadaíocht mhór seo trí leanúint ar aghaidh ag stiogmaíocht na ndrugaí Gallic leis na bréaga seo. Gáire is fearr a gáire go deireanach. Tagann Awen na hEagna Drugaí a ainm ó Aibhneacha Saileach Braiding. Is íomhá í a bhaineann le filíocht Druidic. Ní fíor-draoithe a bhí sna daoine a smeileann é riamh, ach seabhac ar obscurantism dúr. Ní raibh aon chorp fisiciúil riamh ag an wikers Man toisc go bhfuil sé dodhéanta saileach buí a thógáil isteach, is é an carachtar ollmhór seo spiorad na sinsear go léir, an ceann ina bhfuil gach smaoineamh ar na Gaeil. Ní raibh sé faoi íobairt dáiríre, bhain sé le braidáil fathach a bheith le inspioráid Aventia, ina raibh cuimhne uile ríochtaí Gall. Is teanga í an teanga Gallic a tógadh a bhuíochas leis an trellis seo. Nb2: má dhéanann tú iarracht lámh a chur le fíodóireacht ciseán cois na habhann le saileach buí (féach plandaí míochaine) mar shampla, tuigfidh tú go deimhin gur amanna iad seo nuair a bheidh do inspioráid ar na cuimhní is táirgiúla. Nb3: rinneadh an obair seo i ngrúpaí. Níor ligeadh isteach eachtrannaigh ionas nach meascfadh siad a gcuid focal leis an teanga naofa, ní scéal ciníochais é. Tá sé an-sean, lean na hoibrithe Awen seo ag canadh níos déanaí ag bun na cantalons. Ní as Sanscrait a thagann bunús an fhocail, chomh fada agus is eol dom, ní raibh aibhneacha awen ann riamh san India ach b’fhéidir go raibh malartuithe ann 10,000 bliain ó shin cheana féin toisc gur úsáideadh an crann seo leis na mílte bliain in Iarthar na hEorpa . Uirlisí cloiche a cheangal i measc rudaí eile. Averanus: Dia fuascailt daoine óga. Avicantos. Seo fíor-ainm an wikersman: Avicantos. Dia le Awen a bhí ann agus inspioráid ríthábhachtach, anáil dhiaga ach paiseanta ina chuid amhrán. Thugamar an sinsear mór air, ag tabhairt le tuiscint don dia mór a bhfuil na sinsear ann, a n-ainmneacha. Tugadh Avicantos mar leasainm freisin: an sean-lúbtha, mar gheall ar an adhmad saileach a lúb go héasca agus é ag seasamh in aghaidh. Ba é an dia seo i ndáiríre a léirigh seanaois na bhfear agus a stair san am atá thart. Cultúr patriarchal a bhí ann go mór mór. Ba é an póraitheoir é, an té a spreagann na cluichía rugadh den treibh, dia ar eolas sinsear. Nb: 100%, go deimhin is é an dia saileach é, canóin amhrán, dánta agus trellises. Ausecos. Genius of stone and clairvoyance, tugadh leasainm air: an dia le cluasa móra, an té a éisteann leis na déithe agus na sinsear. "An té a chuimhníonn" freisin, cineál dia de na draoithe a raibh aithne aige ar an am atá thart agus an todhchaí. Fuaireamar ionadaí cloiche den ghéineas síoraí seo. Is léir go bhfuil caidreamh comhleá aige, léirítear an nádúr primordial ar a dhealbh. Glaodh Ausecus mar dhia ar shamanism agus comaoineach leis na foraoisí: Vosegus, le ról beagán difriúil ag brath ar an áit. Nb: Ní féidir liom an rún seo a thabhairt go poiblí ach ... déan cuardach ar an bplanda leis na cluasa móra agus beidh rún na clairvoyance agat. Aximos. Bhí teaghlach iomlán déithe Aquitaine ann, bhí caidreamh cinnte ag an Axati (atógtha) leis an Garonne agus an Gironde, ba divinities iad na teorainneacha agus na turais a bhfuil aithne againn orthu mar mháthair: oxouna (uxouna). Ba é Aximos an titan an t-athair, bhí an cháil air a bheith an-ard, an-láidir agus an-chliste, ard. Nymph abhann ab ea Ascola a raibh a sruth an-láidir i gcónaí, bhí sí ina déithe cúraim, an té a bhain deannach ón tsúil chomh maith leis an láib ó bhruacha Garonne. Bhí Axoniebus ann freisin, dia na snámhóirí agus na mairnéalach, an té a thug neart agus seasmhacht chun an sruth a sheasamh. Bhí Uxouna ina bandia ag mairnéalaigh abhann agus farraige. Bhí teaghlach iomlán fathach ann, cleamhnaithe le cultas uiscí Aquitaine. Bacurdus. Bhí aithne mhaith ar an dia béice freisin, ag an tús deirtear gur rugadh é ag bun feá mór agus nuair a bhí ocras air, thóg sé maide mór den adhmad céanna chun na cnoic meala a bhí ann a leagan síos. An rud a bhí le tarlú, lean Bacurdus leis na feithidí seo, rud a d’fhág roinnt rianta air. Níos déanaí d’úsáid sé a mhaide cuartha chun roinnt tatúnna gualaigh a dhéanamh, ghortaigh sé é freisin. Deirtear gur gabhar a bhí ina ainmhí ar talamh le adharca cuartha agus géara air, rud nár chuir cosc air ó mharcaigh capall. Ansin, tar éis dó machnamh a dhéanamh air, d’úsáid sé a mhaide cuartha chun na miúil a bhogadh ar aghaidh trí a gcuid cromáin a phiocadh. Bhí sé ina dhia freisin ar ghréasaí sléibhe agus fiú ina dhiaidh sin, baineadh úsáid as a mhaide cuartha trom chun boinn a bhualadh, bhí sé ina dhiaga ceardaithe. Bhí miotas ann a dúirt gur chuir a chlub cuartha croíthe mianadóirí i ngrá níos gasta, gur dia puntaí a bhí ann arís agus arís eile laistigh de shliabh na paisin. Nb: Bacurdus nó Bakurdos. Badabe. Tá Badabe an ceann fionn caomhnaithe i gcuimhní Vosges go dtí an lá inniu. Dúradh leis gur chuir sé droch-ghiúmar i gcodladh a bhuíochas dá chumhrán, dia na mbrionglóidí a bhí ann, orthu siúd a bhreathnaíonn ar a n-íomhá agus ar a gcuid smaointe amháin. Dia uathúil a bhí ann, gan cónaí ach ina shaol féin, saol na bpáirceanna fliucha. Go minic i láthair feadh na díoga, níor cheart go gcuirfí isteach air. Tá droch-meon ag Badabe the pensive graceful, is cosúil go raibh gach duine a d’iarr air ithe go léir tinn, seo toisc go bhfuil sé ina gharda ar na móinéir a chosnaíonn sé, níor cheart dó teacht agus cuidiú leis féin ina móinéir. Gan amhras ba é an ceann fionn seo dia caomhnóra na dtréada eallach. Tá a fhios againn, in ainneoin a mboladh, nach n-itheann ba riamh é toisc go bhfuil aithne mhaith acu air. Nb: planda míochaine ach amháin dá bholadh codlatach, tá an chuid eile den phlanda nimhe. Is é an lus a ’chromchinn buí, narcissus na Gréagach. Ní fhéachann a corolla bláthanna ach ar bhealach amháin, go minic a mhachnamh san uisce. Fórsa eile an dúlra, is planda daoine é a bhfuil aisling acu seasamh. Badia agus Derco: Bhí Badia bláth fionn, álainn agus galánta ar na crainn óga agus leasainm á tabhairt ar Derco - an tsúil dhearg-, an ghrian fonnmhar agus grámhar. Bagina. Rugadh Bagina, iníon Baginatis go maith, ba nimfeach feá iad féin agus a deirfiúracha iomadúla. Spreag siad Badabe ar feadh lá ar fad agus d’imigh a neamhshuim go tobann, tharla sé maidin amháin nuair a bhí tart agus ocras air, bhí babhla lán de phota limpid ag fanacht os comhair doras phálás Baginatae, máithreacha na feá mór. Mar sin ba é an deoch é agus thosaigh sé ag rith i ngach treo beagnach láithreach. Na bó ag breathnú air ag imeacht ag ligean amach cúpla gáire. De ghnáth chomh socair sin, bhí blas draíochta torthaí diaga ar Badabe. Chuir an farce a bhí sí díreach ag an gcaomhnóir leisciúil go mór le Bagina agus bhí áthas ar an tréad an buachaill a fheiceáil ag rith timpeall a bhaill, ag tiomáint sna geallta, ag pointe amháin thosaigh sé ag feadaíl le haer spraíúil a bhí againn níor chuala mé riamh uaidh. Sa tráthnóna, tá séffala ar imeall a shruth agus thit sé ina chodladh mar aifreann. An lá dar gcionn d’éirigh sé socair arís agus lena léiriú tuisceanach, d’fhiafraigh sé dá mhachnamh an raibh rud éigin tarlaithe i ndáiríre nó an raibh sé ag brionglóid agus é ina sheasamh. D’fhág Bagina babhla dá mheascán anois is arís ag bun a chrainn, bhí am i gcónaí duine a mhúscailt ar maidin i bportaigh Iluro. Nb: Is é Bagina déin na gréithe feá, síolta na feá a bhíodh á n-úsáid againn chun deoch ghreannmhar a dhéanamh. Tá rianta againn de dhaonra ar a dtugtar na "baginae" a measadh a bheith feargach agus ceannairceach. Tá an éifeacht chéanna ag an deoch seo le caife. Baginatis. Ag an tús sa domhan primordial, bhí go leor cruthaitheachta ann, sprouted sé i ngach treo. Bhog duine de mhic an mháistir Baginae ar shiúl óna thír dhúchais i ngaoth tobann gaoithe. Fuair sé é féin ina aonar i gcríoch na Abnobae agus go luath imscaradh na sióga fiáine na driseacha ba chóir a bheith tar éis an fheá beag a mhúchadh. Ach níor tharla sé toisc gur chuir Morgana i bhfolach é chomh maith sin gur cailleadh na driseacha ar an mbealach. Agus é faoi uisce go luath ar maidin, d’fhás an leanbh chomh gasta nach raibh sé ach cúpla lá ina dhiaidh sin níos airde ná na créatúir ghlasa eile go léir. De bhreith mhaith agus faoi chosaint Morgana, rinne Baginatis gach iarracht é féin a fhorchur ar a thalamh nua. Bhí na driseacha ag sileadh siar taobh amuigh de theorainneacha cheannasaí nua na háite, níor fhan ach ábhair an rí sa chúirt. Bhí an talamh leacaithe anois, bhí na duilleoga ag titim lán de shaibhreas na diaga. Bhí sé ann gur shocraigh na vassals nua, sa dhídean. Thosaigh na héin ag canadh ardmholadh an pháláis nua seo, ag sileadh ina spéir, ó bhrainse go brainse, ó sheomra go seomra. Chuir Baginatis go leor dá mhic ina dhiaidh sin chun na tailte fiáine máguaird a cheansú, agus d’fhás garrán feá ollmhór i ngach treo, cibé áit ar chuir an talamh fáilte roimhe, bhunaigh an leanbh caillte a bhí faoi chosaint Morgana a ríochtaí. Baïase. Bhí difríochtaí fisiciúla ann ar ndóigh, agus bhí dia ann do gach rud grandiose. Ba é Baïase an musculature. Ba lucht spóirt iad na Gaeil, i measc na treibheanna Piréineacha bhí ceann acu ag cleachtadh spóirt láidre ar nós casúr, tua, stoc a chaitheamh. Bhí a n-áit i gcónaí ag nósanna agus bhí Baïase ina chuid de bhéasa. Tugadh "an t-adhmad glas" air freisin, an ceann neirbhíseach. Ionchorpraíodh an dia mhatánach i maidí comhraic. Bhí na línte adhmaid, cosúil le línte an fhéilire, ina sampla d’fhoirm choirp agus foirmiúlachtaí spioradálta. Dia a bhí ann agus dá bhrí sin, bhí a musculature ar cheann de na cinn is suntasaí, díobh siúd a mharcálann na biotáillí. Ba é "an té a choinníonn na línte, an líníocht, tionchar cuimhne. Nb: sa primo-theanga is í dia na foirme iomláine í, an uacht a bhaineann leis an mbrú. Passed i bhFraincis faoin bhfoirm "balaise", is fíor a rá. Baicorixos. Bhí ríthe ann a thiomnaigh a bhfearainn dá sliocht. Ba é seo an cás le Baïcorixos, an té a choinnigh corp na sinsear. Trodaire maith a bhí ann i dtír na mbeach, thall ansin, ar thaobh an chnoic, bhí na coirceoga fite ina raibh ádh na tíre ar fad, sin ór Baicorixos, bhí mil ag sreabhadh go saor. Ba ghnách leis a bheith ag béicíl go hard ionas go gcluinfimis ó gach taobh den sliabh, é gléasta go dearg agus súile gorma aige le dian-mhachnaimh. Bhí cáil ar a fhoireann órga a bheith ina dhraíodóir agus d’fhógair na carnixes a sliocht nuair a bhog sé. Bhí a oppida fairsing agus ard, ní cheapfadh éinne go dtiocfadh sé chun é a thógáil uaidh, go háirithe ó rinne na beacha é a chosaint. Bhí an corp céanna ag Baïcorix agus a shinsir, an neart iontais céanna a thiomnaigh sé dá shliocht go léir, anuas orainn. Ba slayer paiseanta é a raibh eolas aige faoi rúin an lile, cosantóir géar a thacaigh lena vassals i gcónaí. Nb: Léiríonn Baïcorix neart agus tiomnacht ár sinsear, bhí sé ina rí ar chomhdúcháin. Léiríonn an staidéar roinnt tagairtí do na siombailí a tháinig ina dhiaidh sin mar ríthe na Fraince. Le feá freisin, a shamhlaítear go diongbháilte le crann ríoga. Baïaserta. Ba divinity iompróir é Baïaserta cosúil le Baïase nó Baxeï, ach ní den chineál céanna é. Socraíonn traidisiúin agus custaim luas do shaol an tsráidbhaile. Bhí na daoine saibhir agus daoine bochta ann, dóibh siúd a thóg Baïaserta pota, obol. I gcultúr móréilimh na Fraince tá rian den ghnás seo fós ann, tugaimid air: sciar na mbocht. Ba thraidisiún riamh gan do bhéile ar fad a ithe d’fhonn a bheith in ann rud éigin a thabhairt, píosa aráin do na boicht a raibh aithne agat air. Thugamar "ceann beag" air mar bhí sé ina chuid bheag a thugamar timpeall. Ba phota é curtha in áirithe dó sin, chun an rud a thabhairtCéard, cuireadh Bélenos i leith na coda seo den fhlaithiúlacht toisc gur rud an-álainn a bhí ann. Nb: níor thugamar athrú ag an am sin, ba bhia é. De réir an staidéir tá sé faoi adhmad, b’fhéidir síntiús d’adhmad tine (rinneadh é) nó babhla adhmaid. Diadhacht a thugann neart. Tugadh an t-ainm "Barsa the insolente" uirthi, dia uisce a bhí aici agus easanna níos soiléire. Sheinn Barsa os ard gach uair a bhí sé ag cur báistí an iomarca, thóg an sassy grinn seo léi siúd go léir a raibh an droch-smaoineamh acu caidreamh ró-dhlúth a dhéanamh léi. Ba mhinic an nimf paiseanta a d’imir le hairm mhóra an-áthas uirthi a fheiceáil fad is nach ndeachaigh sí i bhfearg dubh, nuair a sprinkled sí an impudent ag teacht chun na cúirte di. Agus a carachtar beagáinín swollen, dared sí gach duine a ghearradh amach agus scairt sí a habairtí arís agus arís eile céad uair ionas go gcloisfimid í. Ar ámharaí an tsaoil, bhí dea-uair ag Barsa freisin agus chuir a damhsaí a rinne sár-aisteoirí suaitheantais ag dul thar bráid, chuimhnigh na siúlóirí seo ar feadh i bhfad ar an nimfeach a mharcáil na biotáillí go láidir trí shúgradh agus éad. Deirtear freisin go raibh a fhios aici conas cogadh a dhéanamh ach gan srianadh, b’fhearr linn í a choinneáil os comhair na línte ionas go bhféadfadh sí roinnt suaitheadh torainn a chur in iúl do na naimhde a tháinig chun tosaigh ... gan na cinn a bhí ceaptha di a thógáil a chosaint. Deirtear freisin gur sheinn sí roic do leanaí gan stopadh ar feadh uaireanta. Banuas: Déin marú muiceola, íobartach do bhunsraithe sráidbhailte rathúla. Bassoledo Litanis. Bealach a bhí ann chun Bélenos, teideal oinigh, a ghlaoch air. Ciallaíonn “Bassoledo litanis”: an focal pansies beaga fiáine, a thagair de ghnáth d’áilleachtaí athchleachtacha bláthanna fiáine. Meastar go bhfuil gach planda mar chuid de chógaschógó Bélenos. Is é an teideal áilleachta seo an ceann a spreag na céadta gas beag laethúil atá maisithe le bláthanna. Is plandaí fiáine iad seo, plandaí na móin agus an talamh dramhaíola. Tugadh an leasainm orthu "na gréine beaga smaoinimh", mothú an-phearsanta do gach duine. Nb: sainmhíníonn "litanis" athrá amhairc a bhaineann le smaoineamh. Baxei. Bhí a dhia ag gach duine acu, an té a chuidigh leo sa saol laethúil. Ba é Baxei dia an iompróra, an té a thugann an neart gach rud a fhulaingt, go háirithe meáchan na hoibre crua. Thugamar "an beefy mór air, tá síniú a ainm le fáil ar fud Gaul, chomh fada leis an mBeilg áit ar ainmníodh" Basso ", dia na gciseán. Do dhaoine a d’fhiafraigh cá raibh Baxei ina chónaí, d’fhreagair muid go raibh sé fós ag taisteal Ba é an té a thug a ainm do phobail na mBascach, tháinig sé mar sin, i ndáiríre bhí na Bascaigh ag an am sin in úsáid cheana féin chun iad a iompar agus iad féin a iompar, iad féin agus a gcuid giuirléidí sa saol laethúil, sna hairde sláintiúla ina mbíonn na caoirigh innilt i rith an tsamhraidh, ansin i ngeimhreadh chuaigh siad ar ais síos go dtí na machairí ina raibh an teocht níos fearr. Lean na pobail iompróra seo bealaí a bpríomh-dhia. Dúradh go raibh Baxei inaitheanta i measc na ndaoine go léir déithe toisc gurbh é an duine a rinne é na Piréiní ar a dhroim Tugadh roinnt creathanna talún dó go luath mar aithníodh neart díréireach dhia an iompróra. Nb: bhí sé ina dhia ar ghluaiseachtaí agus ar bhóithre, go deimhin tá nasc aige le críonna ciseáin, necklaces portages agus cáilíocht choirp. Le comparáid a dhéanamh leis an dia Baïase, baineann an dá rud go soiléir le cluichí fórsa, an-ghníomhach agus creathanna talún déarfainn. Tagann an focal "brassiere" sa Fhraincis ón "baxo" Gallic a ainmníonn ciseán freisin. Bedaïos. Ag an am ársa sin, rinneadh obair talmhaíochta de réir modhanna a cruthaíodh míle uair a cruthaíodh don mhílaois. Chun na síolta a chur, chaith na peasants dornán cruithneachta ar an talamh agus ansin uisce siad an talamh go copach nuair nach raibh sé ag cur báistí. Dia fíor-ársa ab ea Bedaïos, sin na pietineurs a bhí freagrach as barra amach anseo a thiomáint isteach sa talamh, tugadh dath láibe éadrom agus dath cruithneachta dó. Rinneadh an obair seo le boinn na gcosa, oibríodh heicteáir iomlána trí scátáil sa láib. Dia Augustus ab ea é a bhí chun fómhar luachmhar a thabhairt ar ais níos déanaí sa bhliain. Trí dhráma ar fhocail, bhí baint ag Bedaïos ina dhiaidh sin le haithreacha teaghlaigh mhóra, ansin leis na laochra a thug a mbúit ar ais tar éis dóibh a gcuid naimhde a shrianadh. Nb: ceann de na déithe talmhaíochta Gallic is sine. Belado. Le linn an chruthaithe a bhí an chéad earrach ag dul chun cinn, ag ardú neacha beo ó thorpor bhás an gheimhridh. Ba é an nóiméad é nuair a bhí Belado ag fánaíocht timpeall, ag breathnú cúpla mots le gach planda, le gach ainmhí a rugadh arís. Ba ghaoth bheag bheo í Belado a thug crith ar chrann na hathbhreithe, an saileach bán lena duilleoga éadroma beoite ag gníomhaíocht nua. D’fhéach na créatúir timpeall d’fhonn a gcéilí amach anseo a fháil, chuir gaoth bheag na tairisceana cráite ar na cruthanna cruinn. Ba é Belado dia na gcéad ghrá, an té a thug ar chorp crith le éad agus le stammer neamhrialaithe fiú na comhaltaí is láidre. Dá bhrí sin, sna linnte a bhíonn chomh socair sin de ghnáth, thosaigh dromchla an uisce droimneach le cuimilt te agus fiáin. Ba nóiméad speisialta é nuair a d’oscail tú do shúile do rud éigin eile, nóiméad nuair a bhí tosaíocht ag tarraingt fhisiciúil ar gach rud eile. Is breá le gaoth beag an earraigh, gaoth crith an chéad uair. Nb: na téamaí go léir i "B" ina bhfuil cleamhnas coirp beagnach. Belatu-cadros. Bhí cáil ar na Gaeil as a gcuid comhcheangail, gan amhras ba theideal Tanaris é Belatu-cadros. Ciallaíonn sé: "an taispeántas mhatánach". Taispeántar an chuid fireann de gach ceann de réir na n-chuimhneacháin i gclaonadh difriúla, léirigh na fir láidre a gcumas dul i gcoinne agus chun fórsa a dhéanamh i saothair agus cathanna éagsúla, i bhfeidhmiú an spóirt. Tháinig crith ar na matáin a bhrúigh paraxism a gcumais le linn iarrachtaí gigantacha. Chuaigh na honóracha chuig an té a thaispeánfadh a chumhacht fhisiciúil go léir thar aimhreas. Go ginearálta, rinneadh ceannairí treibhe ar na fir seo, an chuid intleachtúil de na hoifigí éagsúla ag dul chuig na draoithe. Teideal míleata ab ea Belatu-cadros freisin, an ceann is láidre. Nb: baineann sé le fórsa íon. Beïsirisse. Dia fás fisiceach ab ea Beïsirisse, duine a gheall sláinte, neart an Auroch gan bhriseadh. Rinneadh tairiscintí dó ionas go bhforbródh na páistí go maith. Tacaíocht a bhí ann agus mar sin bhí sé mar chuid den domhan thuas, na Albios. Thug sé beogacht agus uacht, thug a mhianta agus a chuid paidreacha spreagadh don saol laethúil. Dhírigh Beïsirisse ar dhuine a raibh a mhéar air, agus é á roghnú mar bhall den treibh sa todhchaí. A neart a thabhairt dó sa todhchaí chun fás, Is cinnte gur agraíodh é chun fás na treibhe iomláine agus a mbarr a éascú. Belenos. Cambotin. Ag tús an earraigh, le haghaidh féasta Bélénos, chuir rud éigin a cheann amach as an talamh, idir fhréamhacha an chrainn dhia. Go han-tapa, sprouted dhá sciathán ar a thaobh. Cambotin a bhí ann, an nathair. D'eitil an ceann seo i dtreo na gcruinnithe mullaigh agus é ag cloí le stoc an chrainn. Agus é ag dreapadh, d’fhás sciatháin eile ar a dhroim, bhí 7 gcleit ag gach ceann acu agus tarraingíodh seacht súile ar na cleití sin. D’fhás an nathair go dtí gur tháinig sí ina fathach agus fillte sí féin timpeall an chrainn. Nuair a shroich sé an airde ceart, sprouted sé roinnt cinnirí agus mar sin d’athraigh sé ina hiodra fireann. Mar sin d’fhan sé suite ar feadh i bhfad ar na craobhacha, ag dul i bhfolach chun na damos a chasadh ón spéir ach chuir Belénos ina luí air agus d’athraigh sé é féin go cloch marmair ionas nach bhféadfadh sé bogadh níos mó agus é a fhilleadh timpeall a bhata go deo. Tá sé fós ar bun inniu, is féidir linn é a fheiceáil ar oícheanta réaltaí. Nb: Is é atá i gceist le Bélénos ná “maitrís”, nó maitrís, is é sin le rá déantóir na beatha. Dia na blátha, is é sin an fáth go ndéantar ionadaíocht air go minic le gáire grianmhar, ach ní grian na spéire é, is í an ghrian istigh í. Belgos Tá sinsear Galltach ag muintir na Beilge a bhfuil aithne againn orthu inniu, na treibheanna ar tugadh "Belgae mattres" orthu agus an príomh-dhia: "Belgos". Trodaithe uasal a bhí iontu, thaistil siad go leor i ngrúpaí agus shocraigh siad go héagsúil in iarthar na hEorpa, i Sasana, i ndeisceart na Fraince, in oirthuaisceart na hIodáile. Glaodh orthu: treibh na gcrann beag toisc nach raibh aeráid ag a dtír dhúchais a chabhródh le fás crainn an-mhór. Bhí na geimhreadh crua i measc na Beilge ag an am, chlúdaigh siad iad féin le héadaí leathair éadrom donn agus ba bhuíochas leis sin gur aithníomar iad. Tugaimid an Bheilg inniu: an tír réidh, ag an am ba í tír na cloiche comhréidh í. Bhí cáil orthu as an t-ádh a bheith orthu mar bhí siad saibhir i gcraiceann agus cóirithe go maith. Tír oighir a bhí ann nár bhog aon rud i ngeimhreadh, an chuid eile den bhliain a bhí sé ag cur báistí agus dúirt siad gurbh é an t-am an spéir bheag a bhí ag gol, an ceann a chloisimid ag crith. Nb: tá scéal ann faoi phíopaí ársa nó málaí leathair a dhéanann torann ceo. Beladonius. Dia de chuid Provence ab ea Beladonius, dia na cogaíochta. Dia cogaidh a bhí ann a corpraíodh i dair darach nó i aitil fhiáin. Thaispeáin dia na spíona a matáin protruding agus ní raibh aon leisce ort troideanna manly a spreagadh. Rush léiie cluiche a bhí ann dó, bhí sé gortaitheach agus badass. Ba ghníomh fearúil é an cairdeas i measc na bhfear oiliúna a spreag Beladonius, an sinsear. Nb: níl baint ar bith aige le belladonna atá ina phlanda gan dealga. Belissama. Go litriúil: "áilleacht iontach samos." (Spioradálta). Chaill Marcos an deartháir a thug a chosa dó agus ní raibh sé in ann bogadh ar aghaidh go fisiciúil a thuilleadh. Chuir Lug bandia i láthair os a chomhair sa séú mí den bhliain, ba í Belissama, maighdean na dealga. Bhí meas mór aige ar an mbean óg seo a bhí díreach le feiceáil le hiontas agus le lúcháir toisc go raibh sí chomh hálainn le teas na gréine. Bhí cumhrán bewitching timpeall air, boladh broom. Dhún Marcos a shúile chun na gcuacha a chrochadh agus mhothaigh sé é féin a iompar gan stró os cionn na talún. Bhí Wings sprouted as a chúl. "Ar an mbealach seo Marcos, taispeánann mé bealach an aeir duit, ach fág do chorp i do dhiaidh toisc nach rachaidh sé trí mo thorna", sheinn an áilleacht deified. D’eitil Marcos ar shiúl ag marcaíocht na gaoithe éadrom, agus shroich sé barr chnoc Belissama, ansin d’fheicfeadh sé todhchaí an rud a shaothraigh sé. ba é an té a tugadh "marcach na gaoithe" air ina dhiaidh sin, spiorad na teilge. Bhí sé anois mar an síol eitilte a chuirfeadh sé i dtailte an spioraid. Bemilugus. Ba é Lugus dia mór na Gall, solas an chruthaithe ar domhan. Tugadh creidiúint dó le go leor cumhachta agus draíochta. Dúirt sé gur scáthán darb ainm Bemilugus é, scáthán anamacha. Scáthán nádúrtha a bhí ann a rinneadh de na huiscí is íon a bhí riamh. Bhí sé reoite i gcloch, istigh in uaimh. Deirtear go bhféadfadh na draoithe dul i gcomhairle leis an scáthán seo atá lán de dhraíocht, mheall sé an solas agus thug ar ais é. Infheistíodh iad siúd a léirítear ann le faisnéis Lugus. Is é seo an ceann a úsáideadh le haghaidh searmanais na tuisceana, is é sin le rá na comhaontuithe leis na flaithis, cosúil le conradh a tugadh i gcrích. Ba é an scáthán seo timpeallaithe ag líocha a úsáideadh le haghaidh athchomhrádaithe toisc gurbh é Lugus an duine a chorpraigh fórsaí na beatha roimhe seo, fórsaí na sinsear. Ba leis an scáthán seo a d’fhéadfadh duine cabhair Lugus a iarraidh nuair a bhí sé sa domhan eile. Nb: labhraíonn staidéar ar an téama foinse speisialta in uaimh agus glioscarnach. Rian eile den sliabh naofa cáiliúil. Berenos. Deirtear go raibh focail fhairsinge ag Brennus, tugadh a ainm dó mar gheall air sin, bhí Berenos, leasainm "ceann dearg", mar dhia na n-abairtí díreacha. Tugadh "an t-aon-shúil" air toisc go raibh súil caillte aige i gcath, ba dhiaga míleata é. Chuir a chorp ollmhór é, agus ba é an duine a roghnaíodh é a thabhairt faoi deara agus taobh an té a chosain sé a thógáil cibé áit a dhaoradh é. Ba é dia an cheartais mhíleata é, tar éis na troda, shocraigh sé cad a bheadh i ndán don té a d’imigh as radharc, i gcónaí sáraitheach agus gasta ina chinntí. Chinn sé ar gach a raibh conquered, dháileadh an tosaithe ar fhir. Bhí a dhaingean ag Berenos ag barr cnoic, rinne sé a cheartas i nglanadh. Bergimos. I ngeimhreadh bhailigh daoine a thaistil de ghnáth chun cabhrú lena chéile. Thug siad freagra air seo ar achomharc na Bergimos rathúla. Ba iad na háiteanna ab fhearr leis ná cnoic arda ar a raibh an t-am ag dul in airde ar oppida inar tógadh Fortin. Is ó na heachtraí seo freisin a bhreathnaíomar ar ghluaiseachtaí ar na spéire agus gur lasamar tinte an rally do na peasants i gcás ionsaí. Freisin bhí óráidí poiblí ann ina labhródh cainteoirí iontacha agus cártaí eile ar feadh uaireanta. Ba é Bergimos an dia "deartháireacha beaga" mar a thugtar air, is é sin le rá an té a chosain na daonraí is laige ar na cnoic seo. Bergonia. Aon uair a bhí cáil ar áit mar gheall ar a peculiarities, dia inar rugadh bandia, mac nó iníon Lugus i saol an tsolais. Ba í Bergonia bandia an Amos, is é sin le rá faoi na daoine uaisle. Glaodh orthu mar sin toisc nár ith siad feoil, ba áitritheoirí diaga iad pasanna sléibhe Bergonia an máistir. Bhí na háitritheoirí beaga agus móra seo ina gcónaí ar na cóstaí cothaitheacha seo toisc gur ainmhithe iad uile a ndearna na déithe thuas ionadaíocht orthu. Sna háiteanna iargúlta seo, ba é an t-aon bhia a bhí bailí dóibh ná bachlóga, mar sin an t-ainm Bergonia, an ceann óg. Ag an am, mheas na fir gur bachlóga iad na bachlóga sléibhtiúla seo a raibh airíonna míochaine acu. Nb: Ba í Bergonia an divinity cothaitheach a bhí ag bachlóga an earraigh, Bergusia nuair a chorpraigh sí an uacht chun dul ar aghaidh, chun fás. Is iad seo máistrí Bergusae. Gan amhras tagann an focal "berçeuse" sa Fhraincis ón Gallic. Is é bia na ndaoine maithe é. Aon uair a raibh cáil ar áit mar gheall ar a peculiarities, a dibhí an áit ar rugadh bandia, mac nó iníon Lugus i saol an tsolais. Ba í Bergonia bandia an Amos, is é sin le rá faoi na daoine uaisle. Glaodh orthu mar sin toisc nár ith siad feoil, ba áitritheoirí diaga iad pasanna sléibhe Bergonia an máistir. Bhí na háitritheoirí beaga agus móra seo ina gcónaí ar na cóstaí cothaitheacha seo toisc gur ainmhithe iad uile a ndearna na déithe thuas ionadaíocht orthu. Sna háiteanna iargúlta seo, ba é an t-aon bhia a bhí bailí dóibh ná bachlóga, mar sin an t-ainm Bergonia, an ceann óg. Ag an am, mheas na fir gur bachlóga iad na bachlóga sléibhtiúla seo a raibh airíonna míochaine acu. Nb: Ba í Bergonia an divinity cothaitheach a bhí ag bachlóga earraigh, Bergusia nuair a chorpraigh sí an uacht chun dul ar aghaidh, chun fás. Is iad seo máistrí Bergusae. Gan amhras tagann an focal "berçeuse" sa Fhraincis ón Gallic. Is é bia na ndaoine maithe é. Bericyntia. Fuaireamar dealbh cré-umha a léiríonn dia anaithnid a bhfuil sciath aonair aige ar neamhthuilleamaí. Tá an sciath solitary seo le fáil freisin ar airgeadraí áirithe. Gan amhras is é an dia seo leis an sciath darb ainm Bericyntia Teutates, cosantóir na treibhe. Sciath an-láidir a bhí ann, timpeall air le cré-umha. Ba é sciath teachtairí na sinsear é freisin, is é sin le rá réad an-sean. Bhí cáil air agus caitheadh na taoisigh treibhe is cáiliúla air. Rinne sé ionadaíocht: cruinneachán na réaltaí agus ceann déithe albios. Mar gheall go deimhin, bhí an spéir Gallic ceaptha iad a chosaint. Bhí na piléir chloiche agus adhmaid beagáinín den chineál céanna samhail idé-eolaíoch, is é sin, cuireadh na hairde in áirithe do dhéithe agus do phríomhtheachtairí treibhe. Nb: is ceist na gruaige í sa staidéar, is dóigh liom go bhfuil sé faoi duilliúr na gcrann spioradálta, sciath na spéire mar chruinneachán na réaltaí agus mar sin faoi thionchar an chrainn. Bibrax Ba é Bibrax dia na cathrach atá ar eolas againn fós inniu. Tugadh dia an eascra air toisc go raibh damba gigantic curtha suas aige timpeall na cathrach céanna. Cathair mhór timpeallaithe ag ballaí cloiche agus chairn ghéar adhmaid. Ag barr an tsléibhe seo, bhí na brainsí géara fite fuaite ina chéile sa chaoi is go raibh sé dodhéanta dul isteach. A áitritheoirí uile a cheilt ón radharc. Dia uathúil a bhí ann, is é sin le rá nach raibh ann ach sa Bhibracte. B'éigean na ballaí pointeáilte a bheith an-suntasach chun go ndéanfaí é ina n-oileán baile (bébhar), chuir na háitritheoirí camouflaged orthu féin ansin agus bhí draíocht sa Bhibracte. Rinneamar trádáil sna geallta móra seo, cuid acu chomh mór agus chomh hard le crainn. Boaicorix. Brawlers a bhí sna Gaeil, agus má bhí a fhios acu conas troid, bhí a fhios acu freisin conas iad féin a chosaint. Laoch miotasach de mhiotaseolaíocht Galltach ab ea Boaïcorix. Créatúr adhmaid a bhí ann a chosain na grúpaí faoi léigear. Carachtar neamhchoitianta a léirigh é féin leis an inmharthanacht ba mhó, ba é a ainmhí an fianna agus mar is eol dúinn is maith le brawl agus caora ró-choipeadh, rinne an dia cáiliúil fianna seo a raibh grá aige do thorthaí beagán alcóil, rud ar bith sna chuimhneacháin sin ansin. Ní amháin go bhféadfaí é a chloisteáil go leor, ach ina theannta sin bhí na hadharca crua agus bioracha mar spící chun cuairteoirí na hoíche a ghlanadh. Thug Boaïcorix a ainm do na cairteacha ceithre rothaí a úsáideadh chun an t-arm a chosaint agus ina theannta sin thug sé a lán chompord agus iad ag taisteal. Ba chréatúr deified é, laoch a chosain fir agus earraí. Fear buile stoirmiúil a raibh meas mór air mar churadh. Cuireann a fhriotaíocht agus a luas, a chairdiúlacht, ceann in áit mhaith i gcuimhní cinn chath na miotaseolaíochta Gallta. Nb: Tá carachtar speisialta ag fianna, mar sin ná cuir isteach orthu san oíche, go háirithe nuair a bhíonn caora coipthe á gcaitheamh acu. Gan a bheith ar dhaoine eatarthu le Baïcorixos, tá rindreáil an staidéir difriúil. Boccus. Agus rinneamar ceiliúradh i measc na nGallach, ghlacamar páirt i ngrúpaí móra. Bhí dia ann d’aon rud a raibh mothú domhain air. Dia an-áthas ab ea Boccus a raibh aithne mhaith air ar fud Gaul. Sannadh na soithí óil, an neachtar beacha agus an mugwort dó a chuir feabhas ar bhlas an fhíona, an leann, an braiche freisin. Dá bhrí sin bhí sé thar aon rud eile ina dia pléisiúir an tsaoil, dia a labhair go leor sna campaí míleata agus a réitigh na conspóidí fadó idir Gaeil toisc nár admhaigh a neart carachtar maithiúnas go minic. Bhí Boccus ann chun an giúmar a éadromú. Nb: tagraíonn an primo-theanga d’aistriúchán cosúil le “uacht an choirp”, is é sin le rá nach as an nGréig é Boccus ar a dtugtar Baicorix ar dtús ó Epicureans an lae inniu áit ar ainmníodh Bacchus dó le tréithe beagán níos mó. Níl sé cinntelig gur dia é, seachas rí miotasach. Rinne sé an teanga Gallic a mharcáil go leor mar sin is dóigh liom go bhfuil sí 3000 bliain d’aois ar a laghad. Bodoua. I dtailte Berry, críoch na Bituriges, bhí bandia an-speisialta. Bhí sí ina cónaí i gcrann ar a dtugann tú "Birch" an-ghar dá seanainm: "Bétulla". Rinne an bandia Bodoua nuair a rinne sí incarnated ar an talamh na bhfear i bhfoirm beanna. Ainmhí a bhfuil sé de nós aige rabhadh a thabhairt do gach duine lena screadaíl nuair a bhíonn rud éigin aisteach ag druidim leis. Glaodh uirthi freisin: "bandia na gcaomhnóirí", na budenicos, iad siúd a thugann rabhadh. Thug deasghnáth áirithe deis do chloch na beanna a bheith le feiceáil, trí choirt an chrainn a théamh, biotúman lonracha, obsidian dubh agus géar. Rinne a laochra cosaint ar chríoch Biturige lena gcroíthe screadaíl. Shíl na heachtrannaigh go raibh siad craiceáilte agus b’fhearr leo dul ar ais. Thóg na treibheanna seo a gcuid tithe san adhmad beithe seo toisc gurbh é baile na diadhachta é freisin. A chloch cinnteachta a fhaighimid thairis ansin tá obsidian, is í an chloch garda í. Rinne an bandia seo cosaint ar lár na foraoise mar a raibh na máistirchrainn an-mhóra seo seanbhunaithe ar a dtugamar "ríthe". Caithfidh sé a bheith sa timpeallacht seo gur bhailigh Drugaí uile Gaul, ag bun na gcrann ollmhór seo, áit a gcaithfidh líon áirithe dúnphort agus deilfeanna a fháil. Nb: gan amhras tá sé ar cheann de na miotais bhunaidh atá ag muintir Ciúb Biturige. Ciallaíonn a n-ainm: ríthe caomhnóirí na gcoillte, na foraoise, mar gheall ar ghéire an obsidian agus ní "ríthe an domhain" mar a mhaíonn roinnt. Focal de bhunadh Galltach is ea biotúman fós. Bolussos. Is fuath le daoine nathracha go hiondúil, ó thosach ama nuair a rinne cuimilteoir greim ar sinsear coitianta. Mhair sé ach mhair cuimhne na créachta dóite ina shliocht go léir. Ba é Bolussos an dia viper, chuir sé eagla ar gach duine seachas iad siúd arbh fhiú iad a bheith ina gceannairí. Dia maith a bhí ann i measc na nGallach mar rinne sé fiach ar francaigh, ag díspreagadh láithreach d’éinne nach raibh an tallann acu treibheanna a threorú le misneach. Ar dealbh Bélenos, feicimid go bhfuil sé cairde le nathracha, thairg Bolussos roinnt cógais neamhchoitianta freisin. Is é an dia viper seo an ceann nach gcuireann fearg riamh air, bhí meas aige ar mheas agus ní ghéilleann sé ach do dhaoine meargánta. Lá amháin nuair a bhí Bélénos ag siúl ar thalamh na bhfear, bhuail sé leis an gcrann diaga le míle dathanna. Is minic a shiúil dia an dochtúra faoin tuath d’fhonn staidéar a dhéanamh ar phlandaí nua, ba chosúil go raibh an ceann seo stuama dó. Mar sin shocraigh sé dul suas ansin chun níos mó agus níos mó eolais a fháil. Toisc gurbh é an crann fiosrachta a bhí ina sheasamh ansin os a chomhair. D'aistrigh Bélénos ina nathair eidhneán darb ainm "Bolusseron". Planda le míle dalta a thug deis duit gach cearn den domhan a iniúchadh. Bhí adharca a reithe coinnithe aige. Thosaigh an nathair ag dreapadh suas ó bhun an chrainn, ag greim ar an stoc mór lena neart. Dhreap sé chomh hard agus ab fhéidir leis, ach ag lúbadh brainse, thréig a neart é. Bhí a fuinneamh caillte ag an stoc faoi, bhí a fhios ag Bélénos an oiread agus ab fhéidir dó a dhéanamh ach tháinig sé ag deireadh a fhéidearthachtaí talmhaí, thréig an t-ádh é, chuir an bac seo fearg air go dtí an pointe is airde. Cuireann a tart ar fhoghlaim agus ar chumhacht níos mó a fháil feall air. Le Fleasc deiridh, chaith sé é féin isteach san aer, ag súil le craobhacha níos airde eile a bhaint amach, theastaigh uaidh a bheith níos airde fós ná Kernunos. Ach chuir an ghrian dall air agus chaill sé an crúca. Seo mar a thit dia an dochtúra ar ais go talamh, ag iarraidh dul rófhada isteach sna flaithis. Bhí a thit go gasta agus chuaigh cuid de féin faoi thalamh, san Anderos, réimse na paisin tinte. Ón am sin, tugadh "Bolussos" an nathair dubh, dubh agus donn ar an gcuid de Bélenos a thit. Chuaigh an dara ceann acu idir an domhan lár agus cruth an “Anderos”, choinnigh sé a fhoirm de nathair eidhneán, go domhain amháin an uair seo. Ciontaíodh é a chraobhscaoileadh i measc na lobhadh, bhí sé maol, meánach, sean agus dall, bhí adharca a reithe fós aige. Is ó shin a glaodh ar an dochtúir: an corrupter. An té a d’imigh rófhada. Is í an nathair dreapadóireachta fós an tsiombail le haghaidh leigheas lonrúil sa lá atá inniu ann, agus léiríonn an nathair crawling éilliú. NB: go deimhin is eidhneán dreapadóireachta é a bhfuil airíonna míochaine aige, seachas cree eidhneán. Bolvinus Bhí bainiseacha ann le fada an lá, ba chuimhneacháin searmanais agus malartuithe iad. Tá a fhios againn gur cheadaigh na Drugaí gach cinneadh mór sa saol, agus is cosúil go raibh aontú ag teastáil ó phóstaí freisin.nt. Ba é Bolvinus dia na bhfear a bhí le pósadh. Is é an duine ar iarradh air i dtreibheanna áirithe “bróg dá chosa” a fháil. Thabharfadh an groom sa todhchaí cuairt ar an áit a raibh sé ina chónaí, in aice le loch nó cois farraige. Ansin chuir sé a chuid casaoidí i láthair, ba ghaol teaghlaigh é seo go léir, cairdiúil ach bhí drogall ann ó am go ham chun riachtanais na an teaghlach amach anseo. Maidir leis an mbéaloideas, is cosúil gur thug an groom mála leathair lán le fréamhacha leis, agus is é sin an fáth gur tugadh "an sealgaire fréimhe" air, bhí an tochaltóir ag an am sin ag scuabadh ciste agus cuidíonn Bolvinus leis an rud a bhí á lorg aige a fháil. Nb: is cosúil gurb é sin é. Tá stair theaghlaigh ann le fréamhacha cothaitheacha a lorg ar domhan. B’fhéidir gur bhain sé le talamh agus bean a phósadh ag an am céanna (matriarchy). Boriennus Agus Boriana. Ba divinities aitheantais iad Boriennus d’fhir agus Boriana do mhná, is é sin le rá déithe a chuaigh ar aghaidh chuig an sliocht chun bheith ina ndaoine fásta agus go háirithe go stádas “mór”, is é sin le rá Mariables. Is cosúil go ndéanann an dá divines seo stádas daoine aonair in aois linbh a chur ar bhonn foirmiúil. Tá a fhios againn fós féilte inniu mar na “catherinettes”, atá ann chun béim a leagan ar an bhfíric go bhfuil mná fásta saor in aisce. Dá bhrí sin, ba é Boriennus dia na bhfear celibate, leasainm "adharc ina sheasamh", bhí ball éadaigh speisialta ann chun idirdhealú a dhéanamh orthu de réir an daonra (béaloideas), cóta gearr cochall de dhath dearg. Maidir le mná Boriana is féidir linn glacadh leis gur bláthfhleasc bláthanna a bhí ann. Nb: tá an chuma air seo ach níl eilimintí agam le bheith cinnte. Ciallaíonn a n-ainmneacha: "na cinn óga", ag aistriú "an chéad óg". Bormana. Ba bandia uiscí ferruginous í Bormana, is é sin le rá uiscí a cheadaigh galair áirithe a leigheas, uiscí cneasaithe. Bhí na foinsí ar eolas leis na mílte bliain, bhain na Gaeil úsáid astu le haghaidh gach rud mar gur áiteanna neamhshealbhaithe iad go minic. D’éirigh go hiontach leis na huiscí sin ag an am sin nuair a bhí na draoithe ag taitneamh do shláinte gach duine. Tá sé de cháil orthu a bheith carbónáitithe do roinnt, ferruginous, beagán sulfair, limpid agus bog ar an carball scoilte. Cuireadh leigheas den chineál seo i leith Bormana. D'athchóirigh sé fuinneamh, tugadh ar shiúl é i málaí leathair. Rinne siad craiceann baineann a mhaolú, chabhraigh siad an ceann a ardú agus bród beag a fháil ar ais. Tháinig cuid de spriongaí Bormana díreach ó dhoimhneacht an domhain agus tháinig siad amach san aer mar uiscí te. Nb: 100%, ba í Bormana déin na n-uiscí cneasaithe. An rud céanna maidir le Bormo agus Bormanos. Borvos. Tairgeann foinsí an Nièvre panorama álainn, iad seo sa timpeallacht atá mar gheataí Borvos, dia na spriongaí te. I measc na Boi, tá na pobail comhcheangailte le máthair na talún. Bhí mania le haghaidh potaireachta ag Borvos, a thagann amach as an ithir tais agus te, is é an duine a mhúin an ealaín do chré a mhúnlú ina rudaí soladacha bréige. Níl a fhios againn cathain a thosaigh sé ach faighimid cloch ar leith i gcríocha Boii, fiú sna háiteanna inar imigh siad. Cloch adhmaid. Tagann sé amach as an talamh go neamhshuimiúil, inaitheanta ag a chlúdach i gcruth coirt agus ag a chríochnaí brainseach. Nuair a sconna tú air, astaíonn sé torann agus spréacha, tá an taobh istigh de na púróga seo donn, a bhfuil cuma adhmaid orthu. Is í cloch na bpobal soladach í, beocht an bheo. Thairis sin, tugtar "cloch na gile" air, rud a fhágann go bhfuil carachtar a threibheanna ann. Tugtar "Boïa" ar an gcloch cinnteachta seo. Ar a dtugtar an chloch te freisin. Nb: Tugtar "Bolvinus" ar Borvos freisin. Baineann sé le láib íocshláinte te, adhmad, gearradh mar gheall ar ghéar na breochloiche. Fuair mé fós naisc allucinating le focail Sanscrait, "Gaúh" a bheadh "Boú", áit a bhfuil "Gwïuos". Mar sin cuireann daoine áirithe mearbhall ar “an mbeo” le “an láib”. Mar a d’fhéadfadh duine mearbhall a dhéanamh ar salann agus piobar, is nonsense é. Boudiga. Bhí cathracha móra ann, ní raibh na tithe cruachta ar a chéile mar a dhéanann siad anois. I measc na nGallach, an chuid is mó den am bhí na tithe timpeallaithe ag clós dúnta a bhí in ann ainmhithe agus soláthairtí adhmaid a sholáthar, féar i dteannta le gach a fheabhsaigh an gnáth. Ba í Boudiga bandia na tógála. D'úsáid na tithe Gallta seo láib leachtach, adhmad, cloch agus tuí. D'úsáid an bandia seo a bhí ar cheann de na "máistrí Boudunnehiae" an láib mheasctha chun ballaí a thógáil. Ábhar atá furasta a tháirgeadh agus a athdhéanamh. Tá na ballaí láibe an-láidir, bhí sé de cháil ar bhunaitheoir buadhach na gcathracha ársa daoine a chosaint, pasáistí a thógáil, eagrú agus saibhreas a chumasú. Nb: an téamasoiléir, tá sé bunús, cathracha, láib chosanta de dhath donn éadrom. Bia agus saol maith freisin. Brasennos. Ní théann an lipéad, an íomhá, a thugtar do Fhraincis ár linne arb éard atá ann iad a aithint lena mberet agus a baguette ó inné. Ba é Brasennos dia na mbáicéirí. Is éard a bhí i gceist leis an plúr a mheascadh le huisce te agus ligean don taos luí díomhaoin ar feadh tamaill. Fíor-nós a bhí ann agus fios gnó onórach. Rinneadh plandaí aramatacha a mheascadh leis, ansin, nuair a bhí an meascán swollen, cuireadh é in oighinn, agus dá bhrí sin rith an focal brasier sa Fhraincis. Tógann na grúdlanna a n-ainm ón vein chéanna. Baineann sé le meascán a rinne Brasennos ar a dtugtar "an seanfhear" de réir cosúlachta. Fágadh na haráin seo ag teas sa ghrian ionas go n-atfaidh siad go maith. Nasc tábhachtach a bhí ann i sochaí na Gallóige (a chaith an beret ag an am sin cheana). Nb: mar sin bhí draoi aráin ann. Brãuo agus Corobadios. An Crusher agus na Dwarfs Buí. I dtír na gaoithe bhí daoine fir bheaga, ba iad na dwarfs seo ar a dtugtar Corobadios an chéad cheann den líne ársa seo ar a dtugtar na gráinní beaga. Mar gheall ar a gcuid beag go bhféadfadh an ghaoth iad a iompar i bhfad agus iad ar shiúl na gcos ní raibh siad in ann taisteal. Bhí siad ag eitilt ceann os cionn an chinn eile gan a bheith in ann iad féin a bhunú go daingean riamh. I dtír na gcloch ollmhór, rugadh rás fathach. Ar an láimh eile, bhí siad i bhfad ró-throm le go mbeifí in ann iad a iompar ar fhorais eile seachas na sléibhte dofheicthe. Gigantic mar atá siad, bhí locht mór orthu seo, sa dodhéanta a fheiceáil cá raibh siad ag siúl, d’fhéadfadh a ngluaiseacht go leor torainn a dhéanamh ach gan ach torann a dhéanamh ... fuaimeanna na bhfathach sléibhtiúil a bheith gile sna fásaigh, agus gan dabht deireadh leo ag dul amú. Chinn duine acu, ar a tugadh Brãuos, an Crusher Tír na Gaoithe a cheansú. "Níl na neacha beaga seo in ainneoin a n-iliomad, coimeádfaidh mo neart iad ar aon dul. Is iadsan a bheidh mar sclábhaithe agam agus a iompróidh mé" a dúirt sé leis féin lá amháin. Mar sin d’fhág sé na sléibhte dofheicthe agus le torann ard, chuaigh sé go teorainn na dwarves buí. D’fhéadfaimis é a fheiceáil ag teacht ó chian, thairis sin, níor chuir Brãuos eagla ar éinne. Gach rud ach fiosracht na gráinní gainimh a mhúscailt. Chuir sé iontas air, os a choinne sin, nach bhfaca sé aon duine ag an tús, n’fheadar cá ndeachaigh na pobail cháiliúla ar moladh dó an cumas iad féin a iompar i ngach áit go gnéasach. Mar sin ... go mall, bhog sé go huafásach mar gheall ar a róthrom, thosaigh sé ag trasnú na teorann. Is ansin a thuig sé a dhearmad. Ní túisce a leag sé cos sa tír seo ná mar a chuir clamor dian i gcuimhne dó an réaltacht. Chuala "Ach tá sé deartha aige" an rascal, gan é in ann idirdhealú a dhéanamh ar an áit as a raibh an guth ag teacht. "De réir na déithe go léir, cad é an draíocht seo?" N’fheadar an bawler. - i ngach áit a cheiltíonn tú bandaí dwarves! -agus tá sé deartha ansin! Retorted an clamor. "Tá sé dúr san áit a bhfuil sé dall," a dúirt duine acu. -Cad tusa aphid, cén t-ainm atá ort? Caithfidh tú géilleadh do do mháistir nua! -Níl a fhios, d’fhreagair an dwarf. Is mise Corobadios. - Caithfidh tú géilleadh dom! Cá bhfuil do shaoiste? Caithfidh sé géilleadh dom! Cá bhfuil do dheartháireacha go léir, caithfidh siad géilleadh dom! Caithfidh tú mé a iompar san aer, ba mhaith liom eitilt! -agus tá sé deartha ansin! Thóg na dwarves go léir croí. "Mo Boss, tá sé Corobadios" chuala an fathach go lag. -Ha, tá beirt agaibh ar a laghad! Cuir glaoch ar do dheartháireacha go léir agus tabhair a n-ainmneacha dom do gach duine! - Bhuel abair mar sin a chairde, seo duine nach dtuigeann aon rud nó go maith ansin, déanann sé é ar chuspóir. Caithfidh sé a bheith ina bréagach bréagach nó díreach brionglóid bheag! D'eitil gáire gan áireamh trí macalla i ngach áit. -Is mise an ceann is mó de na créatúir go léir, fulaingfidh tú mo fhearg go deireanach mura ngéilleann tú do mo dhuine mór! Sheas an fathach ar aghaidh go daingean agus sa deireadh chuir sé an chéad mheáchan i dtír na gaoithe. Thuig sé go tobann go raibh cos díreach caillte aige. Ní raibh aon rud faoi a d’fhéadfadh tacú leis. Níl a fhios ag aon duine cá fhad a mhair an titim, gan an t-am a bheith mar an gcéanna ag brath ar an réigiún. Nuair a shroich na monstrous agus hairy leibhéal na talún inar chuaigh sé go tóin poill, chonaic sé na cnoic, ansin na sléibhte agus na caisleáin dwarf. "Ní rud inchreidte é," adeir sé le gliondar ard a d'ardaigh na milliúin rudaí buí micreascópacha. Ansin d’imigh an fathach sa iliomad buí a chlúdaigh ansin é ... Bhí cnoc nua le feiceáil i dtír na gaoithe. Cnoc beag. As an bhfathach bawling, ní raibh aon chuimhní fágtha i dtalamh na Corobadios. Nb: is focal Gallic é "brãuo" a tháinig slán go dtí an lá atá inniu ann i bhfoirm "braillo" i patois, "le brailleur" sa Fhraincis.Briciae Mattres. Bhí aithne mhaith ag na máistrí briciae ar fud na hEorpa Gall, ba iad na bandia máthair-chearc iad .... Bhí an Opolos, maple na tíre, mar dhídean do na hainmhithe beaga seo san oíche nuair a bhí creachadóirí ar an mbóthar. Chuireamar dréimire gairid ar an stoc agus dhreap na cearca an crann chun an oíche a chaitheamh, ansin bhain muid an dréimire. Thug Bresa a hainm do speiceas Galltach a bhfuil aithne mhaith ag gach duine air. Tá a suaitheantas an-dearg cosúil leis na cinn atá le fáil sna sean-tithe seo. Ainmníonn a ainm an nead maple, a snaidhm agus a shúil ghéar oíche. Ba bandia dathanna í, agus cuireann painéal deas painéal ar fáil di. Na dathanna seo as ar spreagadh muid chun éadaí a dhathú. Fuair a lán teaghlach a bhí ag tógáil sicíní a n-ainm ón déin cleite agus ildaite seo. Nb: is scéal é faoi iomairí maple agus dearga. Is cinnte gurb iad na Opolos, maple i Gallic a thug a n-ainm do chearc an lae inniu. Tá Bresa, bandia na gcearc fós ar eolas i bhfeirmeacha Bresse. Is deas mo mhailpe, ba chóir duit tochailt níos doimhne. Britanae Mattres. In áiteanna áirithe tagann ainmneacha áirithe cathracha mar Brétigny agus áiteanna eile ó dhéithe na Britanae. Bhí sé de ghníomhaíocht ag na máistrí seo mortals a mheas, is é sin le rá an bheo. Bhí an breithiúnas brabach gan locht agus gan aon bhaint aige. Bhí na máithreacha seo buíoch toisc gurbh iadsan a thug anamacha go dtí an chéad domhan eile. Bhí fearainn talún na Britanae go léir le cloí lena ndlí. Bhí an ceart beatha agus báis aici maidir le mortals, máistreás an phasáiste go dtí an taobh eile, dháileadh sí an ceartas sa domhan fisiceach, cosúil le meá anama, dhún sí an saol eile. Nb: máthair-bhreithiúna a chuir an dlí trastíre i bhfeidhm, ar a dtailte (matriarchy). Britovios. Dia na marbh ab ea Ovios agus ba é Britovios a lámh dheas. Rialaigh mná an talamh a raibh siad ina ráthóirí air, d’fhir bhí an córas difriúil d’fhir. Aonaid ghairmiúla a bhí i gcór arm Ovios, agus bhí an ceartas a ghéilleadh inmheánach do na grúpaí seo. Ba é Britovios an rud ar a thug siad "an breitheamh deireanach". Tá a fhios againn na scéalta faoi fhorghníomhú fir ag saigheada a thuairiscigh staraithe dúinn. Ba iad Ovios na bows adhmaid an-chumhachtacha seo. Is annamh a mhaitear nimh an isf, dá bhrí sin rinneadh ceartas míleata, de réir chinneadh Britovios. Nb: breithiúnas phionós an bháis a fhorghníomhaíonn saighdiúirí do shaighdiúirí ós rud é gurb iad na mná a rinne triail i gcásanna sibhialta. Cinnte gur ar fhealltóirí a rinneadh iad. Brictae Mattres. Ba iad na máistir Brictae déithe draíochta an domhain. Cuimhne ar an bandia mór antediluvian. Is é reiligiún na mban é agus a rúin. Bhain an talamh leis an dara ceann toisc gur léirigh sé torthúlacht, breith agus bás. Ba iad máistrí na gcinniúintí iad. Tá draíocht an domhain comhshamhlaithe le glaonna chuig na créatúir atá ann, leis na fuinneamh a scaoileann sé. Deirtear go raibh sé de chumhacht ag na Brictae maith agus olc a dhéanamh, thar aon rud eile is é sin an saol ar an domhan lár, daoine. Rinneamar mianta dóibh, ghabh muid buíochas leo as a mbronntanais ghrásta. Ba iad caomhnóirí na talún treibhe iad, agus dá bhrí sin ní bheadh ag a gcumhachtaí draíochta ach na treibheanna a bhí ina gcónaí ann ar feadh na mílte bliain. NB: cuireadh patriarchacht an chultúir Chríostaí in ionad matriarchy an chult draíochta, sin an mháthair-bandia. Seo ceann de na fáthanna go bhfuil mná cothrom leis an olc i measc Críostaithe. Is é an chumhacht uasal atá acu ná cumhacht an domhain, ó thíos, leis na hailtí seo tá sé córasach infernal. Ní admhaíonn an Messianism matriarchy, is mar gheall air seo a chuireann sé salachar ar mhná, ar cheist faoi sheilbh fhisiciúil amháin. Brixantos. Ba leis na mná an talamh agus an torthúlacht, ach ba leis na fir an fearann thuas. Ba é Brixantos dia lucht faire agus ardchríocha a bhí mar phoist faire. Tugadh an leasainm air: "an té a sheasann," atá os cionn na talún. Dia caomhnóra ar chríoch na mban a bhí ann. Bhí a túir agus a dúnta ar chnoic arda. NB: bhí an briga garda daingne ag na teorainneacha. Bruatos. Rinne Bruatos the Brute cosaint ar na droichid trínar thrádáil an tsochaí, bhí tábhacht straitéiseach leis na háiteanna pasáiste seo naofa toisc go raibh siad mar chuid d’adhradh na n-uiscí. Chuaigh trádáil tríd ansin, na peasants agus a n-eallach, na daoine a thaistil tríd an nGaol ar fad. Rinneamar mianta agus thugamar ár mbuíochas don dia carraig seo. Brute a bhí ann, ní bheadh fonn ar éinne pas a fháil gan a chead a iarraidh. Thug a bhreithiúnas léargas do dhaoine: d’fhéadfá dul nó nach ea, dia a bhí annmíleata freisin. Le carachtar bubbling mar a bhí na huiscí sin ar a raibh sé ina chónaí, ba é an t-aon duine a d’fhéadfadh fanacht ann. Nb: is féidir a bheith mar chaomhnóir ar na muilte freisin ??? Tagann an focal Fraincise "brute" ón dia measartha seo. Buciu. Ainmhí naofa ar domhan an duine ba ea Bucius, bhí cónaí air i roinnt áiteanna speisialta. Sliabh seachas cónaitheoir cósta, ba bhreá le dia na ngabhar an taobh amuigh iontach. Dia leighis a bhí ann a raibh grá aige dealga a ithe, fuarthas a phlandaí ar na cnoic clúdaithe le fraoch atá mar atá a fhios againn atá lán de phlandaí míochaine. Leis na hadharca air, chuimil sé na inflorescences d’fhonn boladh an-tarraingteach a fháil. Chuir sé cumhrán air féin ar an mbealach seo chun fabhair banphrionsa a raibh meas mór aige air le fada a fháil. Bhí sí go hálainn agus bhí sí le feiceáil ó chian os cionn na bláthanna sléibhe eile, ba í sióg na dealga í, a bhfuil a draíocht ar eolas againn cumhachtach. Cumhraithe ó cheann go ladhar, bhí sé in ann teacht gar go leor don bhean nár aithin é ach ag an nóiméad deireanach. Ba ghnách le Bucius na bláthanna a phógadh ach throid an ceann seo ar ais agus nuair a thit an póg phioc dia na ngabhar a liopaí. Thriomaigh bean an dealga agus choinnigh sí a rúin. Ní raibh a fhios ag Bucius riamh draíocht na ndornán gorm. Tá beacha, adharc agus foichí ag cosaint bláth gorm na sléibhte ón dáta sin. Agus níl a fhios ach ag Bélénos a boladh míorúilteach. Nb: chomh fada agus is eol dom is í an dealga gorm banríon na bláthanna, elf? Ainmhí naofa ar domhan an duine ba ea Bucius, bhí cónaí air i roinnt áiteanna speisialta. Sliabh seachas cónaitheoir cósta, ba bhreá le dia na ngabhar an taobh amuigh iontach. Dia leighis a bhí ann a raibh grá aige dealga a ithe, fuarthas a phlandaí ar na cnoic clúdaithe le fraoch atá, mar is eol dúinn, atá lán de phlandaí míochaine. Leis na hadharca air, chuimil sé na inflorescences d’fhonn boladh an-tarraingteach a fháil. Chuir sé cumhrán air féin ar an mbealach seo chun fabhair banphrionsa a raibh meas mór aige air le fada a fháil. Bhí sí go hálainn agus bhí sí le feiceáil ó chian os cionn na bláthanna sléibhe eile, ba í sióg na dealga í, a bhfuil a draíocht ar eolas againn cumhachtach. Cumhraithe ó cheann go ladhar, bhí sé in ann teacht gar go leor don bhean nár aithin é ach ag an nóiméad deireanach. Ba ghnách le Bucius na bláthanna a phógadh ach throid an ceann seo ar ais agus nuair a thit an póg phioc dia na ngabhar a liopaí. Thriomaigh bean an dealga agus choinnigh sí a rúin. Ní raibh a fhios ag Bucius riamh draíocht na ndornán gorm. Tá beacha, adharc agus foichí ag cosaint bláth gorm na sléibhte ón dáta sin. Agus níl a fhios ag Bélénos ach a boladh míorúilteach. Nb: chomh fada agus is eol dom is í an dealga gorm banríon na bláthanna, elf? Budenicos. Is micreascóip iad na locháin, rinne na draoithe iad a chosaint. Dúradh gur ríocht Budenicos, prionsa na frog, é. Bhí sé an-saibhir agus thairg sé a fhabhar dóibh siúd a thug cuairt air. Bhí sé le feiceáil san earrach, tháinig sé ó dhoimhneacht an locháin, agus a ríchathaoir ina seasamh ar lile uisce. Bhí sé fionn, dathúil agus chuir sé aisling ar na daoine tuirseach a bhí díreach tar éis scíth a ligean ina theach. Chuir ciúnas caol na n-uiscí ceann de na pasáistí chuig an domhan eile i bhfolach. Thug sé rath dá chúrsa, agus bhí rud éigin le hithe i gcónaí ina theach. Bhí sé ar eolas go raibh stór neamh-sceite aige, ór glas, lacha, súgach, a thug neart don lucht siúil. Bagios. Bhí Bugius ar cheann de na titans ar laethanta tosaigh an domhain. Throid sé ar feadh i bhfad i gcoinne fórsaí freasúracha. Ag brú a naimhde sna scáthanna, níor scoir sé riamh de é féin a fhorchur trí a chlub a thimpeallú. Tugadh "an brúiteoir" air, an té a chuireann é féin air. Bhí a chrann feá. Bunaíonn slayer na n-ionsaithe fánacha ríocht mhór i lár na foraoise, áit a nglanann gach eisíontas. Nb: féach freisin "Baginatis". Bussumaros. Bhí Bussumaros, ar a dtugtar "an póg mór", ar cheann de na carachtair sin a rinne poncú ar shaol na ndaonraí. Le linn na tréimhse éadroma bhí Lugus ag brú a roth, ba bhealach é lena uacht a thaispeáint. Pailme i ndiaidh pailme, méar i ndiaidh méar, bhí roth an domhain lonrúil ag casadh, ag dul ar aghaidh sa samhradh. Ba é uair an chloig na n-orduithe agus an ghnáth-óráid. Chaith Bussumaros fáinne ornáideach. Sa domhan lonrúil, d’ordaigh Bussumaros dóibh siúd a bhí le labhairt agus glacadh le feidhmeanna ceannaire agus liricí. Ba é uair an chloig an lámhach mór é, nuair a d’ardaigh cuid acu os cionn na cinn eile. Uair na mbard mór. Nós imeachta institiúideach a bhí ann, an uair an chloig nuair a labhair an dia go leor leis an slua, an uair a glacadh le mórgacht an tsamhraidh. NB: b’éigean dó tarlú don ghrianstad. Go deimhin tá scéal faoin roth, ais an domhain agus an fáinne sa staidéar. B’fhéidir go bhfuil scéal pósta le fáinne ann freisin ???Buxenos. I ndeisceart Gaul, tráth na Saliens, chonaiceamar genius aibhneacha soiléire le feiceáil. Bhí sé faoi Buxenos, an dia cruitireachta. San áit seo bhí an t-uisce ró-éadomhain chun iascaireacht a dhéanamh ann seachas le cruit. Bhí sé ina genius de na hyacinths, ar a dtugtar "cluas órga" freisin, toisc go raibh sé ina chónaí i dtost iomlán chun iontas a chreiche. San áit seo gan dlíthe, is é sin le rá gan giolcacha, d’fholaigh an t-iasc iad féin trí labhairt faoi na clocha, bhí go leor ann. Bhí a lán foghlamtha ag na daoine a bhí ina gcónaí ann ar feadh na gcéadta bliain ó Buxenos agus láimhseáil siad an cuaille adhmaid go gasta. Bhí cuid cuartha sa lása seo le go mbeadh sé in ann an t-iasc a thógáil amach as an uisce. Nb: gairm a bhí ann ag an am. Cabietos. Is tithe síoraí spiorad an duine iad crainn, taisceann déithe áirithe ansin ar talamh. Seo cás na beithe mar a ndearna dia taoisigh a nead i log domhain. Cnoicín glas nó cnagaire géar ab ea é a léirigh Cabietos ar talamh. I dteach an chócais chualathas fuaimeanna drumaí adhmaid .. TAP .. TAP .. TAP .. ó am go ham chun an lá agus na searmanais a phoncaíocht. Sa teach seo déanta as ábhair nádúrtha chothaíodh an teaghlach onóra lánaimseartha a roghnaíodh chun bheith i gceannas ar an treibh. Bhí, i lár chrann an domhain, sa pholl seo a chladhaigh an dia, spiorad diaga an ghutha a ordaíonn gach rud eile i gcónaí. Baineadh úsáid as liodán an éan mar mhaisiú clogad dóibh siúd a rinne ionadaíocht air. Nb: tagann an coincheap seo de theach poill, i gcrann an domhain chun cinn i gcónaí sa staidéar. Tá scéal fuaimeanna agus coillte le feiceáil, guth ceann feadhna agus diadhachta, i gcónaí, is é sin le rá faoi chaomhnú agus faoi shíoraíocht a thugtar do stádas ríoga. Maidir leis an gceann seo, beith atá i gcrann, ach in áiteanna eile is crann eile é. Seo an coincheap de theach moltóra lárnach. Cocos Dúirt Cacos gur genius fola an blush, go raibh sé ina chónaí sna tithe lena n-áitritheoirí. Is éard a bhí i gceist le Cacos ná an teallach agus an teas, dia cosanta. Rinne a ghiúmar an craze a théamh, chuir sé cosa, cosa, na ndaoine a bhí ag iarraidh múscailt a bhogadh. Glaodh air freisin: "an ramhar", an té a thugann an éad. Dia beagáinín torainn a thug ar na seomraí a dhó léim ar maidin fhuar. Dia leighis freisin. Nb: dath dearg, frithchaitheamh, saint agus bia, thug an dia seo neart don mhaidin, ní féidir ach na tinte a bheith ag téamh na dtithe ar maidin. Buachaill cistine b’fhéidir. Cagiris Bhí feirmeacha móra agus beaga faoi úinéireacht na nGallach, ba iad muintir na bhfeirmeoirí a rinne bandia na talún pampered. Ba bandia feirme ab ea Cagiris a chuir draíocht ar ainmhithe. Bhí na fuaimeanna níos gile san imfhálú inar bailíodh na hainmhithe go léir. Thug Cagiris an dea-ghreann seo chun na háite. Dia a bhí ag gáire a bhí ann, agus trumpaí glórach is cosúil. Ghéill na hainmhithe dá bpóraitheoirí, mar gheall ar an gcaoi a ndeachaigh sicíní i ngleic agus rinne gáire na gcapall áiteanna draíochta. Níor ghníomhaigh Cagiris ach san imfhálú, ba divinity críochach é, an fheirm. Nb: tá an téama talmhaíochta go cinnte, baineann sé le ceannas agus gáire, torann feirme, sicíní agus craenacha freisin. Déin simian. Aonach de na feirmeacha, an planda ar a dtugtar "gouet", tá an t-arum fiáin le feiceáil sa staidéar. Caïlaros Rinne na garraíodóirí a ndícheall chun glasraí a fhás. A priori chuaigh siad i gcomhairle leis na manaigh chun a fháil amach cathain ba chóir iad a phlandáil, le cabhair ó fheadán nó coire le poill. Ba é Caïlaros an ceann ar a dtugamar “an cara leis na cosa móra”, duine a bhí ina chónaí sna gairdíní glasraí agus a shiúil cosnochta, ag fágáil rianta sa láib. Éan caol le muineál a bhí ann, d’ith sé lotnaidí gairdín. Fuaireamar a rianta ar na bruacha fliuch agus ba chomhartha bliain mhaith nó olc é. Má bhí na rianta domhain, ba ráthaíocht é maidir le táirgeadh maith. D'áitigh leannáin dia na torthúlachta seo freisin. Nb: tá sé nasctha le plandaí agus torthúlacht, rianta láidre agus saoirse. Eala nó scioból. Caimine Bhí na grúpaí daonna go léir ina n-ionadaithe ar thriúr máistrí. Agus bhí a máithreacha diaga ag na grúpaí ainmhithe nó plandaí go léir freisin. Bhí mórbhealaí, cosáin sráidbhaile agus cosáin bheaga discréideach a rith tríd an tuath. Ba iad seo críocha na Caïmineae, déithe ... na gcoiníní beaga. Ní raibh na cosáin seo ar eolas ach ag na cairde deasa milis a fuair suaimhneas agus pléisiúr maireachtáil le saoirse ó phionós. Is ann a bhuail na cairde beaga, gur mhalartaigh siad a gcineáltas, ansin go raibh spraoi acu taobh amuigh de fhadhbanna na sráidbhailte. Spiorad na Caïmchoinnigh ineae iad ó aon imní. Sa tearmann seo de phúróga beaga, cosáin bheaga, rith coiníní i ngach treo, ag glacadh tearmainn faoi na fálta, ag cothú uaisleachta, cairdeas agus grá. Nb: sin mar atá sé, máithreacha diaga do choiníní beaga. Gan amhras ba é Caimino ainm an ainmhí síochánta agus spraíúil seo. Tugaim faoi deara le linn dom a rith go bhfuil na téamaí ag tosú le "ca" cleamhnaithe le teaghlaigh nó le háiteanna an tsaoil laethúil. Caletos. Is é Calet an t-ainm a thugtar ar phúróga lonracha a imbhuaileann, is as seo a thagann dia na mogaill Caletos. Dia míleata a bhí ann freisin, a leasainm "an garbh", an deity a rinne post slabhra. Dia aonchineálachta ab ea Caletos, friotaíocht a bhaineann le clocha agus miotail lonracha. Bhí cáil ar an gcroí cloiche ar a dtugtar a dathanna reddish, a bheith álainn, d’fhéadfadh a ghrúpaí aontaithe damáiste ollmhór a dhéanamh don namhaid. Bhí a chuid céimeanna réamh-mheasta cosúil le casúr ollmhór, ag tiomáint síos na céimeanna freasúracha. Bhí an-cháil air agus rinne na daoine a chuaigh isteach ina ghrúpaí iarracht cáil a bhaint amach. Bhí calma lámha Caletos, ina chomhartha dian do na cloigne os coinne. Shil sé, thairg trellis na trúpaí páipéar balla foirfe sna machairí fuilteacha. NB: dealraíonn sé go bhfuil baint aige leis an ros agus leis an bpoipín sa staidéar, go deimhin ba dhia de na trúpaí é in ord catha. Is ceist leathair í freisin, chomh maith le líneáil clocha ag bun aibhneacha áirithe. 100%. Camiorica. Banríon Galltach ab ea Camiorica a rialaigh réigiún Soissons agus a chuir áilleacht ar mire le fir. Tharraing sí a miotas ó uiscí an Aisne, luaineach má bhí a leithéid ann riamh. Tháirg an ríocht luascach seo beoir a chuir daoine ar mire, d’fhás leannlusanna go flúirseach. Deirtear faoin réigiún seo de mhairnéalaigh abhann gur ón bhfarraige a rugadh é, gur áiteanna naofa iad na riasca agus go raibh cáil orthu as a gcuid cruthaitheachta. Tír ina raibh ort a lán oibre a dhéanamh le maireachtáil. Ba í Camiorica an inspioráid maidir le cathair a bhunú san áit seo, bhí baint ag cult na n-uiscí leis. Bhí rún ag an rítheoir daingean daingean seo faoi ghléasra uisceach a thug ardmheas ar an obair. Nb: téama casta, dealraíonn sé caidreamh le planda uisceach anaithnid, obair, deaslámhacht, mara abhann, daze, buile agus ceist laochra, spórt nó craobhchomórtais. B’fhéidir curadh rámhaíochta nó brúiteoirí báirse .. ??? Gaol áirithe le huisce. Camulos. Ríocht Camulos, dia ar airde nach féidir a rochtain. Is sa tír seo, b’fhéidir na Segusiaves, a d’fhás crann diaga speisialta i síocháin, tugadh “Melatia” air, an crann a leigheasann créachta. Is ansin freisin a corpraíodh an dia atá i gceist sna sléibhte faoi chuma chamois darb ainm "Camos". Ba é rí na haclaíochta é agus deirtear gurbh é a shliabh tír na oirfidigh. Lá amháin, shocraigh béar darb ainm "Artorix", a bhí cliste go leor ach ní le haghaidh gach rud, ríocht Camulos a cheansú. Shiúil sé ar feadh i bhfad ar na fánaí géara agus chríochnaigh sé ag fáil, trí leid gaistí, an chumhacht ar an sliabh seo inar éirigh leis rith go neamhchalantach. Tháinig sé ag bun an chrainn agus fuair sé amach nach ligfeadh aon ghabháltas dó dreapadh go barr an tsléibhe. Bhí an stoc réidh, shleamhnaigh an choirt chloiche le gach iarracht, thaispeáin na cóin chlúiteacha a gcuid dathanna sábhála os a chionn. D’fhan sé tamall fada ag bun an fhathaigh ach thit na dealga sa titim, d’fhan na clocha lómhara ar ancaire go daingean sna féitheacha diaga. D’fhan sé arís ach níor thit an t-adhmad an-láidir ach an oiread. Sa deireadh, ba é an chamois, a rith leis ansin, ag bualadh go crua lena mhéar, rud a d’fhág go dtitfeadh torthaí na sláinte. Ba í an chloch bheag seo an deaslámhacht a bhí chomh mór sin. Ansin d’éirigh an béar i dtrácht chomh lúfar intinne gur tugadh an leasainm comaterecos air, an ceann a raibh an intinn lúfar air. Nb: Is as an teaghlach céanna iad "camiorica", "camuloriga", "camulorix" agus "Camulos" a ainmníonn leis an bhfréamh "Camo" dexterity. Tá an chloch le fáil i veins chloiche na nAlp ard, oráiste nó donn, grianchloch donn. Ba é an béar an príomhcharachtar i scéalta na Galltach i gcónaí. Féadann sé speicis eile a athrú agus a athrú. Canabetiu Tá madra óg sna réaltaí a rinne damhsa i gcónaí le rithim an domhain suthain. Canabetiu an t-ainm a bhí air, dia na ndamhsóirí óga, Teach cruinn a bhí sa chlós aige mar roth na haimsire. Deirtear gur thosaigh sé ag rince le fuaimeanna na feadóige giolcach draíochta Lugus, agus mar sin lean sé é i ngach áit, ag gealadh ina chiorcal cloiche. Bhí an dia seo ar a dtugtar an madra óg an-bhríomhar, beagnach amadán a bhíonn ag tafann agus ag damhsa go síoraí.. Nb: baineann sé le ciorcal ag taitneamh, damhsa, teachtaire agus feadóg. Dealraíonn sé gurbh é Canabetiu an madra óg a raibh aithne air mar gheall ar a réaltbhuíon. Is ceist í freisin maidir le ciorcal solais, mar sin de Lugus. Cancanonae Mattres: searmanas ag tabhairt na laochra dearga óga le chéile. Searmanas oíche ar a dtugtar bunú grúpa. (Caithfidh baint a bheith ag an tagairt seo do dhath le teaghlach mór. Cannatos. Is áiteanna cruthaitheachta iad adhradh na n-uiscí sna riasca, déanann na giolcacha timthriall cruthaitheach bliana a thomhas. Ba é Cannatos divinity na timthriallta a thosaíonn arís, bhí sé cleamhnaithe le ceardaíocht Lugus. Dia amhránaíochta a bhí ann a tharraing láib as potaireacht sraitheach álainn. Bhí na hamhráin le cloisteáil i ngach áit a rinne an obair a phoncú. Bhí na giolcacha seo as ar ghlac an dia a ainm, cosúil le chéile, cosúil le cruthú gan teorainn a lean a chéile ar bhruach na n-aibhneacha naofa. Bhí sé ar cheann de na déithe fireann uisce agus an láib primordial a thairg ceardaíocht álainn i ndáil leis. Nb: níl mórán amhras ann, tá Lugus agus roth na haimsire síoraí le feiceáil sa staidéar freisin, is cosúil go bhfuil sé ag atosú go leanúnach. Gan amhras ba é an giolcach aonad tomhais an chiumhais. Caneto: Dia chairde an chiorcail, iad siúd a chleachtann an adhradh céanna agus na hamhráin chéanna. Duckling. Ar a dtugtar "báirse na réaltaí" freisin, tógadh Canetonenssis i giolcacha aibithe, dúradh gur sheol sí ar an abhainn mhór ina raibh cuan na haimsire, gurb í a síolta beaga airgid a bhí ag eitilt chun na spéire chun an iontach a chruthú. réaltaí. Is é Bealach na Bó Finne an rian a d’fhág an long sa chruinne. De réir amhrán na giolcach a leagann rithim na linne, is í long na réaltaí a thugann rudaí nua. NB: bhí a fhios ag na draoithe gur shnámh na pláinéid sa chruinne mar a bhí ar chorp mór uisce. Ó Caneto: an giolcach mór agus an nenssis: an bád. Tá baint ag na focail Gallic: Nauson, nãuias, agus Noe le naiads na Gréige. Is léir go bhfuil baint ag síolta lonracha na giolcach le braislí réalta a tháinig mé trasna orthu arís agus arís eile. Baineann sé le cat fiáin freisin ??? Cantismertae. Bhí na máistrí freagrach as cinniúint gach duine, ag deireadh an tsamhraidh bhailigh daoine chun ómós a thabhairt dóibh. Ba é aimsir an Cantismertae é, grúpa máithreacha a shocraigh cad ba cheart a choinneáil ó na barra nó nár cheart. Tugadh onóir do na máithreacha soláthraithe seo amhráin agus bronntanais ar airde naofa. Bhí aithne orthu i ngach Gaeil. Chruthaigh na daoine ciorcal chun an saol atá ag dul chun cinn i dánta liricí agus iomainn a mhéadú go grásta ón Cantismertae. Seo mar a roghnaigh siad na rudaí ba chóir a choinneáil nó a ithe, tríd an amhrán naofa a fhoghlaim. Ba phrintíseacht dlí diaga bliantúil é. Nb: tá na ciorcail ama fós le feiceáil, is cinnte go bhfuil nasc domhain ann leis na ciorcail de chlocha meigiliteacha a rugadh ag an am céanna le talmhaíocht "nua-aimseartha". Cantopatis; Deir Dia faoi fhéile na seanlaethanta, go bliantúil. Searmanas Ciorcal Naofa, cantaireachtaí agus paidreacha chun an timthriall a athrú. Oíche? Cantrusteïhae. An-ghar don dúlra, bhí cónaí ar ár nGaillimh leis, ann. Ba ghrúpa máistrí an-speisialta iad na cantrusteïhae, rinneadh aithris ar chrios na mbeach mar chomhartha dóibh siúd a íonaíonn táirge iontach. Cuireadh an crios seo i gcomparáid le coirt na gcrann inar chruinnigh feithidí diaga le chéile. Ceiliúradh na nglún a bhí le teacht a bhí ann, buanú teachtaireachta na sinsear. Toisc gur ainmhithe diaga iad na beacha ón bhforaois primordial, an emerald, ionadaithe na sinsear a bhunaigh na treibheanna Gallic agus a ndlíthe diaga. Nb: is ceist í a bhaineann le timthriall agus glúnta i ndáiríre, eolas agus teas a choinneáil. Tá caint ar bhreogán, coire agus íonú sa staidéar. Maidir le comhghleacaithe agus adhlacadh, is é sin le rá cuimhne na ndaoine a rith. Ceiliúradh ar chrann na sinsear. Caraditonos. Ba ghairm é iompar arm, ba é Caraditonos dia na gcarbad cogaidh. Bhí na cairteacha seo ina bhfeathal orthu siúd a thaistil an domhan ar thóir fhortún. Bhí sé ina dhia ar amhais Gallic. Is ar charbad aimsir Caraditonos a adhlacadh freisin na daoine a bhain leis an gcorp oibre seo. Thugamar "croí na seaimpíní" air, ba ghairmithe fíor iad a chuaigh isteach sa chiorcal riamh nár fhág arís é. Bhí onóir i measc na saighdiúirí seo, oideachas i gcomhrac agus i bhfíréantacht, rialacha morálta a d’ordaigh dia an amhais. Íocadh iad leis an modh goblet, toisc gurb é sin an áit a bhfuair siad a scair. Ba ghné de na hairm a bhí aontaithe le cairdeas agus luach saothair. Nb: cleamhnaithe lefianna an chruthaithe, ba é dia na gcarbad cogaidh é, le dlíthe ar leith don bhráithreachas seo. Tá an mercenarism le feiceáil. Carantona. Ba í Carantona déin na margaí blaincéad, is é sin le rá an té a rinne maoirseacht ar iompróirí éadaí, clogs, sandals, criosanna agus cinnte berets, hataí. Chruinnigh na ceardaithe seo le chéile in áiteanna díola ar leith atá faoi chosaint Carantona. Uaireanta fágann daoine cairteacha ar feadh seachtainí nó míonna chun a dtáirge a thabhairt chuig a gceann scríbe. Fíor-fhios gnó aitheanta a bhí ann i gcomparáid le filíocht na mbard, áiteanna chun seilfeanna gnóthacha a chur le chéile agus dathanna glioscarnacha agus gártha. Bhí cóirithe ar na laochra uasal a tháinig chun ceardaíocht nua a cheannach, arna íonú ag an bandia. Nb: tá an téama soiléir go leor, is é sióg na margaí éadaí agus ceardaíochta gaolmhara é. Tugaim faoi deara agus mé ag rith gurbh iad na máistrí "braciacae" máithreacha lucht déanta bracaes, is aireagán Galltach iad na pants. Carlina. Aonach bia agus cairteacha iomlána. Ag an am bhogamar timpeall i gcairteacha, agus úsáideadh na gluaisteáin seo freisin chun earraí luachmhara a iompar. Bhí meirleach ar na bóithre cúil ar ndóigh agus bhí Carlina i gceannas ar gach duine a chosaint. Caithfidh gur cairteacha taistil speisialta a bhí iontu, dúnta agus clúdaithe. Nb: mura mbaineann sé le cairteacha atá lán de thaistealaithe, is é seo divinity cairteacha dúnta, veain armúrtha an ama a bhí le cosaint ag na fir a thiomnaigh iad féin don chult seo. Bhí divinity gaolmhar ag na ceirdeanna go léir i measc na nGallach. Carpento. Deir freisin: carbanto. Ba é dia na gcarbad cogaidh é, carráistí tapa agus ollmhóra dhá rothaí a d’fhéadfadh slalom a dhéanamh idir céimeanna na gcloigne. Tugadh Carpento mar leasainm: an sealgair, bhí trellis spící suite ar an ngaireas a chuirtear i gcomparáid le jawbone. Bhí an meaisín seo trom go leor chun marcanna láidre a fhágáil sa talamh. D’aistrigh umair Carpento le chéile timpeall na citadels chun na hionróirí a dhíbirt. Bhí na tiománaithe cosanta go maith ina gcliathbhoscaí. NB: caithfidh gur innealtóireacht shuntasach a bhí sa mheaisín seo, is é an dia seo a thug a ainm do fhrámaí tithe níos déanaí. Go leor montáiste. Carpundia. Bhí rath ar na treibheanna Gallta, agus tháinig siad seo go príomha óna dtalmhaíocht. D'úsáid siad cart cliabh chun páirceanna a gcuid bróg aibí a ghlanadh. Cruithneacht, eorna, plandaí ceansaithe éagsúla a thug síolta. Ba í Carpundia an bandia a rinne obair níos éasca a bhuíochas leis an meaisín seo. Bronnadh draíocht na gcarn féar air freisin a mheastar a bheith chomh saibhir. Ba é "an glantóir" é, an té a thugann booty bia le bailiú. Thug sí a hainm do chathracha áirithe a raibh a bpríomhghníomhaíocht. Nb: ceart go leor, tugadh an chumhacht dó glanadh agus taitneamh a bhaint as. Is déin meaisíní rollta arís é, sa talmhaíocht an uair seo. Rud a thugann orm smaoineamh go gcaithfidh na meaisíní seo a mheastar a bheith seolta ó na déithe a bheith dealbhaithe le súile nó le patrúin pearsantachta eile. De réir cosúlachta infheistíodh í le spioradáltacht an-ard (is diaga an úsáid a bhaintear as pragmatachas an-Ghaelach i gcónaí, rud a oibríonn go hiontach). Carrus. Is de bhunadh stoidiaca áirithe agus na réaltbhuíonta Gallta na Drugaí. Ciallaíonn Carrus sa Fhraincis: carbad beag. Is í an réaltbhuíon seo a d’ainmnigh cliabháin leanaí an ama. Ainmneacha na ngluaisteán, na gcóistí. Is déin í a bhaineann le teas an chairdis, na dílseachta, an ghrá. Nb: a thug ainm aitheanta gluaisteáin Shasana i measc rudaí eile: gluaisteáin. Is divinity de rapprochement é. Casfalanos. Bhí an dair mar shainchomhartha idé-eolaíoch, ba é a chruas, a fhriotaíocht le himeacht ama, a SOILSE a spreag na Gaeil. Mar sin a rugadh duine de dhéithe na darach, Casfalanos: an prionsa cré-umha. Bhí braids an chrainn dhiaga ag Casfalanos, bhí an dath ar a chuid gruaige dorcha donn. Dia sástachta agus aibhneacha iomlána a bhí ann. Bhí an prionsa cuartha seo chomh sean leis an domhan. Nb: ar a dtugtar "cassi-uellaunos" freisin, an prionsa le gruaig cré-umha. Is leis seo a thuigimid gur cuireadh gruaig dhaonna i gcomparáid le craobhacha an eolais sholadaigh. Druid, nochtann an staidéar bainisteoir. Catamantaloedis. Nuair a thug na Rómhánaigh ionradh ar na Gaeil, d’úsáid siad tréas níos mó ná misneach. D’éirigh leo ceannairí na treibhe a chur i gcoinne a chéile, ag gealladh dóibh síocháin agus ádh tráchtála amach anseo. Ansin mharaigh siad an tríú cuid den daonra agus laghdaigh siad an chuid eile go sclábhaíocht. Is í an fhírinne í. Ach bhí ceannairí ann le seasamh go fíochmhart os comhair na n-ionramhálaithe ón Róimh. Tugadh Catamantaloedis, rí na draíochta ar cheann acu. Ba monarc Sequan é a labhair go paiseanta lena mhuintir, d’éist gach duine lena dhiatribes go bríomhar. Thug sé go leor trioblóide dá naimhde agus dá bhrí sin chuaigh sé isteach i stair na Gall. Tugadh an fear seo "an té a bhfuil céad cosán an phaisinéara aige", ba é a dhraíocht é. Chruinnigh sé a lán treibheanna timpeall air a bhuíochas dá fhocail agus chuadar isteach sa réimse leis. Ba iad a chomharsana Aedui a rinne feall air, gan amhras, ar eagla na cumhachta a bhí aige ar dhaoine. Chuir an aondiachas orthu felons vis-à-vis treibheanna eile. Mar sin d’fhan Catamantaloedis go deo sna cuimhní cinn mar an rí a iomadaíodh a chuid fóirne, draoi a raibh tuillte go maith aige dul isteach i miotaseolaíocht na Gall. Nb: is cosúil go bhfuil sé seo ar fad. Ligeann an teanga primo brí domhain an leasainm Catamantaloedis a fháil. Tá sé an-úsáideach aithne a chur air. Luaim, "Ca" nó "Ka": dlí na háite. "Ta": oifigeach údarúcháin. "Ma": nascadh, athmhuintearas. "An": ó Ana, an cineál. "Lo": ainmníonn sé rud spioradálta. "Edis": ó shaol na paisin. "Mantalo": grúpáil rianta, "Cata": cruinniú, ciorcal. "Manto": smaoineamh, focal labhartha. "Talos": fervor. Mar sin aistrím: an té a thugann fervors le chéile. Seo í an primo-theanga, an teanga bhunúsach a thacaíonn leis an teanga Gall. Is dócha go n-ainmníonn an leasainm seo "Catamantaloedis" Druid mar is cosúil go raibh ainmneacha an-ildaite ar an dara ceann. Míníonn sé seo an fáth nach bhfuil ainmneacha simplí againn a thagraíonn do dhraoithe an ama. Caticatona. Bhí a dhia ag gach grúpa daoine. I measc na laochra bhí mná freisin, a bhunaigh grúpaí ar leith. Bhí airm na mban níos éadroime ná airm na bhfear, agus mar sin bhí grúpa ban laochra ar tugadh an leasainm "felines" an bandia Caticatona orthu. Cineál boomerang a bhí san arm acu le trí nó ceithre bhrainse déanta as adhmad agus cré-umha. D’iompaigh an grúpa seo ina n-aonar, is é sin le rá go raibh a chiorcal féin tríocha bliain aige, an ciorcal cáiliúil comhdhéanta de giolcacha bliantúla. Nb: Níl a fhios agam cén fáth go raibh muid ag iarraidh líon na n-aonad Ind-Eorpach-Eorpach a mheascadh, nuair nach bhfuil ach tríocha bliain, céad bliain, sa chiorcal Gall. Is bandia feline í, tá an caidreamh leis an cataya soiléir. Rud a chiallaíonn gur arm mná a bhí ann. Caithfidh gur chosúil go raibh bláth le feiceáil thar achair mhóra. Bhí ciorcal gníomhaíochta ag gach grúpa. Caturix. Is teideal é Caturix, ní dia. Is é an leasainm a thugtar ar an bpríomhaire buaiteach, rí an chatha. Chun cumhacht thar na clans a chaomhnú nó a fháil, throid na ceannairí i duels marfacha den chuid is mó. Bhí sé ar cheann de na dlíthe i roinnt treibheanna. Nb: is cosúil go raibh cosc ar na duels seo na draoithe a chur in ionad jousting ó bhéal. Bhí duel den chineál seo ann go dtí na Meánaoiseanna. Ciallaíonn an t-ainm seo i bhfo-theanga "riail na gceann feadhna go háirithe". Agus sa ghnáththeanga: "príomhfheidhmeannach an chatha". Céménelos. Tógann sléibhte Cévennes a n-ainm ó Cévennes ón dia seo. Ba é Cemenelos spiorad na sléibhte, feidhmíonn a spine mar suaitheantas agus roghnaigh tréada ainmhithe fiáine críoch ar na fánaí géara seo. Ann freisin, áit a raibh na saor-threibheanna ina gcónaí, thug Cemenelos an lucht siúil trí bhóithre nach raibh ar eolas acu ach. Chuir gleannta torthúla na Cévennes fáilte roimh threibheanna i gcónaí, bhain spiorad na n-áiteanna seo le dia na sléibhte a chodlaíonn, a deir siad, a chúl fós ag claonadh i gcoinne precipices clúdaithe le greenery. Nb: dia na sléibhte Cévennes go léir, an-cháiliúil ar a bhealaí speisialta. Is cosúil gur créatúr iontach é. Centondis. Teideal uaisle agus príomhaíochta ab ainm dó mar Centondis, ciallaíonn sé: an fháilte is mó, thugamar déithe áirithe mar sin, mar gheall ar riail na moráltachta atruacha. Tugadh an teideal seo do chúige Saintonge, áit a chuir fáilte chroíúil roimh threibheanna taistil ó áiteanna i bhfad i gcéin nó ag lorg tearmainn. Cuireadh "Centondis" d’eagna an duine is sine i leith Teutates cinnte, is teideal réasúin é, fáiltiú agus athghrúpáil. Ciallaíonn sé freisin: an áit téite, an teach fáiltithe. Nb: Bhí buille faoi thuairim agam cheana in áiteanna eile go raibh príomhtheach Teutates sa chúinne seo ansin. Agus tá sé an-sean. Cicionos. De mheon an chrainn darach maorga a rugadh smaoineamh cosúil le haon eile. Ba é Cicionos, dia na stócach. Dia an-gháire a bhí ann nár ghlac sé riamh dáiríre. Tugadh an leasainm air "an dia rocach", "an chéim discréideach ar chor ar bith" nó "an dia leis an gob mór", is é sin le rá an dia a labhraíonn os ard agus fiú an "dia leis na cosa móra". A chuid gáiríBhí na foircinní athshondach i ngach áit, bhí na dathanna agus na staidiúir stócach mar thagairt cibé áit a raibh gá le seasamh amach le greann. Ba laoch mór é freisin ar eipic mhiotaseolaíoch Gall. Nb: bhí carachtar cosúil le ape déanta suas de stilts agus cóta mór le gob dearg a bhí le feiceáil i bhféilte tíre áirithe, ba é fós rian an dia Gallic seo. Stork é an chuid is mó den am ach bíonn coróin ann in áiteanna áirithe. Pronounce: kikionos nó Cicinos. Cicoluis: Dia a bhrú le club, teideal Tanaris. Cimbrianos. Dia na gcampaí lománaíochta agus na tuilte tubaisteacha. Dealraíonn sé go raibh baint aige leis na drochshéasúir. Is é barr feabhais par par é. A divinity imill agus damba trunks crainn. Dia na n-uiscí a bhí ann, cosantóir oppida agus dúnta. Nb: éide freisin, tá gaol ag na haiseanna lumberjack seo le hobair dheonach ises. Cimbri. Cimiacino: an té a sheinneann an chéad amhrán den bhliain nó an nóiméad. Cé a chanann an todhchaí? Cingeti. Bhí laochra ann agus ina measc siúd, bhí daoine ann a shiúil i gcónaí thart ar na laochra eile, ag treorú an chuid eile den trúpa ina ndiaidh. Tugadh Cingeti mar leasainm orthu, mar gheall ar a gcuid clogad le dhá sciathán ag gach teampall. Tugadh "cathair an fabhcúin" air, thosaigh na troideanna go léir leis na fir agus na mná seo ansin. Bhí a gcáil seanbhunaithe agus gheall an clogad sciathánach go leor aimhreas dóibh siúd os coinne. Bhí ginearál ann darb ainm Ségos a rinne idirdhealú air féin go minic. D'ionsaigh sé i gcónaí ar dtús, ag ordú meas a mhuintire ar a mhuintir. Chaith a namhaid crith, toirneach Tanaris, ag crith leis an namhaid. Nb: is cosúil go deimhin gur rith na daoine a bhí ag caitheamh an chlogad sciatháin os comhair na ndaoine eile agus iad ag tarraingt orthu. Dealraíonn sé go bhfuil an téarma Cingeti ceart freisin chun an clogad cáiliúil a ainmniú. Circius. Tá na gaotha go léir difriúil, ar aghaidh, ar gcúl, ag iompar nó ag titim, ag guairneáil, fuar nó te .... Dia de na gaotha is ea Circius, ar a dtugtar "an ghaoth liath" freisin mar gheall ar a thimpeallacht deannaigh agus scamaill. Measadh go raibh Circius ina chara géar i measc mairnéalaigh abhann, ba í an ghaoth a chuaigh díreach. Bhí baint ag a neart mór spioradálta agus gan stad le mianta na fianna agus leis na héin mhóra throma cosúil leis an gcrón a thóg sé gan stró. Nóta: measadh go raibh an Circius impetuous mar dhia primordial ársa. Tá sé níos sine ná miotaseolaíocht na Gréige. Cissonius. Ba chomhartha maith é láithreacht stoirmeacha agus tá fós. Gealltanas dea-ghreann agus ceiliúrtha a bhí ann mar go deimhin ní shocraíonn siad ach in áiteanna fáiltiúla. Trí nead soladach a fhágáil ansin ar feadh tréimhse ama. Réaltbhuíon a bhí i Cissonius, nead na muiceola móra. Nead a bhí ann a rinneadh as braidáil sholadach, sin an áit a dtagann a cháil. Bhí baint ag an nead seo sna réaltaí déanta as craobhacha saileach le nimfeach abhann agus a gcuid braids. Ba léiriú é ar nead naofa a d’ainmnigh go leor sráidbhailte agus bailte Gall. NB: is é an dia seo a thug a ainm do chomhshó beag Gallic déanta as braidáil a chlúdaigh é, ag cur a phaisinéirí san fhothain. Dia den fhothain ab ea Cissonius. Tá an eolaíocht braidála seo cleamhnaithe le Lugus. Clavariates. Ba iad na Clavariates na ríthe diaga ársa, gnáthcheannairí ar a dtugtar an “uatis”, na vótaí Gallic, na taoisigh a bhí i bhfeidhm roimh theacht na nDrugaí. Ba iad na Clavariates sin iad siúd a rinne na dlíthe toisc go raibh a bhfocal cloiche ina ráthaíocht. Tá baint acu leis na clocha colúin ... na menhirs. Na daoine an-mhaith a rinne nasc leis na réaltaí, is cosúil gur tugadh "máistrí na n-eochracha" orthu. Leasainm freisin "na daoine ar chlé" toisc go raibh siad snoite go héadrom, aithníodh na Clavariates mar chairde cumhachtacha agus iar-thuismitheoirí, sinsear. NB: tá na fir seo i gcroílár an téama, iontas, tá na vates níos sine sa stair ná na draoithe agus téann a mbeatha siar roinnt mílte bliain roimhe sin. Is ceist í i dtéama cinniúint agus mana, dlíthe, tacaíochta agus daingne, clocha fada caol chomh maith leis an gcrann coll. Sin iad na sean-dhraíodóirí agus ríthe diaga, domsa níl mórán amhras ann. Baineann sé leis na ciorcail chloiche agus áth leis na réaltaí, adhradh na n-uiscí. Dhá theideal a bhain leis an teaghlach teanga céanna is ea "Uatis" agus "rixtu", is é an "uates" an "rí diabhalta". Seo má chruthaítear aois na bhfear, tagann sí ó sheantheanga Eorpach de -7000 bliain. Bhí aura sibhialta ag na clocha, ag ionchorprú saol éasca. Is draoithe iad den chuid is mó. Tiomnaíonn draíocht. Clota Agus Clutoïda. Caomhnóir abhann na marbh agus an purifier,Ba dhéine deireadh saoil í Clota. Bhí cumhacht síl agus saibhrithe ag an nimf abhann an-sean seo. An-deacair ar fhir, bhí sí ina nimf den chomhartha ominous. Caomhnóir an dara neamh, den domhan eile, choinnigh sí na laochra ina móinéar síoraí, taobh thiar den abhainn mhór a shníonn idir dhá mhachaire an lae agus na hoíche. Nb: is bandia í chun an bás a íonghlanadh agus cuimhne na sinsear. De na rudaí ba chóir fanacht nó nár cheart ina ríocht. Clutoidia. Ba í bandia na íonachta spioradálta, Clutoïda, an gabhdán le cuimhne na ndaoine cróga. Ba í an té a liostáil na gníomhais agus na gothaí glórmhara i móinéar mór an domhain eile. An té a raibh eolas aige ar gach rud faoin am atá thart choinnigh sé anam na marbh. Nb: cuimhneachán agus déithe sibhialta. Nb2: nimfeach lae agus oíche ??? Tá an chuma ar mhian chaomhnóirí na sibhialtachta. Cobeia. Nymph na mbua agus macallaí an bhua. Bhí baint ag Cobeïa le hanáil na gcapall, na gueulards agus trunks an dea-chleachtais. Cuimsíonn sí an t-áiteamh neamh-inchúlghairthe agus instinctach troid go hionsaitheach. Is é an smaoineamh anáil dhomhain, clamors a macalla i ngach áit. Bhí sé ina dhia réasúnaíochta ag glaoch adharc. Nb: Nymph de fhórsaí dea-cháil, anála agus cúltaca, aonán an domhain thíos. Litledu Cobledu. Tugadh an leasainm seo de Cobledu litavis ar na scriosóirí. Scriosadh a ndomhan de bharr daoine, daoine nó déithe a raibh fonn dosháraithe ar choncas mar thoradh orthu mar gheall ar uaillmhian uafásach. Dealraíonn sé gur dusiio cliste, pleanála agus tapa a bhí i Cobledu. A bheith garbh, dona go córasach go dtugann duine leasainm "an té a cheilt a uacht", an fealltóir a thriomaíonn an talamh. Is nimh an-mheisciúil í freisin. Nb: Cobledu litavis = Uaillmhian millteach. Tugaim faoi deara go bhfuil an téama "cob" seo millteach go paiseanta, léiríonn sé i ndáiríre an t-ardchineál "béal mór". Is téama teangeolaíoch é ón Oirthear, mar sin a chlaochlú nó a dhíchur. Cocidios. Dia na meon cúplála. I dteaghlach na n-éan mór radharcach, ba é Cocidios sinsear mar a thugtar air ar athmhuintearas éadrom agus gáire. Rinne an dia seo le focail dearga agus giúmar impetuous, scéalta grinn amh chun an fonn a bheith le chéile a mhúscailt. Fear cliste, paiseanta agus diongbháilte a bhí ann a rinne a thaispeántais magadh sa nead i gcónaí, is é sin le rá sa teach. Nb: is cosúil go dtagann na focail "rascal" agus "shell" as sin. Dia pléasctha na gáire, na mbreitheanna naofa. Pronounce "kokidios". Cocoluix. Dia a thugann dea-fhortún, cosantóir nuabheirthe. Dia urraíochta a bhí ann, a tháinig chun lúbadh thar na cliabháin dhiaga chun saibhreas, sláinte agus grá a thaisceadh. Chosain sé dílleachtaí freisin. Diadhacht eisceachtaí a bhí ann, is é sin le rá cinniúintí móra. Nb: "kokoluix", aistríonn "breith thar a bheith éasca". B'fhéidir le haghaidh breith divinities. Táimid ag caint faoi earraí tomhaltóra. Cócó. Dúirt "Cocosos", gur dia breitheanna agus uibheacha a bhí ann. Maidir le breithnithe ar chruinne na gcrann, measadh go raibh tithe Gallic mar neadacha, go háirithe tithe naofa. Diadhacht ar an nead a bhí i cocosos agus is cinnte gur iomaí breith a bhí ann. Dia an lae agus na huachta a bheirtear. Anseo arís is siombail tionchair í an gob dearg, comhartha maith. Nb: fós sa tsraith téamaí "cnó cócó". Is teaghlach é, inmheánach sa teach Gall, is ceist éadrom, teas, dea-ghreann agus breitheanna í i gcónaí. Ábhar existentialist. Léiríonn an t-ainm seo "kokosos", an bhlaosc, an uacht a bheirtear. Gaol leis an ros Gall ach freisin leis na héin mhóra shuntasacha go léir. Comedovae Mattres. Is minic a bhíonn máithreacha na treibheanna mar an gcéanna ach glaodh difriúil orthu i ngach áit. Le linn ársaíochta bhí go leor leasainmneacha ag na déithe. Ba iad na Comedovae máistrí an sliocht. Chinn na mná gach rud agus freisin na ceardchumainn ar thug siad a n-aontú leo nó nár thug. Bhí an ról seo de Comedovae ina ráthaíocht do na teaghlaigh a gcuid talún agus a gcuid scagacháin a choinneáil. Ba iad máistrí cinn scríbe an teaghlaigh iad. Iad siúd a d’ordaigh do dhaoine imill a gcríocha a chosaint, trí réasúnaíocht na diaga. Nb: máistrí an tsaoil agus oidhreacht an teaghlaigh. Comonis derva: Bhí sé ar eolas ag an bandia claonta airm agus cogaí a iompar. Déantóir laoch. Comutos. Dia muiníne, seasmhachta agus pósta. De réir cosúlachta bhí sé ina dhia glas ar an bhforaois primordial, agus b’fhéidir go leor crainn silíní fiáine. Tionscnóir, ráthóir géar a bhí i Comutos, bunaíodh a ghéire sna himill atá ar theorainn na gcoillte naofa. Ba chaomhnóir foriomlán é, an té a chum an fhoraois spioradálta. Ba é ansiombail de na patricians, mar sin de masculinity agus rudaí deifnídeach. NB: comhfhreagraíonn sé d’adhmad soladach a shainaithním mar chrann silíní na n-imill. Ar úsáideadh na silíní chun comparáid a dhéanamh agus ansin chun coincheap na gcóiméad sa spéir a shamhaltú? Condatis. Tá mórán áiteanna san Eoraip ar a dtugtar "condat", is tagairt chórasach í do theanga talún a chríochnaíonn idir dhá abhainn. Ba é Condatis dia na n-aghaidheanna pale, dia a chosain an geata go réimse na marbh. Gan amhras ba áiteanna adhlactha agus créamtha deasghnátha iad na háiteanna seo ina gcríochnaíonn an talamh agus is cosúil gur áit adhlactha na laochra a bhí ann. Tá sé cosúil le háit chruinnithe na ndeartháireacha nach maireann in arm. Is minic gur áiteanna riascacha iad na háiteanna seo a bhaineann le Condatis agus bhí áit ag deasghnátha na n-uiscí ansin. Nb: áit ar lig an corp dul ar bhád idir dhá ghéag aibhneacha. Bhí brí le “condat” ar aghaidheanna bána, bána. Tá ceist an chomhionannais agus an urraim sa téama. Is searmanas é ar aon nós. Condaviensis: Teideal sealgairí dusios, draíocht na seamair. Bhí siad freagrach as na sailm draíochta a athrá. Coriotiacos: Dia na laochra a bhfuil taithí acu, sean-trodaithe. Tanaris. Coronacos. Dúirt Coronacos gur magadh a bhí sa dwarf órga, an ceann seo ag caitheamh cóta mór leathair lonracha chun imeacht ag amanna áirithe. Ceardaí leathair agus éadaí soladacha a bhí ann, úsáideadh an ramhar a úsáideadh chun a mhálaí a chothabháil chun báid iniompartha uiscedhíonacha a úsáid. Bhí cáil mhór air agus ghlaoigh daoine air “an fathach le haghaidh spraoi mar is cinnte go raibh an dwarf an-dílis seo ag déanamh a lán seirbhíse. Nb: divinities na gceirdeanna i gcónaí. Is ann atá na leathers a chothabháil, gairm an-tábhachtach ag an am sin. Ábhar órga a dhéanann cothabháil, dlúthpháirtíocht agus neamh-thréscaoilteacht na mbád leathair, ní fhéadfadh sé a bheith ach saille ainmhithe. Bheadh sé beagáinín dwarf faoi maintlín fathach de réir an téama. Cosiio: dia na laochra mhatánach, coróinithe le duilleoga coll (moladh?). Cososus. Ar a dtugtar "Cosuus" agus "cosuiis" freisin ag brath ar an áit, bhí Cososus ar cheann de dhéithe an chogaidh rud beag ar leith. Cuirtear na mataí féasóg i gcomparáid le cosa an spioraid i samhlaíocht na Gall. Ba é Cososus an dia a bhuail lena chosa. Saighdiúir rádala le teicníc comhraic réasúnta sofaisticiúil. Dhearbhaigh Cososus a thoil chun troid trína chosa a úsáid, agus ina theannta sin bhí baint acu leis na crainn coll a úsáideadh a mbrainsí chun maidí a dhéanamh. Nb: dornálaí cos agus gan amhras rádala. Cuirtear na cosa i gcomparáid leis na fréamhacha braidithe, le teicníc troda sa chás sonrach seo. De réir cosúlachta is sealgair taisce é, b’fhéidir fiú crann cnónna coill. Ainmníonn a ainm "an uacht bhreise". Cosumis. Bhí meas agus onóir ar an darach soghonta d’aois a bréid. Sean-ársa a bhí ann, an crann a chuimsigh aois agus gúna na nGallach agus tugadh onóir do chrainn eile as a gcuid dathanna, a n-uigeachtaí nó a dtorthaí. Gach uair a tháinig an naofa i bhfeidhm. Bhí Cosumis ar cheann de na déithe darach, an duine in aois a leath. Níor chaith na daoine óga ach plait amháin, dhá phléad ag na daoine fásta, agus na trí sheanfhir críonna. Ba é Cosumis déin na ndaoine fásta, is é sin le rá dia an dá bhréid. Dúradh go bhfeicfeadh duine fíodóireacht a n-aoiseanna ar imeall na gcrann. Bhí "mata dúbailte" láidir mar chré-umha, maorga mar dair, socair ina mhuinín go léir, dia taitneamhach a bhí ann. Mar sin chuaigh carbad an ama tógtha le adhmad diaga. Nb: feictear dom go gcloíonn an scéal seo faoi líon na mbrait atá roinnte ina dtrí aois le réaltacht an ama a chuaigh thart. Pigtails sa féasóg Cotis. Bhí aithne mhaith ag dia an chait fhiáin ar na treibheanna Gallta uile, ba é “an teilgean” é. Níor cheap an t-ainmhí i gceist mórán sular ghníomhaigh sé go fíochmhar, ba dhia é le paisin an domhain thíos. Ba é Cotis dia an chéad duine, díobh siúd a tháinig os comhair na ndaoine eile, d’uacht thinte. Dia troda a bhí ann ach ní amháin sin toisc gur fhreastail sé ar na seandaoine a ndeirtear go raibh siad chun cinn in aois agus in eolas, ansin freisin, chorraigh Cotis tagairt dóibh siúd a rith. Nb: dia na réamh-mheastacháin ar aghaidh par excellence. Beidh teangeolaithe sásta mar ní raibh an téama soiléir ar chor ar bith go dtí sin. Coventina. Mhúin Ogmios deaslámhacht d’fhir, leanaí a raibh oideachas ag Coventina orthu. Ba í an nimfeach foghlama í ó aois an-óg. Rinneadh a rang i log den adhmad uaireanta agus uaireanta eile in uaimh chiúin. Seo an áit ar fhás an ghruaigáit rathúlachta agus cairdis. Dealraíonn sé gur brainse saileach nó fuinseoige siombail Coventina, siombailí eolais. Ba niskea í, nimfeach Galltach, coinníodh a cuid eagna go léir i gcoimeádán a choinnigh sí go fíochmhar. NB: tá sé cosúil le híomhá an tUisceadóir a thugann a buntáistí don domhan trína uisciú lena chuid eolais. Is ceist í faoi oideachas, faoi fhíréantacht, faoi phrionsabail a ionchorpraítear i measc daoine óga in áit iata. Tá ceann ulchabháin le feiceáil sa staidéar. Craros. Ba dhia le tuiscint é Craros, duine a léirigh a fheall. Ceann eile de dhéithe an chogaidh a bhí ann, pictiúir agus íomhánna buailte. Bhí cáil ar phictiúir Craros as gach corp agus feithicil a chlúdach agus bhí sé i gceist go gcuirfeadh na dearaí seo eagla ar gach duine. Bhí sé ina dhia paisin ó thíos leasainm "an hirsute", a ghaoth líonadh le buile iad siúd a chonaic é. Dúradh faoi Craros nár chóir é a scaoileadh saor toisc go bhféadfadh sé dul i stoirm swirling. Nb: is divinity é a spreagann eagla, fearg agus a léiríonn dearcadh fanacht-agus-féach trína dathanna agus a phatrúin. Ní feithidí í cosúil leis an gcorn nó an gadfly. Is créatúr neamh-trastíre daite geal é. Crednae Mattres. I roinnt cathracha, bhí baint ag doras tosaigh le beggars. Ba é fearann Crednae Mattres, máithreacha na ndaoine beaga. Bhí cead acu siúd a bhí stooped, hunchbacked, tinn fanacht ann chun cabhair a iarraidh. Ba é an geata sórtála é, an áit a ndeachaigh muid isteach agus a d’fhágamar, áit éadrócaireach mar sin an áit ar scaipeadh an trua amach. Nb: máithreacha na lag agus begging. Cuculãtos. Ar ndóigh thit cuid acu tinn agus as sin thug na draoithe a gcúram, a bhuíochas sin do Bélénos. Mar sin féin, bhí duine éigin eile sa seomra nuair a bhí an Druid ag feidhmiú, ba é Cuculãtos, prionsa an fhásaigh. Dúradh go raibh sé i láthair i gcónaí in ainneoin go raibh sé dofheicthe, bhí sé sa phictiúr mar leanbh le cochall nach raibh in ann dul in aois, bhí a matáin chomh crua le adhmad darach. Dúradh freisin gur trodaire é, agus sin an fáth go dtugann na daoine tinn cuireadh dó, leigheas níos gasta. Laoch i measc na nGallach ba ea an Prionsa Dearg, ach sábhálaí freisin. Chonaiceamar roinnt othar ag léim i ngach áit tar éis a phasáiste, amhail is dá ngabhfaí fuinneamh greannmhar ainmhithe as daoine. Chuir Cuculãtos é féin in iúl ar fud Gaul as a chuid oifigí maithe, ba mhinic a thionlacan le Bélenos agus é ag taisteal. Nb: go deimhin, is diadhacht leighis é Cuculãtos ach go háirithe beochan fisiceach, is é sin le rá gur chuir sé na loghadh i riocht trí mhíorúilt a luathú, is cosúil go bhfuil baint ag an bprionsa dearg le coirt nó le planda míochaine. den fhásra an-bríomhar don fhuil. Cunomaglos. Ní fhéadfadh na rudaí tábhachtacha go léir teacht ach ó ghné dhiaga an domhain, bhí a sciar ag na madraí. Ba é Cunumaglos déin uaisle madraí. Ag an am bhí na canines seo fós gar do na pórtha mac tíre liath. Bhí pórúcháin speisialta ann do na compánaigh is dílse. Dia na háilleachta canines ab ea Cunumaglos, bhí cáil air as a bheith tuisceanach, tuisceanach chomh maith le bheith ag canadh i gcloigne fada na feadóige. Dia dia tionlacain, discréideach, i láthair agus caomhnóir a bhí ann. Tháinig na madraí Gallic seo ó phór a chothaigh póraitheoirí go cúramach ar feadh i bhfad. Nb: Pléann an téama áilleacht, ainmhithe taitneamhach, carachtar na hóige agus éascaíocht choirp. Is ceist í a bhaineann le fuaimeanna a thochailt agus i bhfad i gcéin, gan amhras. Bhí madraí Gallic gar don mac tíre. Cunumaglos: uaisle madraí áit a bhfuil cunomagos freisin: margadh na madraí, pórú. Cuslanos. Ba é draíocht an fhásaigh dia na gcrann uillinn freisin. Ba é an té a thug a ainm do laoch eile de mhiotaseolaíocht Shasana an ceann seo. Níl Cuslanos seachas Cu-chulain. Ba mhinic a cuireadh Cu-chulain i gcomparáid le madra toisc go raibh sé ag seilg i dtailte dramhaíola an tsaoil, áiteanna nach dtéann aon duine de ghnáth. I measc na nGallach bhí an miotas beagáinín difriúil, bhí Cuslanos an dia elkwood (crann coll) ina shealgair ar an bhfásach freisin, d’úsáid sé an “caluno” sleá seilge déanta as cnó coill. Is dia é freisin a ghluaiseann in áiteanna dochreidte. Bhí sé tanaí ionas go bhféadfadh sé brú isteach i ngach áit agus é cosanta in arm liath-donn, daite cré-umha. Dúirt siad go raibh carachtar crua carraig aige agus go raibh sé ag lorg rud éigin. Nb: foghlaimímid faoi gach lá. Níl mórán amhras ann faoi fhéiniúlacht Cuslanos-Cuchulain. Is é scéal dia leath-ainmhí nach féidir leis ach dul isteach sna talamh dramhaíola primordial. Tá sintéis ghnéis marsez claire, caithfidh gurb é an ceann atá le feiceáil ar vása Gundestrup. Is divinity é de transgression sa dodhéanta beagnach dul chun cinn. Cosúil leis an míorúilt a bhaineann le tarchur na beatha. Tá fíorluach na virility ag Coslanos atá corpraithe sa chrann cnónna coill i measc na nGallach. Dahus. Níl a fhios againn cathain a rugadh é ach tá a fhios againn cá háit, go luath ar maidin agus grayness na maidine. Tugadh Dahus the Grey air, dia doiléire, tuisceana agus instinct. Tháinig sé ó shaol na paisin thíos. Bhí sé ina rí chomh mór le toirmeasc, scriosta toisc go dtiocfadh sé go dtí an precipice uaireanta ach a mhalairt de sin, déantóir dea-ádh ádh uaireanta. Bhí a uacht rúnda, dosháraithe, rud a d’fhág go raibh sé ina phrionsa reiligiúnach. Nuair nach raibh a fhios againn cad ba cheart a dhéanamh, chuireamar glaoch air chun na daoine istigh a shoilsiú. Ba dhídean é le linn cásanna dothuigthe ba chúis leis féin. Ach anois, dia bréagach a bhí i Dahus uaireanta toisc nach raibh réaltacht inláimhsithe ag aon rud dó. Ba é an dorchadas, an ceilte, an carbad nach dtéann díreach, an uacht a chaithfidh a bheith rúnda nuair a bhaineann sí a cuspóirí amach, go hiomlán indíreach. Dia maith agus droch-dhia mar sin a sheas sé dó: maith agus olc. NB: tugtar Aïduos air freisin, rinne na Gréagaigh Ades air, is divinity de vagueness, paisin dall é a d’fhéadfadh a bheith millteach nó mar thairbhithe i measc na nGallach freisin. Is divinity é de moilliú an dul chun cinn. Damara. Bhí a nimfeach i ngach áit, bhí talamh torthúil ag Damara suite ar chnoc. Cnoc na n-innilte a tugadh air toisc gur thug luibhiteoirí de gach cineál ionradh air. Bhí an áit seo i bhfolach ón domhan. Ghlac dídean iad siúd a bhí ag iarraidh éalú ó dhéine an domhain aitheanta. Bhí glade fiáin na paisin i bhfolach a raibh Mori de ghnáth mar gheall air toisc gurbh é sin an áit a luigh ceann de na cosáin go dtí an chéad domhan eile. Chuir an talamh seo de Damara in aghaidh gach iarracht a rinneadh. Nb: nimfeach, sióg nó druidess. Damona. Onoava sa spéir, bhí Sirona sa domhan paiseanta thíos. Ar talamh, ba í Damona, an doin, óir sa domhan lár, ní bhíonn na déithe ag incarnate i bhfoirm an duine riamh. Nuair a rugadh Lugus, bhí fianna dílleachta óg le feiceáil ar talamh, Adamos, nuair a rugadh Donnat ar neamh, bhí lao óg le feiceáil ar talamh, dílleachta freisin. Agus bhí daoine eile de na hainmhithe a chorpraigh na déithe ar talamh. Moritasgus, Albius agus Borvos i measc daoine eile. Nuair a chonaic an doe duine de na leanaí diaga seo le feiceáil sa ghlón naofa, ní fhéadfadh sí cabhrú ach cúram máthar a thabhairt dóibh. Mar sin d’fhás déithe uile an domhain, faoi shúil tairisceana Damona, an cineáltas baininscneach. Nb: Dearbhaím gurb í Damona an bandia domhain cineálta agus géire, an dá neachtar a chothaíonn agus a chuireann ar leanaí fás go sona sásta. Mar sin ní bó-ainmhithe é mar a thugann téarmaíocht Sanscrait le fios. Ní ón sruth Ind-Eorpach a thagann sé. I miotaseolaíocht na Gréige, tugtar Amalthea air, gabhar ina measc. Is maith ann gach rud do Damona. Daouina. Divinity an chreidimh agus paidreacha fiery. In ár gcuid ama is iad na fir a stiúrann cults messianic in áiteanna speisialta, i measc na nGallach, bhí sagairt ann chuige sin. Thug Daouina creideamh trína chuid focal, agus de réir mar a iompraíonn an abhainn a gluaiseachtaí, bhí an bronntanas seo ag Daouina chun daoine a threorú chun iad féin a ofráil. Ba í an deity baineann a léirigh cosaint tithe an chreidimh, nó áiteanna reiligiúin níos cruinne. Ba iad na tréada seo an Dana, ainm uaisle a d’athraigh Críostaithe ina “danes”. Ag bogadh ó chreideamh fíor agus cosanta sa bandia, agus muid ag smaoineamh ar chleachtas draíochta nach raibh a choincheap ar eolas againn fiú i ré na Gall. Go ginearálta bhí na daoine a tháinig chun cosaint a lorg i dteach Daouina bocht agus iarrthóirí tearmainn. Nb: bhí nóiméad ann nuair a thug na daoine oirthearacha coincheap an náire nach raibh ann dúinn. Níl aon duine foirfe, is duine daonna é. Is cosúil gur tharla an t-uafás reiligiúnach messianic seo leis an bhfocal seo: "davino", a chuimsíonn an smaoineamh faoi ifreann go dtí seo anaithnid. Tá na "Dana" imithe thart mar gheall ar an smaoineamh Ind-Eorpach seo ar staid an deabhóid do theach an chreidimh Daouina, agus staid na ndánta ag na monotheists. Is é deacracht uile an téama seo i "dao" a mheascann an taobh uasal den chreideamh cosanta agus an taobh corraitheach den chreideamh tintreach. Sa chás seo, bhí Daouina ar cheann de dhéithe an chreidimh chosanta. Ná measc le "Davina" atá oirthearach agus díobhálach. Demonious: damo-nice, Ianous-young… Óige-neamhfhiosach. D.astoni: Gealach ag teacht chun cinn, feidhm leannáin. Concubine? Demionous: bandia éad, intinn lucht créachtaithe nó naive. Deomiorix: Dia rí na gcnoc agus airde cosanta, tithe cosanta agus te. Taobh thiar de Derinos ab ainm dó freisin, bhí sé ina dhia ar phionóis neamhaí agus ar fearg na réaltaí. Ba é dia na triomach é a bhí comhshamhlaithe le ceartas diaga an chrainn darach. Taobh thiar den tumultuous bhí ról míleata aige, agus tugadh adhradh dó mar dhia na n-oibrithe iarainn. Leasainm "Eye of Steel", bhí a chuid feirge corraithe le feiceáil sna seomraí lasracha. Dia dearg a bhí ann agus eiseamláireach ina phléití le maidí briste, a d’fhreastail ar dhíolachán arm. Nb: dia le carachtar crua, bhí ról aige sa phlé. Gan amhras ba divinity é a léiríodh sna sparáin a ardaíonn os cionn na braziers. Bhí sé ar eolas go dtriomódh a haibhneacha agus is leis an mionsonra seo a bhíonn baint aici i gcónaí. An triomach, na eascanna, an ghrian leatromach. Aisteach go leor, is dia den domhan thuas é, cineál Ares. Tá comhthreomhar leis an Darach, di-urios i nGailís a chiallaíonn droch-fhear. Anseo sa chás seo is fearg dhiaga é agus mar sin caithfidh siad a bheith sa ghrúpa céanna ach ní ar na hurláir chéanna paisean diaga-daonna-ainmhithe Dervones. Bhí biotáille an darach iomadúla, bhí uigeachtaí an adhmaid ann, garbh a choirt, bhí spiorad na séasúir agus na míonna ann ach fós féin, bhí na hainmhithe ina gcónaí ar an domhan freisin. Cuireadh saol na bhfear i gcomparáid le saol na craoibhe spioradálta, rugadh miotais a mheall eagna, fealsúnacht, eachtraí freisin leis na hainmhithe a bhí ina gcónaí ann go suaimhneach agus in osmóis. Measadh gur biotáillí draíochta cónaitheacha crainn iad na Dervons. Bhí Iontaobhas Mattres ann freisin darb ainm Dervonae a bhí mar chuid den domhan darach seo. Nóta: bhí aura tairbhiúil ag na héin a bhí ina gcónaí sa chrann, ba Dervons iad freisin, ar an taobh eile bhí na feithidí millteach mar bhunús do mhiotais an duine inar léirigh muid laige an iompair. Scéalta phantasmagorical iad seo den chuid is mó a bhí mar cheachtanna morálta. Deusonienssis. Is teideal é a tugadh ar impirí Gallic ach a théann siar chomh fada leis an gconclú. Is teilgean meafarach é Deusonienssis d’intinn chumhachtaithe, seasann sé neart agus máistreacht an té atá ag caitheamh. Is teideal rítheaghlach é a bhfuil baint aige leis an scil atá riachtanach chun máistreacht a dhéanamh ar na longa freisin. Teideal mar chaptaen ar an am. Sa chás seo bhain sé le daoine a chuaigh suas an abhainn cosúil leis an mbradán socrú le faisnéis ag barr an stáit Gallic. Ba é an bogha an tsiombail le haghaidh scile agus an club le haghaidh cumhachta cinnteoireachta. Ainmníonn Deusonienssis an óige agus sláinte, éifeachtúlacht. Nb: i gcomparáid le Hercules, fuair an Deusonienssis craiceann an leoin ó Ogmios, is é sin le rá an carachtar taispeántach. Is leasainm é ar Ogmios nua ach níos óige. I measc na nGallach, baineann siombalachas an stua le duine atá an-sciliúil go hintleachtúil. Dexiva. Tugadh an deisceart geal air, réalta is dócha. Léirigh Dexiva draíocht na mban óg, dazzling agus go tapa. Ba dhia den chomhairle í, thug sí a tuairim agus sa mhéid sin ar a laghad bhí sí ina niskae de chomharthaí agus geasa. Bhain sí le réimse an tsolais amháin. Sin cruthaitheacht na laethanta. I gcomparáid meafarach, measadh go raibh Dexiva mar shúil cheart na spéire, cúramach, thug sí an neart le feiceáil go soiléir. NB: ar a dtugtar "Dexia" freisin, níor cheart é a mheascadh le "Devona" a bhaineann sí leis an gcreideamh dóite agus leis an olc a thagann ón Oirthear. Bhí an cult Gallic pragmatach, ní cultúir an Oirthir. Dealraíonn sé go raibh go leor réaltaí á léiriú ag déithe ban. Diara: réalta óg inmharthanacht, braison nó dreigít? Digenes. Fir agus mná cráifeacha a tugadh an t-ainm Digenes orthu, ba phríomhairí iad. D'eagraigh na daoine seo cóisirí oíche vótála inar chuir siad fáilte roimh na Gaeil. Mheas na sagairt na pobail Ghaelacha seo mar shliocht na déithe, choinnigh na Digenes creidimh agus cuimhní de mheon macánta, iompróir an ádh. Ba chreidmhigh den scoth iad, bhí cáil orthu as oideachas a fháil. Is iadsan freisin a rinne na searmanais ar nós aoirí an lae inné. Ba iad arís a d’aithris na paidreacha a d’fhoghlaim croí agus freisin a rinne iad. NB: tá an shliocht ó na déithe le feiceáil sa staidéar, is ceist í ar bhiotáille ársa a raibh onóir ag na daoine seo dóibh. Ba iad seo na daoine a bhí freagrach as adhradh a eagrú. Dinomogetimaros. Teideal di ab ea na Dinomogetimarosfíon, ba é sin an draoi mór a rinne maoirseacht ar na draoithe Gallta go léir. Ba é an té a rinne cosaint, an duine fásta mór. D'ordaigh sé draíocht na saileach agus d'úsáid sé a sprigs dó. Máistir uathúil ar gach nemetons, ba theideal uaisle é a cuireadh i leith draoi mór, an té a thug solas an lae ar an domhan, an nóiméad a bhí sé ag feidhmiú. Rinne sé cinntí gasta agus díreacha ar éist gach duine leo go cúramach toisc gurbh é an cosantóir mór é. Nóta: measadh gur foscadh tuige é an Dinomogetimaros, duine a sheasann ar son daoine eile. Foghlaimímid níos mó faoi phearsantacht an Guatater. Dirona. Sa dair darach, ba iad na craobhacha ba chúis leis na réaltaí agus na réaltbhuíonta. Ag deireadh duine acu sheas réalta gheal agus thintrí, sna hÉisc réaltbhuíon. Thug siad Dirona uirthi mar an tumultuous. Bhí sí mar chuid de spiorad istigh an chrainn dhiaga, bhí Dirona lán de bhlas agus de ghrásta cosúil lena deirfiúr Dirona a raibh cónaí uirthi ar na haigéin trastíre. Ba é Dirona an t-iasc ba ghile. Bright agus beagnach foréigneach, fiery, bhí sí ina bandia an paisean. Nb: eolach ar Sirona an machnamh agus Oïrona, is réalta, taobh istigh éadrom é. Diuina Daouina ar a dtugtar freisin, ba é an focal a dhearbhaigh divinity an lae, bandia an lae. Teideal a bhain le hiníonacha Ana ab ea Diuina. Corpraíodh bandia an lae seo trí ghealach an lae. Ba í máthair na huachta í. Nb: ciallaíonn diuina "divinity baininscneach", ar dtús na focail "diurne" sa Fhraincis agus "day" i mBéarla. Ballraíocht an-spioradálta ar dhia na n-uiscí trédhearcacha, agus a mana ríthábhachtach. Dealraíonn sé go mb’fhéidir gurbh í máthair an dia Esus ón staidéar í. Divanos. An té is cúis leis na trioblóidí, a deir an t-aineolaí freisin. Bhí súile ag Divanos ag taitneamh le bhfeice agus is é sin a chorpraigh sé, tinte gan deireadh a spreagadh. Arsonist feargach agus fealltach. Nb: tagann an téama "Divanos" seo, ina bhfuil na téamaí diva-divona-divarios freisin, ón Orient. Is é an duine a throid na Gaeil ansin, a chomhshamhlú le Goliath sa chultúr messianic a phléadáil an cult draíochta. De réir cosúlachta is “David” atá in éineacht leo. Is dia an chreidimh olc agus iomlán obscurantist é, de na "inflamed" agus madmen dia. Coinním an téama "Divanos" i miotaseolaíocht Gallic mar théama an fheiceála gan deireadh, dóibh siúd a dteastaíonn sé uathu chun a n-adhradh a fheidhmiú mar cheacht morálta in ord miotaseolaíoch. Dhiaga. Lámh Lugus. Ina measc siúd go léir a rugadh le himeacht aimsire, bhí fear ann agus thóg go leor daoine é ar feadh leath a bheith san am atá thart. Ní raibh cúram ar a bhformhór, bhí roinnt ann chun é a chiapadh. Is beag duine a bhí sa dara ceann acu sa deireadh, bhí an tuathánach scanrúil le feiceáil. Dhealraigh sé gur lean mallacht é cibé áit a ndeachaigh sé ar strae agus fós bhí an carachtar i dtrácht, ró-chairdiúil a déarfadh duine. Is í an fhírinne ná gur rugadh é ag am nach raibh ann, i ndáiríre, níor chuimhnigh sé go hiomlán ar a shaol roimhe seo. Divic an t-ainm a bhí air, leasainm a bhí air toisc nach raibh aon duine ag iarraidh é a ainmniú ó rugadh é. Ciallaíonn Divic "an lámh a dhóitear", an solas a scriosann na dusios. Bhí an duine bocht, bhí Divic an-scanrúil. Dúradh leis go ndearna sé dearmad ar a thodhchaí ag gach céim. Ba iad na cinn trua a chuaigh chuige le gáire. Bhí a fhios acu go maith nach mbeadh go leor oibre acu ar na laethanta a bhí sé ann. Sa tráthnóna dhéanfadh siad féasta níos mó ná mar ab fhéidir. Maidir leis na cinn eile, bhí an gossip lán. "Chonaic mé Divic ar maidin, tá an domhan ag dul bun os cionn!" "Damn, fiú amháin nach bhfuil na dreancaidí ag iarraidh an ceann seo. Beidh an séasúr seo chugainn go maith!" "Bhí roinnt fadhbanna ag an drong a raged ar na bóithre scáthaithe, deir siad gur ghoid siad píosa aráin ó Divic! Níor éirigh le duine ar bith." Níor leomh na prionsaí a ainm a fhuaimniú. "Tháinig an rí mallaithe ar maidin. Ní féidir leis fanacht linn! Is mór an trua, ní leomh na saighdiúirí druidim leis. Is mór an trua é. Deir siad go bhfuil na crainn faoi bhláth taobh thiar de." Thit na mná a rith leis i ngrá leis le go mbeidís in ann dul chuige. "Tá an fear seo an-dathúil. Ach cén ghruaim, leis taobh lenár taobh. Bheadh muid ciúin ar feadh i bhfad," a dúirt siad. Agus mar sin, chruthaigh an fear atá i gceist a bhealach i measc na miotais a phéacadh gan staonadh. "Fág suaimhneas air, níl aon fhadhbanna uainn!", Chríochnaíomar ag rá. Duine éigin ag fiafraí den sean-Druid mar gheall air lá amháin. Chuala an saoi faoin taistealaí cheana féin. Dúirt sé go raibh an carachtar i dtrácht os comhair doras an domhain eile ach nár leomh sé é a thrasnú go hiomlán. Tá sé ó cfad a bhíonn lámh airgid aige. Dúirt an Druid freisin go bhfaca duine ar bith a thug barrachas do Dhiaga, go raibh sé ag tabhairt na rudaí céanna ar ais arna iolrú faoi dheich ... ach gur chaill an té a ghoid é, gach a raibh aige i mbeagán ama. Scéal greannmhar go deimhin. Nb: Meabhraím duit gurb iad na "Dusios" taibhsí an ama a chuaigh thart. Ciallaíonn “Dhiaga”, ar a dtugtar “Dïuic” freisin, “an diaga”, sa chiall “flaithiúlacht” i ngach ciall den fhocal. Ní "díoltas". Divos: síoraí agus dosháraithe, seachas an solas fisiceach. Domhan diaga an spiorad. Dominae Mattres. Bhí na Dominae Mattres go háirithe sa chiall gur chosain siad na treibheanna de réir saincheaptha ar a dtugtar "áilleacht dhorcha". Gheall an manna spioradálta atá i gceist foscadh díograiseoirí. Ciallaíonn sé gur máithreacha iad an domhan thíos. Le linn searmanas den chineál seo, úsáideadh go leor fumaroles chun daoine a scaradh óna chéile. Bhí sé ar bhealach cosanta, imréitigh nó dumha a bhí mar dhídean i gcoinne an dusiio. I measc an deataigh bhí domhan a caomhnaíodh ó theannas trí mhoráltacht speisialta a chur i bhfeidhm: glacadh diaga, is é sin le rá faoi chur isteach spioradálta chuig Matters. Nb: is cosúil go bhfuil an áilleacht dhorcha cosúil le caora dhubh sa téama. Caithfidh sé géilleadh dall a léiriú. Ba cheist í rampar a thógáil in aghaidh paisin mhí Dumanios. B’fhéidir gur searmanais talmhaíochta a bhí ann le dó. Donnat. Sa spéir bhí Donn agus a Taurus réaltbhuíon. Tá na trí chraenacha suas ansin, ailínithe go maith. Bhí Donnat ina ghaiscíoch dó, leath na laochra le bheith cruinn. An leath daonna tiomnaithe don ghné dorcha, inmheánach agus spioradálta. Chaith Donnat sciath uathúil neamharmtha chun é féin a chosaint, chorpróidh sé cuimhne chaomhnóirí an láithreáin. Bhí sé á chosaint féin i gcoinne a leath eile ag ionsaí air le claíomh gearr. Thug na giúistísí a chosain an treibh onóir dó freisin toisc go raibh a sciath ag cosaint an oppida. Demigod uasal agus earthly a bhí ann. Nb: tá sé ar cheann den dá chúpla, trastíre iad seo, i gcónaí stair an chine dhaonna a throid leis féin chun cinn. Tá cáilitheoir luais le Donnat an cosantóir. Tá an sciath uathúil le feiceáil arís agus arís eile i miotaseolaíocht Gall. Donn. SEIF Bhí meas ag Kernunos ar chruinne na Nemetonia, chuir Lug gile ar laethanta Etunia. Agus iompraíodh Adamos le lúcháir gach uair a thóg sé ceann de chosáin Ivis. Ach níor thuig Donn mar gheall ar a shaol féin, an dara cuid de choróin na réaltaí, ní raibh aon rud ag bogadh. Ansin thuig a fhochuideachta talmhaí, na Donnotarvos, an tarbh uasal le físeanna meafafisiceacha, go raibh contúirt ag bagairt ar a sheasamh mar chaomhnóir smaointe síoraí. Sa spéir, d’athraigh Kernunos iad seo trí shuí a athrú, réalta inar spreag grúpa réaltaí smaointe doimhne dó ach thug duine eile air dearmad a dhéanamh air, rud eile a spreag é. Maidir le Lugos, ba í Étunia a bhí le feiceáil dó i solas leathan an lae, ansin ó lá go lá d’athraigh sé a chulaith, ag spreagadh míle rud difriúil dó, ag méadú, go hiomlán, ag laghdú, d’athraigh a chulaith i gcónaí. Agus ansin go luath, spreag fiú a neamhláithreachtaí é chuig mothúcháin eile, sin mar a líonann a chroí leis na mílte dathanna den tuar ceatha is dóigh liom. Ar talamh bhí an toradh suas le heasnaimh Adamos. Gach uair a thóg sé ceann de chosáin ivis, a rugadh duine nua, is uaidh a tháinig na créatúir bheo go léir a raibh corp acu ar an talamh. Go gairid bhí a lán daoine éagsúla nár ghnóthaigh i ngairdíní Etunia, agus go luath thug siad ionradh ar na cultúir go léir, ag milleadh cuid díobh, chothaigh siad iad. Níos measa fós, thosaigh siad ag troid eatarthu féin, le linn neamhláithreachtaí na gealaí, d’ith na daoine ba ghéire daoine eile…. Dorminus. Ba é Dorminus an Páiste Earraigh, an duine a dhúisíonn ag fás. Tugadh "meanma cruach" air toisc go raibh sé chomh díograiseach. Bhí cáil air as suaimhneas mar gheall ar an suaitheadh ag tús na séasúir, an t-am nuair a d’fhág fir agus mná a dtithe chun ullmhú le haghaidh oibre sna réimsí, i measc rudaí eile. Bhí réalta tugtha dó gur ghlaoigh muid réalta an earraigh, léirigh sé an nóiméad nuair a bhí sé riachtanach gach rud a ullmhú. Dúradh gur iasc beag sláintiúil é. Aghaidh atá ag iarraidh maireachtáil agus fás. Nb: rinne na hionróirí díchreidmheacha é: an droch-chodlata, agus é ina mhúscailt séasúrach sármhaith i measc na nGallach Dru coriae Mattres: searmanas na n-arm mór, bandia líon mór na gcomhraiceoirí. Drungeos. Insímid scéal beithíoch miotasach um thráthnóna. Sin na drungeos,níos coitianta inniu: dragan. Dúirt muid gur chuir beithíoch mór feiceálach, an méid sráidbhaile iomlán, isteach ar na bóithre agus ar an tuath le linn droch-aimsire. Bhí na céadta snáthaidí spící ar a dhroim ag an ainmhí, chualathas go raibh sé ag gol timpeall na mílte. Bhí sé ag lorg bia, ag caitheamh an bhia go léir a bhí indéanta dó a shlogadh. Dúradh freisin nár ghéill na drungeos do mháistir amháin, ar a fhocal, rinne sé athchóiriú, agus thosaigh sé ag dul chun cinn ar naimhde a mháistir ... Nb: aireagán Galltach is ea na "drungeos", dragan. Is éard atá ann i ndáiríre ná incarnation miotaseolaíoch cathláin comhraic. Is iad dealga na saighdiúirí mionlach dealga na drungeos, ba iad na sciatha scálaí na beithíoch. Bhí a laochra láidre mionlach ag na Spartaigh, bhí na drungeos Gallic comhdhéanta de shaighdiúirí gairmiúla a bhí in ann dul ar aghaidh le chéile in ord réamhshainithe. Mura ndearna na Rómhánaigh feall ar bhréaga, bheadh orthu déileáil le go leor cathláin, eagraithe agus gan amhras ní bheidís tar éis na Gaeil a ruaigeadh. Bhí ceann sleá na ndreigíní thar a bheith maorga agus leathan, lig sé seo dóibh sleamhnú trí na heilimintí go léir a thacaigh leis na sciatha Rómhánacha. Agus é ag dul isteach sna interstices atá ann cheana den turtar Rómhánach, fuair an sleá gluaiseacht ó chlé go deas, agus mar sin gearradh taobh istigh de na foirmíochtaí. Dubina. Ar a dtugtar Dibõna freisin, bhí sí ar dhuine de na Banuas, na draoithe mná ar a dtugtar "baans" inniu. Bhí Dubïna pointe-noire bewitched an armúr, bhí sí divinity an Andouna, uiscí dubh an éillithe. An domhan faoina bhfuil ifreann lasracha fireann curtha in ionad na Orientals, a bhraitheann mná. Cailleach a bhí i Dubïna, a rinne neamhshuim dá cumhacht leis na doimhneachtaí dorcha. Bhí a chuid draíochta seilbhe cogaíochta agus díobhálach do naimhde an clan. Cailín dorcha ab ea í go mór mór. Nb: is cosúil go raibh a sciar de scáthanna baininscneach ag an bhfear firinscneach Druidic Aidubno. Bhí a fhios againn cheana féin go raibh cumhacht na mban comhdhéanta de mhaitheas agus olc. Gan a bheith ar dhaoine eatarthu le Devona an oirthearach a úsáideann sí na lasracha. Bhí mná níos reiligiúnaí ná fir i nGaillimh. Ducavavios. Bhí smaoineamh Gallic marcáilte ag dia na sciathán leathair, bhí sé comhshamhlaithe le daoine a cheapann i dtorpor milis. Ba é an té a chuir leis an machnamh sa domhan dorcha. Bhí sé ina chónaí i bpluaiseanna agus i siléir agus seo an áit a rachadh daoine atá ag iarraidh smaoineamh go domhain. Fuaireamar na huaimheanna seo inar chuir na Gaeil figurines inspioráideacha, ba cheannairí déithe eolais iad. Fuair Ducavavios tairiscintí chun mianta a dheonú, b’éigean dó an cosán istigh ba chúis leis an réiteach a thaispeáint. Bhí an tiúchan go hiontach sna háiteanna seo agus spreag siad go leor dánta. Ba é Ducavavios an rud ar a tugadh sinsear mór ar an domhan primordial. NB: tá cosúlacht idir an ulchabhán agus an sciathán leathair, is dia é a d’fhéadfadh a bheith ina chónaí sna sean-dolmain. Beware Sanscrait a chuireann mearbhall, a thaispeáint agus a threorú go fisiciúil san fhréamh céanna. Tá mearbhall ann fós. Gan a bheith ar dhaoine eatarthu le "Cavavios", domhan fisiceach. Dullovios. Dullovios an rud a thugtar inniu ar anam fánaíochta, taibhse. Ar a dtugtar "an fear dall" toisc nach raibh a fhios aige cá raibh sé ag dul, d’fhéadfadh sé go mbeadh comhlachtaí éagsúla aige, áfach. Thug sé fórsa spioradálta dúbailte agus dóite. Draoi de na lasracha a chuir isteach ar na biotáillí. Ba mhór an bás í agus na huaireanta a fuair sí i sruthanna na n-oileán a bhí ag cur thar maoil uaireanta i dtorradh roar agus dall. Nb: tá baint ag gach rud a bhaineann leis an téama "ovios", más ea, le cumhachtaí an bháis. Dumias Agus Dumiatis. Críoch spioradálta ab ea Dumias, áit fhisiciúil a bhí ceangailte le ham na laethanta ag deireadh mhí Dumanios. Áit ina raibh scáth i réim. Rinneadh tagairt do na tumuli maidir leis an gcult seo. Cuireadh an áit seo, cosúil le Damara Hill, in áirithe do na daoine maithe, daoine a cheapann go síochánta agus nach dtroid. Ba í an tír laethanta beaga í inar shocraigh gach rud, ríocht na scáthanna agus spioradáltacht inmheánach, socair. Caithfidh gur áit draíochta agus naofa a bhí ann inar cuireadh fáilte roimh dhídeanaithe a tháinig ón domhan fisiceach. Nb: Dia a tháinig as an gcreideamh seo, creideamh rí na hombres, ab ea Dumiatis. Is cosúil go dtagann an focal "cruinneachán" ón Gall. Dumiatis: Dia Deiridh mhoráltacht ceannairí, morálta. Dunatis. Teideal uaisle a bhí ann, chiallaigh Dunatis “toil Donnat”, is é sin le rá toil na cosanta. Tugadh é d’áiteanna a thug cosaint dóibh. Airde san áit a raibh sé tógthauits na oppidums. Áit ab ea é a raibh searmanais tiomnaithe d’uacht na mban agus na máistrí ar siúl, áit ar caomhnaíodh solas spioradálta an spioraid. Áiteanna inar bhunaigh na giúistísí a bhainistigh an talamh máguaird iad féin. Bhí uaisle na sibhialtachta Gallta ag daingne na mban seo. Nb: is cosúil gur tairiscint chosanta saor in aisce a bhí ann i gcás ionsaí, áit a mheastar a bheith sibhialta. Tosaím ag fiafraí an amhlaidh nach bean í Donnat ?? Dunisia. Roinnt mná gléasta go dubh, tugadh maighdeana dubha orthu fós ní chomh fada ó shin. Ba é sinsear Dunisia na mná dúnta seo. Ba iadsan a bhí i gceannas ar na magisteries, is é sin le rá cé hiad na sagairt mhaighdeanacha den chult Galltach. Bhí siad faoi ghlas san oppida agus níor dhéileáil siad ach le cúrsaí spioradálta. Saghas cúlú ársa, labhair siad leis na déithe, ag fógairt na manaigh go poiblí. Nb: ciallaíonn an t-ainm seo "toil spioradálta na sinsear", mar sin ní raibh baint ag Dunisia ach le reiligiún. Dealraíonn sé go bhfuil seanfhear ann chun tarraingt siar ón domhan fisiceach trí fhortún fisiceach a thabhairt suas. De réir cosúlachta ba í a shocraigh go díreach cad ba cheart a dhéanamh. Dunyio. Measadh go raibh an duine i measc na nGallach mar chuid dhiaga den chruthú, nó mar thrian de dhiadhacht an domhain. Thugamar "gdoniis" nó fiú "deuogdonioi" orthu, fir agus déithe ab ea iad. Áitritheoirí na habhann mór neamhaí a bhfuil a sruth le feiceáil sna réaltaí gluaiste. Mheas siad go raibh an talamh seo acu, go bhfuair siad an giúistís uirthi agus gur clann an mháthair-bandia iad go léir. Measadh go raibh an spioradáltacht seo mar dhún, an ceann a choinnigh an smaoineamh. Mhothaigh siad infheistíocht a dhéanamh le bronntanas ó na déithe agus rinne siad a gcultúr a chosaint go hard, ba é sin an Gdoniis, fir a infheistíodh le déithe, iad siúd a raibh an talamh fisiceach acu. Nb: is cosúil nach meastar an spéir mar aigéan ach mar abhainn sa staidéar. Is ceist í "a bheith" agus a bheith ann. Bhreathnaigh siad go fírinneach ar bhronntanas smaointeoireacht an duine mar bhronntanas agus mar dhídean ón ngné is fearr den saol corpartha. Dusiio. Go bunúsach ba elves iad na Dusiio, tugadh na "Lucht Iarrtha" orthu. Biotáille díbhoilscithe a bhí iontu, saghas taibhse feargach. Meastar gur aonáin uathrialacha iad na Dusiio, réamh-mheastacháin éad, dea-chleachtais iad na Dusiio. Ba iad deamhain cravings neamhfhreagracha iad, iad siúd a ghníomhaíonn go fisiciúil, is é sin le rá taibhsí an ama a chuaigh thart d’fhir a raibh an spiorad níos airde acu féin. Ba litritheoirí, sorcerers iad, cuid chinnte i ndraíocht na draíochta dóiteáin. Fuair na Gaeil oideachas máistreachta pearsanta, b’éigean dóibh dul i ngleic leis an Dusiio a d’fhill a gcorp ar phríomh-mhaitheas bunscoile. Is taibhsí na temptation iad. Nb: tugtar "Dusilos" air freisin, an uacht chun a bheith compordach, is é sin le rá géilleadh d'aon dlí seachas ainmhí. Ba iad na deamhain seilbh iomráiteach iad. B’fhéidir go raibh lá ceiliúrtha ann don Dusiio, lá mór scíthe ina raibh, ar a mhalairt, féin-shéanadh agus meon ag meascadh. Dvoricos. Fuil ríthe. Cuireadh na taoisigh i gcomparáid leis na crainn mhaorga, mar leathnú ar a ndúchas talmhaí. Tháinig a gcuid fola ansin mar fhuil na déithe a bhí lán le heolas. Chuir na Oaks móra i gcoinne a ndlúthpháirtíochta tríd na cianta, is ann a sheas Dvoricos, dia na meon. Chlúdaigh a bhunús bun íochtair na gcoirt naofa lena lí rua, gan dul suas ar scáth, faoi chosaint a charachtair gharbh. Mhúin Dvoricos eolas do na draoithe ar an gcrann trína meon fola. Chabhraigh nimfeach éadrom darb ainm Dervones leis ag gach cas dá chuid ábhar, áit ar léirigh na cailíní seo a gcuid dathanna so-ghalaithe den dearg céanna le fuil a n-athar, cloch jasper dearg darb ainm "Devia", an té a ghéilleann na biotáillí le deabhóid. Ba í an tsúil jade seo cloch an ghreann, draíocht i bhfolach i ngach duine ar domhan. An chloch fola a thug mothúcháin ar shiúl. Níor cheart an t-eolas a thug Dvoricos ar fhir a nochtadh do gach duine agus rún mór a bheith i measc lucht leanúna an dia seo. Nb: Tugadh "Dervoricos" ar Dvoricos freisin, rí deabhóidí na darach, an fuinneamh agus an dlúthpháirtíocht, dea-shláinte na gcarachtar a dhearbhaíonn iad féin. Dealraíonn sé go bhfuil an leasainm air "an tríú rí", ag féachaint do na trí shaol. Eberri. Tá a dhia féin ag gach gairm, ba é Eberri dia na tréada móra. Dia an rachmais agus an iomarca a bhí air mar leasainm "an t-earrach bubbling" nó "an bushy", an saibhir. Ar feadh Gaul ar fad a bhíBhí margadh eallaigh ann, agus chaith caipíní dearga de chineál éigin ar na déileálaithe capall sin a raibh cuma beret orthu. Bhí sé ar cheann de na comharthaí sainiúla ildaite a thug le chéile ceannaithe ina raibh siombailí eile ag léiriú gairmeacha eile as áiteanna eile. Oibrí crua ab ea Eberri a raibh dúil mhór aige ina ghairm a raibh a laethanta saoire féin aige i gcaitheamh na bliana. Nb: tagann an focal "Béret" sa Fhraincis ón "Biro" Gallic, a thug le fios go raibh blaincéad torrach á chaitheamh agat, féach "Eburro". Tagann dath dearg berets na mBascach as sin, tá sé sean. Is cosúil go raibh an dath céanna curtha in áirithe do bhrainsí diaga áirithe, tá sé le fáil i Cuculãtos. Éburnicae Mattres. Saol óna chéile a bhí sna crainn, agus draíocht na samhlaíochta comhchoiteanna ionradh orthu. Bhí na Mattres Éburnicae nimfeach san fhealsúnacht seo. Caomhnóirí an chrainn mar a bhí siad in áiteanna eile mar chaomhnóirí an eolais nó na críche. Na crainn seo, cosúil leis an oileán inar úsáideadh an crann caorann chun rudaí éagsúla a dhéanamh. Crainn ina raibh daoine ina gcónaí in Éburnicae a úsáidtear go príomha le haghaidh draíochta, áiteanna ina raibh na háitritheoirí beaga cosanta go maith agus á gcothú go maith. Nb: ó "nicae" is féidir linn a mheas go bhfuil sé nïskae i ndáiríre. Ní ainmníonn "Eburo" an torc fiáin ach an ghné thóbach de dhaoine áirithe plandaí agus ainmhithe. B’fhéidir gurb iad máithreacha na gcaora iad, is é sin le rá máithreacha na pláinéid agus na réaltaí i gcrainn na cosmeolaíochta. Edaïna. Bhí Edaïna ina deity ar na forais uasal. An áit ar fhás na plandaí, is é sin le rá cá gcothaíodh an saol: gairdíní na mban. Áiteanna ab ea iad a cuireadh in áirithe don uaisleacht matriarchal, cineálacha spásanna naofa inar aithníodh go raibh an talamh dubh saothraithe, uasal. Spás nár cheart a thruailliú a bhaineann leis na déithe. Nb: a bhaineann leis na déithe ach a úsáideann daoine, saghas oidhreachta diaga. Ar a dtugtar freisin Edana, treibh Dana, miotaseolaíocht aitheanta. Is dócha gur thug tú buille faoi thuairim faoin méid a rinne Críostaithe leis. Sa staidéar, is gairdíní trastíre iad seo. Edelatis. Bhí úsáidí shamanacha i measc na nDrugaí, dia ar fhíseanna spreagtha ab ea Edelatis. Chuir a ghníomh tost ar fhís choirp chun bealach eile a fheiceáil. Baineadh úsáid as duilleoga áirithe le haghaidh insiltí a spreag na cinn mhóra agus ní raibh a fhios ag tionscnóirí an dia seo ach iad a úsáid. Bhí Edelatis nasctha le háiteanna adhartha áirithe inar coinníodh na tinte naofa agus inar gabhadh na múch tarchéimnitheacha. Nb: níl go leor réitigh eile ann, is ceist í a bhaineann le radharc dúbailte, le hullmhúcháin féaraigh agus le tochailtí. Tá an tine i láthair go mór sa téama. B’fhéidir gur teideal é a bhaineann le duine eile de dhéithe na draíochta. Is ceist í, mar sin, de thoil ama KERNUNOS. Bhí úsáidí shamanacha i measc na nDrugaí, dia ar fhíseanna spreagtha ab ea Edelatis. Chuir a ghníomh tost ar fhís choirp chun bealach eile a fheiceáil. Úsáideadh roinnt duilleoga le haghaidh insiltí ba chúis le suaimhneas agus ní raibh a fhios ach ag tionscnaimh an dia seo na húsáidí. Bhí Edelatis nasctha le háiteanna adhartha áirithe inar coinníodh na tinte naofa agus inar gabhadh na múch tarchéimnitheacha. Elhe. Ba bandia an-cháiliúil í Elhe, dúradh gur tháinig sí ar ais chun cónaí sna sléibhte i ngeimhreadh chun í a chlúdach le bog a craiceann. Sneachta a bhí san eilimint uisce aici féin, an chuma shiliciúil ar chraiceann na mban. Rugadh í ar an domhan thuas agus fuair na héin ainm a sciatháin uaithi, thug an bandia síoda a gcuid cleití dóibh freisin. Ba é a phlanda an comfrey mór, d’aithníomar é mar gheall ar an mboga atá i dteagmháil lena dhuilleoga. Bhí loch aici, óir ba bhean de na lochanna í, na fairsinge socair agus síochánta sin. Bhain bóithre áirithe leis ar a dtugtar "na bealaí éasca" agus mar sin bhí siad seo gan gaistí. Thug sí a hainm freisin do Alésia an chathair bhinn, chiúin. Nb: Dearbhaím go raibh Elhe ina bandia na fairsinge galánta agus mín, dia den chraiceann. 100% Ellitivae Mattres. Ba iad máithreacha an ghrásta agus an chruthaithe iad. Thug an Ellitivae na breithnithe uile ar adhradh an domhain bheo le chéile. Tháinig siad i gceannas ar na machairí agus na sléibhte lán le maorga agus anima, ag ionchorprú íonacht an bheo. Rinneadh gach cineál áilleachta a aontú, ba iad na Ellitivae máithreacha amhránaíochta chumhacht na beatha. Nb: téama casta ach is cosúil go bhfuil na tréada fiáine, na sléibhte áille agus na machairí móra laistigh dá n-inniúlacht. Is é adhradh na beatha a ghluaiseann le grásta agus le maorga. Níl baint ar bith aige le bandia an domhain. Enicos: Cathaoir pusher Dia. Tréimhse gheimhridh-spioradálta. Aireagóir, file a bhfuil sé de chúram air am a chur chun cinn i gcúinne an teallaigh. Epaimagos. Déin broodmares, bhí Epaïmagos i mbun gairme i ngairm na nGallach. Bhí capaill na sibhialtachta agus neart na n-ainmhithe a bailíodh laistigh de chapaill, a bhí chomh húsáideach, chomh daonna. Ba í Epona bandia máthar na marcach, ba í Epaïmagos an genius a chosain na ceathairshleasáin luachmhara. Bhí póraitheoirí capall ag adhradh dó toisc go gcaithfí na páirceanna pórúcháin a chosaint go háirithe. B’éigean breitheanna iomadúla, cáilíocht an phór, díolachán capaill, gach rud a bhaineann leis an gcapall a bheith naofa toisc go raibh sé ró-úsáideach. Nb: is dia é ar bhailiú capall agus mar sin de bhróga agus mhargaí. Epedatectorix. I measc na miotais Gallic tá bunaitheoir ar smaoineamh an chothromais. Ar an gcuid is mó de na boinn Gallic a bhí greanta ar chapall, an chuid is mó den am le ceann fear toisc go raibh an beithíoch agus an t-ainmhí doscartha, is minic a bhí cruth phantasmagorical ceangailte leis an íomhá os cionn an marcach legendary darb ainm Epedatectorix. Ba cheist í miotas óige síoraí na laochra, ridirí a thug fánaíocht ar fud an domhain faoi léigear eachtraíochta a thaispeáint agus a chothabháil. Bunaitheoir an ridire Gallic a bhfuil a fhios againn anois gur chloígh siad le rialacha a bhaineann go sonrach lena ngrúpa, mar shampla foirm fhisiciúil an-chumhachtach a bheith acu, lán de ghrásta. Nb: is teideal é a tugadh do phríomh-laoch na miotaseolaíochta Gallta, laoch a raibh baint aige lena chapall i gcónaí le buachan trí é féin a bhunú i ngach áit, agus is é sin an fáth go raibh sé greanta go córasach ar bhoinn na Gall. Miotas a chaithfeadh a bheith cosúil le miotas an Rí Arthur. Epona. Bhí Marcos, a bhuíochas dá sciatháin tar éis éirí ina demigod, d’eitil sé thar lí na Tanaris stoirmiúla agus an t-ochtú mí, thuirling sé i lár glade bán agus las sé ag an ngrian. Chuir an tarbh uasal an ríocht seo i leith aonbheannaigh a bhí ag fanacht, agus é aitheanta ag a adharc uathúil. Le buille dá adharc, chladhaigh sé poll inar adhlacadh marcach na gaoithe é féin le tuirse, ansin thit sé ina chodladh don oíche, bhí crann nua ag fás san áit a raibh sé ina chónaí roimhe seo. An mhaidin dár gcionn, bhí The Horseman i bhfoirm an centaur. Thug crann na hóige torthaí go pras, torthaí a raibh cuma liathróidí móra, réidh, lonracha orthu. Thit beirt acu go talamh, ceann san oíche agus an ceann eile i rith an lae. Rinne an chéad poll domhain a thochailt agus as an tollán seo tháinig créatúr na hoíche chun cinn, Moritasgus, dia na broic a shaothraigh dearmad. Nuair a chonaic sé a thimpeallacht, d’fhill sé ar a tholl chomh tapa agus ab fhéidir leis. Níor dhoirteadh an dara toradh an oiread sin go raibh sé éadrom mar aer, agus ba é an láib, lega, a chlúdaigh leis féin é. Thosaigh plump beag a bhí clúdaithe le spiorad a shinsear ag gáire i bhfianaise an lae. Boruos a bhí ann, dia na potaireachta agus na cuimhneachán. Ina dhiaidh sin tháirg sé go leor potaí, miasa agus vásaí chun freastal ar na torthaí nua a thitfeadh ón gcrann. Ba í Epona an t-unicorn íon, an mháthair a bhí freagrach as breitheanna, as foghlaim agus as an todhchaí aoibh gháire, bhí meas mór ag marcach na gaoithe go léir a lean cosán Marcos air. Gealach. Erda. Braitheann doimhneacht gach rud go minic ar chruthaitheacht nó ar chuimhne. Chun a bheith in ann na heilimintí is faide i gcéin a thuiscint, is gá fios a bheith agat conas féachaint ar a bhfuil i bhfolach taobh thiar díobh nó fios a bheith agat conas céim siar a thógáil. Bhí Erda ina divinity sa spéir agus san uisce, sin an doimhneacht. Bhí an t-iolar atá inscríofa sna réaltaí tiomnaithe dó. Chuir an bandia léargas seo iontas ar dhaoine glaoch orthu a chur in ord. Ní mheaitseálann doimhneacht ríocht na marbh ach doimhneacht a ríochta, an chuimhne is ársa ina bhfuil siad inscríofa. Rinne an t-iolar dubh ionadaíocht di ar talamh, arís an fhís, tháinig an tuiscint chorraitheach nach bhféadfadh duine dul ar ais uaithi. Bhí sí ina bandia ar dhoimhneacht abysses farraige, de precipices, ba bandia í freisin a tharchuir an saol tar éis bháis. Ar leibhéal eile, is dócha gur tugadh Morgana uirthi freisin. Nb: de "An bhfuil": an fhís máguaird, "eda": rún an spioraid. Is minic a bhaineann sé leis na Ordos: an casúr a chuireann turraing in iúl, cinnte fís inspioráideach bandia, áit a thugann isteach an domhan domhain, is cinnte go bhfuil sé ar cheann den triúr a rialaíonn ríocht na marbh, an t-Iolar dubh . Ar a dtugtar freisin: Aereda. A bandia ar dhoimhneacht gaze, tá sí deity na fírinne. Erditse Tagann miotas Erditse ó chréatúr a chuaigh as feidhm inniu, is cinnte gurbh é leon sléibhte na Piréiní é. Deirtear gurb iad beanna géara an tsléibhe seo fiacla Erditse, leathdhuine, leath leon, ba dhia na sealgairí é. Na fiaigh thapa sin áit ar rith fir chun fiaighthug cluiche na bhfánaí luach saothair a raibh an-mheas ag go leor air. Bhí sé ina nóiméad de thionscnamh corraithe nuair a thug na daoine a tháinig chun bheith ina bhfíor-fhir aghaidh ar a chéile le faoiseamh mór agus ainmhithe an-aclaí. Nb: sean-diadhacht ghnáthach, thug sí an focal "seoladh" sa Fhraincis, tá an ardchogaíocht agus an fhiacla le feiceáil go mór sa staidéar, ní bhaineann sí leis an mac tíre ná leis an mbéar a thugaim faoi deara gur leon na sléibhte é go deimhin. Tá sé sean. Ergé. Bíonn foirmeacha na síoraíochta i roinnt sléibhte. Ba é seo an cás le sléibhte an bandia Ergé a thug a hainm dóibh. Ba é an crann a bhí aige ná éirí agus baint. Ba bandia í ó thuas. Ba í an té a bhí i gceannas ar na héachtaí agus leis seo bhí caidreamh pearsanta aici le gach pearsantacht. Dúradh go raibh a ghníomh ar theorainneacha agus gan teorainn, deontóir oird. Bhí sé le feiceáil i bhfoirmiú fálta, béal agus rabhainí. Bhí todhchaí gach duine ag brath ar Ergé a bhí ina máthair do na Gaeil. Thug sí treoir, d’ullmhaigh sí an obair agus thug sí na cúrsaí a bhí le déanamh. Bhí sí ar cheann de na bandia a threoraíonn laochra chun a gcuspóirí. D’eagraigh sí na fairsinge an oiread agus na feachtais chogaidh de réir a comhairle. Chomh cosanta agus a bhí sé ag ionsaí, bhí Ergé an nimf sléibhe dolúbtha, ní stadfadh sí ar chor ar bith, is í a chuir a teorainneacha críochacha i bhfeidhm. Bhí sí ag tógáil an méid a bhí le déanamh go deo, dia na síoraíochta cultúrtha freisin. Nb: agus sea, ba bandia den orgánach é Ergé, eagraí smaoinimh nó orderer an-eagraithe. Thairis sin, is léir gur leis an teaghlach focal Fraincise seo a chuireann síos ar eagrú oibre, smaointe nó troideanna. Ainmníonn "Erigo", i primo-theanga Gallic an teorannú agus an neamhtheoranta, agus sin an áit a gcaithfidh rud a bheith. Ó "Éri", an imlíne agus "Téigh" an ghníomhaíocht. Erimos. Bhí Erimos ina demigod, mac doe agus Adamos, óna bhreith, thugamar faoi deara go raibh sé i gcónaí ag féachaint ar na flaithis agus nár bhain a chosa riamh leis an talamh gan eitilt ar shiúl. Shiúil sé timpeall gan aird a thabhairt riamh ar an áit a raibh sé ag dul agus b’éigean dá mháthair súil a choinneáil air i gcónaí. Chuir an clúdach máthar seo cosc uirthi a bheith mar chuid lárnach de ghrúpa amháin nó de ghrúpa eile. Lean sé air ag fánaíocht, go haoibhinn, a shrón san aer, ag admháil na soilse daite. Lá amháin bhuail sé leis an Eridobno, an t-iolar dubh, bean freisin. Thug an dara ceann é isteach sa spéir chun íonacht an aeir agus na biotáille thuas a thaispeáint dó san oíche. D’iarr Erimos ar an iolar diaga riamh é a thabhairt anuas go talamh arís toisc go raibh sé sin as áit, níor thuig sé an domhan lár, domhan na bhfear. Láithreach, rinne an t-Iolar é a athrú go haer, uisce agus solas, réamh-mheasta Erimos Erasinos. Agus tuar ceatha beag ab ea Erasinos a d’fhéadfadh gach duine a fheiceáil ó cheithre choirnéal an domhain lár, an uair seo chuir Erimos a dhá chos síos ar an talamh i rith an lae. Bhí an neamhchiontach ina gcónaí ón nóiméad sin i réimse na gcroí íon, iad siúd atá, go léir lonrúil mar atá siad, éagumasach ar ghránna gan a bheith in ann riamh dul i bhfolach ón olc a shaothraíonn iad, gan aon bhó ná ceachtar acu. Daoine atá mar sin féin i bhfad os cionn an luchtóg, toisc go dtreoraíonn an tsamhlaíocht a gcosán. Is fíor-neamhchiontach iad nach féidir a thabhairt faoi deara an bhfuil an t-olc sa domhan timpeall orthu nó nach bhfuil, a gcinn i gcónaí sna scamaill. Uaireanta tógann daoine iad le haghaidh amadán, nuair is minic gurb iad na daoine is críonna iad. Nb: Ciallaíonn "Érimos" "croí íon", is é ár Hermés Gallic é. Dealraíonn sé gurb é "Erasinos" an t-ainm Gallic ar an tuar ceatha. Eriu. Dia na huisce ab ea “gaoth na báistí” a d’fhéadfadh duine a agairt. Bhí sé ina divinity tuathánach cleamhnaithe le oll-saothair. Chonacthas a ghníomh tapa ar na shoots le síneadh na gais. Ba chomhartha ó Teutates é a rinne soláthar do sliocht. Nasctha le barra agus cúlchistí, bhí Eriu ina dhia ar neamh a rinne tairiscintí agus bronntanais freisin. Dia an-verbose. Nb: is ceist oibre agus reiligiúin í atá measctha le chéile, mar sin amhráin. Errecura. Bhí Errecura ina divinity de spioradáltacht níos gaire do na vates agus na draoithe féin. Bhí sé ina aoire naofa más mian leat, ceannaire saortha ón slua sa chiall gur measadh go raibh a threibheanna saor. Thug Errecura daoine le chéile i ngrúpaí uathrialacha mar a thugtar orthu toisc go raibh ceannaire acu a ráthaigh a spioradáltacht. Ní barbaraigh a bhí iontu agus áiríodh sa dia seo na trúpaí a raibh cuma atharthachta orthu, bhain gach a d’fhéach sé lena fhealsúnacht. Tugtar Eyricura air freisin, gaoth na saoirse. Nóta: is grúpaí iad seo a mheastar a bheith saor, bhí Errecura ina mháistir-shaoirseoir. Gaol leis na fianna, ainmhí nach bhfuil cleamhnaithe leis achx Drugaí i gceannas ar na grúpaí. Druid primordial? Cé mhéad gaoth a bhí i miotaseolaíocht Gall, gaoth na saoirse, an ghaoth aontaithe, gaoth na feirge ... srl? Erriape. Dia na macántachta sléibhe, chuir Erriapos iallach ar fhir glacadh leo féin. Bhí sé ina dhílse saoirse smaoinimh, neamhfhorfheidhmithe, a bhí ina chónaí i mórcheantair na Piréine nár bhain le duine ar bith. Bhí na fánaí seo clúdaithe le craobhacha nach bhféadfadh aon duine iad a cheilt, a spreag an lucht siúil a chuaigh thart. Chlúdaigh Erriapos na gleannta lena scáthláin, rud a d’fhág spiorad tairbhiúil na ndaoine a bhí á chosaint aige. Dia de rúin an domhain ab ea Erriape freisin, rinne sealgairí tairiscintí dó rochtain a fháil ar a chríocha. NB: ní ainmníonn an téarma "Eri" an t-iolar go háirithe ach talamh seilge. Baineann sé le taisteal thiar agus cinn tíre. B’fhéidir nasc leis an ghrian ag luí agus na scáthanna tráthnóna. Erudinos: maor an iolair, freagrach as an talamh a bhainistiú agus a thabhairt do bharra. Esculapi. Esculapi is ainm eile a thugtar ar Cuculãtos, an dia a chosnaíonn bata na míochaine. Bhí sé ina chompánach uisce agus a mhíorúiltí sláinte. Tógadh a dealbh chuig féilte vótála chun a charthanais a mhealladh. Dia den uacht a bhí cleamhnaithe le hiascairí éisc agus amhránaíochta ab ea Esculapi. Dia bia maith agus féasta a chuir ardmheas ar an gcorp. Deirtear leis freisin go raibh an t-eolas riachtanach aige do Bélenos ar oidis, galair, plandaí míochaine. Adhmad cnó coill a bhí ar a fhoireann a d’fhás ar bhruach sruthanna naofa. Nb: is divinity Greco-Gallic é, cuirim san áireamh é ar an liosta toisc gur éabhlóid de Cuculãtos é agus go bhfuil an teideal seo de Esculapi nasctha le cult na n-uiscí amhránaíochta. Dealraíonn sé gurb é an té a choinníonn colún leigheas na n-eolaithe. Etiona: bandia na móinéir iomadúla. Etnosos. Chaith na marcach conquering clogad sciathánach, thug siad ómós do bandia lark an taistil. Rinne na Gaeil go leor long concais agus chonaiceamar iad chomh fada leis an gCipir agus i bhfad níos faide. Seo iad na cinn a thugamar an t-ainm Etnosos orthu, éin an phasáiste. Céad teideal a bhí ann, aitheantas do na hairm Gallic agus a gcabhlach. Ba chuairteoirí iad an chuid is mó den am, is é sin le rá gur thaistil siad gan stad fad is a bhí úinéireacht ag na mná ar an talamh agus gur fhan siad i gcríoch na nGallach. Bhí cáil bainte amach ag na Etnosos seo dóibh féin mar “oideachasóirí athair”, thug siad sibhialtacht chun an Oirthir ar bhealaí farraige. Tógálaithe cáiliúla a bhí iontu agus reiligiúnach dian is cosúil. Nb: dearbhaithe, tá príomhchaidreamh ag na Etnosos le muintir farraige Gallic. Tá an ghné mhíleata le feiceáil measartha cinnte sa staidéar. Bhí muintir na farraige ann sa Mheánmhuir agus san Atlantach timpeall -3000 ach is cosúil nach dteastaíonn uathu siúd a bhfuil aithne acu ró-spéis a bheith acu ann, an gcuirfeadh sé sin an teoiric Ind-Eorpach in amhras? Etullilia. I measc na Helvetians, chlúdaigh móinéir ollmhóra nár fhás mórán crainn iontu na sléibhte mín. Seo an áit a raibh bandia ó Etullilia thuasluaite. Ba é an tsiombail a bhí aige ná réiltín buí a bhí le feiceáil ó chian. Dúradh gur cloch na torthúlachta í sna sléibhte fuara. "Wius" an t-ainm a bhí air, an réalta sléibhe. Cibé áit a bhfaca duine an réiltín, d’fhás na plandaí go sona sásta, go leor, agus bhí cónaí ar na Helvetians i suaimhneas i measc bhog na tuí seo. B’fhéidir gurb é an bandia seo a d’ainmnigh go leor treibheanna na bhféarach sléibhe. Áit a raibh na móinéir saibhir agus iomadúla. Tá bláth ann a deir go bhfuil tú ar an gceann is cosúla le carachtar Etullilia a thugamar Etuwilia air freisin, is é an edelweiss é. Ciallaíonn sé "réiltín buí na dtailte torthúla", sin é go garbh. Nb: bhí aithne ag ár sinsir ar an tSín, tá an focal "wius" seo le fáil ansin leis an gcineál céanna brí: "wuche", an réiltín buí. Chuardaigh mé an chloch seo ar feadh i bhfad agus chríochnaigh mé ag teacht uirthi, a thugann an litir "w" do mo shiombalachas. Etunia. Lean an obair ar aghaidh, gan aon duine ag cur amú ama nuair a rinne siad é ar chúiseanna áirithe. Bhí na Gaeil ag eagrú, iad uile tógtha lena ngnó, an saol curtha ar fáil dá riachtanais mar dhaoine iomlána. Daoine gur chruthaigh an cruthú le mothú aisteach comparáide. Bhí siad coinsiasach agus is í an choinsiasa iníon an eolais. Sna réigiúin níos faide ó thuaidh, bhí treibh tar éis cultas a chur suas do bandia a raibh meas ag gach duine air, cult Etunia, ar a dtugtar Eduina freisin nó atá fós leo: Areduina. Bhí grá ag an treibh seo de na hArdennes atá ann faoi láthair os cionn na sléibhte ar fad nár tháinig aon rud truaillithe. Castacht an-mhór na dtírdhreach cróga a bhí clúdaithe le corcra sa titim. Thairis sin, Tugadh "an bandia rua" ar Etunia freisin, an ghealach mhaol a fhágann go bhfásann plandaí beo san oíche. Gairdíní na saoirse nach bhféadfadh aon rud bac a chur orthu toisc go raibh siad bisiúil ina bhfoirmeacha fite fuaite. In Éirinn thug sí Eithne, Eden, uirthi féin. Is sna tírdhreacha seo atá lán de ghrásta a rugadh daoine an-speisialta. Ba bandia iontach í Étunia, máthair na n-ealaíontóirí go léir. Deirtear gur as a aontas le Lugus a rugadh i bhfad ó shin leanbh saoirse a rinne ollphéist dubh iarracht a chaitheamh. Is dóigh liom gur cuimhin liom gurb é seo an ceann a ainmníodh ina dhiaidh sin Merlin, an Magician. Ach sin scéal eile, déanaimis teacht ar ais chuig an bandia seo a thug a hainm don fhómhar, a raibh a dathanna á lorg ag gach fear, an ceann a chuir a gcroí trí thine. Le leanúint. Exalbiorix: dia na hardaithe, paisin buile agus amhrán na n-eas. Excingios. Ba mhic Ana iad na Gaeil freisin, mheas siad gur daoine aonair iad i measc na ndaonraí daonna. Chuala muid faoi throdaithe diaga trí fhoinsí stairiúla agus trí uaigheanna carbaid freisin. Ba de shliocht ríoga iad siúd a chaith an clogad sciathánach, gan samhail agus uathúil. Bhí siad “lasmuigh den ghrúpa”, throid siad ar a son féin agus b’éigean dóibh a bheith eisceachtúil in áiteanna na coimhlinte, is iadsan a tugadh an t-ainm "Excingios" orthu, laochra na spéire. Deir a stair go ndeachaigh siad chun cinn ina n-aonar sa chomhrac, ag taispeáint a misneach gan samhail, cosúil le héin chreiche ar ais ó na spéartha a rinne ionsaí gan staonadh ar roinnt naimhde ag an am céanna. Nb: Is fréamh na pearsantachta é "exo", is iad na ridirí Gallta, eachaí dea-oilte go háirithe a rinne ionsaí ar a naimhde. Is teideal é. Exomna: bandia na naofachta, críonnachta agus misnigh. Expercennios. Diadhacht uiscí teirmeacha ab ea Expercennios, uiscí Luchon. Is é an sean-nós ná dul agus tú féin a íonú sna huiscí sléibhe te agus íon seo. Coire i bhfad i gcéin a bhí cleamhnaithe le bandia an-sean ar an taobh istigh den sliabh: "cennia" ar a dtugtar "Canouna" freisin, an ceann an-sean a thug an fear dall mar leasainm air. Ba é Expercennios dia tutelary na háite ina raibh fir ina gcónaí. Chiallaigh a ainm: "Coire uathúil Cennia". Nb: "exo": sainiúlacht; "pario": an coire (uisce te); "Cennia": bandia na n-uaimheanna dorcha, tá an déin seo le feiceáil in áiteanna eile sa teanga Gall, tagairt an-sean. Fagus. Tagann an téarma “fagots” ó dhia seo na feá, ba é Fagus dia na tuathánach a bhain torthaí an chrainn seo, baineadh úsáid as a adhmad chun maisc agus bataí troda a dhéanamh, tugadh an leasainm air “an cinntitheach” maidir leis an meáchan a chinntí troma, i gcomparáid lena mbrainsí. Cuireadh dia na héifeachtúlachta seo i gcomparáid le cnoc cosúil leis an oiread sin crainn naofa eile. Sna Piréiní bhí baint aige leis an bpláinéad is mó i gcosmeolaíocht Gall. Fuaireadh Fagus "Pagus" freisin, an té a rugadh sa tír, dúchais na nGallach. Nb: de réir dealraimh, tá caidreamh díreach ag Iúpatar le Lugus, cé go bhfuil baint éigin ag Mearcair le Bélenos agus Tanaris le Mars. Felvennis. Ba shliocht na gceann feadhna ársa iad na "Felvennis", bhí naisc láidre ann le ham sona. Ba iad na ceannairí reincarnated Felvennis, ag teacht ó am ársa. Ba cheannasaithe sona, cosanta litrithe iad a thrasnaigh cosáin an-mhall agus dusty an bháis. Chonacthas go raibh siad macánta, gan a bheith sáraithe. Bhí siad gléineach a bhuíochas d’uacht Ana agus cinnte féasta ag bord na déithe. Nb: is cosúil go bhfuil an caidreamh idir Ana agus an bandia mór níos soiléire. D’aontaigh na Felvennis le mianta na gceann feadhna reincarnated. Is cosúil go dtagraíonn na téamaí go léir in “deireadh” nuair is cosúil go dtagraíonn “es” don sean-am agus don athchomhdháil Findonnios. Sa reiligiún ársa Gallic, déithe ab ea sinsear a tháinig anuas go talamh i bhfoirm ainmhithe. Ba shinsear mór é Findonnios den chrann fuinseoige le háilleacht mhór. Ba é an dia seo a rinne indéanta bannaí na fola diaga, bannaí uaisle agus eolais, a dhéanamh. Bhí corp ag sliocht Findonnios a measadh a bheith íon agus ba dhia thíos é, an domhan paiseanta. Ba iad sliocht amháin na habhann naofa iad. Nb: Rinne mé an staidéar a athdhéanamh arís agus arís eile, is léir gur tagairt choirp é seo ó na sean-déithe. Ag labhairt go morálta, rinne daoine aithris ar na carachtair agus ar ghníomhartha éagsúla ainmhithe, agus mar sin tá sliocht acu ó tharla gur ainmhithe foirfeachta iad. Fonios. Bhí an oiread sin clocha le tabhairt amach gur shocraigh bandia na ndeimhnithe fathach a ghlaoch isteach faoin domhan thíos. Fonios an t-ainm a bhí air, an fusional. Bhí a lámh

crua nach bhféadfadh aon rud a oscailt, a chraiceann dearg agus rocach. Thaisc sé sna cuasanna as a d'eascair na saolta paiseanta thíos. Thug Uirona, ar a tugadh Urnia freisin, clocha uile an chruthaithe don chaomhnóir dearg agus rolladh an dara ceann díobh le grásta, rolladh sé iad ar feadh i bhfad d’fhonn na huillinneacha a mhaolú. Ba stór prionsa an cnuasach ildaite seo. Bhí na clocha go léir a fuarthas aontaithe, dathanna uile na daonnachta aontaithe ansin i ngrúpa amháin. Tugadh an chloch nua seo: "Fani", cloch na meascán. D’inis na sinsear a gcuid scéalta ar feadh i bhfad thart ar cheann de na cruinnithe seo, bhí an carn mór maróg ildaite seo ina sainchomhartha. Bhíomar imithe chun é a chuardach sna pluaiseanna iarainn i réigiún Brocéliande. Réigiún aisteach ag an am nuair a bhí go leor mianaigh ann. Gabinae Mattres: deirfiúr ar tharchur máthair-iníon. Gamaléda. I measc fios gnó na seandachtaí, bhí fómhar holc, na crainn naofa a cuireadh ar fáil chun go leor deochanna meisciúla a dhéanamh. Thug Larch, fuinseog, agus go leor eile a torrents milis. Mheas na deochanna seo gur neachtar de na déithe ceann de na deolchairí dúlra. Baineadh úsáid as na deochanna glistening agus íon mar leigheas ar ndóigh agus tugadh an leasainm "torrents mall an earraigh" orthu, bhí a fhios ag na daoine a atógadh an sú iontach taitneamhach. Nb: táimid ag druidim níos gaire leis an mbrú draíochta más féidir liom a rá, bunaíodh an diadhacht súnna agus saoithe seo i go leor ceantair Eorpacha. Gara. Ar dtús, roimh chéad mhaidin an domhain ní raibh ann ach grian dubh, I lár na hoíche ghlaodh rooster go glórach, ba é an roic Galltach, an dia Gara, Bhí an t-ainmhí diaga a bhí i bhfolach san oíche go dtí seo díreach tar éis an síol a bhriseadh, ag roinnt na cruinne ina dhá leath, D’ith sé an chéad chuid agus tháinig an breacadh an lae, tugadh dathanna a pluiméireachta ar an talamh, Ar maidin chuir an tuar ceatha timpeall ar an ghrian ag ardú, Ag deireadh an lae, díreach i lár na hoíche, d’ith sé an dara cuid den síol, agus d’éag na cruinne amach, Ach go luath ina dhiaidh sin, thosaigh an caliaco ag canadh arís agus rugadh maidin eile. NB: ní féidir leis an dia Gara, ar a dtugtar an dia crier, a bheith ach an duine a ionchoiríonn i bhfoirm an roic Gallic. Is é an duine a dhúisíonn an domhan é, is é an chéad chaoin den saol é. Tugaim faoi deara go mb’fhéidir gur ón miotas seo a tháinig dathanna éadaí ildaite na nGallach. Garganos. Fógraíodh freisin Garcanos, ní dia a bhí ann ach créatúr de na giolcacha a bhí ar imeall na habhann neamhaí. Créatúr fíochmhar spéir-chónaithe a fhás, a hissed, agus a screamed incessantly. Deirtear go raibh roinnt acu ag cosaint an domhain uachtair. Arrachtaigh uisce fíochmhara ab ea iad a chaith ionróirí. Nb: tá mearbhall ann le sirens ach i bhfianaise vása Vix sílim gurb é an léirmhíniú is fearr atá agam. Goddesses Garmangabi. Bhí nós seanbhunaithe i measc na treibheanna Gallta uile, tugadh an "gari" air, sa Fhraincis: an caoin. Roinneadh an bealach seo chun an saol a chur in iúl i ngach áit. Shainmhínigh an Gari muintearas, dúil, rinneamar amhráin ghrá ar a dtugtar freisin: an garat. Glacadh le fíorchultúr caoin an tsaoil. Dhéanfadh na mná torracha Gallic agairt ar na bandia Garmangabi ionas go mbeidh fórsa mór ríthábhachtach beoite ag an nuabheirthe agus an Gari mór a bhrú chomh luath agus a bheirtear é. Tagann sé ar bhealach fada san am atá caite, fiú sa lá atá inniu ann cuirimid an leanbh a rugadh díreach ag caoineadh chun a shláinte mhaith a chinntiú. Ba iad na bandia Garmangabi seo divinities an chéad anáil, iad siúd na mná cabhrach a leasainmníodh: na glagairí. Bhí soiléireacht agus dlúthpháirtíocht an chéad fhocail mar thoradh maith ar na Gaeil. NB: 100%, ba nós Galltach an caoin ríthábhachtach. Tá sé le fáil i go leor gníomhartha den saol laethúil freisin. Ba mhaith liom a rá i ndáiríre, nuair a dhéanaimid anailís ar iompar na bhFrancach inniu, níor athraigh na Gaeil mórán. Canann siad a gcuid grá os ard, scairteann siad a gcearta i ngach dlisteanacht, fós caoiníonn siad a bhfórsa saoil, inniu mar a bhí inné, mar a rinne a sinsir. Tagann an focal "cri" sa Fhraincis ón "gari" Gallic. Gavadiae Mattres: searmanas na cuimhne ársa. Meabhrúchán ar smaoineamh na sinsear. Gdonnios: ar a dtugtar Goïdels freisin, is fir agus mná daonna iad a bhfuil spiorad diaga acu. Oidhrí, mic agus iníonacha na ndéithe, na Gaeil. Gena Taribrana. Bhris an bandia beanna an nuacht trí na scamaill, bhí sí mar chuid de chúrsa an tairbh mhóir. Ag glaoch ar fhir agus mhná a bheith ar an airdeall agus iad á gcosaint féin, thug a bhrollach ata cosaint do leanaí óga. Chosain sí fiacail agus ingne áitritheoirí beaga an domhain. Is uaidh freisinnuair a tháinig na cruacha móra sna páirceanna, is ar na carnáin seo a tháinig sí i dtír, ag caoineadh aláraim go fíochmhar. Tugadh "an poll cluaise" uirthi mar gheall ar a caoineadh shrill. Nb: greannmhar freisin, is cineál Marianne é ag cosaint leanaí, bhí a cófra ata mar chíche, is cosúil gur itheoir mór morálta morálta a bhí ann freisin. Gerodatiae Mattres. Ba bandia iad na Mattres Gerodatiae a spreag an bás deiridh. Ba bandia bréaga agus tairngreachtaí bréagacha iad. Deirtear gur chuala a gcuid trumpa tost agus gur lean siad na háiteanna adhlactha. Scriosadh a n-amhráin bháis, tháinig siad ó áiteanna eile agus fuair siad iad féin ag deireadh an domhain aitheanta. D’fhógair an Gerodatiae Mattres tost agus níor bhain sé leis na trí shaol paiseanta, trastíre agus diaga. Eachtrannaigh a bhí iontu, witches a bhí in ann geasa olc. NB: tá comhghaol leis an dia Condatis, is ceist an bháis thalmhaí é. eile Geru-datiae Mattres: searmanas ar a dtugtar na creimirí bainise. Ranníocaíochtaí agus dowries do lánúin nua? Gesahenae Mattres. "Taobh istigh dá n-oileán bhí sé ag cur báistí agus cnagairí." Ba iad na Gesa henae Mattres na máithreacha a bhí ag gol, príosúnaigh iad féin. Bhí na braighdean seo de gheimhreadh an anama sa mhiotaseolaíocht, a tháinig ó oileán inar tháinig uaigneas i réim. San áit seo bhí boglach mór inar bhuail na bróin go léir. Nb: máithreacha bróin iad seo go deimhin, d’fhoghlaim mé trí staidéar a dhéanamh ar an bhfocal go raibh oileán ann ar a dtugtar uaigneas áit a raibh gaotha ag cur báistí. Is bealach é chun an aistarraingt a thras-scríobh isteach ionat féin. An bhfuil rithim cosúil le druma ann a raibh baint aige le inneoin, mothúcháin agus croí briste nó brúite? Gianis. Chuaigh na pobail Ghaelacha i gcomhairle leis na méaduithe agus cosúil le go leor eile i seandacht, seachadadh iad seo i bhfoirmeacha indíreacha. Ba é Dia Gianis manaigh agus scairt sé a chuid tairngreachtaí i ndiatribes fada, dorcha. De ghnáth toirmisctear an todhchaí a sheachadadh i bhfoirm atá intuigthe go daonna, labhair dia na diviners seo in innuendo, i parabail agus i bhfolach leagan díreach a chuid eolais. Dia a bhí ann agus é ag labhairt le fearg dhubh air chun réaltacht níos boige a cheilt a bhí ar dhaoine buille faoi thuairim a dhéanamh trí a chuid urghránna a aistriú. Labhair Gianis faoi líneálacha agus fómhar amach anseo a bhuíochas dá eolas a tharlódh le trance a shíneadh cosúil le sreangán bogha. NB: aithníodh tuar indíreach den chineál seo i ngach ársaíocht sa Mheánmhuir. Baineann sé le dia nó roinnteoir a bhfuil aithne mhaith aige ar an domhan dorcha spioradálta. Is é "an té a fhógraíonn an óige, an todhchaí". Ceangal áirithe le Giarinos. Giarinos. Dia le go leor líne ab ea Giarinos, dúradh go raibh sé ina phríosúnach ar na geimhreadh agus gur ar an gcéad lá den earrach a luaigh sé caoin athbhreithe a lig dó é féin a bhaint as na tailte reoite. Ba é an té a chosain na síolta i rith na míonna fuara. Bhí féasóg ar Giarinos agus d’fhás gruaig fréamhacha ina chuid gruaige. Dia ab ea é maidir le daoine a shaoradh agus na haibhneacha tairbhiúla a rinne uisce ar na bruacha trí humus luachmhar a thaisceadh ann. Choinnigh mac na gréine príomha seo ceann de rúin uasal an tsaoil. NB: fear féasógach a dhúisíonn i gcéad teas na gréine, is divinity é ar an talamh agus ar na plandaí a fhásann ar ais. Teideal faoi dhia eile nó faoi ainmhí fada gruaige b’fhéidir? Gisacos. Bhí gach arm Gallic mar bhronntanas ó na déithe agus bhí a ndéithe tutelary ag gach duine acu. Ba é Gisacos an sona an dia thíos a thug na gialla agus na sleánna do na pobail Ghaelacha. Bhí sé an-láidir go fisiciúil agus rinne a sleá airgid-thipteach cuardach ar a sprioc, ag teitheadh sa spéir. Bhí sé ghiall aige a d'iompaigh an talamh nuair a chuaigh sé i bhfostú in ithir an domhain. Ba ghnách le Gisacos fáilte a chur roimh dhaoine agus síntiúis a thabhairt agus roghanna gan locht a dhéanamh. Nb: seo ceann de na codanna den armúr naofa. Cuirtear an pointe airgid i gcomparáid leis an treabhadh sa staidéar. Goben. Bhí tráth ann nuair a bhí sampla íonachta de dhíth ar dhaoine, thug Adamos tinte an chruthaithe agus an éad dóibh, ach ní raibh cuid den tsibhialtacht fós ag na treibheanna chun é a éileamh i gceart. Ghin Lugus an Goben íon agus chuir go talamh é. Dia speisialta ab ea Goben, dia na fírinne agus an chruinnis a bhí ann, iarrthóir agus sealgair. Iarann a bhí san ábhar. Dia na mianraí a bhí ann freisin, dúradh go bhfaca sé i bhfad agus nár éalaigh aon cháithnín fírinne uaidh, díreach cosúil le cáithníní miotail. Mar sin, a bhuíochas d’fhir Gobenos, chruthaigh siad uirlisí soladacha, dochreidte agus rinne siad an táirge is íonaithe. Forc iarainn ab ea an chéad cheann a cheadaight chun tú féin a chosaint agus chun obair sna páirceanna, céachta ba ea an dara ceann a d'iompaigh an talamh chun a chuid seoda a nochtadh, ba é an tríú ceann pioc a chuir ar chumas cloch a thochailt agus miotail lómhara a fháil ann. Bhí an ealaín ag Goben rudaí a dhéanamh fíor, bhí dealbha a rinneadh de na miotail is íon tiomnaithe dó. Nb: mearbhall go héagórach le Ucuetis is é an gabha múnlaithe, Goben, ar a dtugtar Gabenos, dia íonachta na mianraí thar aon rud eile. Is dia rogha é. Faighimid go bhfuil sé cleamhnaithe le dia volkanus-Adamos de thinte an chruthaithe, agus le Ucuetis dia-fhoirmiú miotail, is é an gabha an dara ceann acu. Déantar ionadaíocht ar Goben freisin ag troid nocht nó cóirithe in éadaigh an-íon, chomh maith le sciath, siombail na daingne. Dia Galltach a bhí ann, faighimid an fhréamh i bhfocail éagsúla. I measc na Lochlannach de réir an accent tá Goibniū. Dealraíonn sé gurb é Gabenos an gobha iarainn, Ucuetis as cré-umha agus dá bhrí sin b’fhéidir gur stáin é Adamos. Gobroïgo. Dia gabhair ab ea Gobroïgo, mhaisigh a adharca na bealaí isteach chuig dúnta áirithe mar is cinnte gur ann a coinníodh na tréada sábháilte ó chreachadóirí. Ba é "an dia leis an bhforc", diadhacht tuathánach a raibh tábhacht leis sa trealamh cogaidh mar sin féin. Ina ionad sin agus é urramach sna réigiúin sléibhtiúla, bhí aithne ar Gobroïgo i ngach áit mar gheall ar a neart agus a ghreim thalmhaí, bhí sé ina dhia insolence agus fórsa ríthábhachtach. Nb: is cosúil gur ó úsáidí tuathánacha a tháinig roinnt trealamh cogaidh. B’fhéidir go bhfuil nasc leis na cinn druma agus na rithimí gaofar. Govanon. Nymph ab ea Govanon agus ainmníodh roinnt aibhneacha ina dhiaidh. Sna huiscí tréshoilseach seo bhí bleaks den chuid is mó, bhí an raidhse beatha seo ina manna bia a tugadh ar ais chuig na sráidbhailte. Ba de bhunadh sráidbhailte iascaireachta an t-aonach uisceach uisceach seo. Nb: níl mórán faisnéise ann ach ní féidir ach divinity iascaireachta agus fómhar plandaí uisceacha a bheith ann. Gan a bheith ar dhaoine eatarthu le Goben. Graïos. Bhí Graïos ollmhór, fathach a bhí ann agus a féasóg tarraingthe ar an talamh agus a bolg scaipthe amach taobh amuigh dá bracas. Chuaigh a bhealach níos faide ná trumpa an chogaidh agus bhí a chuid cuireadh le cloisteáil i ngach áit sna réigiúin mhóra. Bhí sé an-láidir agus thugamar an ghrian liath air. Bhí sé ina dhia ar chlocha troma agus gaineamh crua a úsáideadh i gceirdeanna áirithe. Bhí na heitiltí mar gheall ar a ghníomhartha. dia péacadh? Nb: ceart go leor, bhí sé ina fhathach ar troime na gcloch agus na sléibhte le torrents gainimh. Grannos. D’fhill na Mattres gach bliain chun a gcúram go léir a sholáthar do na pobail Ghaelacha, rith siad trí na Piréiní ar chríoch na teicteachtaí Volques. Is ar thaobh an Pic du Gard a leag siad ubh an ghrá. Ubh shíoraí a thug dia mór le rá. Ba é Grannos, an té a thuar sliocht agus síológa. Deirtear go raibh bogha draíochta aige, agus gur saigheada a tharraing an cupid Gallic sa talamh i ndáiríre na cluasa cruithneachta nó eorna go léir a d’fhág an talamh. Agus tháinig gach saighead ina lámhach. Tháinig leideanna díobh seo ón mblaosc a thug breith do Grannos, blaosc grianchloch ardaigh le cuimsiú, ubh craein. Tugadh Grannos air, agus é á dhó toisc gurbh é an té a tharraing croíthe gach duine go sultmhar grámhar. Bhí siad siúd a ndeachaigh Garanus, Grannos, i gcion orthu ag éirí fiontraíoch go dtí pointe an effrontery. Ba mhac leis na craenacha é a thug a n-ainmneacha don Garonne. Abhainn lán de na grianchloch bándearg seo. A bhuíochas dá sliocht, tháinig raidhse i réim fiú i gcríoch na tolosáití. D'oibrigh an cheimic i ngach áit. Is í an chloch cinnteachta atá ag Grannos ná ráthaíocht don todhchaí, is í cloch an ghrá í inniu, sula raibh sí ar chloch na gcéad ghrá, an síol a adhaint na gcroí. Tá an sliabh ina bhfásann sé suite i ndeisceart na Fraince, is crann fuinseoige é a chrann a thugann síolta bándearg. Dúradh faoi Grannos gurbh é dia na fís iontach lonrúil é toisc gurbh é an duine a dheonaigh mianta sonas sa todhchaí. Chonaic sé an rud nach raibh a fhios ag aon duine eile faoin todhchaí. Nb: Tugtar Grannos freisin faoi na hainmneacha "Garanus", "Giarinnus". Leis an miotas seo ansin sílim gur athmhuintearas 100% mé. Tugadh "Garra" ar bhuaic Gard. Tagann focal Fraincise ón Gallic: "an ráthóir". "An grán" freisin. Cloch na cinnteachta: "Gara", fadbhreathnaitheacht. Má bhíonn baint aige uaireanta le Bélénos, is amhlaidh atá sé toisc go bhfuil na dochtúirí an-radharcach freisin. Graselos. Bhí Graselos ar cheann de na déithe is Gallic, sinsear. Dia suaimhnis agus síoraíochta a bhí corpraithe i gclocha daite tréshoilseach. An dia a choinnigh an tine sna botháin sléibhe. Dia pai a bhí annx agus socair. Gabhaimid buíochas leis as na hearraí a chaomhnú ó adhlacadh na n-eilimintí. Bhí luach mór air agus ba dhia ó thíos é, diabhal. Nb: seasann an staidéar do dhea-spiorad Graselos, atá nasctha leis an sliabh agus leis na teaghaisí, is féidir gur diadhacht an ghrá a bhí ann. Tá an mhiotaseolaíocht Galltach seo i bhfad níos sine ná mar a deir daoine áirithe. Is cosúil go dtagann an focal Fraincise "fat" as an "graselos" Gallic. Grinunmi: dia ag freastal ar éadaí áilleachta, garish dathanna. Cineál divinity cultacha nó gúnaí áille. Griselicae Mattres. Ba nimfeach iad nó in áit créatúir den chineál gorgonians ach tháinig na Griselicae Mattres ó ríocht Andouna, uiscí lofa an phaisin mhillteach. Ba iad nïskae na stoirme iad, a súile ag spalpadh tintreach agus a dtonnta ag déanamh tuile. Bhí na sean-mhaitrísí crosta ag caitheamh geasa olc agus tháinig na focail screadaíl as na huiscí ag comhrá in áiteanna áirithe agus iad ag ciapadh suíomhanna áirithe. Áit a bhfuarthas ceann de chrainn a leagadh, clocha stróicthe agus arm díothaithe, bhí siad tar éis nimfeach Griselicae, witches. Nb: is cineálacha "máithreacha buile" iad, créatúir fantasized a chuaigh i ngreim leis an ngaoth agus le stoirmeacha sceimhle le linn stoirmeacha. Gnáthóg. Dia caomhnóra sibhialtachta agus potairí áirithe ab ea Habetrot. Sláinteachas tithe agus bia a chosaint agus a thógáil. Bhain sé leis an domhan lár an domhain go síoraí. Bhí sé ina divinity ar shaibhreas na miasa, ar shoiléire na n-uiscí inchaite. Dia Habicrot a bhí i Habetrot agus leochaileacht toirmiscthe toisc go raibh sé frithsheasmhach. Bhí creidimh íocshláinte mar a thugtar air timpeall a chult. Nb: tá baint ag an mbeith le Habetrot, is dóigh liom gur fuinseog a chaomhnaíonn sláinteachas na dtithe nó adhmad thógáil sláintiúil an tí. Hafgani. Fógraíodh freisin "Augani", ba dhia de na serfs teaghlaigh é. Ní raibh stádas sclábhaí ag na serfs seo i gcónaí agus is é sin an fáth go raibh dia tiomnaithe aige. Ní raibh siad mar chuid den teaghlach a bhí á mbeathú acu agus bhí stádas speisialta acu. Iompróirí a bhí faoin gclós ach a tháinig ón áit a raibh cónaí orthu bhí siad gan tír. Ag teacht ó chaste íseal ach bainteach leis an clan. Nb: mura mbaineann sé le hainmhithe ach ní chreidim, ba é an dia seo go deimhin ná serfs an teaghlaigh. Iad siúd a chothaigh na cinn eile, áfach, níl aon trácht ar an sclábhaíocht sa téama, bhí sé le bheith ina “chonradh” idir castaí. Halarmados. Thug na cothromais is sinsearaí onóir don dia Alardos agus de réir deasghnátha áirithe measadh go raibh siad fiúntach nó gan a bheith mar chuid den bhráithreachas arm seo toisc gur ceann é. Bhí Halarmados ina chónaí in imréitigh a bhain leis na marcach seo, ba dhia a ndlí féin iad. Is beag atá ar eolas againn faoi nósanna agus traidisiúin na corparáide seo, ach tá a fhios againn go bhfuair siad oideachas uaisle. I spéir bandia an taistil bhí oileán a bhain leis an gceartas diaga seo. Nb: is ceist í maidir le hoileán diaga sa spéir agus binneas, fómhar iomadúla, imréitigh. Caithfidh an dia seo a bheith ionadaíoch ar bhreithiúnas ar an bhfíréantacht a théann suas go dtí na flaithis? Harauso. Tá a spiorad diaga i seilbh gach áit i measc na nGallach, go háirithe nuair a bhíonn cuma grandiose air. Bhí a phálás ag Harauso i dtírdhreacha tosaigh, tugadh an dia ceannairceach air mar gheall ar ghreann eolach, d’fhill sé ar dhaoine na rianta a tugadh. Spiorad na gaoithe agus na saoirse a bhí ann, siombail i roinnt áiteanna aitheanta. Dúradh gur gaol é a thairg macallaí áirithe san aer. Ba é an dia grinn seo macalla na macallaí móra a athdhéanann iad féin mar rian fada. Shíl muid go gcaithfidh a ainmhí a bheith an-mhór agus an-láidir, cosúil le béar nó auroch a d’fhill a gcuid fuaimeanna trí bhallaí a shinsear. Nb: is dia na sléibhte é a bhfuil baint aige le gaoth na gaoithe, na paidreacha agus mar sin amhrán nádúrtha, saoirse agus fórsa mór tuisceana, is siombail í den áit, agus dá bhrí sin bhain mé é sin amach dia macallaí a bhí ann, tá fórsa áirithe uachta ann. Harmogius. Má bhain an ghrian ag ardú leis na mairbh agus le hathbhreithe, bhí grian an iarthair comhchiallach le seasmhacht. Seanchara leis na Gaeil ab ea Harmogius, choinnigh sé treo an Iarthair áit a bhféadfaidís síocháin a fháil agus socrú. Ar an taobh seo bhí talamh fáilte agus cosanta, a dúradh sna clans taistil. Choinnigh aillte an Atlantaigh cuimhní ar an am ársa trí Harmogius, áit a bhféadfadh fir na gréine luí na gréine. Nb: mura bhfuil dul amú orm ba thagairt é do sheandaoine na farraige. Suite iáit a aithnítear ar mhaithe le sábháilteacht a háitritheoirí. Gan a lán eilimintí ach is fiú an buille ábhar an dia seo a dhoimhniú ansin. Feicfimid leis na cros-seiceálacha deiridh, nuair a dhéanaim comparáid idir na divinities go léir leis na teidil agus na hábhair go léir a bhaineann leis na feidhmeanna. Má bhain an ghrian ag ardú leis na mairbh agus le hathbhreithe, bhí grian an iarthair comhchiallach le seasmhacht. Seanchara leis na Gaeil ab ea Harmogius, choinnigh sé treo an Iarthair áit a bhféadfaidís síocháin a fháil agus socrú. Ar an taobh seo bhí talamh fáilte agus cosanta, a dúradh sna clans taistil. Choinnigh aillte an Atlantaigh cuimhní ar an am ársa trí Harmogius, áit a bhféadfadh fir na gréine luí na gréine. Nb: mura bhfuil dul amú orm ba thagairt é do sheandaoine na farraige. Suite in áit atá aitheanta mar gheall ar shábháilteacht a háitritheoirí. Gan a lán eilimintí ach is fiú an buille ábhar an dia seo a dhoimhniú ansin. Feicfimid leis na cros-seiceálacha deiridh, nuair a dhéanaim comparáid idir na divinities go léir leis na teidil agus na hábhair go léir a bhaineann leis na feidhmeanna. Heliocmoun. Cuireadh roinnt áiteanna in áirithe don rud ar a tugadh “coipeadh” ag an am, i ndáiríre ba ghníomh ullmhúcháin istigh é, foghlaim na spioradáltachta. Bhí a imréiteach féin ag Heliocmoun agus cloch árasán a bhí ann. Ba bandia foghlama í do mhná, áit a bhfaighidís leibhéal níos airde agus áit a bhfaighidís Maniaces, an torc scoláirí. Bhí an áit ag taitneamh lena sástacht, thug luas agus éifeachtúlacht intinne ceachtanna do na mic. Áit lán binneas inar sheol muid na cinn bheaga. Le linn Heliocmoun a ghlanadh tháinig siad chun bheith ina sagairt, ina ndochtúirí nó ina gcosantóirí ar dhaingne. Nb: is cosúil gur dolmen atá sa chloch árasán atá i gceist, ar shlí eile tá an téama marcáilte go soiléir ag oideachas agus ag saibhreas an eolais. Henwae Mattres. Fuaireadh Henwae i roinnt réimsí "Awnen", ba iad na Enwae Mattres máithreacha an chomhlíonta. I Gallicia ársa bhí aithne againn ar oileán Ons, agus bhain na treibheanna Gallta éagsúla úsáid as an téarma "Auni" chun cruthú nó athbhreithe a ainmniú. Cuireadh an Henwae i gcomparáid le cosán foirceannadh de mhian, gaoth agus uisce. Chuala muid faoin ubh draíochta tríd an bhfual mara iontaise agus i ndáiríre, ba é seo a léirigh an Henwae ársa, breith rud éigin atá tiomnaithe go sainiúil don spioradáltacht, gan aon chúinsí fisiciúla a dhéanamh. Tháinig daoine a rugadh ar an mbealach seo chun bheith ina máistir sinsear, sinsear. Ba é cosán Henwae ná rochtain ar leibhéal níos airde smaoinimh, an fonn a bheith agus a bheith comhlíonta. Aiséirí istigh a bhí ann leis an misean leanúint de shaol neamh-trastíre a thabhairt i gcrích. Nb: is cosán aonair é sa staidéar, ní fisiceach agus meastar gur dílleachta é. Ní féidir ach stát "neamh-dhaonna" a bhaint amach, a chiallaíonn mé: difriúil. Agus is léir go bhfuil ceist na spioradáltachta ag teacht ó na sinsear, eadhon athchomhdháil. An bhfuil coincheap tarraingthe ann atá le feiceáil sa staidéar? Henwae, Auni, Anauo: awen. Herauscorritsh. Bhí aithne againn air ó chóstaí na Breataine go Narbonne, ar a dtugtar Herauscorritsh freisin gur mairnéalach óg agus iascaire ab ea an abhainn bheo. Is é an miotas gur sheol an demigod seo go dtí an taobh eile den domhan thiar, a bhuíochas le gaoth láidir a raibh baint aici leis ansin. Bhí sé imithe go dtí na sean-phluais taobh thiar den aigéan ag gluaiseacht, áit ar eol go raibh grian na hoíche ina codladh. Chuaigh a bhád beag bídeach clúdaithe le leathar thar na farraigí corracha go dtí an domhan istigh. Nb: téama measartha soiléir, na huiscí corracha agus cuartha, an tIarthar, an ghaoth agus an ghrian a bhaineann le carucos, bád leathair iascaire. An ghné sartorial agus dathanna an tramont. Tá an bád seo agus a áititheoir le feiceáil sna faoisimh bas. Hercunia. Bhí imirce ar siúl agus níor chuimhin le duine ar bith cá as a tháinig an chéad treibh. Labhraímid inniu faoi dhia Ercunios, dearmad déanta air, a priori gur dia Aigéanach a bheadh ann. Tá gach seans ann gurb é Okeanos an ceann a thug na Gréagaigh air. Bhí tearmann timpeallaithe ag an sliabh in áit a raibh treibh darb ainm "fir an darach" ina gcónaí, daoine a raibh cáil orthu a n-uaisle agus a ndílseacht a thaispeáint. Baineann sé le focal Kernunos, scoilteadh brainsí in áit a chroitheadh le crith talún. Deirtear gur ón Iarthar a tháinig na Hercuniates seo, óna aigéan, agus gur de shliocht an dia darach iad. Tugadh Hercunia ar a bhforaois, rinneamar comhthreomhar leis an aigéan toisc gur shín sé chomh fada agus a d’fhéadfadh an tsúil a fheiceáil ar feadh na céadta ciliméadar, thug a duilliúr an tuiscint gur tonnta í nuairchuir an ghaoth na craobhacha ag rince. Nb: go deimhin tá sean-scéal sa treo seo, tugann na forluí uile sinn ar ais chuige, foraoise naofa Hercunia, an sliabh ina bhfuil tearmann ann ar a laghad áit a bhfuil go maith timpeall air, crann Ercunios, aigéan Okeanos agus an cult uisce, treibh darach..etc. is cosúil go bhfuil sé níos sine ná sibhialtacht na Gréige a labhraíonn faoi na "Argonauts" agus labhraíonn duine ar threibh Galltach de na "Ercuniates". Is iad Kernunos, Ercunios, Okéanos, Chronos an phearsantacht chéanna sa deireadh. Agus tá an tearmann sléibhe cáiliúil seo le fáil san Eoraip. Herne. Ba é Herne dia an iarthair agus fómhar na beatha i gcoitinne, is é sin, an té a bhailigh anamacha nuair a bhí an ghrian ag luí. Ba é an duine a chuir fáilte roimh an duine nach maireann a shaol roimhe a phlé agus rochtain a thabhairt dó ar an Aidubno. Chaith na páirceanna uisce tar éis na fómhar a bheith aige agus tháinig sé i réim thar dheireadh na séasúir agus thug sé saoirse deireadh na hoibre. Nb: a bhain le jupiter-lugus, ba é an dias na hoibreacha iomlána agus críochnaithe. B’fhéidir nasc breise leis na chéad Mattres ar a dtugtar bás ainmhithe agus an chéad ainm an-sean "Erine" a aistrítear mar "síocháin". Histria. Ba bandia í Histria de bholadh reiligiúnacha a thug roth deiridh na bliana. Ar gach taobh den roth seo bhí cuid gheal agus dorcha eile. Bhí sé ar taispeáint ag na teorainneacha toisc gur léirigh sé tús agus deireadh gach eolais. Diadhacht eagna agus a theorainneacha dosháraithe ab ea Histria the Fast. Nuair a thrasnóimis é d’fhágfaimis an domhan, ag deireadh na gcríoch uile ar a dtugtar sibhialtacht Gall. Nb: bandia an taistil trasteorann, is í déithe na "seach-theorainneacha" a thug a hainm go soiléir don Ostair, tír chomharsanachta, agus don fhocal Fraincise "mhór". Horolat. San áit a raibh an ghrian ag luí bhí dia na sosa, na codlata agus na comhairle mhaith. Bhí cónaí ar Horolat san iarthar sléibhtiúil. Ba shinsear mór é a léirigh comhairle na sean. Iad siúd a luíonn sa chúlchiste, taobh thiar de shaol cráite na bhfear, cineál dia eagna a shleamhnaíonn cúpla focal i gcluasa daoine. Chonaiceamar é ina chónaí in áiteanna ciúin mar móinéir nó riasca. Chaitheamar cineál bráisléid don dia chun a fhocal a thabhairt, seun ádh a chinntigh uaisle áirithe anama, eolais, eagna. Dúradh gur chosain sé na teorainneacha leis an domhan thuas, rinne seanfhear ionadaíocht dó, ba theachtaire é freisin. Nb: dia eagna na sléibhte ach thar aon rud eile áiteanna ciúin a ligeann duit céim siar a thógáil ó chinntí tábhachtacha. Dia socair, fionnuar agus eagna. Ïaé. I dtosach bhí iae, ghin iae Mantula, ghin Mantula Gallia. Ba sheanmháthair í Ïaé, thug sí a sreabhán don talamh, ba í an chéad deity mór í ar chríocha na Gall. An mháthair-bandia mór, cuibhreann de na mná go léir a lean. Tugadh freisin An seanmháthair, an sean, an té a ghineann a bhfuil. D’fhág Mantula teach Hiaë chun cuairt a thabhairt ar an talamh, d’fhoghlaim sí cá raibh gach rud. Tiomnaíonn sí a cuid eolais go léir do Gallia ag an am céanna leis na tailte go léir. Ach chuimhnigh Gallia ar iae, agus mhúin sí d’fhir as a dtáinig a gcuid fola agus spiorad, trí searmanas menmanhiae a dhéanamh. Nb: ón méid atá agam, Hiaë áit a bhfuil ïaé ina dhiaga Gallta an-sean, téann sé siar 5000 bliain ar a laghad. B’fhéidir gurb í an duine a bhfuil ionadaíocht aici i dealbh bheag de bhean torrach a rinneadh ag tús na n-amanna aitheanta. Tá Mantula le feiceáil den chéad uair sa teanga Gallic agus ansin in áiteanna eile, léiríonn sé go fisiciúil cosáin ildaite anam áite. Tochailt. Is í Gallia Gaia, an talamh, an mháthair-thír, an chéad tír dhúchais a ghin an chuid eile. Tá cultúr Gallic i bhfad níos sine ná cultúr na Gréige. Déanta na fírinne, déanann na Drugaí an scríbhneoireacht a dhíspreagadh ionas nach ndéanfaidh siad a bhfréamhacha fíor, Iarthar na hEorpa, antediluvian a ithir agus a éilliú. Ní raibh siad ag iarraidh focail a sean-theanga naofa a mheascadh. D’fhéadfainn a bheith mícheart ach ní ar gach rud. Am atá caite agus mearbhall sa Fhraincis Cosúil leis na "hiers", ainmníonn Hiaë "an seanmháthair" i ndáiríre. Is é an rud is lú is féidir linn a rá go bhfuil sé sean sa spiorad ársa. Ialonus. Ialonus. Bhí nádúr sona ag Ialonus, ceann nach féidir neamhaird a dhéanamh air toisc gurbh é Dia na ndaoine a raibh grá acu do mhná agus is beag é sin le rá. Tionóladh a chríocha agus a chruinnithe sna glóthacha naofa tráth an ghrá. Rinne muintir na fianna ionadaíocht air go galánta, na foirmeacha caol, na fionnadh foirfe agus lúcháireach ar cuireadh fáilte rompu sa bhliain nóiméad naofa an ghrá fiáin. Bhí Ialonus ina chónaí i bhfianaise gleannta agus comhlachtaí fite fuaite. Na joustss agus níor chuir na dúshláin eagla air, scairt sé in aghaidh an domhain cé chomh maith agus a bhain sé taitneamh as. Ba é Dia an exultation comhlachtaí, áiteanna éasca inar bhailíomar i líon chun ... grá a thabhairt dá chéile sa domhan fisiceach agus spioradálta. A bhuí leis na glóthacha naofa seo, rinne na fireannaigh óga damhsa, canadh agus dúshlán a chéile chun pléadáil a dhéanamh do na mná. NB: bhí sé rud beag cosúil le dia na gclubanna oíche ag an am. Is dóigh gur searmanas teagmhála rómánsúil a cheiliúrtar ag am áirithe den bhliain. Tugaim faoi deara go raibh miotas ann agus é ag caint ar an dalladh naofa mar a d’fhorbair na hainmhithe diaga sa solas, tugaim siar air go minic. Ianuaria. Am caite, lean an obair ar aghaidh, thóg na Gaeil. Agus bhí an óige ag spraoi. Ba iníon le Epona í Ianuaria, suite ar chapall dearg, siúil go hiomlán í chun a thaispeáint go raibh an comharbas cinnte. Rinne an óige measúil iarracht bailiú timpeall ar cheol a mhill croíthe. I measc na Veneti, ach freisin sa Chósta Óir i measc na Mandubians agus na Tricasses, chonaiceamar fíorchultúr don té a léirigh binneas na laethanta sona agus Fhéile droimneach le fuaimeanna an bandia, na cinn an-mhór sin a bhailigh déagóirí. Ionchorpraíodh uaisleacht an chultúir Gallic ina gcuid amhrán coitianta. Chuir fliúit Ianuaria an spiorad ar scealla maorga a raibh cloch na hiomláine iontu. Agate dearg. Mar sin rinne na féitheacha cloiche fuil na ndaoine a bhí ina gcónaí ann i gcónaí. Sa tír seo in Armorica a chiallaíonn: "daoine socair", fuarthas cloch snasta amháin ar na tránna ó dheas arna théamh ag an ghaoth te, réidh agus sleamhain a fhógraíonn bronntanas an tsamhraidh. Mar sin rinne na grúpaí athchóiriú chun dul isteach sa bhliain ar aon dul go maith. Nb: Ianu: "an óige", Aria: "íonacht an aeir". An chloch darb ainm "Anao": an iomláine ar a dtugtar cloch chruinneas freisin. Ianuaris. Ianuaris. Tugtar Ianuaria air freisin. Thug Ianuaria, ar a dtugtar bandia na breithe linbh, spré na beatha dá goir. Chónaigh sí i bportaigh mhóra an chruthaithe, agus i réaltaí an domhain thuas. Ba í an nimfeach maorga í, cosantóir a thug téarmaíocht dá húrscéalta sula bhfaca sí iad ag péacadh ar an talamh lár. Rugadh an diadhacht lonrúil seo go dtí an nóiméad i ndiaidh a aibí neamhaí. Bhí cónaí uirthi in oileán stellar is cosúil, áit rúnda a chosain sí go jealously. Bandia na huaire uathúil agus abhainn na beatha, a tógadh i bhfréamhacha an chrainn fuinseoige, rinne sí a ceartas a dháileadh agus thug sí chun bheith ann agus rinne sí athbheochan orthu siúd a mheas sí a bheith fiúntach. Bhí sé ina divinity ón taobh istigh. NB: pláinéad nó réalta. Iboïta. Shaothraigh na peasants méideanna móra cruithneachta agus bhí obair ag na muilte. Ba é Iboïta an dia a léirigh an obair bhrúite seo, corpraíodh é sa mhol. Chonacthas dó gur comrádaí é a bhí i mbun seirbhíse go leanúnach, d’ullmhaigh sé plúr agus rinne sé suiteálacha daonna de shaol suthain. Choinnigh mol Iboïta an bothán ina sheasamh agus tháinig sé ón domhan thuas toisc gur chosain sé an ghníomhaíocht i dtrácht. Cleamhnaithe leis an am a chasann air féin, inscríbhinn sé a chos sa chloch. Nb: Beithe, an chainníocht, na bianna brúite agus measctha le feiceáil sa staidéar. Chonacthas dó mar chúntóir buan. B’fhéidir gur teideal é seo darb ainm Smertullos mar thug mé faoi deara gur ainmníodh na Gaeil féin le teidil agus go han-annamh le hainm coitianta réamhchláraithe. Is é atá i ndán dóibh a thug ar fhir ainm den sórt sin agus a leithéid a bheith orthu. Ibosos. Bhí Ibosos ina chónaí i bhfad óna abhainn, bhíodh sé ag teacht agus ag iompar an imchuach a úsáideadh chun an t-uisce a thógáil. Bhain an dia seo le gairm an-éilithe, gairm iompróirí uisce. Bhí a chuid gluaiseachtaí lán de inmharthanacht tar éis dóiteán a mhúscailt an oiread sin go raibh a ghníomhaíocht úsáideach le haghaidh pórúcháin, thugamar “póg an uisce” air, agus muid ag tagairt don chomhartha a bhaineann le huisce soiléir a bhaint ar an dromchla. Ba é máistir na habhann é. Nb: is cosúil gur síneadh air féin, a mhéar, a mhaide. Is dia seirbhíseach é. Icauna. Bhí Icauna ar cheann de nimfeach an domhain, tugadh "abhainn na sceireacha" uirthi mar dhia comhcheangailte a fuair ceann i go leor aibhneacha. Bhí an mac tíre uisce seo sna sruthanna gasta lán le carraigeacha agus stoc snámh, bhí sé ina nimf cladála a raibh eagla ag mairnéalaigh agus snámhóirí air. Bhí ort a cead a iarraidh sula dtrasnódh sí a fearann. NB: bhain na carraigeacha leis. Icaunae Mattres Máistrí Icaunae. Thaistil mná freisin, cosúil le fir a d’fhoghlaim siad ar feadh aistear an tsaoil. Is iad na taistealaithe seo a d’fhill ar a dtithe, a d’inis scéalta na habhann mór. Mar sin fuair siad oideachasna Cubs le cuntais na scéalta a raibh cónaí orthu in áit eile nach raibh aithne ag baill na treibhe orthu. Cineál ar fhealsúna mná, arna n-oideachas ag a máithreacha agus ag a seanmháithreacha, tharchuir siad iad féin ó bhéal chuig leanaí. Cainteach mar na magpies a raibh aithne acu ar an domhan ó thuas, bhí a fhios acu stair agus tíreolaíocht thailte na Gall. Ainmneacha na n-áiteanna agus ainmneacha na rialóirí ar thug siad cuairt orthu. Bhí a fhios acu na clocha, na bóithre agus na haibhneacha, d’aithin siad na páirceanna agus a n-úinéirí. Na faid freisin, cé mhéad grán a thógann sé chun áit éigin a fháil, cé mhéad giolcach a thógann sé chun dul ann agus ar ais. Ach níor roghnaíodh ach máistir amháin do gach glúin. Infheistíodh rúin thábhachtacha di faoi mhéid an domhain, cé mhéad réalta a chuir na giolcacha móra. NB: is léir go bhfuil nasc ann le tíreolaíocht agus eolas neamhaí. Icauvellona. Icauvellauna. I measc na banríona Gallic a ndéanaimid tagairt do cheann acu go háirithe, ba é Icauvellauna, an bandia incarnate. Deirtear gur bhunaigh an bhanríon ársa seo ceann de na dynasties Gallic go deimhin, gur chuir sí í féin i ngleic trí chomhrac ar dtús trí go leor faisnéise a thaispeáint. Ceannasaí ar cheann de arm na gcrann óg, measadh go raibh sí ina clairvoyant urghnách toisc go raibh a cuid tairngreachtaí chomh cruinn. Bhí leasainm uirthi: an bhanríon macánta, chomh fíor agus a bhí a cuid focal. Thar aon rud eile, theastaigh ón gceannasach í féin, a sibhialtacht agus a muintir a fheabhsú. Sa tréimhse a rugadh go leor aireagán, mar chrann na bhfeirmeoirí nó claíomh éadrom na gcoisithe. Ón am sin, deirtear gur infheistíodh í le fórsa osnádúrtha, go raibh sí i ndáiríre mar athchomhdháil ar dhínit ársa agus ársa. NB: reincarnate, deic amach le coincheap láidir clairvoyance. Icotiae Mattres. Bhí a áit dhiaga ag gach rud i ndomhan na Gall, agus bhí go leor ainmhithe i dteideal a sciar den reiligiún. Ba chuid de dhomhan draíochta iad. Ba iad na Icotiae Mattres na máithreacha ...... de mhuintir na lacha fiáine, ba sióga iad. Bhí a micreascóp ríthábhachtach féin ag gach speiceas, agus cois na habhann bhí réimse na n-éan seo. Bhuail na Icotiae Mattres ag an bhféar, shiúil siad san uisce ag canadh, chruthaigh siad ciorcal agus iad ag comhrá, agus fiú ar laethanta áirithe spreag cathanna lacha. Bhí an mhiotaseolaíocht Gallic spreagtha go mór ag an dúlra, cuireadh lachain i gcomparáid le leanaí a raibh spraoi acu torann a dhéanamh ar laethanta na coise tinne. Nb: Shíl mé gur Mattres na rámhaíochta a bhí ann ach i bhfianaise na háite ba mháithreacha de threibh na lacha iad. Cinnte ó scéal, tugann sé tuiscint mhaith dúinn ar an gcaoi ar cruthaíodh filíocht Gallic thar na mílte bliain, agus meas aici ar an bhfíorshaol. Bhí a Cúrsaí ag gach grúpa teaghlaigh. Idenicae Mattres. Tugadh "Gdoniis" ar na mórthír ag an am ar an mórthír agus "" goïdel "ar chríoch na Breataine Bige. Bhí siad fréamhaithe a bhuíochas sin do Idenicae Mattres, bandia na bunaíochta. Bhí sé faoi dhraíocht na máithreacha áit le linn searmanas , d’ullmhaigh an Banuas an pota iomlán, úsáid as sean-adhradh na n-uiscí, is é sin le rá an ceart diaga maireachtáil agus socrú i dtalamh saor, a bheith saor. Tharla an searmanas seo roinnt laethanta speisialta agus mná an donn agus spreag talamh uasal fórsaí domhan na paisin chun na daoine a chosaint a bhuíochas le dún na mbrúiríní. Nb: draíocht na Banuas atá ann go deimhin, agairt fórsaí ó thíos chun daoine a shaoradh agus ligean dóibh údarú diaga a bheith acu. Tá scéal citadel faoi dhraíocht na mban le feiceáil sa téama. Citadel faoi thalamh nó i bhfolach? Ar na bunfhaoisimh a léiríonn Nantosuelta caitheann sí ... pota. Idiatte. Aithníodh Idiatte mar divinity mór ar shléibhte Occitania. Ba dhia é a bhí brionnaithe sna carraigeacha garbh. Caisleán nádúrtha ina bhféadfá socrú síos gan eagla. Baile teorann a bhí ann freisin leis an domhan ar an taobh eile de na Piréiní agus mar sin caomhnóir. Chuir an dia seo i gcéill ar na sléibhte go léir máguaird, gur cruinniú é an áit don chineál céanna daoine sléibhe a roinn an bealach céanna maireachtála. Bhíothas in ann suí faoi shúil fhoighneach Idiatte, agus seachas na gnáthghairmeacha, thairg an dia i dtrácht eile, ba dhiaga tochaltóirí óir é. Mar sin is é seo a chosain an fathach go fíochmhar, stór d’ór agus d’airgead, clocha daite, a úsáideadh chun seodra a dhéanamh. Sular tháinig sé chun bheith ina dhia, bhí sé ina demiurge, ina cheannaire spioradálta a chuir bunsmaoineamh air, luachanna mímhorálta agus paiseanta a bhí le fanacht ar feadh tréimhse éiginnte sa domhan thíos gan aon r-phostspoir ingearchló. Bhí Idiatte ina fhear sular tháinig sé chun bheith ina dhia le paisin neamh-inchreidte, sin an spéis a bhí ag seodra. NB: thar a bheith dóchúil de réir an staidéir. Idiattis. Idiattis. Ghlac Idiattis a ainm ó ainm duine dá shinsir, Idiatte, dia na n-íol órga. Ní raibh na paisin chéanna aige agus a bhí ag an dara ceann, bhí Îdiattis ina cheann feadhna ar threibh thalún, ina chónaí i Bitu. Guí sé go minic ar na déithe agus é ag brú ar fhir, de theaghlach diaga bhí sé mar an gcéanna mar superman, ó na línte Eorpacha is sine, dúchais, fíor-dhúchasach. Exuberant ó a óige nár fhág sé i ndáiríre, rinne sé a chuid ama a mharcáil trí roinnt sean-thraidisiún a nuachóiriú. Chonaic agus chuala gach duine an ceannaire fonnmhar fonnmhar seo, léirigh sé líneáil dhiaga, iad siúd a dhéanann níos fearr i gcónaí agus a sháraíonn iad féin. Bhí sé pósta agus bhí concubines aige freisin. Teideal onórach ab ea an t-ainm Idiattis seo, a bhain le ceann de na teaghlaigh is uaisle. NB: gan amhras an carachtar trastíre atá nasctha le dia an óir faoi thalamh. Ciallaíonn sé seo go bhfuil an tríú cuid sna Albios, i bhfad níos dírithe ar ghile spioradáltachta. (Bean nó fear). Ilemberris. Ilemberris. I ngach imréitigh a bhí ina rí, is é seo a d’inis scéal Ilemberris. Agus mar a tharla le gach imréiteach naofa, fianna a bhí corraithe lena choirce maorga an regent a bhí i gceist. Bhí go leor ábhar ag na fianna a mhéadaigh swirling timpeall an chrainn láir d’imeachtaí an lae. Tháinig a leasainm "Elm Hand" as an bhfíric go raibh a shaol á choinneáil aige, agus bhí a fhios ag a lucht cloigne roimh ré nach mbeadh sé éasca an fear mór a scriosadh. Ba é an t-athair archetypal agus an duine fásta ceannais é, ag forchoimeádas gach cumhacht thar an saol sa ghlade. Bhí go leor leanaí ag Elemberris, agus ba phatriarch grámhar é. Bhí níos mó suime ag an dia atá i gceist i cromáin na mban ná in uaisle maithe a chúirte. Ba athair maith é ach beagáinín ró-chaolchúiseach, bhí mar a bheifí ag súil le líon mór leath deirfiúracha agus leath dheartháireacha sa treibh seo, a raibh an paisean don athrú mar oidhreacht acu. ’Elemberris. Chuaigh go leor acu amach ar chosáin neamhfhorbartha, taobh amuigh dá thionchar tuismitheoirí, agus shocraigh siad sna ceithre threo. NB: scéalta an imréitigh naofa i gcónaí, agus scéalta threibh na fianna i gcónaí. An-tábhachtach i miotaseolaíocht Gall, bhí ról réamhtheachtach ag an beochan ansin, is léir. Arís caithfidh gur teideal é a tugadh ar Adamos, an damh bán. Ilixo. Ilixo. Thug an fathach Ilixo faoi deara de réir mhéid a choim, shlog an t-itheoir mór miasa ar feadh an lae a mbeadh ocras ar éinne láithreach dá ndéanfaí é a bheachtú agus a thaighde. Léirigh an gourmand an-mhór seo a chuid milseán le pomp mór, na híomhánna, na boladh iontach a bhí ag gach duine, níor fhan aon duine neamhíogair do charms an fhathaigh san am atá thart. Ba chócaire breá é freisin a bhí ina chónaí i saol na paisin, ullmhaitheoir eisceachtúil. Deirtear gur fhiach sé a chreiche de láimh, gan arm a bheith ag teastáil uaidh, bhí a neart chomh mór. Chuir sé eagla ar na páistí mar gheall gur dúradh leo faoi fathach a bhí ag fánaíocht faoin bhfásach, rud iontach a raibh ocras air i gcónaí. Cluiche fiáin go háirithe a raibh spéis aige ann, d’fhéadfadh sé teaghlach iomlán coiníní a shlogadh i gceann cúpla nóiméad. Dúradh freisin, in ainneoin gach rud, gurbh é féin freisin a rinne cosaint ar na tréada móra, agus fiú gur thóg sé agus gur chosain sé ainmhithe fiáine mar fhianna. NB: fathach 100% ach ón domhan thíos Gala Ilhumno. Gala Ilhumno. Thug na pobail ársa go leor rudaí dúinn agus go háirithe roinnt siombailí. Bhí gala Ilhumno ar cheann de na siombailí sin, an damh coróin, an damh Gall. Cruthúnas go bhfuil sinsearacht an-ársa ag na coróin ar a dtugtar níos déanaí. Tá láithreacht agus iompar fearúil ag an ainmhí miotasach seo, ceann de na cinn is tábhachtaí inár measc, gan a bheith ina mharú. Is bainisteoir fánach é an fianna agus tá meas aige ar a shaol. Is beag troid, fiú fíochmhar, a chríochnaíonn go dona do chaiteoirí na glade naofa, cruthúnas breise ar shaoránacht. Tá ceann na fianna atá corraithe lena bhrainsí móra ar cheann de na comharthaí d’aitheantas cultúrtha inár measc. Saineolaithe ab ea na Gaeil san adhmadóireacht agus samhlaím cé chomh iontach agus is féidir le cló bloc adhmaid mar seo a bheith. Léirigh na fianna Gallic uaisle iompraíochta thaobh na Piréine. NB: San aimsir réamh-Rómhánach, bhí an beochan imithe i bhfabhar cults san íomhá daonna. Ach amháin i measc na nGallach, ciallaíonn sé seo gur taiscí cultúir iad arís agus arís eile millènaire, cinnte 3000 bliain nó níos mó, roimh d’aois. Is gá an fhíric go raibh ionadaí ainmhithe den ghrúpa seo ag gach grúpa treibhe. An torc fiáin, an fianna, an lacha, na madraí ... bhí na hainmhithe seo go léir mar fheathail de réir na réigiún ina raibh daoine ina gcónaí. Ilûnus. Ilûnus Bhí a gcuid divinities ag na cóstaí freisin, embodiments an spiorad scaoileadh i ngach áit. Dia farraige ab ea Ilûnus, an ceann ar a dtugtar “of the many wills of water”, bhí sé ina chónaí in áiteanna ina raibh a nósanna ag cabhlach an ama. Trádálaí, iascaire, tógálaí, bhí sé ina dhia ar an iliomad, le go leor saibhreas cothaitheach. Bhí rapprochement cultúrtha ann, go háirithe leis na hiascairí a d’iarr na fabhair air. Toisc gurbh é Îlûnus an ceann a thug le chéile scoileanna éisc ar chóstaí na Meánmhara ach freisin ar chúrsaí fionnuisce áirithe. Diadhacht fireann na n-uiscí, ba é an t-ainm seo ná genius a d’eagraigh saothair áirithe, iascaireacht, tógáil calafoirt agus bád, caomhnú, sailleadh agus tobac a chaitheamh. NB: i gcomparáid le Hercules, is é Ilûnus fréamhshamhla neart na mairnéalach oibre gan staonadh. Ilurberixos. Ilurberixos Dia farraige eile, ach ar thaobh an Atlantaigh an uair seo. Ar a dtugtar i dtíortha na mBascach, ar chósta Landes agus níos faide ó thuaidh, léirigh Ilurberixos an beocht a bhí timpeall air. Dia an fhiadhúlra i gcoitinne agus aer brada an chósta, bhí sé ina iompróir dea-scéil a chuir sláinte ar ais trína ghaoth agus é ualaithe le iaidín farraige. D’fhógair an salann mara, cúr na dtonnta go raibh sé ag teacht. Le cumhachtaí draíochta curtha i leith na míochaine amháin, bhí a fhios aige cumhacht na mboladh fraoch, ach ba chaomhnóir maith é freisin ar phaisísí na sibhialtachta. Dealraíonn sé go raibh an t-ainm seo á iompar ag rí Aquitaine ag cosaint a theorainneacha go maith tá sean scéal ann a labhraíonn faoin rí leis an lámh brainseach agus leis an gcraiceann súdaireachta, fíorfhórsa an nádúir. NB: iar-rí deified, is é sin le rá a cuireadh ar aghaidh chuig an pantheon. Go deimhin tá coincheap de chraiceann daite ag an ghrian sa staidéar. Iluro. Prionsa na báistí ab ea Iluro, na scamaill ag sileadh a scaip amach thar mhachairí agus sléibhte lom gan fásra. Is minic a bhíonn dia iontach an aeir seo in áiteanna neamhghnácha, mar gheall ar a léiriú. Tugadh an discréideach air freisin toisc gur thug a eitilt chiúin suaimhneas an anama. Dia maith a bhí ann a chuaigh in éineacht leis an lucht siúil agus le strainséirí maitheasa, a chothaigh an t-aer, boladh tais a chuidigh le síol na gcnoc máguaird. Nóta: tá an gaol le scamaill eilimintí eitilte marcáilte go maith sa staidéar. Is cinnte gur dia scamallach sléibhe é. Tá nasc leis an mbáisteach, an deannach, scamaill na n-éan b’fhéidir agus an solas a léiríonn ann. An iliomad réaltaí freisin. Is dia na simplíochta agus na maorga é. An transhumance ??? B'fhéidir. Ilurgorri. Sa ghlade naofa bhog crann an domhain roth Ferris ama ar aghaidh. Uaireanta bhailigh an treibh i gciorcal i gcomaoineach le spiorad an fhathaigh. Uaireanta thabharfadh an ghaoth cuireadh di féin agus í ag feadaíl a foinn ghluaisteacha idir na craobhacha, tugadh Ilurgorri uirthi, bhí an fheadóg ag iompar daoine i ndamhsa droimneach, agus leanfadh siad go léir an ciorcal a tarraingíodh san áit ghlanta seo. Nb: Ciallaíonn Ilurgorri i “primo-language” spiorad ag eitilt san aer arna ghníomhachtú ag an gcaoin ”, mheas mé go raibh sé faoi fheadóg is cúis le damhsa. Tá "Iluro" tiomnaithe do bhinneas an aeir, "gorri", do Garra an dia crier. Mar sin is é dia na milseán ómra atá corpraithe i torann, damhsa nó amhrán. Imona. Imona Rugadh Imona agus Demtissie ón máthair chéanna, san áit chéanna agus go háirithe ag an am céanna. Measadh go raibh na cúpla deartháir agus deirfiúr seo doscartha agus mar sin bhí a gcomhlántacht iomlán. Fuair duine acu corp agus fuair an duine eile a anam. Agus is cosúil, d’fhéadfadh an bheirt seo róil a mhalartú agus a gcorp á choinneáil acu, ceann acu in airde agus an ceann eile ag luí na gréine. Bhí a n-casta gan deireadh, gan iad a bheith cosúil lena chéile i ndáiríre, nuair a labhair duine acu, d’éist an duine eile, agus má bhí rud éigin in easnamh ar a ngrúpa, bhí an fhéidearthacht ann i gcónaí cúiteamh a dhéanamh. Mar sin, nuair a bhí an buachaill ag gáire, bhí brón ar Imona, agus má bhí sí ag éirí priocach, b’fhearr leis a mothúcháin a chur ina dtost. NB: comhlántacht agus éagsúlacht na róil a roinntear i gciorcail teaghlaigh. Seo breithniú eile, rud beag difriúil, ar chaidrimh theaghlaigh idir cúpla (baineann-fireann). Inciona. Inciona Toisc gur bandia cothaithe a bhí i go leor Inciona, ba eol di a manaí a thabhairt chuig dún thuaidh. An carachtarRinne e i gceist rialáil ar shreabhadh an bhia go dtí pasáiste na Réine, bóthar mór a rith na háiteanna agus b’éigean do dhaonra mór ceannaithe agus oilithrigh eile stopadh ansin chun an oíche a chaitheamh. Thug an dún a umair cogaidh ar an mbóthar agus chuir sé dola ar thaistealaithe a rith. Chothaigh slándáil choibhneasta na háite sláinte agus meanma i limistéar inar úsáideadh pacáistí looters. Chun teacht go hiomlán agus an réigiún a thrasnú gan eachtra, ba chéim riachtanach é an Dunon. Is sa dún seo a fuair Inciona na hofrálacha agus gur thug sí uiscí cruthaitheacha di. NB: Máthair naofa eile atá cleamhnaithe le críoch beacht cosanta. Bhí na háiteanna mar dhídean don lucht siúil agus mar oilithreacht reiligiúnach. Seo mar a d’oibrigh líonra na gcríoch Galltach, bhí a eagraíocht reiligiúnach féin ag gach treibh ach bhí cuma na cinn eile air. Bhí an bandia i gceannas ar thaobh na teorann Lucsamburg-an Ghearmáin. Áit ard pasáiste agus dola cinnte. Intarabus. Intarabus Ba é Intarabus dia tutelary na fraternities oibre, is é sin le rá an té a thug le chéile an eagna atá riachtanach don obair, réimsí go minic. Bhí sé i gceannas ar oileán a sholáthar inar bhailigh priors. Choinnigh an “deartháir spiorad” seo na bealaí chun rudaí a dhéanamh, na ranníocaíochtaí agus na húrscéalta bliantúla. Dia séasúrach a threoraigh an óige ar na bealaí reiligiúnacha chun tuiscint agus comhroinnt a dhéanamh. Ba é an duine a cheangail cairdeas an ghrúpa leis an mórshiúl bliantúil a fheictear don Oileán Naofa. Is minic a labhraímid faoi “itheoirí leite”, bia a dhéantar as gránaigh a bhí mar bhonn bia do ghrúpa reiligiúnach go hiomlán vegetarian. NB: Dearbhaím go raibh grúpaí vegetarian ann, inathghabhála in áiteanna áirithe ach oilithrigh taistil freisin. Is minic a bhíonn sé seo le feiceáil i mo chros-seiceálacha agus ní hé Intarabus an t-aon déin i ndáil leis an gcineál seo úsáide. Issamos. Issamos Bhí an grúpa de na ceathrar capall diaga mar bhealach chun deification pearsantacht léiritheach a chur in iúl. Ainmníodh Issamos ar dhuine den cheathrar capall seo, an battler a bhí chun íobairt an ghaiscíoch a chorprú. Ba é an marcach taispeána deiridh é. Ní raibh carbad aige a tógadh ach ó chnámha agus a chuir ar léigear uile a bháis. Marcach an bháis ar an máirseáil, ba é an duine a shocraigh cad a bhí le bheith agus cad a tharlódh. Bhain sé leis an dara leath den bhliain Gall, do thréimhse na Samos nuair a bhí an beo ag ithe leis na mairbh. NB: caithfidh gurb é an marcach seo a bhunaigh an chóisir Oíche Shamhna, ciallaíonn a ainm “an toil a roinnt leis an mbás”, an té a thug isteach i dtréimhse neamhfhisiciúil, dorcha na spioradáltachta. Caidreamh eile leis an oileán agus na cnámha Iscitus. Iscitus Bhí Iscitus ar dhuine díobh siúd a chuir comhghuaillíocht faoi mhionn le huiscí na beatha, go díograiseach ag devotees, bhí sé ina ionadaí iontach ar an gcult. Thug sé aire don imfhálú cult agus na hofrálacha do dhiadhacht mhór na bhflaitheas. Réalteolaí agus réalteolaí, bhí sé ar cheann de phríomhairí na gealaí nua. Vegetarian freisin toisc go raibh meas níos mó ag na draoithe ar an saol ná rud ar bith agus nár mharaigh siad ina bpobal. Thug sé mionn chun na bhflaitheas a sheirbheáil agus fuair sé bás an-sean. Mar sin bhí a ainm mar thagairt chun na fir chráifeacha a chothaigh na háiteanna a bhaineann leis na déithe a ainmniú. NB: druid nó vate bráithreachais vegetarian. Ivaros. Ivaros Bhí na Gaeil pragmatach agus níor iarr siad an iomarca ar neamh maireachtáil go sona sásta. Bhí Ivaros ina mhaoir. Is é an té a chuimsigh an fhíréantacht a ceapadh chun na seoda diaga a chosaint. Choinnigh Ivaros rúin neamhbhásmhaireachta an lae inniu, fuair sé na hofrálacha agus chuir sé chuig na déithe iad. Léirigh Ivaros an t-iontaobhas uile ar domhan, cosantóir, corrlach agus flaithiúil, ní raibh aon leisce air a bheith airdeallach sna scéalta inar luigh duine amháin nó an duine eile de na príomhcharachtair le hearraí, seirbhísí nó fiú onóracha a fháil. Bhí neart agus ceartas an auroch aige agus chuaigh sé chun cinn gan a bheith in ann stop a chur lena siúl. Bhí Ivaros ar cheann de dhéithe an chomhlíonta agus na fírinne corpraithe. Chabhraigh a chuid fuinnimh leo siúd nár mhór dóibh a bheith athchomhthaithe toisc go raibh sé ina fhear farantóireachta anam in abhainn mhór na haimsire, ina chaomhnóir gruagach le meon dealga freisin nár chomhlíon gach mian. NB: is téama mór é seo, baineann sé le comhlíonadh, fuinneamh, pasáiste agus ... incarnation. Cleamhnaithe le Rúin Ovios. Iviacos. Iviacos Bhí Iviacos the Younger de shliocht Gallic sean agus uasal. Tugadh an t-óg air toisc go raibh carachtar na ceannairceach aige a cuireadh i leith fir óga a dhearbhaigh iad féin taobh amuigh de cheangail tuismitheoirí. Bhí an ceann seo ar dhuine de gharmhac Lugus agus bhí ocras mór air mar oidhreacht dósaol. Ba é an chéad duine a dhúisigh i gcónaí é, agus is minic a chuala muid faoi i ngach áit a ndeachaigh sé, mar gheall ar a dhinimic as smacht, bhí dia eachtránaithe agus fionnachtana air. Deirtear go raibh clann an neamhspleáchais aige. Ní raibh a dhílseacht in easnamh ar dhuine ar bith agus glaodh air go rialta. NB: cuimsíonn sé neamhspleáchas agus saoirse smaointeoirí agus eachtránaithe. De réir cosúlachta go raibh sé cleamhnaithe leis an taobh spioradálta, ní raibh sé ina mhíleata talún agus ina chonraitheoir. Tá baint aige le planda agus mar sin áitritheoir an domhain lár, is féidir tagairt a dhéanamh d’amhrán ??? Aireagóir ??? Jiamos agus Ianos. Dílleachtaí ab ea Jiamos agus Ianos nár bhain leis na treibheanna céanna. Mar sin féin, bhí an cuibhreann céanna acu. Bhí Jiamos cosúil lena theaghlach a raibh grá mór aige dóibh as a mheabhair, dúradh go raibh sé ag briseadh suas i gcónaí, bealach lena mbaineann sé féin. Cé gur choinnigh Ianos easaontú agus go raibh sé ag iarraidh imeacht. Bhí sé dochreidte agus easaontóir. Ach lá amháin tháinig fear ar a lorg chun iad a thabhairt chuig an sliabh naofa agus bhuail siad lena chéile ag spalpadh. Ní aithníonn Jiamos an sociable a dheartháir Ianos éagobhsaí. D’fhéach an chéad cheann ar na tírdhreacha eolacha agus theastaigh ón dara ceann, dosháraithe, dul ar a gcostas go léir. Níos déanaí, rinneadh onóracha móra i Jiamos agus tarraingíodh ciorcal a d’fhág agus a d’fhill ar ais san áit chéanna ag grianstad an gheimhridh. Cé nár fhág Ianos riamh dul ar ais, má d’fhág sé aon chuimhní cinn, níor tháinig aon rud de féin ar ais ach amháin na giotaí a bhí briste aige. Nb: an-tábhachtach, tugadh Iammos ar Jiamos in ársaíocht Gall, Gemini, demigod a shainíonn nascadh agus seasmhacht. Is í an tsiombail atá aici ná dhá ainmhí (Aurochs of Stonehenge) áit a bhfuil dhá aghaidh a bhreathnaíonn ar a chéile. Sula ndearna sé tagairt do choincheap an mhuintearais. 5,000 bliain d’aois ar a laghad. Is é an focal a úsáidtear sa Fhraincis: "riamh", a shainmhíníonn suaimhneas an gheimhridh. Tá mí Gemini, Giamos, i dtréimhse gheal an earraigh. Rud a thugann orm a rá gur thosaigh an féilire Gallic leis an tréimhse lonrúil, is é sin le rá gurb é an chéad fhéilire, féilire Stonehenge agus an dá chloigeann auroch a bhí le tosú ag grianstad an gheimhridh an ceann is sine. Dúradh an dara ceann faoi Bélénos a thosaigh le haghaidh equinox an earraigh. Ansin chuir na Ceiltigh tús leo siúd tráth Samain, is é sin le rá ag equinox an gheimhridh. Tá Ianos an-difriúil, díríonn sé aird ar an ógánach a bhíonn ag tumadh agus ag bogadh ar shiúl óna bhunáit, nach bhfanann ina áit, nach dtéann ar ais choíche. Is í an tsiombail atá aici ná an dá aghaidh nach bhféachann ar a chéile, tá deilbh aimsithe againn. Ansin bhí mearbhall ar an mbeirt sa stair nuair a aithníodh go maith iad in aimsir na Gall. Tá inscríbhinn ann fiú a labhraíonn "giemini ianuaris", na cúplaí difriúla. Kasses. Bhí sráidbhailte, bóithre agus bailte ann anois. Agus d’éiligh na háiteanna seo a gcríocha faoi shaoirse iomlán, faoi chosaint na gcothromas. D'achtaigh gach duine acu a ndlíthe féin trí uacht bandia Kass. Ba sna bailte, i lár na sibhialtachta Gallta a tionóladh tionóil na mban a dhearbhaigh dlíthe na háite. Toisc gur bhain an chuid lárnach seo, seachas toil mná tí, go hiomlán leis an matriarchy. Tugadh bandia an darach orthu, iad siúd a dhéanann braid ar thoil na háite. Bhí galántacht a gcuid adaí ag na bandia seo mar fheathal. Is éan darach é a rinne trácht agus é ag malartú a chuid argóintí lena chomhghéillte, b’fhéidir an uan. Rinne na bandia Kass na cinntí ar an áit agus b’éigean do gach duine meas a bheith acu orthu, ba iad dlíthe práis, daingean, gan aon éilliú. Nb: seo rud a bhí ar eolas againn cheana féin, is é sin le rá go raibh lár na mbailte neamhspleách ar thaobh amháin, ach freisin go raibh siad faoi réir matriarchy. Ciallaíonn "Kasses", áit a gciallaíonn "Casses" "toil na háite", an dlí. Ionchorpraíodh níos cruinne leis an litir "K". Kernos. Tháinig agus chuaigh daoine, ach fuair siad a saol deacair agus theastaigh uathu rudaí a chumadh a mhaolódh a gcuid tinnis. Chinn duine acu fiafraí den tarbh uasal cá raibh lár an domhain, an áit ar cruthaíodh talamh, uisce agus aer, lata, ana agus aria. "Gheobhaidh tú lair an chruthaitheora go héasca toisc gur sa sliabh a fheicimid an ceann is faide ar na spéire. Beidh ort an bealach isteach a aimsiú agus tarraingt siar istigh" a dúirt an tarbh leis. Ghlac Kernos an chéad chosán agus d’fhéach sé tamall fada ar na spéire don sliabh cáiliúil. Ní raibh sé in ann í a aimsiú. Chonaic sé arís é agus chuir sé an cheist chéanna ar Donn. “D’fhéadfá do shaol ar fad a shiúil ar an sliabh seo gan é a fheiceáil riamh, an bealach isteach a fháil agus istigh ann feicfidh tú an sliabh” a mhúin an tarbh dó arís. Chuaigh Kernos ar a bhealach agus rinne sé cuardach ar feadh laethanta agus laethantas an bealach isteach chuig an sliabh naofa, agus ní raibh sé in ann teacht air. Ach thug sé faoi deara ag lúb bóthair dhá lochán cúpla cúpla agus chuimhnigh sé orthu. D’fhill sé ar an sráidbhaile arís chun ceist dheireanach amháin a chur ar Donnotarvos. "Níor aimsigh mé an bealach isteach ach thug mé faoi deara dhá lochán mhóra a gcaithfidh a bhfoinsí a bheith ina gcistí" a mhínigh sé. "I súile na cloiche tá duine a bhfuil aithne agat air a thaispeánfaidh an bealach duit, bíodh a fhios agat nach féidir leatsa ach Kernos an rud atá á lorg agat a fháil," a dúirt dia na biotáille. Níor thuig Kernos fós ach bhí sé tuirseach agus chuaigh sé chun sosa. Bhí brionglóid aige agus ann chonaic sé crann mór ag fás sa sliabh, crann log a bhí ann agus in áiteanna ar a choirt bhí GEMS daite. Nuair a dhúisigh sé go raibh sé ag miongháire, bhí a fhios aige cá raibh bealach isteach an chrainn seo a raibh cuma sléibhe air. Go minic ina dhiaidh sin, chuaigh sé ar scor ar an sliabh naofa a raibh a ainm air anois. Kantae Niskae Mattres. Máistrí Kantae niskae Sheinn na déithe agus na laochra na nimfeach a raibh cónaí orthu i mbogacha móra an chruthaithe. Ba iad seo ról na máistrí kantae niskae, do gach treibh a ról, a dhia agus a amhrán faoi leith. Mar sin sheinn siad i ngrúpaí ag cumadh ciorcal síoraíochta na réaltaí. Siad freisin, a shocraigh an t-am i láthair agus a threoraigh na longa i dtreonna gealladh fúthu. Bhí amhrán na giolcach le cloisteáil trí na gaotha rialaithe. Tharla sé seo i mí na cantlos agus d’ordaigh na héadaigh na cruinnithe i solas na gealaí. Seo iad bandia na spéartha a thug an núíosach agus an todhchaí mhaith, is iad a n-amhráin a thug na fir ar na bealaí briathartha a shainmhíníonn comharthaí, i spéir na nemetons. NB: an tsochaí matriarchal i gcónaí a bhíonn le feiceáil trí dhíothú an chult baininscneach. Is iad na niskae nimfeach na spéire, agus léiríonn gach ceann acu an áit a gcónaíonn réalta ón rud a d'aimsigh mé cheana féin. Kernunos. Kernunos Osclaíonn an dia a bhfuil súil amháin oscailte aige agus súil amháin dúnta doirse an chruthaithe agus chuimhne an duine le himeacht ama. Ar roinnt deilbh iar-Druidiúla feicimid é ag dul i bhfolach san fhoraois mhór, áit a dtrasnaíonn craobhacha an spioraid agus a thacaíonn lena chéile. Is mór an dia é cothromaíocht spioradálta agus choirp, máistir na staire. Déanann Drugaí Nua-Aimseartha é a chur i gcomparáid leis an ngrian toisc gurb é an t-ionchorprú manly agus procreative an t-am, is é a thaobh fisiceach agus ainmhíoch, na fianna. Cuimsíonn sé freisin cuimhne an rud a bhí tríd an tarbh, an limistéar atá díreach críochnaithe. Is é sealbhóir an tóirse scoláirí agus na staire é, an té a chorpraíonn na draoithe aibí i lár an imréitigh, an seanchiorcal de chlocha meigiliteacha. Kernunos a dhéanann máistreacht ar an nathair ársa ar instinct bunscoile agus ar imeachtaí a bhaineann leis. Ar roinnt deilbh, feicimid é ag dáileadh gráin idir an scáth agus an solas, idir na fianna bána agus an tarbh dubh. Is crann daonna agus neamhaí é Kernunos, spiorad a nochtar leis an bhféilire Gallic. Is é manna an ama agus an spioraid é, eolas iontach. Rud is cosúil gur gráin atá beagán níos mó i ndáiríre, is ionann adharca na n-eithne agus craobhacha na darach, naofa, nó na feá mór, atá naofa freisin, ag an am céanna le beanna na fianna móra rí (an saoi mór) . Maidir le deilbh tar éis na tréimhse Drugaí, is reithe é a léiríonn an chuid lonrúil agus coirp den dia. Ón bhfianna bán aitheanta a léiríonn cruthaitheacht, go dtí an reithe bán ag léiriú an tsaoil choirp amháin. Sa chéad chás, cuimsíonn an tarbh atá os comhair cuimhne urlár buailte an tairbh, sa dara (reithe) ní chuimsíonn an tarbh ach bás. Sin é an fáth go bhfuil sé le fáil snoite os cionn na sean reiligí Críostaí. Nb: 100%. Is é an déin is sine aitheanta agus aitheanta ar an phláinéid, 12,000 bliain d’aois, fíor-thús na sibhialtachta daonna nua-aimseartha. Le torthaí 2021, is féidir liom a rá nach ionann Kernunos agus an ghrian, is dia go hiomlán trastíre é, gaol mór leis an maighnéadas, adharca Kernunos a bheadh sna menhirs. Maidir le hainmhithe, leis an saol fiáin, lean éabhlóidí éagsúla de réir na n-amanna. Tarbh fianna = cruthaitheacht agus cuimhne ríthábhachtach (Druidiúlacht ársa) Reithe-Tarbh = saol coirp agus cuimhne na marbh. (Réamh-Chríostaí) Korrigénatos. Korrigenatos Cosúil le korrigans na Briotáine, is créatúir iad na korrigenatos Gallic atá ina gcónaí sa choill, in áiteanna an-speisialta. Is caomhnóirí naofa agus tinte iad an áit a bhfásann ríthe, áit a dtógtar agus a n-imíonn eagna a sinsear leo. Glaodh orthu freisin: ríthe clocha caonach, is é sin le rá na clocha ársa atá socraithe i gciorcail. Na crIs éard atá i ngnéithe ná ceardaithe “mac an chiorcail choróin”. Is í an áit rúndiamhair seo an teorainn idir domhan na bhfear agus saol na déithe. Áit ina gcumascann eagna an choróin agus eagla an anaithnid. Deirtear gurb iad na daoine a chuir suas na ciorcail chloiche, go mbíonn siad i gcónaí i gcuideachta mhór an cart a iompar ag iompar na manna atá toirmiscthe do dhaoine. Cuireadh i gcomparáid iad le hóige na créatúir domhain foraoise. Deirtear freisin gur féidir leo a bheith ina gcompánaigh dílis a théann in éineacht le seaimpíní agus laochra, iad uile clúdaithe le craobhacha agus caonach nach mbíonn leisce ort riamh an iomarca beorach a ól. NB: go soiléir léiríonn an staidéar go bhfuil naisc ag na créatúir seo le ciorcail chloiche agus le foghlaim na ríchíosa. Tá siad cosúil le caomhnóirí an choróin. Piocann sé go leor sna toir seo ansin. Ó "kers" agus "genatos" Kerionos. Kerionos Bhí Kerionos i gcónaí mar chuid den spéir thiar, bhí a theach i réaltbhuíon a bhí le feiceáil le linn aimsir fhómhar an tsamhraidh. Bhí sé ina thiarna cruithneachta, a rinneamar guí air agus a thiomnaíomar an nóiméad speisialta seo dó. Deirtear gur ghlaodh caoin éan áirithe a bhíonn ag eitilt go hard sa spéir fómhar, agus bhí Kerionos ar cheann acu. Bhí sé ina chónaí sa chrann fuinseoige naofa i rith an lae, cois na habhann mór. Cosanta agus flaithiúil, chlúdaigh sé na tithe lena thuí, seo mar a d’ullmhaigh sé don gheimhreadh. Bhí aithne aige ar an iolar, an craein, agus na fianna móra sna réaltaí timpeall air. Bhí sé óg, ní an-ard, agus an-dáiríre faoina sceideal. Bhí bád aige, a deirtear, agus thrasnaigh sé an spéir leis. NB: gan amhras ceann de na réaltbhuíonta Gallta. Lugus. Deir siad ... gur rugadh an saol leis. Deirtear freisin gurb é an té a chruthaigh gach ní i saol an tsolais, a insíonn Lug dúinn ár stair thalmhaí, ár n-am talmhaí. Deirtear ... nuair a rinne créatúr gan teorainn agus fuilteach ionsaí ar thalamh Etunia, rinne sé ionchoiriú ar talamh agus chosain sé é. Deir siad ... is é an déithe is fearr agus is measa é. Go bhfuil muid go léir a shliocht. Lugus, a léiríonn an solas, is mac Kernunos é, an ghrian. Is é an leasainm atá air: "Lug the Long Spear" agus tá claíomh práis air. Leanann an miotas mura bhfaigheann an dia a tháinig anuas go talamh bealach chun grá, go bhféadfadh sé gach a bhfuil ann a scriosadh. Ba é grian an pantheon Gallic é, an duine is fearr aithne air. Aithnímid go ndealraíonn sé go bhfuil sé ina rúndiamhair thar cionn, ní féidir le duine ar bith breathnú air gan dul i mbaol stopadh ag maireachtáil. Sea, duine amháin, ní fhéadfadh ach duine amháin breathnú air san aghaidh .... ceann de aghaidheanna na neamhchiontachta. Ainmníonn Obscurantism é mar chruthaitheoir cliste ifreann paiseanta, aithníonn an lonrúil é mar an té a fhásann an grenadilla. Déantar iad siúd a throid in aghaidh a phrionsabail a dhí-áitiú, ní bheidh a fhios ag meaisíní an tuar ceatha riamh, an chumhacht chun samhlú. Is é Lugus an lonrúil an difríocht idir ábhar beo agus ábhar neamhbheo. Mar a fheiceann tú anseo, tá liréar sa chéad cheann de na cúpla, siombail de na healaíontóirí cruthaitheacha. Is léiriú déanach é ar Lugus. Is é an dara cúpla ná Donn, siombal de thréimhse dorcha istigh na spioradáltachta. Tá trí aghaidh ar Lugus, d’fhéadfadh sé a bheith An t-am atá caite-inniu-todhchaí ach baineann an ceann seo le Donn's. D’fhéadfadh sé a bheith chomh maith le trí chumhacht na sibhialtachta, na healaíontóirí (eolaithe san áireamh) - an t-arm - talmhaíocht, comhfhreagraíonn sé seo go maith dá phróifíl mar pholaiteicneolaí. D’fhéadfadh sé a bheith freisin mar Ethos-pathos-logos, na trí phrionsabal áitithe. Maidir liom féin, is iad na trí aghaidh dhaonna seo: -an bhreith -an óige -maturity Ach níos cinnte is iad seo na trí aghaidh ar a bhfuilimid féin, is é sin le rá: -ú beochan -ar dhaonnacht -ar chuid diaga Ansin bímid i ndáiríre le manaí fealsúnachta (mannes) na ndrugaí. Tá Lugus cruthaitheach ón am stairiúil i gcoitinne, ar ealaíona na beatha sa domhan lonrúil. Dá bhrí sin is iad seo breith, óige agus aibíocht trína bheochan, a thaobh lárnach daonna agus a aibíocht dhiaga, seo trí shraith den chine daonna a shainmhíníonn sé ar an leibhéal fisiceach agus spioradálta. Nb: cén chaoi a bhfuil a fhios againn gurb é Lugus a rinneamar ionadaíocht air le trí aghaidh? Go simplí, mar gheall ar fhaoiseamh bas dealbhaithe, go bhfuil an dia le trí aghaidh léirithe le liréar ar a thaobh, is é ionstraim na n-ealaíontóirí naofa é. Ar sé, tá an reithe, ainmhí Belenos, beogacht ionchorpraithe ar an dá thaobh agus ar an taobh eile an ros cáiliúil Gallic, prionsabal na cruthaitheachta ildaite agus an bua. Más faoi Kernunos a bhí sé, is tarbh é a bheadh ar thaobh na láimhe deise den íomhá. Ní bhaineann beogacht na dtréada (reithe) agus an bua thar an oíche dhorcha (ag glaoch rooster) le chéile ach ar shaol an tsolais choirp: baineann sé le bien an dia Gallic Lugus, is é an t-aon cheann a thugann an dá chuid seo le chéile. Ar sé, tá an dá thaobh corpraithe ag an reithe, ainmhí Belenos, beogacht, agus ar an taobh eile an ros cáiliúil Gallic, prionsabal na cruthaitheachta ildaite agus an bua. Más faoi Kernunos a bhí sé, is tarbh é a bheadh ar thaobh na láimhe deise den íomhá. Ní bhaineann beogacht na dtréada (reithe) agus an bua thar an oíche dhorcha (ag glaoch rooster) le chéile ach le saol an tsolais choirp: is é go deimhin an dia Gallic Lugus, is é an t-aon duine a chomhcheanglaíonn an dá chuid seo. Ar an vása seo, tá dhá adharc ar an aghaidh trí thaobh nár thug mé faoi deara ón tús. Ní coirníní fianna iad seo a léireofaí a mhalairt. Nó is ceist í faoi thús an fháis agus ansin bheadh baint aige le tús na bliana. Nó Lugus atá nasctha le hóige Kernunos. Ba chóir go mbeadh seacht n-aghaidh snoite timpeall an vása de ghnáth. Is cosúil go ndéanann an féasóg agus an ghruaig aithris ar scamaill: Tá na trí aghaidh seo san Albios. Diurnal. Lagodos. I measc na nGallach, níl bás ann, sreabhann an tsubstaint ríthábhachtach as an gcorp le hathbheochan i bhfoirm eile. I measc treibheanna sléibhtiúla áirithe, cuimhnímid ar Lagodos, seanfhear a shaothraigh é féin ar feadh a shaoil. Nuair a d’fhág an lasair a chorp, d’ardaigh solas aisteach chun na fánaí creagach a dhreapadh uair dheireanach. Is beag nár shroich sí barr an tsléibhe, domhan na déithe thuas, agus is ann a d’fhás planda ar a dtugtar murlaigh, veratre. Sna landas, chuir na tailte portaigh tais ina raibh smaoineamh diaga fáilte roimh dhaoine a bhí ag éirí aníos. Ón am sin ar aghaidh, tugadh "Lagodos" ar na sean saoithe agus na draoithe "Lagussa", iad siúd a éiríonn leis na beanna. Dúradh leo gurbh iadsan an t-aon dream amháin toisc gurbh iadsan an t-aon duine a lonnaigh ann i gcónaí. Measadh gur forais naofa iad na móin sléibhe seo ina bhfágann daoine a mharc. Deir an miotas gur sa humus seo a mhaireann na biotáillí móra a chothaítear go deo. Nb: Is féidir "Lagodos" a aistriú mar "sciatháin na n-uaisle móra istigh" agus "Lagussa" sciatháin na huachta móra. Lãmat. Bhí an draíocht bunaithe in áiteanna áirithe ar chríoch na Gall. Ar chríoch Lémovice, chuir sliabh go mór leis na smaointe, glaonn duine ar an áit seo “sléibhte na fionn”. Bhí go leor créatúir ina gcónaí ann, ó thosach ama, bhí oilithreacht déanta ag na Drugaí ar na sléibhte seo. Deirtear ansin gur chónaigh fathach darb ainm Lãmat, an té a thugann foscadh. Bhí an timpeallacht seo ar eolas toisc go bhfuarthas ór go flúirseach ag teacht anuas ón gcomhiomlán. Bímid fós ag caint faoin gcréatúr Mandrake a ghlacann foscadh sna háiteanna seo, cosnaíonn meigilítí ollmhóra é. Déantar na meigilítí cáiliúla seo as eibhir a iompaíonn ina cnaipíní ollmhóra óir ar laethanta áirithe ag luí na gréine. Tugtar "Lãma" ar an gcloch cinnteachta seo, tugann sí foscadh di nó fiú "an cháil". Is í cloch na Lemovices í. Is sa sliabh seo a roghnaigh ár sinsir go leor dolmens agus menhirs a thógáil, rud a thugann le fios gur de mhuintir na gcarraigeacha seasta iad. Chuir radharc na gcarraigeacha Lãma a naimhde i mbaol, tugadh "an ceann géar" air freisin toisc gur ghearr sí na maiseanna ina dhá leath le buille amháin le ciumhais na láimhe clé, bhí sí clumsy, ansin thóg sí iad ina ceart. lámh. Agus ansin bhain sí sult as trí iad a chur ar bharr a chéile chun meas a bheith aici ar a stór nuair a bhí grian an iarthair ag taitneamh air. Tá beacán ollmhór an-álainn againn dó. Nb: tá poill, cosúlachtaí agus bríonna dúbailte fós in eolas ar an teanga Gall, i ndáiríre bhain siad úsáid as an parabal go leor agus cruthaíonn sé sin roinnt fadhbanna eitneolaíochta. Is a bhuíochas leis na heasnaimh seo a luíonn mé le bunús smaointeoireachta teibí nó parabolic den am atá thart. Níl sé éasca ach tá sé "playable". Fágann sé sin gur féidir bunús na miotais ársa a fháil. Níl an rud atá á thras-scríobh agam riosca ar chor ar bith. Tá baint ag "Lãma" le foscadh, clú agus cáil. Caithfidh sé gurb í cloch na cinnteachta ar a dtugtar dearbhú. Leamhán a bhí ina chrann agus a bhláth aconite, a luíonn go maith. Lehunnos agus Alamahé. Lehunnos agus Alamahé I measc na n-Auscánach agus na Rêmes chreid muid ar domhan thuas mar shaol na síochána. Áit nach bhféadfaí cur isteach ar smaoineamh diaga. Is ar airde ciúin, ar an mbaile darb ainm Laon an lá atá inniu ann, a shaothraigh iad siúd sa tuaisceart. Áit gheal agus shláintiúil inar chuir an dia Lehunnos a chloch. Gaineamhchloch sholadach a thugamar "Léhum" air, cloch an tsuaimhnis. Chuir Lehunnos a chloch i dtaisce leis na Ausks freisin, thairg tránna Landes socair, solas agus suaimhneas, tugadh an cósta sona air. Tá sé ann, go suaimhneach, gur chuir muid ceisteanna orainn féin faoi réaltachtaí an domhain, áit a bhí ann a thuart smaointe domhain. Bhí cúpla deirfiúr ag an dia cáiliúil seo, a bhí trína chéile le Lugus, darb ainm Alamahé. Shocraigh sé níos faide soir ó dheas ó chríocha na Gall. Chuir suaimhneas a huiscí an t-atmaisféar riachtanach ar fáil don lucht siúil chun sosa. Tugadh Alamahé mar leasainm "an ceann lonrúil", an té a luíonn ar a intinn. Nb: is í an chloch seo an suaimhneas, an ceann a ligeann duit céim siar a thógáil ó rudaí casta agus ardú os cionn rantings infernal an domhain thíos. Méarán gaineamhchloiche a bheadh ann le poill. Latis. Latis Bhí Latis ar an gcéad dul síos ón tír mhór a ghlac an chéad chosán. Bhí sé roimh breacadh an lae agus ní raibh a fhios aige i ndáiríre cén treo a raibh sé ag dul go dtí tar éis an solas go léir a bheith ag taitneamh. Ba phatriarch dá threibh é agus thug sé leis trí mhórbhealaí na talún sapála. Ag an am sin, chuireamar ár mbeart síos de réir na séasúir in áiteanna geimhridh nó chuimhneacháin féaraigh. Rinne siad go léir bealach an-fhada agus cosúil le gach bliain, d’fhill siad ar a gcampa ar a dtugtar “den tréimhse lonrúil”. Ba ag an am seo den bhliain a d’eagraíomar cóisir mhór athaontaithe, féile a cheiliúrann tús na bliana a bhí chun an chuid eile den ócáid a mhúnlú i bhfianaise mhaith. Ba é an t-am na giúmar te nuair a bhí an chuma air go raibh an mhóin á dó, agus thug Latis a ainm d’aonad tomhais ama i bportach mór an chruthaithe. Seo mar a rith sé go dtí an divinity, a ainm anois ag ainmniú nóiméad te agus Fhéile. NB: taispeánann an staidéar aonad ama agus dul chun cinn, cinnte bliantúil nó débhliantúil. Tá sé cosúil le himirce. B’fhéidir gur nóiméad é a léirítear le cuma réalta ar leith. Lagos. Lagos Ceannaire staire ab ea Lagos, file a mheabhraigh sean-scéalta miotasacha trí amanna nuair a bhog damhsaí tíre na ciorcail. Deirtear gur adhlacadh adhlacadh ina thuama ina raibh na seanchuimhní go léir ar bhunús an domhain. Coisíodh é mar charachtar mór a ghlac mionn Lugus, lasadh tintreach agus a ainm inscríofa ar leac na síoraíochta ansin rinneamar dearmad ar an áit ar adhlacadh an urn ina raibh rúin an domhain. Óig, bhí Lagos de charachtar spraíúil, priocach, spraíúil, ceannairceach agus de chineál te, tháinig sé go nádúrtha mar fhile aitheanta. Tháinig sé ón tír ársa, tír ár sinsear fíor agus bhí na rithimí draíochta foghlamtha aige. NB: seo an gaol idir Lugus agus an bardachas, ní mór go mbeadh liréar ar leith le fáil sa scéal seo. Lahe. Lahe Lahe an t-ainm a tugadh ar doe, is é an sainmhíniú é ar an seanmháthair grámhar agus cosanta a rinne turas na sinsear. Bhí Damos an glade naofa corpraithe in ainmhithe, ba mháthair comhbhách í Lahe a d’ardaigh go leor déithe ina bhfoirm ainmhithe. Dealraíonn sé gurbh í an dara compánach le Adamos í agus gur fhan sí ar feadh i bhfad ar talamh i splendors na mórshiúlta bunaidh, ón áit ar thosaigh sé ar fad. Bhí sí ar dhuine de na máithreacha éisteachta agus comhbhácha sin a d’éascaigh naisc. Ritheadh an t-am sa imréitigh go mall, níor ghlac na gothaí agus na printíseachtaí ach níos mó splendour agus brilliance. San atmaisféar compordach seo, d’ullmhaigh Lahe í féin d’amanna amach anseo. NB: divinity primordial an-ársa. Ag an am sin bhí meas ag daoine ar an domhan nádúrtha timpeall orthu. Tuairiscigh le focail cosúil le seanathair, aois..etc. Larroson. Larroson Fear mór le rá ab ea Larroson a raibh faisnéis álainn aige, chruthaigh sé ceann de líneáil bhunaidh na nGallach. Níor ghnóthaigh sé ar an talamh agus is í an té a thug a uacht dó, ina dhiaidh sin agus tar éis go leor conspóidí tháinig sé chun bheith ina rí aitheanta a d’fhág a mharc sa stair, ba bhéarlóir a feathal. Bhí sé ina cheannaire a thug ar shaibhreas a ríochta fás, ba fheirmeoir é ach ba ghaiscíoch é freisin, cosúil le go leor daoine ag an am sin. Deineadh é faoi mharc cogaíochta agus sheas sé i riocht mór le rá ar feadh i bhfad. Iar-chonraitheoir ab ea é ar insíodh a scéalta chun croíthe na treibhe a théamh. Tugadh "an-righteous" air freisin, an té nach ndéanann mealladh. NB: laoch eile a rith go dtí an divinity, sa deireadh, coinníodh na carachtair go léir a bhí chun an sampla a leagan síos sa chuimhne choiteann. Bhí cáil ar Larroson mar bhainisteoir ridire agus dian de réir dealraimh, ní timpiste é an tagairt seo do bheacha. Leherennus. Leherennus Sheas Leherennos gan urlabhra ar theorainn uiscí an iarthair. Bhí sé faoi sheanfhear críonna ina chónaí sa sliabh. Duine discréideach a raibh eolas maith aige faoi chríocha na Gall. Má theastaigh uait dul i gcomhairle leis, b’éigean duit an áit a raibh a thaisceadh aige a fháil ar dtús. Áit sona inar shleamhnaigh am go mallent, níl a fhios ag aon duine cén aois a bhí ag an seanfhear ach dúradh go raibh sé an-sean. Rugadh Leherennus b’fhéidir roimh an sliabh seo agus tá an uaimh a fhreastalaíonn ar a theach chomh sean leis an domhan. Má aimsíodh é, bhí an seanfhear ag bogadh cosúil le muileann cainte a bhí deacair a stopadh. Bhí aithne aige ar iomláine na haoise ach choinnigh sé carachtar stoirmiúil. Bhí a lán focal agus nathanna ar eolas ag an Leherennus uasal-labhartha, labhair sé gan stró ar feadh uaireanta gan a lucht éisteachta a chur amú riamh. Bhí a fhios aige cad a bhí níos doimhne agus is futile ann. Bhí baint aige le gach duine, measadh gur sinsear mór é freisin. NB: saoi sléibhe a bhfuil eolas aige ar theorainneacha an domhain. Agus a chuireann é féin in iúl laistigh de theorainneacha uile thuiscint an duine, archetype na taithí agus an fhealsaimh scoláire. Gaol leis an rud ar a dtugtar "sean-sionnach". Comhairleoir straitéiseach. Lacavos. Ba dhia é Lacavus a tháinig ó chultúir ársa, beochana, a bhí ann fós in aimsir na Gall. Is dia é nó is créatúr na hoíche é. Tintreach go tapa, is sealgair cunning é Lacavus a fholaíonn sna scáthanna, is minic a oibríonn sé faoi sholas na gealaí agus tagann sé amach faoina chloch le linn gealaí iomlána. Tá sé ina chónaí in áiteanna tais agus dúnta mar locháin agus lochanna naofa. Tá sleá gairid armtha aige ach ní maith leis troid ó chorp go corp, ag stánadh a chuid íospartach. Dúradh go raibh sé ... undead toisc gur tháinig sé as uaigh nó poll ag teacht go díreach ón domhan eile ... is é an t-ardchineál é ar uafás an mharaithe le linn na comhraic. Saghas gorgon. NB: tá gaol aige idir an mac tíre seilge, an luch a nibbles gach rud agus an t-iasc. Ainmníonn an caidreamh géar seo le bun na gcloch, na poill agus an uisce Lacavus mar dhia ainmhí, is léir gur dia na n-eascann é. Bhí an eascann ar cheann de na hainmhithe naofa i measc na nGallach. Ainmhithe necrophagous iad eascanna mar is eol do chách, itheann siad corpáin. Mar sin is ollphéist naofa ach uafásach é. Is créatúr troda í a bhfuarthas a ainm in áiléar láithreacha Nîmes, bhí cónaí uirthi ansin sa dorchadas leis na daoine a daoradh. Lãmat. Lâmat Foireann ceartais le Lugus ab ea Lâmat. Déanta as adhmad an leamháin neamhbhásmhaireachta, shocraigh sé cad ba cheart a bheith stingy nó flaithiúil. Bhí sé snoite as leamhán le adhmad gnáthach, ba chompánach dílis é a thacaigh i gcónaí leis an té a bhí i gceannas air. Chuaigh an té a ghlac an maide isteach i gcéim tionscnaimh inar tháinig grá agus bás le chéile. Ba chomhartha sainiúil an fhoireann seo, ráthaíocht ar chéannacht an duine a ghabhann leis. Níor bhain foireann an lucht siúil seo ach le Druids Lugus, iad siúd a shiúil ar fud na tíre chun rudaí nua a fhoghlaim arís agus arís eile. NB: bhí an “torc” feathal ar phrintíseacht Kernunos, bhí an fhoireann leamháin ag deisceabail Lug. Tá sé an-dóchúil. (Rud a chiallaíonn gur mhol Donn tríú siombail, an clogad adharcach). Laha. Laha Ba mháthair mhaith í Laha, í a thóg nead soladach dá hóige. Bhí Belenos ardaithe aici agus dia álainn óg a dhéanamh dó. Chaith sé scaird ghorm Laha mar chomhartha gur leis na cumhachtaí thuas é. Bhí a fhios ag Laha na faid agus na háiteanna ceilte a bhí agam san fhoraois phríomha, tháinig sí ón ngairdín emerald, bhí sí ann i gcónaí. Bhí rud éigin speisialta faoi shimmer a chuid cleití, rud naofa do na cinn ollmhóra. Dúirt Laha go raibh a fhios acu conas brainsí crainn agus na chéad phrionsabail a chomhaireamh agus a choigeartú chomh maith agus is féidir. Is leis seo a rinne sí cosaint ar na cinn bheaga agus thug sí todhchaí mhaith agus dea-shláinte dóibh. NB: chun "Lahe" agus "ihae" a chur i gcomparáid lena chéile, baineann sé le bandia primordial den ghairdín emerald agus an glade naofa, bíonn sé le feiceáil an t-am ar fad. Lanonwalos. Lanonwalos Dia lán-taitneamh agus óige sásta, is é Lanonwalos an duine a thaitníonn an saol go hiomlán. Tá baint aige le velar agus a dath buí, is dia fileata an-tábhachtach é, agus é ag fáil iasachtaí ó fhilíocht an neamhfhiosrach, is ionadaí é i ndáiríre do iomláine anamacha, de mheon macánta. Is é an spreagóir a ghineann an óige, tá a chumhacht istigh. Tugann sé gile do maintlín na bprionsaí, seasann sé i gciorcal na gceann feadhna. Is inspioráid dea-mhothúcháin é, druilire sona é a sheinneann a chuid ceoil i chuimhneacháin shona. Bhí cumhacht mhór aige mar gheall ar a áit a bheith aige leis na ceannasaithe, threoraigh sé a gcinntí sa spiorad is fearr is féidir. NB: Tá baint aige le cumhacht agus leis an ionad rialaithe, is file naofa é. Caidreamh le Lanon. Larroso. Larosso Laros ab ainm dó freisin, ba é an dia tutelary áit a tairgeadh d’fhir. D'iarr taistealaí ó chian ar an dia Larroso a chabhair, an dara ceannThairg Er brainse dó agus dúirt sé leis: "is é an brainse seo crann na fírinne, ní mór duit é a phlandáil in áit a dtógfaidh an ghaoth agus an deannach tú". Bhí an óráid daingean agus chuala na cluasa. Lean an fear agus a theaghlach an ghaoth agus tháinig siad go dtí áit anaithnid inar shocraigh na heilimintí nádúrtha síos. Is ann a chuir an treoraí an brainse, idir breacadh an lae agus an tramont. Bhí críoch maighdean cosanta ag teorainneacha arda. Is é an sinsear seo a chuir sráidbhaile isteach, a thosaigh ag treabhadh agus ag tógáil ainmhithe. Suiteáladh imréitigh ann freisin inar inis na Drugaí an scéal agus thug siad onóir do Larroso, an sinsear mór a thug léargas dóibh agus a threoraigh chuig an áit shíochánta seo iad. NB: tá an téama curtha ar fáil go leor agus dá bhrí sin tuigim gur dia de chuid na bunaíochta é Laros sna críocha seo, an-sean freisin. Caithfidh stair an bhrainse a athphlandáil crann na ndlíthe, an cheartais agus dá bhrí sin is cosúil go bhfreagraíonn sibhialtacht dom go cothrom le miotais eile. Féach freisin Larroson. Latobius. Latobius Dúirt Latobius gur measadh an t-ardráta mar dhuine a sheas le cearta sinsear. Ba charachtar murtallach é le carachtar láidir, cosúil le cruach na tua a bhí in éineacht leis i gcónaí. Dia an domhain paiseanta, rugadh é as na huiscí liath agus láibeach ag éirí as an talamh, ag teacht chun cinn i boglach mór an chruthaithe. Chuir Latobius na dlíthe ársa a raibh sé ina ráthóir orthu i bhfeidhm. Bhí sé i láthair an t-am ar fad, ó breacadh an lae go luí na gréine, bhí sé ina scoláire ar an eolas faoi ábhar talmhaí agus a thodhchaí. Bhunaigh an dia príomha seo a tháinig ón domhan thíos barraí cruithneachta agus féaraigh sailleacha. Thug sé ádh agus inbhuanaitheacht. Chaith an figiúr mór tua ag cogadh gach uair a bhí an deis aige. Bhí go leor mac agus iníon ag Latobius a bhí cosúil leis, réidh i gcónaí chun na sean-dlíthe a fhorfheidhmiú, fonn orthu obair agus cogadh a dhéanamh maidir leis na béilí is fearr. NB: dia príomha agus deonach, tá an beochan an-i láthair sa charachtar. Lauena. Lauena Dúirt an bandia leis an chréacht a dhó, go raibh Lauena ar cheann de na nimfeach marú snámha a rinne fánaíocht ar na huiscí i rith an lae. Bhí sí ina fear farantóireachta ar an abhainn mhór a mheas cé arbh fhiú í a thrasnú go saol na spiorad nó nach raibh. Thairg Lauena duel d’iarrthóirí a bhí ag iarraidh rúin draíochta na mban a fháil, tugadh áilleacht thoirmiscthe di. Ba shealgair í nár thug maithiúnas do bhreathnaidí haphazard. Bhí an caomhnóir seo i gceannas ar anamacha na ndaoine tuillte i dtreo leanúnachas iomlán sona mura mbeadh ann ach iad siúd a raibh an smaoineamh maith acu tairiscint a dhéanamh di ach gan féachaint uirthi san aghaidh. Bhí boladh ró-mhór ag a ainmhí diaga. NB: Níor aimsigh mé cén t-ainmhí a bhí ann ach tá nasc ann le cruthanna lonracha agus tuiscint mhaith ar bholadh. Cineál giúistís mná a bheadh ann ag geataí ríocht na marbh ??? Bí ag faire amach do nimfeach diurnal. Laucos. Laucos Ba dhraíodóir é Laucos a bhí i gceannas ar chabhrú leis na trodaithe. Bhí draíocht Lugus foghlamtha aige agus d’fhéadfadh sé a chuid puntaí a bhualadh i bhfad uainn. Throid sé i gcoinne fórsaí olc agus scáthanna an ii. Bhí tine mhór á dhéanamh aige chun áit a ghlanadh go spioradálta. Ba é an té a raibh clocha móra bána air a úsáidtear le haghaidh paidreacha in áiteanna roghnaithe ar feadh na gcosán. "Changer" a bhí ann a throid in aghaidh paraisítí. Bhí a fhios aige draíocht linnte soiléire uisce agus lochanna agus bhí fís aige a d’fhéadfadh rudaí a cuireadh i gcéin a aithint. Bhí triúr deirfiúracha bréige in éineacht leis freisin, a d’impigh ar sholas an lae fanacht níos faide chun na cosáin a lasadh. NB: Draíocht bán agus clairvoyance. Is dia é ar ghrúpa de dhraíodóirí ón tuaisceart ar cosúil gur chuir siad a n-eagna ar aghaidh ó athair go mac. Tá stair an tarchuir seo le feiceáil go soiléir sa staidéar. Gaolmhaireacht le “locos” b’fhéidir le haghaidh ceiste maidir le taispeántacht níos measa. Lavictos. Lavictos Bhí Lavictos ar dhuine de na siúlóirí a bhí ag dul ar fud na tíre. Chuaigh na hoilithrigh seo ó áit go háit tar éis féilte reiligiúnacha. Bhí sé ar dhuine de na veigeatóirí a chuaigh trí chosáin an domhain gan teagmháil a dhéanamh leis an bhfeoil, damos, fear deas. Bhí sé ar dhuine de cheannairí seanchreideamh na n-uiscí, na hoilithrigh sin a raibh an t-ainm "an t-iasc" orthu a shiúil i gcónaí trí uiscí an ama. Bhí aithne mhaith aige ar na réaltaí agus bhí a fhios aige go raibh gach rud ar snámh i Cruinne na luascán mór stellar. Lean sé mo bhealach fómhar agus féilte mar sin chun páirt a ghlacadh sna fómhar. Bhí a fhios aige conas plandaí cosúil le fraoch agus caonach a úsáid chun brón a scriosadh. NB: a bhaineann leis an seanchultúr uisce, bhí sé cosúil le ceannaire reiligiúnach. Gaol le plandaídá bhrí sin leigheas. A Vates? Lavaratos. Lavaratos Tugadh an "crier bóthair" air, bhog Lavaratos a shaol ar aghaidh ag fórsa a chriosaithe. Bhí sé ar cheann de na bardaí a bhí in éineacht leis an lucht siúil. Rinn ghearr agus cochall, ghríosaigh sé gan stad a chur le fad na mbealaí, ag insint cé ab fhearr scéalta faoi troideanna eipiciúla a insint dóibh siúd a bhí ag iarraidh cur suas leis. Dwarf a bhí i Lavaratos le láithreacht láidir, huafásach, scairt an fear beag a chuid feirge cibé áit a ndeachaigh sé. Beag mar a bhí sé, tógadh é mar mhúnla dá fhreagrachtaí iontacha. NB: bard measartha beag. Amhránaí troideanna agus streachailt ar bhealach. Leheren Leheren Ba bandia í Leheren a tháinig ón ngrian ag luí, ón domhan thíos, bhí cónaí uirthi i sliabh, cosúil le hoileán boglach in iarthar chríocha na Gall. Áit atá toirmiscthe d’fhir. Bhí sí dearg mar vixen agus bhí sciatháin aici a d’iompair í os cionn na dtonnta. Sciatháin lán de mhaolú nach ndearna aon ghnáth-thorann a chloiseann gnáthdhaoine. Ábhar a úsáideadh chun diaper nuabheirthe a dhearadh. Rinne bandia na hoíche dorcha cosaint ar an timpeallacht le linn breitheanna. NB: sióg mhaith, dearg, a chosain an sliocht. Difriúil ó Leherennus sa staidéar seachas dath dearg mhí an Mhárta. B’fhéidir gurb ionann an ban agus an laoch. Tá scéal ann faoi thairiscint fionnaidh nó dearg síos ??? B’fhéidir don té a thiocfaidh chun bheith ina Leherennus ansin? Lenos. Lenos Dia na farasbairr cogaidh, ba ghaiscíoch misniúil é an Lenos doiléir ach beagáinín as a mheabhair. Chorpraigh sé neamh-chomhfhiosacht na ndaoine a ritheann i gcathanna marfacha, rinne obair dheonach agus aineolas contúirte air é a chur amú le déithe naofachta. Sármhaitheas par míleata, measadh gur dia na marthanais é tar éis bháis. Gan dabht chuir duine acu siúd a chuir fáilte roimh an duine nach maireann le ceiliúradh mór ag geataí an taobh thall. Ba charachtar fuilteach í Lenos. NB: dia nó laoch miotasach maidir le scaoileadh, farasbairr agus íobairtí cogaidh. Is féidir le naivety nó abnegation, fiúntas na mbuille, a fheictear faoi ghné Fhéile agus díréireach. Leucetio Leucetio (leu-ketio) Bhí baint ag go leor carachtair mhiotasacha le himeachtaí aonuaire i rith na bliana. Is é cás Leucetio, mac Leu (Lugus) más féidir a rá, chiallaigh Leucetio: "solas Cutios", ie carachtar ag incarnating luminosity sonrach mhí Cutios. In aghaidh nóiméad eile ar a dtugtar "Torocutios", scáth Cutios. Ag an am beacht seo den bhliain, ba cheist í dioscúrsa a dhéanamh lán de chreimeadh, eachtraí a thuairisciú, tochailt ar mhachnamh, malignity agus pragmatism a thaispeáint. Is cinnte go bhfuil solas Lugus agus scáth spioradálta Donn ar cheann de na pointí beachta a shainigh an cult Galltach. Agus cinnte an deis cur i gcoinne agus troid an dá dhraigín. Scéalta clócaí, claimhte agus sleánna ina ndéanann an solas díospóireacht leis an scáth agus é ag machnamh go domhain ar ghníomhartha atá cosúil le cogadh. NB: tá sé an-tábhachtach, taispeánann an solas mothúcháin do dhaoine de réir thréimhsí éagsúla na bliana, an scáth freisin. B’fhéidir go raibh searmanais cainte agus staire eile ann maidir leis na míonna eile, ag brath ar aimplitiúid, airde na gréine sa spéir. Rud a chiallaíonn, go raibh “óráidí gealach agus réalta” sna nemetons oíche. Ábhar dioscúrsa-abhainn-éadrom. Letinno. Letinno Bhí baint ag an gcaoin le breith, bunú agus divinity, Letinno an ghnáthóg liath ar thalamh na Nîmes, cuid de na Gaeil, chuir sé coilíneacht ann. Ba rí é a rith go dtí an diadhacht freisin, agus mar sin ag aontú le bealaí an athchomhráithe, neamhbhásmhar. Bhí aithne aige ar an taobh eile den domhan, agus tháinig sé ina mhisinéir. Ba é féin a rinne a bhealach féin, ag glacadh a gcinniúint, a chlaíomh agus a chlogad sciathánach ina láimh. Eachaí a bhí ann agus cosúil le gach duine a bhí ann, thaistil sé mar éan, go héasca, go gasta. Is i bhfianaise an deiscirt a rianaigh sé an droichead, siombail an-Ghaelach a léirigh gur cuireadh misean i gcrích agus an suiteáil ar thalamh nua. Canadh a chumas agus chuaigh sé isteach i dalladh naofa na nemetons, spreag a bhás mothúchán, aithris a rinne cáil air go maith. Dúradh nár stop a ardmhisneach agus a phaisean riamh, agus go raibh sé fós ina chónaí san éitear, ag lorg a bhealach go dtí go bhfillfeadh sé ar talamh na bhfear ina dhiaidh sin. NB: ceiliúradh a dhéanamh ar laoch conquering a cuireadh ar aghaidh go dtí an divinity, tá gné an aithriseora le feiceáil go soiléir sa staidéar. Agus bheadh sé ina dhia a raibh buíochas leis as a chineáltas. Is cosúil go bhfuil rian sa Galatia, ceannaí? Lerina. Lerina Bandia na gréithe fearnóige,Ba dhia í Lerina a bhí cleamhnaithe le leigheas. Chuireamar a mhianta in iúl dó nuair a bhí neart ag teastáil uainn, níos mó "peps". Mheas banphrionsa talmhaí a thug aire do dhaoine, bhí Lerina an rinceoir mar chuid de ghrúpa ban láidir agus meas, draoi maith. Bhí críoch cinnte dosháraithe aici freisin, cosúil le gach máthair Gall, in ionchlannú ceartais dhiaga a chruthaigh seasmhacht. Thug sí bronntanais áirithe dóibh siúd a rinne guí uirthi, diadhacht adhradh na n-uiscí, shocraigh sí na cinn scríbe. Tá Lerina fós corpraithe ar thalamh na bhfear sna bachlóga damhsa ag barr an Alder. Cosúil le gach máthair, léirigh Lerina críoch iomlán. NB: máistir a thugann torthaí sár-mhaith, bronntanais choirp-mhorálta, draíochta, aura maith. Is incarnation trastíre agus diaga a bhaineann le planda íocshláinte, tá sé an-gnáth. Leu-citica. Leucitica (Leu-citica) Is imeacht fós é Leu-citica, is léir gur ainm bandia solais ó Lugus a bhunaigh brainse de shibhialtacht Gallic i Cisalpine. Sa mhóin, réamh-mheasadh go nochtfadh an solas plandaí áirithe. Ba é a bunaíodh citica, dlí primordial. Chumhdaigh an miotas an áit seo ina raibh, de réir cosúlachta, nimf locha tar éis cónaí ann. Thit an solas réamh-mheasta cosúil le sleá agus chroith an talamh. Tá sé ann, san áit lonrúil seo anois a shocraigh treibh dár gcomhghleacaithe. Áit a d’éirigh te agus inúsáidte i measc na gcloch. NB: an meastar go mbaineann na clocha leis an domhan eile, dorcha na spioradáltachta ?? Caidreamh leis na megaliths agus Lugus. Dealraíonn sé go léiríonn Leu-citica nóiméad i ndáiríre nuair a dhéanann solas áit ináitrithe ag an am céanna le nimfeach. Leu-cimalacos Leucimalacos (leu-cimalacos) Dia speisialta é Leucimalacos a chuimsíonn nóiméad an-speisialta sa saol i gcoitinne. Cleamhnaithe le Lugus, cosúil le gach caidreamh le luminosity, cuimsíonn sé an nóiméad nuair a thiteann an solas. Is tréimhse moille, brúidiúlachta agus laige é. Deity na seanaoise traochta, is é Leucimalacos dia na ndaoine a bhogann go mall i dtreo a nóiméad deireanach. Dia den sean torc. Baineann sé leis an fhuil, le solas an tráthnóna agus leis na seanmholta ar an tramont. Is codladh leisciúil éigin é a shábhálann é féin. Déin ar a dtugtar "holc mall", daoine a chuireann moill, suaimhneas agus scíth. NB: cothrom go leor, b’fhéidir gur nóiméad ceiliúrtha tiomnaithe a bhí ann do na seandaoine. Dlíthe na seanaoise a chur in iúl. Leu-sdrinos. Leusdrinos (Leu-sdrinos) Ceann eile de dhlíthe Lugus a thagann ó nóiméad speisialta. Is cosúil go bhfuil nasc le grianstad an gheimhridh, na porticoes agus na ciorcail chloiche. D’fháiltigh na ciorcail chloiche seo roimh óráidí sagairt, draoithe ach uaisle freisin. Cruinniú an chúrsa sa chiorcal timpeallaithe ag an daonra. Ba é Leusdrinos an nóiméad nuair a insíodh scéal concais, an doirteadh fola agus meisce an ama. Bhí sé in am, réalta ag titim go talamh, an garrán mór darach. Ó oscailt áirc agus ansin ó fearg na gcathlán cróga, fearg, cáineadh, agus allas a chaillfidh. NB: Tá an tuiscint agam go mbaineann sé le diadhacht ag meabhrú bua Lugus i gcoinne dusii a bhfuil aithne ag duine air inniu faoin ainm "Balor". Is í an nóiméad nuair a mhaireann solas na laethanta is ísle agus nuair a bhíonn bua ag teastáil go géar, bíonn tosaíocht ag an solas ar an dorchadas. Ba searmanas aiséirí mar a thugtar air Leu-sdrinos. eile Leus-drino: Dia Lugus, céim an tsolais oscailte mar a thugtar air agus binneas duilleoga dearga na darach. Fómhar lena dathanna exuberant. Lhyr. Lhyr (léigh) Throid an rosach ar feadh i bhfad i gcoinne na hoíche agus tháinig a scairt bua ón iarthar. Shiúil fear darbh ainm Lhyr ar aghaidh, ag fágáil gach rud ina dhiaidh. Mac an bandia den ainm céanna, glaodh air gan daring ainm a thabhairt air "an té a thagann". D’fhág sé a mharc aréir agus fágfaidh sé a shiombail fós ar an oíche atá le teacht. Bhí sé i gcónaí i gceannas ar a chríocha agus beidh sé ina chónaí go suaimhneach sna réigiúin seo toisc go gcosnaíonn sé todhchaí na treibheanna Gall. NB: téama deartha ar thuras an ros agus an troid chun an oíche a shárú. Is cosúil gur teachtaire a bhí i Lhyr, an té a thugann an chéad fhocal den lá agus an ceann deireanach. Liber. Liber Ar a dtugtar freisin "bandia céad béal", ba é Liber déin an tsláinte choirp agus na huilechumhachta nádúrtha. Cuireadh i gcomparáid é le hiodra ach freisin leis an seabhac baineann a chuirtear in iúl i gcónaí trí eitilt thar thalamh na bhfear. Insíonn sé an scéal is sine ar domhan, insíonn a eireaball an t-adhradh don éigríocht, an profáil chasta ach riachtanach, farasbairr an tsaoil, na hiontaistá fáilte roimhe. Tugann sé torthaí na meisce agus an ghrá. Ba í mo bandia cainníochtaí móra ach thar aon rud eile drochíde. Ba í an té a rinne na naisc, agus dearmad á dhéanamh aici ar na deighiltí. Is é atá san eireaball cáiliúil seo a tharraingíonn sí taobh thiar di ná seicheamh gan deireadh a léiriú. NB: déin an-sean, is í an bandia freisin a thug “saoirse” dá hainm. Baineann an t-ainm seo, deified, leis an teanga Gallic agus a fréamhacha le fada an lá, a tarchuireadh chuig sibhialtachtaí eile a d’fhág go raibh sí ar strae beag, mar a déarfá agus a rinne ionadaíocht ar a saoirse pearsanta, a bhunaigh an airm, ag dearmad airm daoine eile. Le linn déantar é a chur i gcomparáid leis an seabhac toisc gur éan é a bhfuil goile dosháraithe aige. Litavis Litavis. Is teideal é atá conquering agus manly ina fhoirm. Baineann sé leis an óige agus taisteal, concas agus bunú ag an am céanna le coincheap fionnachtana agus foghlama. Léiríonn Litavis an uacht chun leathnú go críochach, an uaillmhian príomha. Is teideal é freisin a bhaineann le féilte na bliana agus dá bhrí sin déithe éagsúla. Baineann sé le suiteáil, ardor, cruthaitheacht agus tailte a chonacthas ón doiléire. Faightear go bhfuil baint aige leis an ngné adhartha mar atá le gné an ghaiscíoch. Is smaoineamh é éad éad a chothú. Tá rud éigin poncaithe agus ceiliúrtha sa mhéid is gur teideal é go córasach atá tiomnaithe do ghníomh ríthábhachtach ar dhomhan uathúil fisiceach. Tábhachtach do gach a mbaineann le gníomh “buaiteach” nó le gníomh prolix in asraonta. NB: arís tá freasúra idir an Ceiltis agus an sruth Galltach. Le linn, is cáilitheoir firinscneach é Litavis, nó iolra gan inscne inscne, is teideal é. Agus í ag tart ar choncas cultúrtha, tá miotaseolaíocht Cheilteach nua-aimseartha ar iasacht go huafásach ó adhradh mór-roinne Gallic. Tá an dá shruth gar go hidé-eolaíoch, tá rudaí i gcoiteannas, ach fanann siad difriúil. Is léir go ndéanann pragmatachas Gallic an difríocht le gné bhrionglóideach an Cheiltis. Livius. Livius Déine na n-urlár a ullmhaítear le haghaidh glactha, tógálacha soladacha agus máistrí. Dia ama é Livius freisin, a deirtear faoi thús maith. Bainteach le soiléireacht agus glaineacht, cuimsíonn sé an smaoineamh "cliabhán", de chosaint agus socair socair. Bosca comhrá ab ea Livius nó Livios, más féidir a rá, is é sin le rá gur éascaigh sé comhaontuithe. Is léir gur sinsear mór é ar an domhan íochtarach, paiseanta agus instinctach. Tacaíonn Livius le mothú na daingne agus na héascaíochta. NB: mar ullmhaitheoir ar fhorais fáiltiúla, bhí sé ar cheann de na divinities cosanta agus dea-entourage, nuachóiriú trí a chuidiú a thabhairt. B’fhéidir go raibh sé fós ina dhuine a ritheadh chuig an déin ghníomhach. Is léir an caidreamh le hithir na dtithe agus lena hullmhú, ceist glaineachta ghinearálta. Livicus Cineál dia cuntasóirí ab ea Livicus, de chainníochtaí. Cuireadh i gcomparáid é le gaoth na Tramontana, le sruth na torrents Piréiní agus le lochanna móra. Agus an leasainm claonta air, bhí sé de cháil ar Livicus a bheith stingy, as avarice neamhchoitianta, thug sé ar ais gach rud a d'aimsigh sé riamh gan fáil réidh le haon rud. Dia de shaol na hoíche a bhí ann, séasúir. Bhí sé beag agus thug a aois air dul ar aghaidh. Bhí an oiread málaí á iompar aige ina theach ar feadh a shaoil nár dhírigh a chúl riamh. In ainneoin a dhroch-cháil, áfach, iarradh air a choigilteas a choinneáil, ionas nach mbeadh cuma rófhada ar na faid agus go gcoinneofaí cobhsaíocht sna tithe. Nb: dia cuntasóirí, líon clocha, boinn, gráin, uisce, meáchan, chomhaireamh sé gach rud, fiú an iliomad breitheanna i roinnt tithe. Lucellos. Dia d’iascairí na lochanna, bhí a phálás tógtha aige ag bun ceann acu. Fathach mór a bhí ann beagnach agus d’fhéadfaimis é a fheiceáil ó achar mór, suite ar a cheann tíre os cionn na dtonnta. Rugadh é de chlann na n-iascairí fionnuisce, bhí a fhios aige go raibh na miasa seo á gcócaráil ina chroí, ullmhaíodh na huibheacha, na haibhneacha, an fheoil ar chloch mhór árasán sular seirbheáladh é mar bhéile. Thug Lucellos sleá leis, arpoon, agus bhí éan i gcónaí in éineacht leis ag fanacht leis an nóiméad nuair a gheobhadh sé a bhia gan dabht. Tugtar "iasc an rí" air, chomh gasta le tintreach a chaith sé an chreiche óna charraig. Nb: tá scéal faoi loch, streachailt agus iascaireacht a thagann as an staidéar. Ar a dtugtar i Sasana, agus sa Fhrainc. Lucettos. Le linn céimeanna áirithe gealach, tháinig Lucettos anuas ar na machairí, tháinig sé ón domhan thuas agus ba laoch bródúil uasal é. Rinneadh é a agairt i rith na nemetiales, tréimhsí den bhliain nuair a sheinn sagairt na nemeton boladh fada chun glóire na linne. Lucettos, tháinig an iontach go talamh chun a fhlaithiúlacht mhór a ligean thar ceal.San áit ar chaith sé an oíche, aibigh na torthaí, sprouted na plandaí ón talamh agus beacáin cumhra milis sprouted ó humus na tuaithe. Iarradh ar Lucettos agus a chuid draíochta mana maith na bliana a bhunú beagán níos mó. Bhí sé de chineál genius cothaitheach agus fiáin. Nb: divinity cothaitheach eile, i dtaca le fás tapa plandaí le linn gealaí áirithe an uair seo. Lucos. Dia ó thíos, is é Lucos an duine a rialaíonn na paraisítí nach féidir le duine ar bith fáil réidh leo i ndáiríre. Bhí lucha, feithidí a itheann adhmad, madraí agus sionnaigh a ghoid sicín, mar sin na hainmhithe a raibh dúil neamh-intuartha acu a bhí ag fánaíocht na hoícheanta le Lucos. Dia bacach a bhí ann, a rinne go leor damáiste agus a thiomáin daoine as a meabhair a bhí, ag obair an lae, ag tuirse chun an damáiste agus an easpa bia a rinne an dusii a dheisiú. Gadaí a bhí ann agus bhí sé conspóideach freisin, bhí torann na hoíche le cloisteáil ag na mílte áit a raibh Lucos caite, agus an lá dar gcionn rinne na céadta sna feirmeacha agus timpeall na sciobóil an damáiste a chomhaireamh, sna háiteanna go léir ina raibh rinne sé a ruathair. Nb: rud an-dona atá ag Lucos ach ceadaíonn an staidéar an caidreamh le cultacha beochana a ardú arís. Is spiorad olc é. Luchta. Luchta I gcás Lugota Cailín beag a rugadh as an gCiorcal Cloch i rith an tséasúir oighir ab ea Luchta. Bhí a dhaltaí dubh domhain agus ní fhéadfaí aon rud a léamh ina shúile. Uaireanta chualathas í ag impí ar an gheasa í a thógáil amach as an gciorcal toisc gur tháinig sí ón gciorcal agus nach bhféadfadh sí é a fhágáil. D’fhéadfaimis í a fheiceáil ag snámh os cionn na gcloch reoite nuair a thosaigh sí ag damhsa. Bhí cáil ar an áit seo agus ní raibh fonn ar éinne na clocha a thrasnú mar is cosúil go bhféadfá dul amú ar an toirt. Bhí sé ag tarlú i lár na coille, in áit nach raibh a fhios ag aon duine cá raibh sé. Nb: scéal faoi chailín beag, "taibhseach" nó "difriúil" in áit íon atá cosanta ón domhan lasmuigh. Luxovios. Dúradh i bhFraincis freisin: "breithiúnas Ovios", ceartas an isf. Tá Luxovios corpraithe ag cos amháin, toisc go luíonn an ceartas ar phlinth amháin, ar chos amháin. Baineadh úsáid as caora an ise chun nimh chumhachtach marfach a chócaráil, le clocha a chaora. Ba é Luxovios an duine a chomhlíon a dhualgas trí phionóis a ghearradh, pionóis mharfacha uaireanta. Is é ardchineál an fhorghníomhaithe é. Ghlac sé freisin an mionn, dílseacht faoi mhionn, ag gealladh nach dteipfeadh air, ba dhia de shaol an duine é, an "Bitu". Agus ní raibh ann ach go ndearna sé a chuid oibre. Ba é an té a roghnaigh na dátaí, na háiteanna agus na bealaí chun an ceartas a sheachadadh, go háirithe an ceartas míleata. Toisc go raibh ceartas na mban agus na ndraoithe ina theannta sin agus go héagsúil. Luxovios mar thoradh ar imeall an tuama, ghlac sé cúram ar thaisteal na ndaoine a daoradh. In ainneoin a cháil ghruama, bhain an forghníomhaitheoir le saol an tsolais, bhí gá leis agus chosain sé todhchaí na sochaithe sa deireadh. Ghearr sé trí phionós a deirtear: Chuir sé an chéad abairt air féin, ag glacadh ualach na bhfíoras a breithníodh air féin. Chuir sé an dara habairt ar an gcáineadh, marfach, ag nóiméad cruálach an phionóis. Bhí sé ag cur an tríú habairt ar gach duine a cheap ina dhiaidh sin go raibh an gníomh neamh-intuartha á dhéanamh acu. In aimsir Gallic, rinneadh na pianbhreitheanna agus na pionóis a gearradh a phoibliú, agus b’fhéidir go raibh sé éigeantach freastal ar na pionóis. Nóta: ba ghnách le húdaráis mhíleata ceartas an îf, a mheastar a bheith ina chrann neamhbhásúil, a chur i gcrích. Tá a fhios againn go raibh na Equites freagrach as seo, ní dóigh liom go raibh fir armtha ann a bhain leis an tsochaí shibhialta ag an am sin. Luxsa. Luxsa, bandia a rinne an nasc idir ríthe agus neamh, is í a thacaíonn leis na mionn a tugadh do na déithe. Ba nóiméad speisialta é Luxsa ar dtús, searmanas. Ba é seo an t-am nuair a thug na draoithe agus mná na cumhachta matriarchal a gcumhacht breithiúnais don rí nua agus léirigh siad a luach. Ba í an chuid den phatriarchate a bhí tiomnaithe do thascanna áirithe, do bhainistíocht teorann nó fiú an mhais choitianta. Ba é Luxsa an léiriú ar chumhacht dhaonna agus dhiaga a tugadh le chéile. Ba é searmanas an iascaire é, an loch súilíneach faoi na réaltaí agus na báisíní cloiche. Searmanas den fhocal a tugadh agus a choinnítear, ar fhírinne agus ar thiomantas. Nóiméad umhlaíocht freisin mar nuair a thug an rí nua a fhocal, chrom siad go léir os a chomhair trí dhílseacht a gheallúint dó. Bhí sé ar siúl i gclós an pháláis neamhaí. Nb: searmanas de thiomantas diaga agus aitheanta ag cách. Is dóigh liom go maith, corónú agus breithiúnas diaga ag an am céanna. Faighimid é seo leis na Merovingians.Bí cúramach, ní ceangail fola i gcónaí a cheadaigh an corónú, ba bhreithiúnas ar fhiúntas é. A raibh léirithe go soiléir sna hinniúlachtaí. Magos. B’éigean eolas a tharchur, d’ordaigh Ogmios na céimeanna ach ní raibh an t-eolas ar fad aige ar chlocha draíochta. Lá amháin, rinne fear darbh ainm Magos iarracht an t-eolas go léir ar domhan a bhailiú, chuige sin bhí clocha Uirona ag teastáil uaidh. Shiúil sé ar feadh i bhfad agus thug sé cuairt ar na tíortha Gallta go léir. Chuaigh mé chuig ceannairí na treibhe chun gach ceann de na cinnteachtaí a raibh siad ina gcaomhnóirí orthu a phlé leo. Ritheadh roinnt blianta agus d’éirigh leis áilleacht na gcloch go léir a thacaigh le Gaul a thabhairt le chéile. D’fhill sé ar a phointe imeachta agus bhunaigh sé scoil inar mhúin siad an fhírinne faoi na heilimintí agus bunús an eolais Gallic, sinsear, arna chaomhnú ag na treibheanna. Nuair a d’éag sé, d’éiligh Magos go gcuirfí é faoin gcarn clocha ag Uirona. Bhí a lán foghlamtha aige, bhí sé ina dhraíodóir nó níos cruinne mar mage. Tháinig sé le chéile arís agus arís eile trína shliocht. Tháinig a chuid eolais ar ais dó mar chuimhne a bhuíochas leis an gcluiche tarchuir spiorad na gcloch a bhí á choinneáil ag a theaghlach. Nb: Is focal é "Magos" a léiríonn carnadh earra, eolais nó ilbhliantúil teaghlaigh, dá bhrí sin tugadh "magus" ar go leor sliocht freisin. Ainmníonn an focal comhghuaillíocht rudaí pobail freisin, margadh ina ndéanaimid malartú mar shampla. Tháinig an Fhraincis mar "le mage", téarma nach de bhunadh Ind-Eorpach é ach an oiread. Tá sé chomh sean leis an gcéad tumulus. Maponos. Bhí teaghlaigh ag foirmiú, ba rud tábhachtach é sliocht. Bhí sé seo chun aithreacha agus mic a léiriú, mar gheall go raibh cuid de shibhialtacht Gallic patriarchal, patriarchal ach faoi réir máthair-bandia mór. Ba bhuíochas léi gur ghlac na mic seilbh ar a n-aithreacha. Déanta na fírinne, rugadh dia di a raibh uirthi gníomhú sa treo seo, léirigh sé an scagadh, cosúlacht an spioraid, na gairme nó an choirp. Maponos a bhí ann, an buachaill leis an aghaidh aingil. Ba é an té a thóg na bóithre atá marcáilte cheana féin, a labhair ar an mbealach céanna lena shinsir. NB: bhí a fhios againn gur dia linbh é Maponos, is minic a bhíonn baint aige le Esus an saorálaí. Sa primo-theanga: "Ma": nascadh-cosúlacht, "Épo": clúdach teaghlaigh, "Éno": an seánra, "Cnámha": ó Esos, an uacht. Rud a thugann léirmhíniú bunscoile mar seo dúinn go garbh: Maponos = "An dúil i gcosúlacht teaghlaigh". Marcos agus Darcos. Bhí Kernos ina chónaí i bhfad go raibh croí mór aige agus bhí beirt mhac aige darbh ainm Marcos agus Darcos. Bhí siad tar éis fás suas le chéile agus ní fhéadfadh aon rud iad a scaradh. Ba é an t-athair a chum talmhaíocht agus bhí a mhic ag obair sna páirceanna in aice leis na bóithre. In ainneoin na difríochta móra atá eatarthu ó thaobh carachtar de, d’aontaigh an bheirt deartháireacha gan aon rud a dhéanamh ar leithligh mar gur bhuail mí-ádh coitianta iad. Bhí radharc maith tugtha ag nádúr amháin ach gan aon chosa le dul ar aghaidh agus tugadh daille agus dhá chos don cheann eile rith go gasta. Rud a bhí cráite mar nuair a chuir Marcos gráin, chuir Darcos isteach ar an bplanda a bhí ag fás. Mar sin, fiú agus iad ag obair i mbeirteanna, ní raibh ach leath den chur a thug fómhar. Thug daoine a raibh aithne acu orthu leasainm orthu agus iad ag dul thart: "Seo Marcos agus Darcos, fiailí na bpáirceanna agus an grán maith". Matos agus Abala. Bhí an Rí Matos ina chodladh ina uaimh ar feadh i bhfad nuair a tháinig an t-aer saibhrithe le blasanna an earraigh chun é a mhúscailt. Trom de réir nádúir, d’éirigh sé go héadrom le feiceáil cad a bhí i ndán don lá. Ag an mbealach isteach chuig a uaimh bhí maelstrom gan bholadh a thug teideal dá chuisle, chuimhnigh sé go tobann nár ith sé rud ar bith ar feadh laethanta, b’fhéidir míonna fiú. Rith an fear tobann seo i dtreo an taobh amuigh glas agus rún daingean aige a fháil amach cá as a tháinig an sonas a líon an t-aer, bhí sé cosúil le binneas amhrán. Níor ghá dó breathnú i bhfad, ar imill an chosáin, ba chosúil go raibh crainn aisteach ag labhairt leis. Ag druidim níos cóngaraí dá shiúlóid iompróidh droch-leice, ghabh spréach lonrach a shúil, sin an áit ar bhuail sé le Abala, bandia na háilleachta baininscneach. Chuir a chuair uaidh láithreach é, lonraigh corp an dara ceann frithchaitheamh silky. Ag druidim leis, mar sin, chuir sé an cheist a dhó a liopaí: "De réir na déithe, cé tusa bean óg?" Rinne an bandia aoibh arís agus dhearbhaigh sí gan a bheith ag clamhsán gurb í an déin a dhúisíonn anamacha maol. Gur tháinig sí ó neamh agus go raibh an t-am tagtha chun a fháil amach cad a bhí i ndán do chrann an eolais dó amach anseo. D'fhás Matos: "Tá ocras orm, ní raibh ocras orm riamh mar atá inniu!". "-an ceart, dúirt an áilleacht pearsantasaoi, agus tiocfaidh an t-ocras seo ar ais chugat go minic anois gur bhuail tú liom. Níl sa rud a fheiceann tú ach do bharúil féin istigh ionat. Mo chuair, níl sna dathanna agam ach blaiseadh den rud a mbeifí ag súil leis. Deir cuid gur mallacht í an ghlútan, ach tugadh ort torthaí m’áilleachta Gallic óg a chorprú " Chaith Matos é féin uirthi. Láithreach athraíodh an bandia ina toradh nua, díobh siúd a dtugann tú an t-úll orthu. Thóg an fear an toradh ina lámha móra agus chuir sé giota isteach ann. Líonadh a fhís le dathanna, d'iompair a chuid céadfaí gan stró agus ní raibh a fhios aige a thuilleadh cá raibh sé ... Dhúisigh sé níos déanaí ag bun an chrainn úll, bhí an bandia imithe, d’fhéach an fear timpeall go brónach. Thuig sé go tobann go raibh an talamh bruscair le deolchairí Abala. Úlla, bhí úlla timpeall air. Bhí a liopaí díreach os comhair an mane diaga seo, aoibh sé go fonnmhar. Nuair a thit an oíche, d’fhill sé ar a uaimh aonair agus smaoinigh sé ar an bhféasta diaga a tairgeadh dó. Ina dhiaidh sin, is minic a d’fhill Matos ar ais go dtí áit a chéad ghrá, agus chonaic sé an bandia uair nó dhó. Le linn díospóireachta, mhúin sí dó nár chóir dó na húlla go léir a tairgeadh dó a ithe, go raibh sé i mbaol nach bhfaca sé arís í. Chloígh sé leis an gcomhairle ciallmhar seo ar feadh blianta, ach lá amháin ghlac gluttony seilbh air agus chuir sé isteach na torthaí go léir a d'aimsigh sé. Ón dáta sin i leith, bhí Matos an ramhar míshásta gan an crann úll naofa a fháil níos mó ... níor fhill sé ar a lair riamh, gan a fhios a thuilleadh cá bhféadfadh a sonas a bheith. Ón dáta seo nuair a bhuail sé le Abala, shocraigh sé a ainm a thabhairt go dtí an lá seo den bhliain, ba é an lá deireanach de mhí Cantlos é, an 29ú go beacht. Moritasgus. Bhí na déithe thuas agus na déithe thíos. Thug an chéad cheann na biotáillí agus bhí níos mó cumhachtaí collaí ag an dara ceann. Bhí cáil ar Moritasgus go háirithe, thug siad ofrálacha dó toisc gur tháinig sé ó bhroinn an domhain, ó shaol na paisin agus d’aontaigh sé le mianta áirithe, go háirithe cinn grá. Thug siad a méara, a phallus, a breasts agus a pelvis. Tugadh "an té a théann isteach i ngach rud" air toisc nár chuir fiú na cumhachtaí dorcha stop leis. Thiocfadh leis bogadh go ciúin, rith sna hoícheanta is dorcha ar luas miondealaithe agus dul isteach i gcroí. In Alise, deirtear go dtabharfadh tobair agus ceann de na poill torthúlacht agus buanna na gnéasachta. Bathed daoine in uachtanna an dia tochaltóra. Ghlac príomhfheidhmeannach Senon a ainm fiú, Moritasgus, an broc farraige, ag tabhairt le tuiscint “leannán na mban” nó “an leannán mór”. Ba é dia na n-agairtí collaí é, an té a d’fhéadfadh croí na talún a threá, croí na mban. De na paisin sin ansin, is cosúil nár bhain roinnt Gaeil iad féin as. Ba é dia na mianaigh lúcháir, sraitheanna teolaí, pléisiúir na gnéasachta. Thairis sin, ní raibh Sirona bandia na fantaisíochta riamh i bhfad ó Moritasgus. Damona freisin. As na hofrálacha go léir, thug siad súile práis dó go háirithe, chun gaisce an duine eile a mhealladh. Dia cumhachtach má tá ceann ann, toisc go rialaíonn an té a spreagann grá cuid den domhan. Nb: Deimhním, le linn nach muc é dia na pléisiúir ghnéis ach broc. Is féidir leat do bunnies a chaitheamh sa bhruscar. Rud eile, bhí an homaighnéasachas ann i gcónaí, i measc na dtairiscintí a fuarthas amach tá ceann a bhaineann leis. Cosúil leis nó nach ea, ní raibh fearg ar bith i measc na nGallach faoin gcineál seo cleachtais. Bealach smaointeoireachta saor in aisce a bhí ann. Rinne gach duine an rud a bhí uathu. Mabon. Bhí Mabon mar leasainm ar an ghrian bheag mar dhia na n-óg radanta. Bhain Mabon leis an mbean, le corp Ana, le saol dorcha na spioradáltachta inmheánaí. Dia beag a bhí ann a bhí an-díograiseach don bandia, lán le sláinte, pléasctha le meon siúráilte agus ag tabhairt solais do shaol daoine. Chabhraigh sé leis na peasants leis na fómhar agus bhí an-spraoi aige ag déanamh na cruacha is airde féir. Chuaigh Mabon leis na díoltóirí chuig na margaí agus thug sé ádh mór le linn na malartuithe. Ba pháiste diaga é, leanbh an ghrá. Nb: dia beag radanta ach a bhaineann leis an aon domhan spioradálta amháin. Réalta san oíche. Trí Machae. Machae (an 3 magae) I mí Anagantio rinneamar comhaireamh ar an méid a bhí le húsáid le linn cur. Cúpla deirfiúr ab ea an triúr Machae a roinn an óige. Is é an dara ceann é freisin a thug é d’fhir óga le linn féile ar a dtugtar áilleacht lonrúil agus firinscneach. Roghnaigh na trí dhéithe cé acu d’fhir óga na treibhe a léireodh canónacha na háilleachta fireann. Cineál comórtaiss inar forchuireadh rialacha ar ndóigh, gan teorainneacha a shárú. Íocadh onóir do na matáin chumhachtacha ar chóir dóibh na ceapacha a oibriú. Ba é cuspóir an tsearmanais seo solas a thabhairt chuig na páirceanna. NB: sainmhíniú an-Ghaelach ar an rud a dtugann na Gréagaigh "patiences" air. Baineann sé le breithiúnas, grásta agus cuma agus áirithintí. Is cosúil le pasáiste áilleachta ársa, níos dírithe ar thalmhaíocht ná ar fhaisean. Níl le déanamh againn ach féilire de “ribí cruithneachta” a dhéanamh. Magalos. Magalos Teideal an-oinigh ab ea Magalos ó cuireadh i leith phrionsaí na eagna é. Ainmníonn sé glóir i gcoitinne, onóracha, agus mórgacht, uaisleacht spiorad. Tá sé fós curtha i leith áiteanna inar scaipeadh saibhreas mór éagsúlachta, go háirithe áiteanna margaidh agus malartuithe. Cuireadh i leith réimsí ainm a raibh toradh mór air, agus mar sin ba theideal é Magalos a tugadh do shaibhreas fisiceach áirithe, do dhaoine le go leor seirbhísigh, do dhochtúirí agus do dhraoithe. Gach a raibh tuillte aige go mbeadh meas air thar aon rud eile. Bhí an teideal seo ag ceantair mhóra freisin. NB: éabhlóid ar an bhfocal magos a léiríonn carnadh iontais ach le haitheantas ar shaibhreas an cheantair, as sin aird a tharraingt ar dhuine éasca, áit nó carachtar. Níl baint ar bith aige le megalomania. Magiorix. Magiorix Teideal a tugadh do dhia na tráchtála ab ea Magiorix, dia a bhí ar dhuine de na sinsear a tháinig ar talamh, duine de na sean-ríthe a moladh sna nemetons. Bhí sé ina chónaí go han-luath i gceantar an Auroch (tarbh) a tháinig i ndiaidh limistéar an bhéar. Labhair go leor boladh agus dánta air, mar chuimhne air, ar a raibh fágtha aige agus ar a raibh tógtha aige. Labhraíomar faoina uacht a fhorchuirtear i ngach áit, a bhranda. Rialaigh sé na críocha máguaird ar bhealach diaga agus is beag cogaí a lean é. Bhailigh sé an-ádh leis, ach bhí a stór fíor le fáil in áit eile, amach ó shúile gnóthacha. Mage a bhí ann agus i measc a chuid sealúchais bhí mír uathúil luachmhar taobh amuigh den tsamhlaíocht. Rud nár tharraing aird air, áfach, nuair nár chuala sé trácht air riamh. Rud a bhain le ceann de na hainmhithe naofa. Nb: trádáil agus filíocht, mearcair agus appolon, saibhreas a charnadh go héasca i síocháin toisc gurbh é trádáil an rí i measc na nGallach ná trádáil Bélénos agus Cucullãtos, luibheanna míochaine agus tairiscintí éagsúla do dhia na ndochtúirí. D'íocamar as sláinte, uaireanta an-daor. Iris. Irisí Ba bhainisteoir den scoth é Magasus, ba é an té a thug aire d’éasúintí an mage, tráthnóna an talamh go léir le feiceáil ar na spéire. Ba é an duine a shocraigh ar bhallraíocht, seirbhísigh, sealúchais agus margáil. Bhí sé ina chónaí i dtír na bhfear, i lár an domhain, bhí sé ina fhear óg lán d’uacht. Le go leor uaillmhian, d’oibrigh sé go crua chun na páirceanna a shaothrú, agus é mar aidhm i gcónaí níos mó acu a bheith acu an bhliain dar gcionn. Is é an dúil seo atá ag dul i méid, níos mó agus níos mó a thuilleamh d’fhonn fás níos saibhre arís agus arís eile a rinne a cháil. Aithníodh cáilíocht agus tromchúis a chuid oibre i ngach áit. Nb: uaillmhian na ndaoine óga a bhfuil fonn orthu aitheantas a aistriú go scéal diaga ach síos go talamh, pragmatach. Géibheann le mage agus a dhraíocht dearbhaithe ar bhonn ballraíochta. Ní leithscéal é an tsaoirse smaoineamh, a mhalairt ar fad. Is éacht é trí choimhthiú ó fhórsa diaga níos airde agus ní an duine. Maglomatonios. Maglomatonios Ba é Maglomatonios an rud a thugaimid inniu mar Epicurean, ach bhí an dia seo míle uair níos brabúsaí, bhí sé míle uair níos ramhar, níos lú áthais agus níos oiriúnaí do na meiscigh éagsúla a thairg an saol sna hamanna sin. Bhí sé ina phrionsa ar fhionn álainn, ar mhí na meala cumhra, ar leann úr agus ar atmaisféar ceanúil. Ba é an t-aon bhealach a bhí aige ná a phálás pearsanta nár tugadh neamhaird ar aon phléisiúr ann. Is ar éigean a bhí na cúlchistí aige an eorna ab fhearr, cruithneacht ghrianmhar, ní raibh farae riamh ann ina stáblaí lán le capaill. Bhí a fhios aige conas meas a bheith aige ar gach rud ó thaitneamhachtaí na bhfómhar go hamhráin na mbeach a rinne ceiliúradh air. Agus ar ndóigh bhí grá aige do mhná, beagnach níos mó ná é fiú mura mbeadh an tarraingt seo aige ansin ar feadh a shaoil. Bhí grá aige do leanaí freisin, bhí grá mór aige dóibh, agus bhí go leor sliocht aige. Nb: divinity pléisiúir, na nithe agus na spéiseanna go léir. Is teideal é a bhaineann le dia eile, ar thaobh an Artionis déarfainn. Magusanus. Magusanus Dúradh faoin dia Ogmios, chorprófar sé an Magusanus, an aisling fhabhrach. Labhair Ogmios trí shlabhrú a dhéanamh ar na focail ceann i ndiaidh a chéile, léirigh sé an pholaitíocht chumhachtaciena agus ríchíosa. An ghrian ríoga a thug ort smaoineamh agus aisling laethanta níos fearr. Spreag sé smiles agus dea-ghreann, nasc sé daoine le chéile i dtuiscint croíúil. Bhí a fhios ag na Magusanus conas na gníomhais is tábhachtaí ar leibhéal stáit Gallic a chur i gcrích. Bhí an neart aige na drochíde ba chúis le cogaí a leigheas, ba sheanóir é, dia a chonaic go leor rudaí agus a raibh aithne aige ar iompar in aon ócáid. Nuair a rialaigh Magusanus ag an am seo den bhliain, chodail daoine go maith. Nb: teideal Ogmios mar sin a bhfuil go leor nasc aige le ríchíosa i gcoitinne. (Ollamh, polaitíocht, ríchíosa) Maiabasae. Mayabasae D’aithin na máistrí é seo ó chian, ba iadsan a rinne na faisin ach thar aon rud eile, ba iadsan a chaith eadaí na n-uaisle agus an ghrásta. Rugadh na máithreacha áilleachta baininscneach seo ó chomharsanachtaí áille uaisle más leomh mé a rá. Tháinig siad ón iarthar, b’fhéidir ón mBriotáin, le ciseáin áille agus eadaí áille, a gcorp múnlaithe in éadaí áille, dúradh go raibh siad “cuachta” go maith. Gach comhionann lena chéile mar bhí cuma chéanna orthu. Bhí meas againn ar a gcuar toisc gur máithreacha iad ar talamh. Nb: go leor, rinne canónacha na háilleachta baininscneach Gallic machnamh an-baininscneach ar a gúna ach freisin ar a stádas sóisialta a raibh meas mór ag stádas na máthar air. Mallo. Mallo Deir Mallos freisin ach is bréag é toisc gurb é Mallo cantor an ainneonach. Tá daoine saille ann atá an-bhríomhar, áfach, ach níor diúscraíodh Mallos amhlaidh. Tá daoine ann atá ramhar ach a ghluaiseann go galánta, ach ní Mallos ab fhearr leo allas a dhéanamh. Tá daoine ann atá indolent mar gheall ar a gcuid eile, ach ní Mallos a rinne stíl mhaireachtála leisce. Tá daoine ann atá milis agus taitneamhach mar gheall ar a gcuid giúmar bubbly, ach ní Mallos a bhí ina dhia meala agus gan carachtar. Tá daoine ann a chuireann fáilte roimh dhaoine, in ainneoin a gcuid béasa simplí, ach ní Mallos a bhí ró-dhochrach. Tá prionsaí ann a choinníonn a n-íomhá le go bhfanfaidh siad iomlán i meas na ndaoine, ach ní Mallos a thug ar dhuine smaoineamh ar thonn a bhí gann ar easpa cothabhála. Agus fós mhol muid dó uaireanta, mar gheall go raibh brionglóid ag gach duine a léirigh sé, ó gach duine, ó am go ham. Tá daoine ann atá gránna go fisiciúil ach a bhfuil áilleacht an anama iontu, ach ní Mallos nach raibh ann ach míolra brabúsach agus a raibh éad air toisc gur shaor sé é féin ó gach rud. Nb: dia an leisce agus ligean. Bhí sé ann. Maniacos. Maniacos Is é seo an fíor-theideal atá tiomnaithe don tor, atá ar eolas agam san fhoirm "neman-iacos". Sna téacsanna tá searmanas darb ainm Nemna liyumi, nó litanis, sainmhínítear bunú bliana. An ciorcal órga seo. Osclaíodh dhá fhigiúr roimhe seo de aurochs, inniu ba cheart dhá fhigiúr de tUisceadóir a léiriú inniu agus muid ag dul isteach i limistéar an tUisceadóir. Chuir na Drugaí oideachas orthu siúd a chaitheann muince scoláirí. Sin iad na daoine a smaoiníonn i réimse na spioradáltachta sula mbíonn machnamh fisiceach amháin acu. De ghnáth is daoine socair socair iad. Níor chóir an muince seo a chaitheamh ach ag daoine a labhraíonn Gailísis de ghnáth toisc gurb iad na daoine a bhfuil eolas acu ar stair na ndaoine seo, na sean-dlíthe, áiteanna an tearmann. Sin iad na daoine a insíonn scéal na spéire agus na bandia, a sheinn na boladh agus a raibh meas mór orthu. Ceannairí nádúrtha a mheastar. Ba iadsan freisin a raibh aithne acu ar áilleacht na teanga ársa, ar spiorad na sinsear. Nb: tá scéal gréine plexus thíos ??? De réir cosúlachta ba iad na daoine a gealladh athchomhdháil. Masuciacus. Ba dhochtúir iontach é Masuciacus, bhí a fhios aige an t-olc a bhaineann le heipidéimí arís agus arís eile agus bhí a fhios aige conas othair nach féidir a chur i gcoraintín agus contúirteach do dhaoine eile. Téigh go divinity toisc gur léirigh sé breithiúnas agus saineolas gan staonadh. Bhí sé ina dhia ó thíos, ag oideachas trí mhothúchán neamhfhreagrach iompar na ndaoine. Ionchorpraíodh sé frithghníomhartha dúchasacha agus institiúideacha an diúltaithe ar ghalar eipidéim tromchúiseach. Ba divinity síoraí é, ar ancaire i ngéinte a thug foláireamh faoi na contúirtí a bhaineann le gnéithe áirithe cosúil le cancairí agus deargadh, lobhra, pla agus galair thógálacha eile a bhí díothaithe don dia seo. Nb: Sílim gur cheart dúinn modhanna ársa a lorg chun troid i gcoinne ionfhabhtuithe. Tá sé cineál garda le cochall, cúramóir. Is teideal é Masuciacus. Maïrae Mattres. Maïrae Is teideal é atá tiomnaithe do mháithreacha a thugann ómós do Mori. Is sagairt na farraige iad dá bhrí sinagus uiscí na bhflaitheas. Sin iad na daoine a thugann sean-mhothúchán daonna a bhaineann leis an bhfarraige agus lena soilseacht. Is iad seo máithreacha an bhróin. Baineann siad leis an bandia agus déanann siad caoineadh ar iarraidh. Feictear an fharraige mar áiteanna mairnéalach caillte, aithreacha, fir chéile agus mic a théann ar iarraidh. Is mar gheall air seo a dhéantar an fharraige, an t-uisce go minic i gcomparáid le spéir na déithe. Agus is iad na réaltaí a sainchomharthaí tíre, na giotáir, na cuimhní cinn. Is creideamh é a théann siar go dtí timpeall trí mhíle bliain roimh ár suíomh, ag teacht ó sheandaoine mara. Sainmhíníonn na máistrí Maïrae seo gur leis an treibh Galltach iad. Óna gcuid scéalta tagann na scéalta corraitheacha, corraitheacha agus uaireanta marfacha faoi na turais mhóra a chothaigh glóir daoine an-aosta. Nb: ar a dtugtar sa tuaisceart agus sa Phortaingéil sa lá atá inniu ann, is máistrí muirí iad, eachtránaithe beatha agus báis agus laochra a rith ar talamh agus a chuaigh isteach i rún na bhflaitheas diaga. Is as sin a thagann scéal miotasach na farraige agus an lucht siúil a shroich an spéir ag trasnú farraigí an iarthair. Mar gheall ar na spéire, áit a leagann an ghrian, cumascann an cuan agus abhainn mhór na spéire. Dá réir sin miotas na marcach centaur a léim trasna na spéire. Math-matowni Math-matowni I measc na nGallach, léirigh math-matowni máthair ramhar a raibh an chuma uirthi, le gaisce ró-mhór, a bheith ag rince ar na bóithre. Is minic a chualathas í ag screadaíl níos airde ná fir, agus i dteannta a méid ollmhór, leag sí síos na laochra a bheadh aici Thaitin sé a bhealach a chosc. Toisc go raibh sí ina matron cogaidh, bean saille a ghearr an cruithneacht níos gasta ná mar a chuir na fir go léir le chéile. Ag caitheamh a chéile ar leataobh, rith an diadhacht seo os comhair gach duine chun lucht freasúra a mhuintire a threascairt. Nb: bean eile (i measc na nGallach is bean í) laoch a chosnaíonn a tír dhúchais. Archetype an mhátrún feargach de réir an staidéir. Materna. Materna Máthair inspioráideach na gcosán, an bandia mór a thug focal na cruinne. Dúnadh na staire agus na beatha, cinn scríbe in abhainn mhór an ama. Matrae Is iad na Matrae coimeádaithe rúin an bandia, is gorgáin iad a mhallaíonn agus a chosnaíonn an chuid eile den domhan. Féach Vic crater, is beirt iad, an dá chuid baineann, cosúil leis an dá chúpla, dhá fhís antagonistic agus dochreidte den chruthú, den saol agus den bhás. Matae Cosúil leis na Matrae, is beirt arrachtaigh iontacha iad a ainmníonn an bás a fháil. Tá ainm an bandia agus a grá ar eolas acu. Sin iad na daoine a bhunaíonn a chumhachtaí talmhaí gan bhearta. Bí ar an eolas faoi na daoine mí-ádh agus clumsy toisc go gcuireann na máistrí Matae gaze a máistreás diaga. Masanae. Masanae Sár-altraí a bhí sna máistrí Masanae, is iadsan a d’ullmhaigh delicacies an tsaoil. Ba mhná iad a bhí ag bogadh agus a chuaigh in éineacht le mná óga eile ina gcuid oideachais. Bhí ról cosanta acu freisin, caomhnóirí maighdeanais agus íonachta i gcoitinne. Bhí siad tiomnaithe d’ullmhúcháin meadhg agus cáiseanna nár chóir a bheith truaillithe. Nb: Tá scéal meisce agus comhchónaithe ann de réir cosúlachta. Slí amháin nó slí, bhain sé le cosaint agus ullmhúchán. An sorority speisialaithe a bheadh ann? Matunos. Matunos Bhí áit agus am ann do gach rud, agus freisin do mhúscailt ar maidin. Tharla scéal idir an béar agus an chapaillíní ag breacadh an lae, dhúisigh duine go ciúin ag féachaint ar an spéir agus an teidí gan ocras oíche gan ithe ag breathnú air le éad. Bhí óráid an chiúb iompróidh, ar a dtugtar Matunos, an gourmand, awkward ag tús an lae mar a bhí i gcónaí. D’fhiafraigh sé den chapaillíní cá raibh a bhia agus an raibh sé ag iarraidh é a roinnt. Agus d’fhreagair an chapaillíní é ag admháil na soilse go raibh a bhia maidin i ngealltanais na bhflaitheas. Níor chreid an cub iompróidh é agus chuaigh sé timpeall an chruach féar chun rud éigin a shásamh. Ansin dúirt an chapaillíní leis: "an rud a bhfuil tú ag iarraidh go fonnmhar a dhéanamh chun tús a chur leis an lá, ní thugaim teagmháil leis agus mé ag fanacht leis an lá a bhunú". Cúpla bliain ina dhiaidh sin, b’éigean dúinn a thuiscint mura bhfásfadh an chapaillíní suas, go mbeadh an béar tar éis fás ard, lán le fuinneamh agus éad. Ó shin i leith, chun go bhfásfadh leanaí suas, tugaimid scéal an chiúb iompróidh ramhar agus an chapaillíní dóibh. Nb: parabal na hóige greedy agus an cheirbreach scoite, scoite. Caithfimid a bheith gar go leor don sean-scéal. Fóinéim tréithiúil idir an "Matunos" Gallic, greedy, agus an téarma Fraincise "maidin", an té a thagann ar maidin, ag léiriú an dúil atá ann maireachtáil go fisiciúil agus ithe chun fás, freagraíonn sé seo do mhian na maidine. Caithfidh go raibh parabal eile ann a rinne comparáid idir an teachGallic, an teachín, agus an cruacha féar atá le feiceáil i roinnt miotais Matuicos. Matuicos Ar maidin bhuaileamar an tuí chun na gráin a bhaint, ba riail an tsaoil é. Ghéill Matuicos do mháithreacha, ba dhuine oilte go maith é, bhí sé gasta agus éifeachtach, láidir mar iompróidh. Bogann sé ar na bóithre idir feirmeacha chun cuidiú leis na fómhar a dhéanamh. Beoga, fonnmhar a bheith úsáideach, sheinn sé agus é ag obair sna réimsí. Ba "rialtóir" é, oibrí séasúrach. Bhog sé le ciall mhaith, ansin bhí gá leis agus áit a raibh sé cothaithe go maith. Bhí a corp sláintiúil, cosúil leis an spiorad maith a bhí ina gcónaí ann. Nb: caidreamh i gcónaí leis an mbéar, bia, obair fhisiceach agus talmhaíochta. Is é an neart coirp a chuirtear ar aghaidh ag an am céanna leis an oibleagáid a bheith rannpháirteach in obair chun an duine féin a chothú. As an ngá le rialacha beatha. Maximia. Maximia I ndoimhneacht na hoíche aimsítear áit chónaithe bandia an-sean, ar imeall an domhain, tar éis an turais dheireanaigh, tógann Maxima an t-anam i dtreo nemeton an-áirithe. Ann, tá an bandia ag tabhairt aire, ag uisceáil a cuid aíonna leis an mbainne is fearr, ag coinneáil meisce i bhfad níos doimhne ná inghlactha. I mbroinn na máthar altrama níl ann ach sásamh, agus ní chasann an té a thiocfaidh isteach ina ciorcal ar ais riamh. Nb: divinity an-ársa a bhaineann le sásamh iomlán agus dochúlaithe. Machnamh ar an rud is fearr agus is measa. Is cosúil go bhfuil an cránach fiáin, baineann an torc naofa agus máthair an torc fiáin. Is bandia iontach cothaitheach í a raibh uirthi í a dhealú le roinnt péirí póir. Medba. Medba Bhí cónaí ar Medba an domhain íochtair i ngaireacht. Ag teacht ó shaol na paisin, spreag sé frithghníomhartha neamhrialaithe. Éad, meisce na gcéadfaí, fearg i gcoitinne, spreag sé gach ardmheas thar theorainneacha. Gheall Medba an t-iompar comhleá, na comhaltas deifnídeach, an ceann is fearr don uaillmhianach ar bhealach go hiomlán neamhghnácha, ag comhlíonadh a mianta go léir agus níos mó fós. An té a shiúil ar a thalamh absolutism, choinnigh sé a chosa beagáinín dóite. Bhí Hearts ag bualadh cosúil le casúr ar inneon, cumhacht dhorcha chomhlachtaí agus intinn Medba trí shaibhreas ró-mhór, mídhaonna, neamhrialaithe a aslú. Ach fós thugamar bronntanais agus tairiscintí di, toisc go raibh sí de dhíth orainn le linn na bhféasta ar an domhan lár. Nb: ní drochrud i gcónaí divinity paisin níos airde. D’fhéadfaimis ómós a thabhairt don dá shaol (paisean agus máistreacht) i measc na nGallach Mediotautehae. Mediotautehae I saol na timpeallachta agus na neamhchinnteachta seo, rinneadh laochra a cheiliúradh chun feall a dhéanamh ar dhia an chogaidh. Iad siúd a bhí i dteideal a dumha cloiche, a dumha adhlactha, iad siúd a léirigh a gcroí agus a gcroí d’oibreacha cruálach an chatha. Rinneadh Wolves a cheiliúradh agus ba mhinic a íobairtíodh an vanquished. Ba é dlí na máistrí tautehae, dlí na fola, lasracha agus spící neamhthrócaireach. Ócáid ab ea an mediotautéhae inar maraíodh príosúnaigh chogaidh faoi dathanna naofa. NB: ba ghnáthchleachtas é i seandacht, tarlaíonn sé fós inár gcuid ama, faoi choimirce an fheirge naofa agus na diaga. Searmanas speisialta a bhí ann mar sin a bhain le ham speisialta den bhliain. Meduna. Meduna Bhí Meduna ina chónaí i dtír capaillíní beaga (nó capaill bheaga) i saol na ndaoine. Bhí imfhálú naofa ann le gairdín chompord. Bhain an áit mheisciúil le bandia grá agus breithiúnais ómóis. Is ann di a rinneadh ofrálacha móin, di freisin go raibh na hoícheanta dea-uisceacha tiomnaithe, nuair a chanamar grá. Sa pháirc dea-choimeádta seo, choinníomar ár mianta go bríomhar le dint amhrán. Bhí gach rud san áit fabhrach dó, ach threoraigh ceann de na cosáin go díreach isteach san Anderos agus a paisin millteach. Ba bandia an chroí í Meduna agus í go léir paiseanta i saol na n-aislingí daonna ach máistreás an-éilitheach nár thug maithiúnas d’aon rud ar mhachnamh. Nb: caidreamh soiléir le Édunia agus an gairdín primordial, na cruinnithe agus mothú an ghrá aibhsithe. Tá sé an-Gallic. Le háireamh i dtrialacha an absalóid le déithe eile an phaisinéara. Meduna Bhí Meduna ina chónaí i dtír capaillíní beaga (nó capaill bheaga) i saol na ndaoine. Bhí imfhálú naofa ann le gairdín chompord. Bhain an áit mheisciúil le bandia grá agus breithiúnais ómóis. Is ann di a rinneadh ofrálacha móin, di freisin go raibh na hoícheanta dea-uisceacha tiomnaithe, nuair a chanamar grá. Sa pháirc dea-choimeádta seo, choinníomar ár mianta go bríomhar le dint amhrán. Bhí gach rud san áit fabhrach ach ceann de na chemins ins díreach isteach sna Anderos agus a paisin millteach. Ba bandia an chroí í Meduna agus í go léir paiseanta i saol na n-aislingí daonna ach máistreás an-éilitheach nár thug maithiúnas d’aon rud ar mhachnamh. Nb: caidreamh soiléir le Édunia agus an gairdín primordial, na cruinnithe agus mothú an ghrá aibhsithe. Tá sé an-Gallic. Le háireamh i dtrialacha an absalóid le déithe eile an phaisinéara. Menman-dutae. Menman-dutae Bhí grúpa de Mattres ann a raibh an menman-dutae mar leasainm orthu, de shuaimhneas ciúin ag comhtháthú na n-iníonacha a tugadh don bandia. Chaith siad a saol ag staidéar, ag caint faoi reiligiún, agus ag tabhairt aire do chuimhní cinn. Nuair a bhí siad sáite, bhí siad sásta tairngreachtaí, paidreacha agus ofrálacha a bhunú. Bheadh na cinntí acu, iad uile á dtairiscint do sheirbhís na bpálás. D’oscail a gcuid faisnéise doirse gan deireadh, ní dhearna siad cinneadh do dhaoine eile riamh toisc gur comhairle iad. Nb: sagairt ag caitheamh na neman-iacos, ag treorú go bhfuil siad ann idir neamh agus talamh. Déithe na "doirse". Melovius. Melovius Bhain Melovius le Domhan an tSolais, ba é gruaig fhionn roinnt Eorpach é, bhí sé throigh ar airde. Bhí sé ina shaighdiúir dea-oilte agus obedient i ngach rud. De ghnáth bhí sé mall agus beagáinín leisciúil, bhí carachtar milis aige cosúil le síoróip learóg. Bhí an figiúr eolach ar an bhfathach fionn buan trína shliocht agus ba é cosán a sinsear an cosán a bhí acu. D’fhreastail siad go maith ar a gclann, bhí sé bunaithe ar feadh na mílte bliain. Ach d’fhan Melovius agus a shliocht i gcuimhní an nemeton mar shaighdiúir uafásach, scrios mór a scriosann fothrach agus éadóchas. Deirtear gur fhulaing sé céir bheach ag na hamanna seo. Bhí fórsa saoil Reithe aige agus rith sé go héadrom isteach sa bhréige. Nb: Ó sheirbhísiú míleata go dtí briseadh amach neamhrialaithe arm. Machnamh ar an duine agus ar a instinct killer a rugadh. Téama a cuireadh ar fáil go leor sa tréimhse ársa seo, is cosúil gur dia é. Bunaíodh cineálacha ciníocha éagsúla de réir chríocha na Gall. Blondes, redheads, browns, ..etc. Mediocraros. Mediocraros De réir na míonna a rith na miotais léirigh siad a mbreithiúnais. I measc an domhain Gallic go léir tá na Mattres, taoisigh i sráidbhailte agus i mbailte, cosnaíonn siad ró-ghabhálach i dtóraithe an domhain lár. Bhí a fhios ag mná an ionaid seo cosúil le haon duine faoi bhac an neamhchinnteachta, ar meisce an ama. Agus bhí am ann sa bhliain nuair a rinneamar ceiliúradh ar ré na mban, tréimhse ar a dtugtar na mediocraros, am na feirge, na stoirme. Nb: baineann sé le fearg agus breithiúnas sa staidéar. Tiomnaithe d’am áirithe, déin feirge uafásach a spreag mná. Meldios. Meldios Bhí Meldios ina dhia den domhan sléibhe istigh. Bhí sé simplí agus cliste ach níor chríochnaigh sé in aon rud riamh. Bhí sé córasach, Cartesian fuar agus diongbháilte ina chuid smaointe. Pragmatic thar aon rud eile, ríomh Meldios gach rud le slaghdán a ghnáthcharachtair. Ní raibh aon trócaire aige, gan aon chomaoin acu siúd nár bhain lena clan. Ach bhí sé dílis i ngach rud agus rinne sé gach a raibh le déanamh aige gan dearmad a dhéanamh ar rud ar bith, gan dabht. Bhí a spiorad síoraí cosúil le leac oighir na nAlp, ag teacht ó áit nár leisce riamh dul chun cinn a dhéanamh i gcoinne gach aon rud más gá, troid as an nós, an duine féin a eagrú i gcónaí. Nb: Is é an taobh deified de Melovius é. Carachtar oighir the. Dealraíonn sé go dtugann sé aird ar áit. Midir. Midir Bhí Gáire Midir ina chónaí i lár an domhain i bhfad sular tháinig fir i láthair. Bhí sé ar dhuine de na sinsear mór agus bhí cónaí air le ceann de na máithreacha primordial. Bhí tréimhse tiomnaithe dó níos déanaí toisc gur mage flaithiúil a bhí ann. Labhair sé ag casadh gan staonadh agus trína chéile, ag breithiúnas ar na daoine, na séasúir agus na clocha. Nuair a scaip na héin a gcuid comhráite amhrán sna toir, ag bualadh amach as gach cearn den domhan, dúradh go raibh Midir ina dhúiseacht. Rud a thaitin leis thar aon rud eile ná mead agus birdong. Nb: sampla de gossip measctha le breithiúnas diaga. Is é an meisce a thuairiscítear ná léirmhíniú luaineach an ama ar shaol an duine, áit nach bhfuil aon rud seasmhach agus deifnídeach. Mogetos. Mogetus Ba mhór an mage é Mogetus, stóráil sé mar chuimhne air an chuid is mó den eolas ar an domhan Galltach. Mogontia Is teideal é Mogontia a thugtar do dhraíodóirí móra, scoláirí. Mogontionae Grúpa máthair-dhraíodóirí ab ea na Mogontionae Mattres ar a tugadh Mattres of Ana, draíochta freisinuiscí. Nb: Mar sin bhí caidreamh an-soiléir ag Ana le draíocht na mban. Magounos Ba é Magounos an genius, an spiorad a bhunaigh é féin sna háiteanna móra plódaithe ina scaip na margaí éagsúlaithe thar cheantair mhóra. Moltinos. Moltinos Dia na n-aoirí, tá Moltinos corpraithe in Reithe ar talamh. Is parabal é faoi cheannairí treibhe agus ceannairí reiligiúnacha. Ag teacht ón mbeochan, d’fhorbair sé na céadfaí institiúideacha maidir le grúpáil, cúnamh frithpháirteach agus cosaint a cuireadh i leith threoracha na spioradáltachta níos déanaí. Is dia ársa virility é, de bheocht choirp, beagnach in amhras faoi ord nádúrtha rudaí. Bhí aithne ar Moltinos mar gheall ar a mhisneach, a neart agus a chuid instincts troda. Nb: Deir Moltinos i bhFraincis "na caoirigh", nár cheadaigh í féin a lomadh ró-éasca in aimsir na Gall. Measadh gur ainmhí fiáin naofa é in áiteanna áirithe. Moccus. Moccus Sean-cheann feadhna ab ea Moccus a d’úsáid an torc órga mar a sannadh. Bhí meas mór ar a fhocal mar thug sé ádh mór, deirimid. Chorpraigh sé dia a d’fhill ar an talamh chun cúram a sholáthar dóibh siúd a thug onóir dó fós. Bhí seirbhísigh aige ina theach, serfs ar a thalamh, agus seirbhísigh ag tabhairt aire dá chapall. Iarradh air a urra a sholáthar le linn gnó toisc nár luigh sé riamh. Tháinig a threibh saibhir, thug na páirceanna bisiúla a gcuid fómhar go córasach gach bliain, ag bailiú earraí luachmhara. Thug a mheáchan uaidh Moccus le linn a thurais dheireanaigh agus níor stad sé riamh ón am iargúlta sin chun a mharc a fhágáil sa spéir. Nb: b’fhéidir go bhfuil sé ar dhuine den cheathrar capall, an té a chaitheann an liodán leis an torc ar vása Gundestrup? Bí ar an eolas faoin antagonism an-suntasach sa staidéar leis an gcultúr Ceilteach. Morigana. Morigana Ciallaíonn Morigana "an Mori óg" ach is féidir í a aistriú freisin mar "an mháthair a bhíonn i gceannas ar na huiscí", "óige na farraige". Is bandia an-ársa í de chultúr na n-uiscí. De réir cosúlachta corpraíonn sí an anaithnid, an ceo, an rún agus an fhírinne shimplí nuair a thugann sí é. Máistreás a bhí ann sna cinn scríbe ar ghlacamar leis an miotas i stair an Rí Arthur, ag ainmniú an tsolais dó agus Morigana ag ainmniú an ghné dhorcha a bhaineann de ghnáth le cultas Mattres agus maighdean dubh. Is dia iomlán reiligiúnach é, de shaol an duine a chuimsíonn óige na spioradáltachta. Ceachtar ag dul isteach i ndomhan smaoinimh dorcha agus inmheánaithe, áit a bhfanann an intinn óg fiú nuair a théann an corp in aois. Nb: ar a dtugtar go háirithe sa Bhriotáin agus i measc na Breataine Bige áit a bhfuaireamar inscríbhinní dá ainm. Mori. Mori Mar a thugann a hainm le tuiscint, is ionann an bandia Mori agus farraige agus aigéan an iarthair, áit a gcríochnaíonn agus a dtosaíonn na huiscí go léir. Is bandia pasáiste agus teagmháil leis an spéir í. Tá sé thar aon rud eile mothúcháin an bhróin agus na lionn dubh an marc atá air ach ní amháin iad seo ós rud é gur cosúil go raibh na mórshiúlta a threoraíodh ar chonair na ndúl Piréineach go dtí an Phortaingéil inniu. Trí chultúr na beatha agus an bháis a ghlac bunús cinnte, a bhuíochas sin do mhiotais na mairnéalach a d’imigh ar muir, ar na spéire. Is é Mori Mattres na gcneasaithe ar na cosáin dolmenic ach is é an bealach chun pas a fháil isteach sa domhan thuas, bás coirp ag deireadh an chosáin, dia atá in ann pardún a thabhairt do na ciontóirí breoite. Nb: caidreamh leis an mbás, leis an bhfarraige agus leis an spéir, is seanchultúr Eorpach é. Ceann de na maighdeana dubha neamhbhuana cuimhneacháin, na foighne freisin. Is cosúil go bhfuil a phlanda amaranth. Mura bhfuil dul amú orm, rug sí mac darbh ainm "Amorgen", an fear brónach. Is féidir nár scríobhadh an scéal deireanach seo go dtí timpeall na bliana 1000. Nabelcus. Nabelcus Bhí Nabelcus ina cheannasaí ar Fort mighty, ina shuí ar bharr cnoic a dhreap chun na spéire. Rinne sé an nasc le dia mór an chogaidh. Ionchorpraíodh Nabelcus suiteáil na saighdiúirí áit éigin. Chuir na garastúin seo sráidbhailte timpeall ar a suíomhanna a chuir soláthairtí ar fáil agus a chuir isteach sibhialtacht dhaonna éadrom mar sin. Bhí crann marbh ag barr an chnoic, is lena adhmad a tógadh na ballaí soladacha. Bhí dún cumhachtach Nabelcus geal dazzling, bhí eagla ar a shuiteáil nua i measc na bpacáistí barbaracha a tháinig ón Oirthear. Ba rud maith é mar shocraigh an tsíocháin. Scaipeadh íonacht dhiaga timpeall an dún bán. Nb: Dia laoch nó ceannasaí Dunon a d’éascaigh suiteáil na sibhialtachta. Auspicious. Nantosuelta. Nantosuelta D’fhéadfadh duine “uacht na talún” a thabhairt air, is divinity í Nantosuelta ó thíos, tá sí i láthair san imréiteach primordial. Is nimfeach uisce ímaitrís, uisce atá san ithir agus a ligeann do phlandaí maireachtáil. Ón saol paiseanta, is ionann Nantosuelta agus grá sa lánúin agus i measc na nGallach is í déin phósta na mban. Faighimid go bhfuil ionadaíocht aici le pitcher in aice lena compánach leis an casúr, croí mór an groom a bhuaileann as a chuid álainn. Mar thoradh ar chult na n-uiscí maitrís, is í draíocht na mná a chothaíonn, a uiscíonn an cruthú, a spreagann é. Nb: tá uiríll éagsúla ann, is iompróir uisce é i gcónaí agus bíonn sé dealbhaithe lena chompánach i gcónaí. Nantos. I measc na Namnetes, tháinig meargántacht ar dhaoine óga nuair a tháinig dia amach as uiscí Atlantean. Ar thránna a bhuail gaoth an iarthair, tháinig Nantos le taoidí ollmhóra agus gártha. Chuir an stoirm a bhealach i bhfeidhm gan na daingne soladacha a bhaineann le moráltacht fhorchurtha. Ghortaigh a gáire cumarsáideach síos na fánaí cosúil le torrents a jostled gach rud. Ag brath ar ghnóthaí éiginnte, tá a sreafaí ag brath ar dheimhnithe i snaidhmeanna do-airithe le tromchúis na ndaoine díograiseacha. Ní raibh cúram ar Nantos, ag maireachtáil go díreach. Ní raibh a óige síoraí in easnamh nuair a bhí na hanamacha caillte ag iarraidh ionradh a dhéanamh ar an gcríoch seo ag deireadh an fhómhair. Choinnigh sé air ag teacht ar ais chuig an gcúiseamh, ag magadh, fiú ag magadh faoin brón a d’eascair ón domhan thíos. Ní raibh aon leisce ar Nantos an gáire, an té a chuireann suas leis an ordú seanbhunaithe, a bheith páirteach sna cathanna ach an oiread, ag magadh fúthu siúd a bhí ag iarraidh a ndlíthe éagóracha a fhorchur. Ach fós féin ní raibh aon locht ar a chuid gile, fiú amháin crith an bháis roimh thonnta an rí moncaí seo. Is minic a d’fhógair éin mhara a láithreacht, thug na faoileáin amaideach darb ainm Ernaes ionradh ar an talamh, ag ardú anamacha na ndaoine a raibh dóchas caillte acu. Ní raibh eagla ar Nantos ar rud ar bith agus ar éinne, chroch sé timpeall gan stad ag geataí an domhain eile ag iarraidh dul isteach ann, chun dul agus roinnt pranks toirmiscthe a imirt. Nb: Bhí ar Nantos ainmainm a bheith aige freisin mar "Nertos" intíre. Is gorm dorcha é a chloch, "Nantos" a ainmníonn an eagla, cloch an Atlantaigh, is cosúil gurb é an t-ainmhí é an Jay magadh. Is iad na Ernaes sinsear Erynies na Gréige. Naria. Naria Ba ghaiscíoch an-sofhreagrach í Naria the Grim Reaper, chorprófar sí núíosach nach féidir a thuar. Saghas vigilante a bhí ann, beanna troda ab ea a fheathal. Tá a fhios againn ón ngrúpa seo go ndeachaigh siad i mbun oibre ar feadh a saoil gan teip, chosain sé críocha áirithe. D'fhan na mná seo maighdean fad a bhí siad ann agus ní raibh leanaí acu riamh. Deified, chomhlíon Naria ról ríthábhachtach, d’fhéadfadh an laoch uafásach ceann a rá, trúpa iomlán a ghearradh síos mar an t-arbhar. NB: táimid ag druidim níos cóngaraí do mhiotas na n-Amazons, a bhfuil nasc soiléir acu leis an slua i measc na nGallach. B’fhéidir go bhfuil nasc leis na “nereidí” Gréagacha, tonnfhaid leis an tonn mór neamh-intuartha, rian ar chultúr na n-uiscí, ach tabhair faoi deara go bhfuil na cultacha Gallic agus na Gréige rud beag frithchaiteach. Narbo. Narbo Dia osmotic a bhí ann, bhí caidreamh aige leis an bhfarraige a raibh sé ag breathnú air i gcónaí, mar ar bhealach malairte. Ba shinsear mór é freisin, is é sin le rá fear a tháinig go dtí an taobh diaga. Thaistil Seanathair Narbo go leor, throid sé go minic agus ar son campaí éagsúla. Bhí sé ina mairnéalach, iascaire cladaigh agus snámhóir den scoth. Ba í an fharraige an ghné a bhí aici, bhain sé a bhuanna aisti, thug sé a anáil dó, rinne a corp bríomhar. Nb: Dia i gcónaí a chuimsíonn slí mhaireachtála speisialta, gairm agus timpeallacht, ag dul isteach i samhlaíocht na neophytes. Nataë Mattres. Nataë Mattres Tháinig na Nataë Mattres chun cinn sa domhan dorcha agus istigh. Thairg siad cosaint ard do na nuabheirthe toisc gurbh iad na máithreacha diaga, aintíní na treibhe. Ba sióga beo den domhan eile iad na Nataë a chomhlíon na mianta, ba chuid dhílis den teaghlach Galltach iad agus coinníodh dealbh de cheann de na máistrí sin sna tithe go léir. Rinne siad na naisc leis na clans eile. Ag magadh faoin domhan thuas, ní raibh paisin fhisiciúla acu, rud a chuir éad ar dhaoine, bhí a gcumhacht tiomnaithe do chosaint daoine óga, sruthanna a bhí le glanadh. Chuir siad scileanna agus bealaí áirithe chun cinn. Bhí siad cosúil le cairde maithe chun malartuithe a éascú. Nb: Is cosúil go bhfuil nasc leis an mbéar mór. Nechtan. Nechtan Ón domhan thuas, ghlac Nechtan mionn an phoipín, bláth Lugus. Fear cóir, shaothraigh sé ciorcal naofa nemeton chun go mbeadh sé ina thalamh torthúil. Nuair a tháinig sé ar na háiteanna coillteach, ní raibh ann ach talamh branair agus céir bheach. Príosúnach na abnobae, chuir siad iallach air pas a fháil sa chgreamaithe ina gcuid driseacha. Ba é an chéad duine é seo a dhéanamh agus chaith sé roinnt oícheanta ag casadh thar an talamh is gaire. Tháinig cailín as na coillte doimhne chun teachtaireacht a sheoladh chuige, thabharfaí a mian dá gcaithfeadh sé an chéad timthriall eile ag guí chuig na déithe. Seo mar a shocraigh Nechtan ar an tír seo, gur dearbhaíodh go raibh sé ina rí agus gur áit amhrán é. Nb: téama mór mar sin is carachtar an-sean é, a thabharfadh neamh agus talamh níos gaire dá chéile. Gan aon rian de chath nó airm sa staidéar. Ón méid a bhí mé in ann a fhoghlaim leis an duine eile deified, is cosúil gurb é an té a shuiteáil nemeton den chéad uair ar thalamh a phríomh-laoch nó an monarc. Cosúil le teachtaire de na déithe a mbeadh a bláth mar an poipín. Namae-ves Nemae-ves (Ar a dtugtar Némaeues freisin). Ag tús na bliana rinne Máithreacha na treibhe ceiliúradh ar réaltaí nua na bliana a bhí le feiceáil i ndoimhneacht na spéire. Mar sin ar bhrainsí nua ar an gcrann spioradálta, fuair na nimfeach seo oidhreacht ar na sean-dlíthe a bhí le hionadaíocht a dhéanamh orthu i saol na mbeo. Ag an am seo den bhliain canadh na boladh cáiliúil agus tugadh ar aghaidh iad do na glúine atá le teacht. Agus is ann a bhí an chuma ar an duine sin ar a dtugtar “an naoú marcach”, an fear nua. Nb: tarchur chuig breasts tearmann na coille, glacadh leis na máistrí nua ag an am sin. Nemausos. Ar thailte Nymoise, ag an tús ní raibh ann ach scuab, plódaithe le nathracha nimhiúla, níor thairg an áit seo aon mhaith do threibheanna na pasáistí. Ba chosúil nach raibh aon chultúr ag iarraidh seasamh ina seasamh ansin. Ina lár, áfach, rith abhainn fhionnuar agus thug crann mór darach faoisimh bheag do thaistealaithe traochta agus ocracha. D’iarr bean, fiosóir cumhachtach ar na déithe stair a thabhairt, an nathair mór ársa a rianaigh na bóithre agus a chuir na cathracha ina snaidhmeanna. An chéad mhaidin den earrach dar gcionn, fuarthas nuabheirthe tréigthe ag bun an chrainn mhóir, sheinn éan fonn spraíúil in aice láimhe. Mhair an t-amhrán ceithre oíche agus trí lá. Rud a chuir isteach go mór ar dhaoine. Thug an bhean Nemausos mar ainm air. D’ardaigh sí é sna tailte arda sin, agus d’fhás sé diana. I measc na hógántachta bhí iontas níos mó ar a chumais. Bhí mania an linbh seo cosúil le haon duine eile chun aghaidh a thabhairt ar na nathracha is beoga. Bí i do fhear, bheartaigh Nemausos droch-bhiotáille na críche seo a dhíothú áit nach bhféadfadh sé ach maireachtáil i síocháin. Rith sé ar feadh deich n-oíche agus naoi lá tríd an talamh a bhí clúdaithe le toir dealga. Ag lorg daoine olc, ag breith na nathracha go léir san áit. Líon sé iad i mála a thóg sé go poll mór a d’fhág go raibh na saolta thíos leis, agus chaith sé an mála isteach i gcluais an léirscaoilte. Sláintíocht an mhachaire mar sin, d’fhéadfadh sé é a thairiscint di a d’ardaigh é. Tháinig an áit ina tearmann nach bhféadfadh na déithe thíos filleadh. Ina onóir tugadh an áit seo timpeall an chrainn: "Németon", áit an cheiliúrtha. Ba é Nemausos an chéad rí ar an áit, measadh go raibh sé mar thoscaire na déithe ó thuas. Sheinn an t-éan a mholtaí ar feadh i bhfad, agus rinne daoine ceiliúradh air níos faide fós tar éis bhás an chéad laoch. San oíche go háirithe, sa chiorcal naofa, insíodh a scéal i mboladh iontach. Nb: Ciallaíonn Nemausos, ar a dtugtar Nemaxat freisin: "an toil dhiaga". Nemo: clúdach na spéire, Esos: obair dheonach. Is é a chloch "Nemax": cáiliúla. Is é an focal a tháinig anuas chugainn sa Fhraincis ná "cáil", ó "Némos", an spéir. Mura bhfuil dul amú orm, is é Nemausos an réaltbhuíon Perseus i measc na Gréagach. Neman-Iacos. Ag an tús, i breacadh an ama bhí Auroch mór ann, sílim gurb é an duine ar a tugadh Iamos. Dhúisigh sé ag tús timthriall gréine agus le stróc den chos thug an spréach pléasctha amach, Nocht an gabha seo liathróid na gréine agus ghlaoigh sé amach na cruinne, Scaip an chéad fhocal ón inphrionta seo, Mhair neart a charachtair tríocha bliain, Deonaíodh a thoil agus d’fhás adharca an damh bháin timpeall an chrainn dhomhanda, Ba é dlí an ainmhí diaga an chéad cheann a spreag na timthriallta, Bhreathnaigh Druid darb ainm Iacos ar na réaltaí ag bogadh faoin tionchar, Ón áit sin a thagann uaisle an eolais, Múnlaíodh rialacha Iacos ar a rás, Ba é an té a mhúnlaigh an Nema-Iacos, Trína stair thug sé an chumhacht dó saol na bhfear a rialáil, Ag deireadh a réimeas, a mhair céad bliain Galltach, rinne an auroch an chloch a thapú an dara huair, D'ordaigh sé na réaltaí oíche, Chuimhnigh siad neart a chuid cainte, Ó shin i leith, caitheann an té a chaitheann an Neman-iacos suaitheantas an dlí uilíoch, An comhartha a théann timpeall ar an gcéad teas agus an chéad bhreith. Nb: tugadh "Neman-Iacos" ar Torc inniu, is é muince na cumhachta é.Ainmníonn sé tús agus deireadh na cruinne, in am, ach freisin agus thar aon rud eile dlí na sinsear. Tá an téarma "Maniaces" a thug na Gréagaigh rud beag mícheart. Tá an Neman-Iacos cosúil le coróin i seandacht Gall, comhartha diaga duine a bhfuil oideachas air agus a thugann rialacha an tsaoil don dlí. Is suaitheantas na ndrugaí ársa é, go mór mór. Tagann an tagairt seo don auroch ón bhfíric go bhfuil Neman-Iacos gigantic curtha timpeall ar scrín Stonehenge sa mhóta seachtrach, timpeall ar thoil ama, d’fhéilire Kernunos atá suiteáilte sna ciorcail. Ciallaíonn "Iacos" focal maith, daingne freisin. Deirtear gur íobairt Diviciacos dhá tharbh bán atá nasctha leis na hadharca, is siombail an tor é. Gach maith. Nemed. Nemed Bhí áit ar a dtugtar Nemed, oileán inar bhuail na laochra le chéile. Nóiméad beacht a bhí san oileán seo, a bhain leis an timthriall mór, áit ar tháinig fir chun rince, i mbabhta an nemeton. Tá an áit seo ina dtagann laochra cáiliúla le chéile go domhain sna gránna naofa, áit a dtagann craobhacha le chéile agus a shreabhann fuil le roghnú cén ceann ar chóir fanacht. NB: Finscéal an naoú marcach i gcónaí, feicimid é i gcló ar dheilbh áirithe agus i tuamaí áirithe. Miotas Arverne cinnte. Nemetialae Mattres. Mataí Nemetialae Ba iad na mattres Nemetialae na máithreacha a sholáthraigh an nemeton, is é sin le rá iad siúd a raibh orthu aire a thabhairt do na soláthairtí fisiciúla san áit. Bhí saol domhain acu agus gan amhras bhí ról acu i ilbhliantúlacht, coimeádaithe rúin agus eagrú glades naofa. Nb: An-dóchúil, an-fhisiciúil a bheith ann. Nemetona. Nemetona Ba é Nemetona archetype an nymph áitritheora agus teachtaire na spéire. D’fhéadfaimis Neptuna a thabhairt air freisin toisc gurb é barr feabhais par maighdean mhara é go deimhin. Ba í a rinne athbheochan ar laochra in abhainn mhór na bhflaitheas. Sí freisin a sheinneann na hamhráin agus na boladh diaga a chuir croí na sibhialtachta Gallta chun cinn. Máthair iontach neamhaí. Nb: iad uile tiomnaithe do nemetons agus amhráin ghlórmhara. Nervinaé. D'iompaigh an domhan, d'aithin na timthriallta, ar dhátaí áirithe a chuir na déithe a gcuid teachtairí, na Nervinaés. I measc na Noricii agus na Nitiobriges rinneadh ceiliúradh ar chult ag áiteanna lasmuigh na réaltaí chun fáilte a chur rompu. Ba iad na nimfeach a tháinig tríd an cruinneachán neamhaí a thrasnú, rith siad i gcónaí ag an am céanna den bhliain le teacht chun Gallia a fheiceáil, a dtugann tú Galatea air sa Ghréig freisin. Sa sruth cosmaí seo a thug ar shiúl iad, tá cloch an-sonrach ar a dtugtar "cinnteacht seasmhachta". Cloch le frithchaitheamh eipeasóideach nach raibh le feiceáil ach ar thaobh amháin, lamella lonracha a bhain le torrents na n-airde agus a d’imigh agus í ag ísliú níos ísle, sin mica. Tháinig na Nervinaés chun bronntanas an-álainn a thabhairt d’fhir ó chruinne na sléibhe, seasmhacht, a úsáideadh chun fad gach a chonaic de ghnáth a ríomh. Cuireadh leis an gcoire biotáille é chun a dhlúthpháirtíocht a thabhairt dó. Rithim. Cuireadh na réaltaí lámhach seo ó réaltbhuíon na máistrí ar a dtugann tú "perseus" anois. Is é sin an ré. Feictear dom gur cleachtadh spórt ar a dtugtar rith ina onóir ar feadh na mballaí cosanta a thacaíonn leis na spéartha soiléire agus a bhfuil a gcarraigeacha déanta den mhic dorcha seo. Glaoimid an chloch seo "Nervi", seasmhacht, a thugann daingne na hoíche. Deirtear nach gcónaíonn na nimfeach seo ach linnte beaga d’uisce soiléir atá i bhfolach ag carraigeacha móra sa sliabh. Nb: is cosúil gurb iad na “Perseids” darb ainm “Percernes”, sagacity na n-ionróirí ná na “Nervinaés” sna treibheanna Gallta. Teachtaireachtaí nymphs na déithe sna haigéin neamhaí. Faighimid a gcuid rianta i ngach áit fiú i gcríocha Ligurian, Nerviens ... srl. Dá bhrí sin is miotas iad a nglacann gach duine leo go ginearálta. Tugtar Nérius ar an réalta i lár an réaltbhuíon. Niskae Mattres. Máistrí Niskae Inis do mháthair nimfeach an spiorad. Úsáideadh na báisíní a fuarthas sa Fhrainc agus san Iodáil ach níos faide ó thuaidh ón Eoraip freisin chun dul i gcomhairle le teachtaireachtaí na Niskae. Bhí gach réalta den spéir ina nimfeach in abhainn mhór na spéire ach ní fhéadfadh duine mar dhuine plé go díreach leis an spéir. Mar sin d’fhoghlaim na sagairt agus oifigigh an chultúir dul i gcomhairle leis na déithe trí spreagadh a thabhairt dóibh trí mhachnamh domhain na réaltaí in imchuacha na íonachta bunaidh. Ansin spreag na sirens seo a bhfuil cónaí orthu i ndobharlaigh chiúine todhchaí agus smaoineamh do na tuamaí Gallta. Nb: 100%. Is féidir na báisíní seo a fháil ar fud Iarthar na hEorpa, seanchuimhne ar chultúr uiscí na beatha. Noninos. Noninos Dia beag neamhbhriste ab ea Noninosé, chuaigh sé anonn is anall idir neamh agus talamh. De ghnáth d’fhan sé go ciúin i nDomhan na Fuinseoige Naofa, ach níor chuir cúpla sleamhnán chun na habhann míshásamh air, rugadh é ó uiscí na bhflaitheas. Bhí sé naive agus neamh-chomhfhiosach cosanta ó na déithe, rinne a charachtar whimsical beagán disobedient. Glaodh air gur chuma sé le huacht, gan éisteacht le horduithe aon duine riamh. Ach ina laethanta maithe d’fhéadfadh sé seirbhís iontach a sholáthar agus cabhrú leis na páirceanna a uisce. Uaireanta beagán tirim cuireadh moill air. Ba é Noninos an dia beag cithfholcadáin tobann agus triomaigh iontas. NB: ceann de na déithe báistí agus aimsir mhaith, tá Noninos an-ildánach agus is minic a bhíonn sé le feiceáil nuair nach bhfuiltear ag súil leis. Nerius. Nerius Nerius ag bogadh timpeall leag an ton agus an inspioráid. Sa bhoglach mór i bhfolach, áit ar léirigh an cruthú a ghluaiseanna go léir, sheinn an flutist naofa ionstraim déanta as giolcach sa spéir. Sheinn Nerius na seacht bhfuaimeanna le sonas. Bhí sé ina chónaí sa domhan eile i bpáirt timpeall orainn. Uaireanta corraithe agus uaireanta eile marbhtach, bhog a cheol domhan na treibhe, bhí sé ar dhuine de na sinsear mór agus mar sin bhí a áit fós aige i measc na mbeo. Bhí a fhios aige rúin na gciorcal agus na seacht bhfuaim a d’fhéadfaí a sheinm ag an am céanna. NB: ceoltóir miotasach a thugann damhsa éagsúla ar an saol. Nercihenae Mattres. Nercihenae Mattres Ba sheanmháithreacha iad a aithníodh mar gheall ar a bhfios gnó, a ndiongbháilteacht agus neart a rialacha. Choinnigh mná lasair an chruthaithe i measc teaghlach. Choinnigh na Nercihenae Mattres gnóthach é. Bhí a fhios acu conas tine a lasadh, conas gach duine a théamh. Ba iad na daoine a chuidigh le tithe teaghlaigh a chruthú, le tithe a thógáil de réir úsáidí áirithe a bhain leis na Gaeil. Ag ligean don chorp beocht a théamh agus a fháil ar ais. Bhí a fhios ag na Mattres seo conas teaghlach a eagrú, chun na buanna go léir a thabhairt dó. NB: Cúrsaí atá tiomnaithe do chruthú tithe cónaithe agus cúram do dhaoine. Cineál ospidéal Gallic b’fhéidir toisc go bhfuil sé faoi na huiscí agus na mór Swamp. Ba dheirfiúr cúramóirí a bheadh ansin. Neton. Neton Ba é scéal an ghrá caillte agus an dóchais a bhí geallta, díreach mar fhear a raibh aithne ag Neton ar bhean an-álainn, dá aois, bhí gach rud acu le chéile agus le chéile. Tháinig grá uathúil ina dhiaidh sin, grá nach ndiúltaímid riamh. Fuair an bhean óg bás nó fuadaíodh í le lámh a naimhde a bhain leas as an saighdiúir a bheith as láthair go tráthúil. Bhí fearg mhór ar Neton leis féin toisc nach raibh sé in ann í a chosaint agus gheall sé go bhfaigheadh Heaven í. Fuair sé a naimhde agus thug sé dúshlán duel dóibh. Sa trúpa, fuair a lán daoine bás faoi na builleacha corracha agus nuair a chonaic siad theith na daoine eile chun dul i bhfolach ag ceann eile an domhain. D’aimsigh Neton iad ceann ar cheann agus mharaigh sé iad go léir, ag cuimilt géaga cuid acu. Deir cuid acu gur áitigh an dragan é, thug an draíocht neart láidir dó. Deirtear, agus é fós ag crith, go gcloisfí cries mídhaonna agus gránna dia-iompartha roinnt mílte ciliméadar timpeall air agus go ndéanfadh sé ribí ainmhithe fiáine brístí. Bhí sé ag tarlú anseo, ar ár dtalamh. Nuair a bhí a dhíoltas comhlíonta, chuaigh Neton suas an sruthán inar bhuail sé leis chuig a fhoinse chun a bheith álainn. Is sa domhan eile a d’aontaigh siad go deo. NB: scéal dóchúil, déanann fear atá sáraithe ag cailliúint a ghrá amháin iarracht an droch-ádh a dheisiú. Uachtanna diaga an ghrá ar an máirseáil. Ritheadh cúpla leannán óg go dtí an divinity. Scéal morálta eagna a deir nach fiú an grá ach fórsaí na dragan a fháil ach go bhfanann sé do-ghlactha go daonna, sa domhan fisiceach Nobelius. Nobelius Ba draoi é Nobelius a mhúin ealaíona na míochaine. Bhí go leor oidhrí aige ar a ábhar. Thaispeáin sé dá theaghlach an méid a bhí foghlamtha aige féin óna shinsir. Conas deoch dhaingne a dhéanamh a athbhunaíonn an óige, conas agus cathain le dul ag baisteadh in uiscí primordial na riasc mór chun an núíosach a fháil. Conas tart neamh-intuartha a mhúchadh agus dul i dtreo cineál eagna. Conas tú féin a iompar go maith sa tsochaí trí cheachtanna an îf a fhoghlaim. NB: dochtúir cúram coirp agus dea-iompar, tá caidreamh láidir ag Nobelius le sláinteachas ginearálta sa staidéar. Nodens. Nodens Bhí Nodens ina chónaí i dtír na bhfear, an Bitu. Cineál staraí a bhí ann a thiomsaigh cuimhní cinn na ndaoine a chuaigh ar aghaidh go dtí an diadhacht. Mar árthach beo, b’éigean do Nodens an iliomad boladh a mheabhrú faoi shaol na laochra Gallta a bhí ina gcónaí ar an talamh. Díobh siúd ar chóir níos mó a dhéanamhreincarnate níos déanaí. Mar sin thiomsaigh sé na saolta sa rud ar a tugadh an chloch uasal. Ionas go leanfaidh na sinsir seo orthu ag maireachtáil san am i láthair, i gcorp beo agus iad ag fanacht le hathbheochan tar éis a dturas fada. Mar sin choinnigh sé beo iad in uiscí intíre agus iad paiseanta agus éad. Buíochas leis na sinsear seo agus sampla a dturas gur tarraingíodh aird ar cheartas agus ar chothromaíocht sna sléibhte daingne. Bhí Nodens ar dhuine díobh siúd a ceapadh chun an t-instinct a choinneáil, na gnóthachain a thiomnaigh na daoine ar tugadh onóir dóibh. NB: seo ceann de na rúndiamhra is mó i stair na Gall, roghnaíodh na hoifigigh mar chuimhne orthu. Choinnigh muid spiorad na sean-cinn beo trí chuimhne a saoil a d’fhoghlaim croí ó chorp beo eile, is í an chloch uasal cloch na cuimhne beo. Bhí sé ar cheann de na bealaí chun reincarnations a aithint. Tá coincheap an imfhálaithe daingne le feiceáil go maith sa staidéar agus is cinnte gur searmanas bliantúil a bhí ann. Noï. Bhí na cleachtais adhartha beagáinín mar an gcéanna, roinneadh na bealaí chun déanamh, smaoineamh agus creidiúint idir treibheanna agus clans. Bhí seanchultúr uiscí an tsolais ann leis na mílte bliain, rinneamar báisíní a thochailt san eibhir, na locháin draíochta a ghlanadh, d’fhoghlaim muid meas a bheith againn ar na haibhneacha atá lán d’éisc mar bhóithre mórshiúlta. Dia na mbáisíní agus na bhfaighteoirí uisce diaga ab ea Noï. Bhí na manaigh mhaithe ann a raibh rochtain orthu ar an spéir réalta. Rinneadh ceiliúradh ar an ngabhdán seo de na réaltaí ag féilte móra ag tabhairt an domhain Gallta go léir le chéile. Bhí gach nóiméad uathúil, bhí a nóiméad agus a áit san imchuach ag gach duine, gach ainmhí, na plandaí go léir. Nb: Nóiméad de chuimhneacháin diaga agus staidéir astrological a bhí i Noï. OGMIOS Ogmios Tá Ogmios i láthair in ealaín na snoí cloiche, is dia mór é. Tá sé léirithe ag seanfhear atá clúdaithe le craiceann leon a bhfuil sainiúlacht aige daoine a shlabhrú ag na cluasa a leanann é, is cosúil go dtosaíonn an slabhra seo óna theanga. Is é atá i Ogmios ná léiriú na seanaoise a chruthaigh a luach agus a eispéireas trí leon a mharú atá ina siombail breithe, éisteann daoine lena óráidí go neamhbhalbh, faoi shlabhrú na gcluasa. Dá bhrí sin is í an diadhacht a n-éistimid leis gan choinníoll, an té a achtaíonn na dlíthe a bhfuil meas orthu a bhuíochas dá thaithí agus leanann gach duine an t-iompar atá le glacadh as a leanann scéalta an tseanfhir. Dia na sean-lucht déanta dlí Gallic agus sean-laochra a bhfuil taithí acu. Bhí aithne mhaith ag na Gaeil as a n-óráidí beoga agus fada. Deir na epitaphs a fuarthas go léiríonn Ogmios "eloquence in aghaidh na gréine". An deaslámhacht nach féidir a bhréagnú, eispéireas na taithí, ach sa tsiombolaíocht ársa ciallaíonn sé: breith na huilechumhachta. Foghlaim. Dia na Gallic neart. D’fhéadfá smaoineamh gurbh é Tanaris dia neart Gallic, ach Ogmios a bhí ann. Is é an neart i measc na ndaoine Gallic an carachtar ar dtús, agus is é sin an rud a fhágann go bhfuil Ogmios an seanfhear huafásach. Déanann na daoine atá faoi shlabhrú na gcluasa ionadaíocht dóibh siúd a éisteann leis agus a leanann é, á iompar ag a chuid focal láidir agus a bhealach simplí cainte. Onuava. Thaistil daoine ar ndóigh agus ina measc bhí rás nach raibh murab ionann agus aon cheann eile. Bhí meon eachtrúil ag na Gaeil seo. Bhí siad ina gcónaí beagnach i gcónaí ar an uisce. Agus chaill go leor acu ar fud na n-oileán lúbach agus isteach sna haigéin gan aon aillte chun iad a chosaint. Seo mar a tháinig bandia, máthair na máithreacha b’fhéidir, i dtír ar thóin loinge a chuaigh go tóin poill. Onuava a bhí ann, réalta na maidine. Ar thaobh a chinn bhí péire sciathán tar éis fás, siombail de bhiotáille diaga agus oilte. Buíochas léi, rinne na mairnéalaigh a raibh droch oíche acu abhaile an uair seo. Bhí sí le feiceáil mar sin, go luath ar maidin agus roinnt tráthnóna tháinig sí ar ais chun an treo a thaispeáint. Déanta na fírinne, stop Onuava i gcónaí idir talamh agus aigéan. Thug mairnéalaigh adhradh dó go gasta agus shnoigh siad a íomhá ag ceann a mbád. Nb: go deimhin, is é Onuava réalta na maidine mar a thug go leor eile buille faoi thuairim. Ach níl an bhrí chéanna leis an bpláinéad seo ar a bhfuil Véineas, réalta na maidine, agus an Véineas Greco-Rómhánach. Seo arís pragmatachas Gallic a thugann bunús dó. Ó "Anao": righteousness agus "Ivis": cosán na beatha. Ovios. Ar an taobh thiar thuaidh de chósta Gallic bhí daoine le go leor treibheanna. Chruinnigh sé na Eburovices, na Lexovians, na Viducasdes, na Esuvians agus na Oveliocasses timpeall an dia céanna, gan amhras an chéad dia den áit, tugadh Ovios the Eternal air. Ba é dia na síoraíochta é, thaispeáin sé é féin i bhfoirm oileáin. Adhmad thar a bheith frithsheasmhachbruacha bruacha an Ouve, le feiceáil i bhfoirm cnámha éagsúla agus scaipthe a bhí taiscthe i ngach áit. Thairg dia na marbh seo bronntanais do na treibheanna a rinne bows, nimh ach a thug cuairt ar shaol na marbh freisin agus a d’fhill ar ais uaidh agus a múch á úsáid. Bhí geata an domhain i bhfolach ag foinsí abhainn an isf. Tugadh Luxovios ar an dia seo freisin, an té a úsáideann an isf. Dia contúirteach a d’fhéadfadh na mairbh a ardú, d’úsáid dia sna préimheanna na cnámha. NB: anseo arís is léir gur chuidigh an sruth Ind-Eorpach a mhol na Judeo-Chríostaithe le gach rian dár sinsear a scriosadh. Mar sin chuireamar mearbhall go sainráite ar “Ovios” an îf leis na caoirigh a “chloisteáil”, cuireann na hinscríbhinní Gréagacha-Rómhánacha mearbhall ar an “U” agus an “V” d’aon ghnó chun deacrachtaí a chur leis an gcuardach ar ár sean-bhunús Eorpach. Is toil chórasach í i ndáiríre dochar a dhéanamh don chultúr primo-Eorpach a úsáideadh. Rinne siad iarracht a dhéanamh ar ár sibhialtacht millennial imeacht le rudaí ó áiteanna eile. Tá an shliocht Francach céanna ag an bhfocal "ovios" seo: "os". A ainmneacha cloiche "Ovi". Dia caorach Gallic a bhí ann a thug fréamh a ainm: "Moltinus" ní "Éisteacht". Obios Obios Déin taibhse an isf, corpraíonn Obios na mairbh. Tá corpáin ár sinsear marbh, craobhacha an oileáin tuartha le himeacht ama cosúil le hiarsmaí daonna. Bhí sé beagán de dhia zombie le fás gnarled. Tugadh "Oball an eagla" ar chríoch Obios. Nb: houuuoouuuuuuuu. Chun comparáid a dhéanamh le Ovios, féach miotaseolaíocht Gallic cuid 1. D’fhéadfadh baint a bheith aige le polaimiailíteas agus scoilteacha. Oïwi: dia éabhlóid na sliocht, spreagann sé dúil agus rogha. Duine de na sinsear mór. Olelensis. Olelensis Olelensis an teideal a bhí ag divinity den dara saol nó níos mó go díreach ar tharchur an chinn seo. An Chéad Vate, bhí ról athsheoltóra aige. An-oilte, cruthaíodh a dhiongbháilteacht, bhí sé ard-dínit i struchtúr crainn na sochaí Gall. Bhí an t-oifigeach ard-rangú seo freagrach as a chuid óráidí a dhéanamh agus an focal a scaipeadh. Sagart a bhí ann a bhí freagrach as na treoracha cearta a thabhairt, chun saol na treibhe a éascú trí gaistí a sheachaint. Ba é a thionscain na díospóireachtaí do na Drugaí agus a d’fhóin mar mhúnla. An té a raibh air taisteal go críocha Gallic chun cinntí an draoi mhóir a dhearbhú. NB: is féidir é freisin spiorad na seanóirí a iomadú. Thug an Olelensis cúnamh do na draoithe ag an leibhéal is airde agus measadh go raibh col mar dhia nó rinne ionadaíocht uirthi. Ollotonae Mattres. Ollotonae Mattres (Teideal diaga) Cuireann binneas anáil Olla beagán níos mó leis an manna, ón líon grúpálacha agus orduithe méide a thagann na mílte blas ar an saol. Tagann amhráin Ollotonae Mattres ó phacáiste na réaltaí, bíonn a phaidir, a scéal agus a amhrán ag gach bandia. Is iad na déithe seo de na halbaim, an domhan faoi bhláth a mhúnlaíonn, a tháirgeann agus a chuireann focail an darach holm. Baineann gach boladh leis an ngrúpa céanna ban. Rinne siad an gaineamh a mheascadh, a deir tú linn, na siolta ag teacht ó gach treo a bhaineann lena lámha chun ach ceann amháin a fhoirmiú, an ceann ar a dtugtar "an mionn", comhghuaillíocht na bhfoinsí uile. NB: divinities ó thuas, "fíodóirí nó snaidhm anamacha". Is cosúil go bhfuil "Olla" le feiceáil mar ainm sean-sinsear naofa a ionadaíonn uaisleacht na máthar. Ollogabiae Mattres Chruthaigh an ceol agus na hamhráin adhartha anam an duine iomláin. Sa chrann naofa, ghlac éin a gcuid gob fliúite. Rinne na chuimhneacháin speisialta seo óna rugadh fir agus mná móra dealbhóireacht ar shoithí cinniúint daoine móra. Roghnaigh an Ollogabiae Mattres cé ar chóir dóibh bualadh le grásta mór nó iad a scaradh óna chéile siúd a thabharfadh binneas anála agus cinn scríbe aitheanta. NB: bhí na hamhráin ró-naofa, bhí sé ar cheann de na príomhbhealaí chun solas an chruthaithe nua a tharchur. Bhí an teanga cháiliúil Galltach seo chun an saol agus na cinn scríbe a tharchur, bhí sí ina friotal ceoil ina toin, léiriú pictiúrtha beagnach go hiomlán ar an domhan fisiceach. Ceol bog de réir an staidéir. Ollotautae Mattres Mar sin cuireadh anáil naofa na máithreacha i bhfeidhm ar shibhialtacht an-sean. Trí na draoithe seo a tháinig an fuinneamh is gá chun fás. Tá sé mar sin, a bhuíochas do mháistrí Ollotautae, máithreacha milis na treibhe, gur rugadh na Gaeil níos mó agus níos iomadúla, níos láidre agus níos láidre. Nb: tá sé fós ar cheann de theidil mhóra Mattres. Máithreacha milis na treibhe, na cinn chúramach Olloudios, Olloudios Dia d’oibrithe dosháraithe ab ea Olloudios a tugadh leasainm "an ceann leis an casúr.u cinnte ", ceann de na teidil mar gheall ar dhia na dteaghlach. Choinnigh sé an lasair paiseanta ach socair a shoilsíonn tithe, bhuail a chroí mór gach nóiméad na cúiseanna le grá a thabhairt dá chéile. D’eascair sé as teas an bhrionnú seo ann, boladh mí-eolach air, fáiltítear roimh fhuaimeanna. Dia dia an oideachais, na béasaíochta agus na gcuimhní cinn maithe a bhí ann. Agus iarsmaí na gcosán paiseanta agus sinsear ina chónaí aige fós, ba dhia torthúil é a bhféadfadh duine muinín a bheith aige ann, tharchuir sé an chéad fhuil agus an litany fada i gcónaí. d’ainmneacha ár sinsear go léir. Le gach buille den casúr a bhí glúin ina gcónaí ann. Nb: caithfidh gur teideal do bhuachaill Nantosuelta é dar liom. Le casúr agus ón domhan thíos. Orcilus. Orcilus Is minic a shiúil Orcilus timpeall le tub, uaireanta líonta le braiche, uaireanta líonta le gráin. Dia draíochta a bhí ann a dúirt gur chumamar clocha sneachta. Bhí na scoops beaga uachtar reoite ag milleadh ciaptha agus chun é a mhaolú chuir daoine bia agus beoir ar fáil dó. Bhí an ceann seo le feiceáil ar maidin i gcónaí ag an doras le banda lúfar. Bí ar an eolas fúthu siúd nár thug aon rud ag na féasta mar gheall ar lotnaidí na bpáirceanna iad a phionósú faoi dhó. An chéad uair a sheol sé na gaotha, an dara ceann chuir sé clocha sneachta. Bhí sé ina rí féasta sneachta. Ina ionad sin, chonaiceamar é ag teacht sa titim nuair a d’fhág sé an fhoraois. Nb: maidir le hainmhí, is é an fianna nó an fianna braiche a théann chun bheith ina ainmhí cóisire. Orcia Orcia Bandia na stoirmeacha, tá sí cleamhnaithe leis an fabhcún naofa. Deirtear go gcosnaíonn sé slabhra a tháirgeann na tassels airgid. Bhí an slayer óg ina chónaí ar oileán san iarthar agus is ann a chuir sí a coirce. Rinne a lán seaimpíní iarracht a chuid seoda a ghoid uaidh, ach níor tháinig aon cheann ar ais chun cainte faoi toisc nach raibh cead ag ach draoithe dul isteach sna cultúir seo. Nb: ar a dtugtar Hercula freisin, coimeádann an divinity seo áit an-sonrach. Prionsabal céanna maidir le orcos. Orevaios. Ovaeus Bhí sé ina oidhre ar sheanbhóithre, cuimhne na n-aistear a chuaigh thart agus eachtraí eachtrúil. Bhí Orevaïos ina fhile le gaotha socair, scéalaí. Chuimhnigh sé cé a bhí le ceapacha na hithreach a oidhreacht agus sheinn sé i gcluasa na ndaoine cumhachtacha. Fanaigí a rinne é a bhréagnú toisc go dtógann scallaí tobann uaidh ón talamh é. Bhí sé ceart go leor, a bhuíochas leis bhí rath ar theaghlaigh. Nb: saghas nótaire ársa, caidreamh leis an tarbh cuimhneacháin. An mbeadh gaol leis an bhfocal Fraincise -oreille-. Osdiavae Mattres. Osdiavae Mattres. Bí ar an eolas faoi na Osdiavae Mattres mar bhí a fhios acu na bealaí fánacha a bhaineann le díoltas. Mura raibh ceartas ann, líon na Cúrsaí seo croíthe le nimh mharfach a tarraingíodh ón oileán: ainneoin. Choinnigh na díoltóirí diaga seo a gcuid fíorais le haghaidh pionóis dhiaga agus d’aontaigh gach duine lena gcinntí, a cuireadh faoi bhráid an ghnímh dheireanaigh den saol. Nb: baineann sé le bréige agus le cosán toirmiscthe. Bhí díoltas i ndáiríre mar chuid de bhéasa Gallic Ouniorix. Ouniorix Bhí daoine uaillmhianacha agus éad ann i gcónaí. Bhí Ouniorix ar dhuine acu sin, bhí sé ina rí ar dheiseanna agus ar chaitheamh aimsire, saor mar an abhainn, shocraigh sé ar gach pósadh agus ar chairdeas freisin. D’fhéadfaimis a chroí a chloisteáil ag bualadh cosúil le gabha, láidir agus marthanach, gach uair a mheall sé sonas daoine eile. Thug sé neart saor in aisce dá mhianta pearsanta ach go minic fuarthas a bhreithiúnas ar iasacht ó pháirtiúlacht, ní raibh deisiúcháin oiriúnach riamh. Seo mar a cailleadh a ríocht i dtaoide mór an chruthaithe agus a d’imigh sí as radharc go deo. Nb: scéal is dócha, tá scéal leis an dia gabha thíos. An mbeadh Ouniorix ar cheann de mhic paiseanta Gabenos? Panthae: máistir bóithre maithe, iarradh uirthi daoine a thabhairt chuig a gceann scríbe ar luaíocht. Percernes: Nymphs in adharca ervids Kernunos. Tuairiscigh le míonna na bliana agus le dolmain an chraenáin de réir cosúlachta. Baineann siad leis an tUisceadóir i bhfad i gcéin agus tháinig siad ar talamh agus chuig coire an domhain chun rudaí a dhéanamh ansin. Pertha: bandia na dtinte, d’fhógair sí dánta gránna agus bhí draíocht mabinogi ar eolas aici. Pepius: Bhí Pepiusle bródúil as sábhálaí mór de na cistiní ríoga, ag obair sa bhácús freisin. Connoisseur de dhraíocht na Maple, níor scoir sé riamh de thaispeáint do gach duine cad a bhí ar eolas aige a dhéanamh. Pomana: Bhí a lán cairde ag an charmer. Bhí cinn daor ag scíth a ligean ina pluideanna. Bandia an ghrá ainmhithe, bhí a languor mar chuid lárnach de swamp mór an chruthaithe. Paronnos: Laoch agus mairnéalach an-dian, bhí cónaí air san iarthar. Thuill a thaithí an deis dó nascleanúint a dhéanamh ar abhainn mhór an ama. Sheas a caillí daite i gcéin ó ... ornáidí fite. Máistrí Proximae: Máthairbréid chré-umha, léirigh siad na háiteanna atá le dul i gcomóradh. Pyrée: bandia na rollaí agus na gcuntas, thug sí ar a torrents Piréiní teacht anuas, ag tabhairt miotail lómhara ar ais. Bean capall a bhí inti, shocraigh sí praghsanna rudaí áirithe. Pantos. Bhí deartháir ag Nantos darb ainm Pantos. Más rud é go ndearna an chéad cheann gáire gáire urghnách gan a bheith in ann socair a dhéanamh ansin, bhí an dara taobh den iarmhéid cosmaí le hoidhreacht ag an dara ceann. Ní fhéadfadh sé maireachtáil ach go buan. Deir siad gurb é Pantos an duine nach stopann riamh, go gcaithfidh sé an fórsa contrártha a mhothú d’fhonn maireachtáil i gceart. Dia aisteach a bhí ann a thit i ngrá leis an neamhchinnteacht gan a bheith in ann fanacht dílis dó. Ag an bhfadhb is lú, rithfeadh sé chun tacú leis na saolta a bhí ag titim, bhí an fórsa os coinne aige, chun maireachtáil bhí air dul i dtaithí ar na cumhachtaí paiseanta. Bhí na déithe thuas ag iarraidh cosc a chur air an domhan a choinneáil ró-dhaingean, agus lá amháin leag siad bhollán ollmhór ó na flaithis. Rith Pantos, a bhí ró-shásta leis an dúshlán nua seo, i dtreo na beanna, ag breith ar an gcarraig a bhí ag teacht anuas na fánaí. D’fhéadfadh sé é a stopadh ach ní fhéadfadh sé é a scaoileadh saor toisc go mbeadh a dhúshlán caillte aige. Bheadh an mhais ollmhór a choinnítear ar thaobh na sléibhe leáite ar shaol na bhfear agus ansin isteach sna saol paiseanta thíos. Deirtear go gcoinníonn an carraig seo taobh le haille, go gcoinníonn Pantos í i bhfeidhm fiú sa lá atá inniu ann, roinnt mílte bliain ina dhiaidh sin. Ní deirimid má tá an dia míshásta nó nach bhfuil, comhlíonann sé a gcinniúint sin uile. Nb: Ní chiallaíonn "pantos" "fulaingt", ainmníonn sé seasmhacht. De réir cosúlachta ba dhia Galltach é. Poeninos. Tá a fhios go maith go bhfuil sláinte ag na déithe thuas agus go bhfuil tangail orthu siúd thíos. Go minic ní foláir do na daoine a iompraíonn a n-ualaí aer úr a análú agus an domhan marfach a fhágáil chun sonas éigin a lorg ar an airde. Bhí dia coitianta ag na Ligurians agus na Gauls a raibh baint acu le tinnis an anama a leigheas chomh mór le tinnis na gcomhlachtaí a tháinig ró-ghar do na cumhachtaí truaillithe. Poéninos an t-ainm a bhí air, an té a thugann an saol maith. Bhí sé ina chónaí den chuid is mó ar na sléibhte lán den íonacht a iarradh amhlaidh. Ba mhinic faoiseamh a thabhairt do dhaoine a tháinig chuig a phálás ó ghalair a tharla mar gheall ar an bhfód uisce stale. Rinne a fhoinsí na biotáillí a íonú freisin. Ba é a phlanda Sapana, an chickweed dearg a leigheasann an corp agus an intinn. Nuair a d’fhill siad ar shaol na bhfear, rinneadh claochlú orthu siúd a raibh leigheas sléibhe orthu. I gcruth iontach, lig an saol sláintiúil a bhí ag Poéninos dóibh ligean dóibh maireachtáil go hiomlán i gcónaí. Dealraíonn sé gur cloch sláinte a bhí ar a chríocha ar a dtugtar "Pana", an aimitis. Nb: tá sé go maith, ba é Poéninos an dia leighis a dúirt beocht iomlán. 100%. In ainneoin a deir na bréaga Rómhánacha agus Críostaí, is de bhunadh Galltach agus Ligurian an dia seo. Tá sé cleamhnaithe le Épona. Grianchloch. Ag deireadh gach bliana stellar tháinig an t-am le haghaidh searmanas sinsear. Thugamar na Quatos air, féile na gcrann marbh. Tháinig an t-ainm seo ó fhile a mhol go galánta deireadh na bliana, an séasúr seo caite. I mí Cutios, bhuaileamar le chéile in áit speisialta, bhí a gcuid duilleoga go léir caillte ag crainn na foraoise, bhí cantalon curtha suas ag na draoithe agus chanamar i gcuimhne orthu siúd a fuair bás, nó ar a laghad a raibh cuma marbh orthu, mar iad seo crainn gan duilleoga agus a bhí le filleadh ar feadh a gcéad saoil an bhliain dar gcionn. Lasadh tine mhór ansin agus féasta ina dhiaidh sin inar threoraigh an guatater na féilte. Ba nóiméad teo é nuair a mheabhraigh coillte diaga na seanóirí na clans go raibh siad ann, féasta na sinsir ag an nóiméad deireanach den bhliain gréine. Féile na gcrann marbh. Nb: Qutios, a bhí le tabhairt freisin Quatos, anótáilte ar an bhféilire, ba é tráth fhéile na seanóirí agus na marbh. Ón rud a fuair mé, ba cheist í cantalon a thógáil (áit amhráin, menhir b’fhéidir). Bhí caidreamh ag an bhféile seo le cuma na gcrann gan duilleoga i ngeimhreadh, caidreamh le gné an mharbháin, gan amhras, agus síoraíocht anamacha. Sa primo-theanga ainmníonn "Quatos" toil na seanóirí, coillte diaga. Scéal fileata den chineál fileata a bhí ann b’fhéidir. Quariates: rinne na ceithre réalta a scairt a solas san oíche amhlaidh freisin ar thalamh na gceithre chloch a bhaineann le ceithre Uates. Quadrivae Mattres: Máithreacha an bhróin, na feirge, an aithrí agus an aiféala. Tháinig na caoineoirí i ndiaidh scríobadh na gcathanna. Tugadh na ceithre áilleacht marfacha orthu freisin. 100%. Quadrivilares: D’iompaigh na gaotha stoirmiúla agus deannaigh seo na laochra i dtreo an chatha. Bhí gaotha na rannpháirtíochta ann. Rithdosatis. Ainmhithe cumhachtacha ab ea na capaill, rud a d’fhág gur féidir dul chun cinn beagnach áit ar bith, chun constaicí a thrasnú. D'úsáid trúpaí móra na hainmhithe seo ar bhain na póraitheoirí Gallic astu. Agus bhí dia ann an t-uafás seo a chorprú, ba é Randosatis é. Cuireadh le saibhreas a chuid trúpaí le dath na gcapall seo agus a gcuid pluideanna glé. Chruthaigh marcach Randosatis céimeanna impeccable, d’fhógair líneáil fhada máistreacht iontach ar an marcach. Ba é Dia na warhorses oilte a chruthaigh balla agus é ag dul i mbun comhraic. Bhí na marcaigh seo in ann taisteal i bhfad, is iad seo a bhunaigh arm na n-Eachaí. D'aithin cách uaisle an anama, an ghrásta agus na fírinne mar gheall ar a gcuid oideachais. Níos déanaí tugadh na ridirí orthu. Nb: Ba é Randosatis dia na trúpaí capall, taispeánann an cóiriú grúpa a thagann as an staidéar eitneolaíoch capaill a ullmhaíodh le coinneáil in ord. Cóimheas bandia. Ar ndóigh, bhí difríochtaí móra idir na treibheanna de réir a gcuid nósanna agus léiriúcháin. Agus rinne bandia áirithe cosaint ar an mbealach isteach chuig na críocha clan, tugadh Ratis uirthi, bandia na raithneach. Bandia an-mistéireach atá ar eolas againn ó shin i measc na Veinéiseach fiú ag dul go dtí na críocha Ceilteacha ársa mar a thugamar Ritona uirthi, nó atá fós i Lutetia. Ba é a phlanda an raithneach toisc gurb é an raithneach atá in aice le himill na foraoise, agus mar sin is é sin an planda teorann quintessential. D'áitigh na Gaeil an divinity chun a gcuid talún pearsanta a choinneáil freisin, an ceann is saibhre ar a laghad. Nb: mar sin féin, is é an bandia Ratis bandia na ndoirse, na teorainneacha ina bhfuil gaibhneacha agus teorainneacha eile. Déanann sé seo caomhnóir di. Tá taobh eile de femininity na talún Gallta le feiceáil arís. Ar an láimh eile, is cosúil go bhfuil a ainm measctha le dathanna áirithe in áiteanna áirithe. Rigisamus. I measc na Parisii, ag tús bhunú na treibhe, ní raibh aon rud ann, ach cúpla raithneach sármhaith a thug a gcuid rysóim chun beatha a thabhairt don lucht siúil a chuaigh thart. Bhí Ratis, genius áitiúil, ar a dtugtar "The Root", ina chónaí ann. Genius maith nach raibh aon leisce ort tinnis an choirp agus an anama a chóireáil. Bhí an áit seo an-ghnóthach go tapa mar gheall air sin thosaigh ceithre bhealach an anama, deirtear, agus uaidh sin d’fhéadfaimis dul i bhfad uainn. Chun fáilte a chur roimh an lucht siúil ansin, sheol na máistrí Tíotán eile, ar a dtugtar "Rigisamus", a dúirt athair bandia na sáimhe, na cnaguirlisí. An áit a bhí mar choire biotáille, tugadh "an pario" air a chiallaíonn "an balla", an coimeádán. Seo go deimhin nuair a cócaráladh fréamhacha na raithneach cáiliúil seo. Ansin, díoladh an táirge draíochta ar a tugadh "prení" i maiseanna, fréamhacha filí agus uaisle. Go tapa tháinig Rigisamus ar an dia ab fhearr leis na háitritheoirí, thairis sin tagann a n-ainm "parisii" ón bhfile dia seo ar a dtugtar "parigisamus" freisin. Seo ceann a thrádáiltear in uaisle an spioraid, an fhortún agus an ghrásta. Rugadh an chéad rí fíor, an té a léirigh grásta uile dhia na bhfilí agus na bpríomhairí, sa tír seo roinnte idir fuar agus teas. Tír na raithneach cothaitheach. Tugadh "Quariates", an crúiscín, an cloigeann, an t-árthach frithchaithimh ar an gcoire a d'ullmhaigh siad freisin. Tugtar "Rigi" ar chloch na cinnteachta: indibhidiúlacht, an rud a chothaíonn. nb: Léiríonn "Rigi" a fhuaimnítear "Risi" ó "parisii" an duine. Is cinnte gurb é "épisii an chéad fhoirm. Léiríonn" Pritio "ó" pritio "(an foilseachán?) an phaidir. Is é" Samos "an tréimhse ar a dtugtar spioradáltacht a fhreagraíonn do bhailiú fréamhacha raithneach an iolair. Dá bhrí sin "Rigisamus". Le magadh a dhéanamh ar Ind-Eorpaigh. : Ní chiallaíonn "Parisii": "by there" Tugtar "Rigis" ar an gcloch cinnteachta seo, is cailc í ar chaighdeán an-mhaith. Ba cheart dúinn cloch Epona a fháil sa Seine, "Épo", is é an gorlann ar a dtugtar "an clúdach" cloch oráiste nó gorm i geode. Randosas: Dusios gníomhais gan smaoineamh, bhí sí ina dias íobairtí agus geallúintí fuilteacha. Dia na bhfeallmharú agus na gceann scoite. Revinos: divinity aitheantais, an-thaispeántach ar a mhuintearas, níor mheasc sé le daoine eile. Níor bhain a rúin ach lena chlann. (Ionadh ach sea, dia aitheantais). Ricoria: bandia na duilleoga míleata agus gairmiúla i gcoitinne, ba í an té a thug an tsaoirse dó gáire a dhéanamh beagán tar éis obair dhiaga na heagraíochta. Rigantona: Sa spéir bhí an ghealach dhearg ag tochailt a sceith, a focal ag cruthú na spéire agus na talún, i nGaillimh choinnigh banríon rialaithe aontacht an chinnidh go daingean. Rihanoa: Bhí an Hydra ag dul ar aghaidh cosúil leis na tonnta formhéadúcháin chun an sruth mór a fhoirmiú. Rikagambeda: Seoceannaire na conquests crisscrossed an domhan ar thóir ruby dearg, bhí an gem annamh. Ritona: bandia daingne, na fírinne agus na ngealltanas a coinníodh, chosain sí an dlí. Bhí sí féin ag brionnú idir talamh agus spéir. Chosain a rampaill arda ádh agus grásta. Robeos: dia smugairle róin prickly, i gcás ina iasc mór ilbhliantúil (míol mór? Orca?). Rocloïsiabae Mattres: máithreacha na gcuideachtaí armtha, is iad na comhairleoirí agus na maoirseoirí atá ag ionchoiriú na réalta gealaí. D’fhreastail siad ar na comhairlí agus béilí féasta. Rubacascos: dia báistí fuar an fhómhair, is fear bacach é a iompraíonn cathaoir le dhá roth. Gléasta i leathar, is sclábhaí é chun an gheimhridh. Ruenos: abhainn na saoirse, an fhortún agus an ghrásta. Ruth: sióg a thugann ráthaíocht di, a cosaint do na taoisigh. Is é a phlanda an raithneach caomhnóra a chosain díonta na dtithe? Rudiobos: capall dearg de charachtair óga agus fhuilteacha. Ulmaire na n-iontas). Rudianos: dia na ofrálacha do rásaí capall. (Ulmar Dearg). Bhí a fhios ag Sabariiinã: caomhnóir saoirse na habhann, rúin an eidhneáin. Saucona: maintlín solas an lae, bhronn na seanóirí móra an Rinn seo. Draíocht an lae conquering, tugann sé a buntáistí, bua agus neart. Sagona: sean-ainm saie, cóta tiúnna nó Rinn Rinn atá inaitheanta a bhuíochas dá chochall. (Caithfidh dathchód a bheith agam áit éigin ar an gcrann seo, ach cá háit? Difriúil idir fir agus mná, grian éagsúil agus solas na gealaí). Saranicos: corran draíochta, fómhar, féilte agus breithlaethanta. Léiríonn sé an ghealach nua. Cá háit a dtosaíonn aoibh gháire na gealaí ag fás san oíche. Siombalachas grámhar. Le fáil ar bhoinn. Saxanos. Bhí beannachtaí na déithe ar eolas againn, ach chun níos mó eolais a fháil, níor cheart go mbeadh aon leisce orainn a gcomhairle a lorg. As na ceirdeanna go léir a rugadh chun cur in aghaidh déithe an riachtanais, bhí laochra ann. Bhí a fhios nach raibh aon eagla ar na Gaeil. Ach bhí pobail eile ina naimhde agus bhí misneach acu freisin. D’fhonn tuathánaigh shimplí a dhéanamh ina laochra meallacacha, cuireadh daoine óga le haghaidh oiliúna chuig an domhan thíos. I dteagmháil le créatúir is mí-oiriúnach chun síochána. Sna cairéil ina bhfuarthas na miotail lómhara bhí cónaí ar dhia arm darb ainm Saxanos an bunaitheoir. Iad siúd a chuaigh síos ansin chuaigh siad chun bronntanais dhia na máistrí fálú a fháil. Ritheadh roinnt blianta sula bhfacthas na fir a seoladh arís. Bhí an oiliúint crua, tuirsiúil, ach d’fhill na tendrons le corpáin iarainn agus copair measctha le chéile. "Seo an áit a fhéachaimid, seo an áit a mbailímid, seo an áit a ndéanaimid miotail an chogaidh. Tá sé anseo freisin go ndéanaimid anam agus croí laochra uafásacha na Gall a chruthú" a fógraíodh ag bealach isteach na mianaigh seo. Thug Saxanos cruatan agus gile na feirge an oiread agus an taithí ar airm a chaitheamh arbh é an máistir gan amhras é. An té a chuaigh faoi cheachtanna cinnte go mbeadh sé ina shaighdiúirí cáiliúla. Tháinig an chogaíocht chun bheith ina gairm agus bhí na teagascóirí cinnte faoina n-earcaigh nuair a sheol siad chuig an dromchla iad. Dia ó thíos ab ea Saxanos, rinne a chuid paisin máistir cogaidh dó, chuaigh a mhic léinn in uiscí an fheabhais. Nb: is léir go raibh Saxanos thar aon rud eile ina dhia de laochra gairmiúla ach is cosúil go raibh sé ina dhia barr feabhais trí fhoghlaim do ghairmithe eile. Is féidir leat "Terminator" a chur sa bhruscar. Segos: sean-scoláire, ag faire thar an talamh cosúil le réalta fabhcún. Iarrthóir geal, an-ordúil a bhí ann. Segomo: dia ag ainmniú cairdeas agus dath clócaí. Ag faire ar ghalair agus droch-gheasa, bhí sé ina fhaire. Leath-gháire leasainm, bhí sé ina purveyor de cruinnithe. Segeta: ambasadóir na gréine le cóta infheicthe agus aitheanta. I breogán an lae chuir sé in iúl do na taoisigh. Sediammos: dia na mórshiúlta tóirse, chuaigh sé timpeall ar shuíomhanna naofa. Choinnigh sé bog agus cineáltas na n-áiteanna a chosain sé. Selenagae Mattres: Máithreacha le tóirsí, agus aghaidheanna péinteáilte bán. Chuir siad fáilte roimh na comhraiceoirí. Bhí caomhnóirí na talún a n-amharc ag taitneamh cosúil leis na réaltaí. Seïxcomnia Leuridicae Mattres: seirbhísigh déithe an tsamhraidh, téitheoirí sléibhe. Bhailigh an sorority seo plandaí míochaine ó na carraigeacha. Senunae Mattres: Máithreacha dea-ghreann agus aislingí doimhne. Choinnigh siad maoin na sinsir freisin. Bhíomar ag cleachtadh auspiciousness agus leanúnachas laethanta. Serapis: dia na mbreithlaethanta de réir dealraimh, dia na mothúchán maith agus cine na réaltaí deirfiúr.Gaol le grá. Gnéas-arbor: roth na mban, crann baineann, bóithre? Sequana. Idir na hAlpa agus na Vosges, tá críoch ann ina mbunaítear treibh chrua. Adhradh siad déacht darb ainm "Séquana", bandia uiscí crua a tháinig i gceannas ar an Saône. Ba chathóirí na fir seo, tugadh "Séquanes" orthu, cinnteacht iad siúd den chloch bhríomhar, "Ségo". Gan deireadh, bhuail na laochra le pobail eile. Bhí cónaí orthu i dtír chrua, bhí siad trom agus cumhachtach i ngach cath. Chonaiceamar iad ag ardú anuas ó na sléibhte máguaird, cinneadh buile. Tugadh "Vésontio" ar a bpríomhchathair. Tugadh "Souconna", abhainn Séquana, ar an Saône ag an am sin. Sinquatis: dia an lae le dhá aghaidh air, bhí a chuid focal ag taitneamh mar earraí airgid. Itheoir mór a bhí ann agus bhí cuma a phlanda ar a chóta: an besaiguë. Saibhreas an spioradálta. Sinatis: caomhnóir draíochta na nglún a bhí i gcaomhnóir muiníneach prolix, chuir a chuid amhrán bewitching glúnta ag fás. Sianos: impímid ar ghéineas codlata Sianos comhairle a iarraidh air. Silphe: dia lonrúil síolta agus bachlóga, thug na deisceabail onóir dó as a iompar eiseamláireach. Bhí réaltaí Silphes i gceannas ar an tréad cosúil le súile go dochloíte. Sirona. Agus bhí a fhios ag fir nár labhair na déithe leo, i bhfad ró-ard sna saolta diaga. Mar sin féin, bhí eolaíocht uiscí an tsolais faighte ag bean leath-bandia agus leathdhuine. Bhí sí ag caint leis na réaltaí. Chuir a chuid cantaireachtaí litanic lán le languor mídhaonna daoine ag brionglóid. Sirona ab ainm di a spreagann brionglóidí. Bhí a chuid enchantments cumhachtach, ní foláir a chuid paidreacha astral captivated cosúil le torrent ag iompar an am atá caite leo. Ó na chuimhneacháin dhéanacha seo, chuir an turas istigh tús lena chuid scéalta. Ligeadh na nathracha scaoilte, ag teacht amach as croí an domhain. Reiptílí dubha síoda a thug ómós do chaoineadh nuair a bhí paisin mhídhaonna ann. Mar thoradh ar Nostalgia tháinig athléimneacht ghéar, spreag Sirona fir, ghearr sí ceangail an ama a chuaigh thart. Rinne na deirfiúracha ceiliúradh uirthi féin agus ar na cumhachtaí is mó atá aici maidir le mianta. Ag greamú a gcuid draíochta trína gcorp, ag scaipeadh boladh meisciúil i measc threibheanna beoga Bituriges. Nb: Ón rud a fuair mé, bhí Sirona ina sorceress a cheiliúrann sororities. Gualach is ea a chloch: dhúisigh "languor", a ainm "Siros" cloch na n-aislingí beo, na fantaisíochta. Níor chreid mé é ar dtús ach fós is sinsear maighdeana mara í Sirona, luíonn gach rud. Smertullos. Bhí rialacha dochta de dhíth ar an talmhaíocht, bhí an dia Smertullos ann chun a gcuid moráltachta a ordú. Dia laochra a bhí ann, cosantóir an domhain thuas. Dia barraí ab ea Smertullos, gealltanais eolais a fuarthas agus moráltacht oibriú na réimsí. Rinneadh é a agairt ag deireadh an tsamhraidh, le linn an fhómhair mar gheall ar a ghaois, rinne cuntais an fhómhair ceann de na déithe is mó. Ba é freisin an duine a choinnigh 1/3 de na fómhar san fhothain le go mbeadh sé in ann athphlandáil an bhliain ina dhiaidh sin. Bhí sé ina dhia na fervors talmhaíochta. Ba é freisin a choinnigh fir óna meon, agus iad ag cur cosc orthu greim a fháil ar an rud nár bhain leo, dá bhrí sin, bhí siad ar an airdeall faoin nathair ársa, chuir moráltacht Smertullos i gcoinne na paisin fiabhrasacha a d’fhéadfadh a bheith tubaisteach do sciobóil. Nb: tá sé ceart go leor, sa primo-theanga sainmhíníonn Smertullos moráltacht oibriú leis an gcomhshaol. Is fuinneamh é toisc go bhfuil sé ina dhia fervors freisin. Smertatos: aoibh an dia te an tsamhraidh ar gach duine a d’iarr a ghrásta. Dia na bhforbairtí maithe. Stanna: Ba é Stanna a bhí ag cogaint ar bhláth an stele le go mbeadh sé in ann an ghrian a fheiceáil san aghaidh. Thug sí an deis agus fuair sí na réitigh ar na seichimh. Stoïocos: Chuir Stoïocos an dia ciúin cosaint ar na saoránaigh agus thug sé síocháin. Bhí a fhios aige na sé cheist faoi mhian agus shuigh sé an lá ar fad ag brionglóid faoi áilleacht. Soïo: Teideal sean ghrian na sinsear, choinnigh sé an chuimhne. Sorillius: Bhí an fear an-aosta i ndea-shláinte agus aoibh ar a chorran bliain d’aois gach oíche. Níl a fhios againn an bhfuair sé bás cá háit ar rith sé a neart go ceann eile. Bhí sé ró-aosta d’aon duine cuimhneamh ar a bhreith. Souco: itheoir an-mhór, chaith Suco gach a bhféadfadh sé an lá ar fad. An chuid eile den am rinne sé cuardach sona ar rud éigin le hithe. Níor smaoinigh sé ach ar ithe ó tráthnóna go maidin agus i rith an lae. Deirtear gur lean sé ar aghaidh ag caitheamh a chuid aislingí. Subremis: bhunaigh sé a ardcheannas, labhair an taispeántóir maorga seo go trom agus go gairid. Chosain sé an clós, bhrúigh sé na gráin, sháraigh a dhraíocht ildaite a láithreacht ildaite, bhí sé ina rí na rósaí. Sueta: d’éirigh leis an Sueta flatteringionradh a dhéanamh ar intinn daoine. Ba bandia foinse í a thrádáil go binn, is óna uaisleacht a rugadh go leor cuideachtaí. Sulis: Rinne Sulis an dílis marcaíocht ar na gaotha maithe, saol maith a bheith aige agus saol a chur. Sulitumaros: Bhí an Príomh-Sulitumaros i gceannas ar a thalamh agus ar a mhuintir i gcónaí ag déanamh na gcinntí cearta. Threoraigh sé an saol soiléir mar a thug sé faoi mhionn do na déithe. Sul: leasainm Sul an macánta, an solas fíor, soiléireacht intinne. Sulevia: threoraigh na daoine iontacha Sulevia fir ar an mbealach is fearr den saol. Surborus: Bhí sé ina choimeádaí ar fhoinsí an choisricthe, bhí a fhios ag na seandaoine go raibh sé seasmhach. Bhain a huiscí bolcánacha le sorority. Stolocus. Bhí Stolocus ina thíotán a raibh aithne mhaith ag lucht spóirt air, ba dhia na mbuaiteoirí é. Ba mhór an onóir dóibh siúd a ghlac páirt sa chluiche seo toisc go raibh a phálás ag Dia na tornadoes sna réaltaí. Bhí sé le feiceáil ag teacht ó chian, ag dul ar aghaidh, ag lúbadh síos lena neart go léir. Spreag a fhórsa ollmhór anála anáil, bhí sé ina vigilante freisin. Nuair a chaith dia impetuous na gaoithe scamallach a naimhde go talamh chuir sé an meas a bhí air mar gheall ar na déithe i bhfeidhm, chuir a dhraíocht shoiléir amach na gabhdáin dhiaga a fuair na hofrálacha. Bhí aithne air freisin i bhfoirm cuairteanna uisce, ba throdaire dáiríre é, maorga, a thug bua dóibh siúd arbh fhiú é. Nb: Ní foláir nach ndearna mé a lán botún, ba dhia é a agraíodh le linn troideanna ach ina theannta sin is cosúil gur dheonaigh sé mianta grá. Bhí go leor spleodar timpeall Stolocus an Tíotán Ársa. Sudecronis. Bhí na fir ag lorg minman, comhlíonadh, agus chuaigh cuid dá gcuid féin isteach i bpluaiseanna chun aisling a dhéanamh. Bhí sé sin ag tús an ama. Tugadh "Sudecronis" ar na dumhaí seo, rud a chiallaíonn fuinneamh istigh kernunos. Clúdaíodh na háiteanna seo le greenery shivering a thug iad níos gaire don spéir. Deirtear gurb é seo an áit a chodlaíonn dia na haimsire, sna loganna síochánta seo le hatmaisféar suaimhneach, is istigh ann a dhéantar ailsí an spiorad a leigheas. D'ordaigh na Drugaí an chéad tumuli a thógáil ar an tsamhail seo, tháinig na príomhairí chun smaoineamh air i bhfoscadh solas suaiteach na cruthaitheachta. Adhlacadh ríthe ansin níos déanaí, i síoraíocht spioradálta an-choibhneasta. Ansin iompaíodh áiteanna síochána istigh ina n-áiteanna síochána síoraí. Nb: arís bhí botún mór i léirmhíniú na nInd-Eorpach, ciallaíonn "Minman": éacht. Ní "smaoineamh" atá mar théarma a úsáidtear i ngach áit. Ainmníonn "Su" an fuinneamh, "sude" an fuinneamh istigh, "cronis", am an spioraid, áit a bhfuil spiorad na linne mar is mian leat, baineann sé le Kernunos. Athraíodh an t-ainm seo "Kernunos" go "crâne" sa Fhraincis. Is áit smaoinimh é go deimhin. Eolas eile, "Krich" i nGailísis is ea "wasteland" sa Fhraincis. Sucellos. Sa chruinne, rinneadh spiorad Cernunos a athnuachan anois, roinnte ina dhá chúpla, Lugh an cruthaitheach agus Donn an chuimhne. Ar talamh, rugadh duine agus níor aimsigh an ceann seo an bhean a bhí le hathnuachan a dhéanamh, chun neamhbhásmhaireachta a thabhairt dó nuair a bhí sí fásta. Chuardaigh sé tamall fada an rud a bhí in easnamh air gan a fhios a bheith aige cad é, thacaigh a lorg leis i rithim agus níor thaitin sé ach leis. Tá a fhios againn gur thug na déithe áit dó toisc go raibh a rithim taitneamhach dóibh. Thug siad próca dó a bhí líonta le leacht eternity agus mallach mór a raibh a strócanna cosúil le buille croí. Dúradh leis mura raibh a bhealach aimsithe aige féin, go raibh sé in easnamh ar leath de féin. Go mbuailfeadh sé léi luath nó mall agus nár cheart dó stop a chur le rithim an tsoithigh naofa a líonadh le leacht ríthábhachtach. Sutugios. Déantar na déithe a choróiniú, a mholadh, a ghuí agus a urramú i ngach áit i nGaillimh. Tá a chuid féin ag gach tírdhreach toisc gurb é an pagus agus a léaslínte leathana a bpálás ar domhan. I sléibhte arda na bPiréiní, bhí dia Sutugios ann a leasainm "an laoch corónach". Clúdaíodh na beanna is airde le coróin na gréine gach tráthnóna agus gach maidin, ba é léiriú Sutugios é. An té a thugann briathar na sléibhte. Bhí a fhilí i ngach áit sna Piréiní ag an dia laochra seo, iad go léir éadrom le solas. Nb: ó "Su": fuinneamh éadrom, "Togi": beanna agus "cnámha": obair dheonach. Is cinnte gur chorpraigh an dia seo seirbhís dheonach na ndaoine a dhreapann go barr, ba theideal oinigh é. Dia ceannairí físiúla. Sylvanos. Sa choill, chuaigh daoine amú. Chuir na Drugaí cosc ar na Gaeil dul i bhfiontar rófhada isteach sna foraoisí mar tharla sé ró-mhinic gur imigh daoine óga. Is ansin a bhí dia le feiceáil i lár chosán linbh a chuaigh go tóin poill i bhfoirm iora. Ba é Sylvanos, dia na mbrainsí, chaith sé piwanders ar a dtugtar "Silva" a bhfuil cuma bud orthu, tá sé le fáil sna haibhneacha os cionn Lutetia. I dtalamh na Sylvanects. Caomhnaíonn an chloch dílseachta mar a thugtar air sliocht agus glanann sí biotáillí fite fuaite lena chéile. Deirtear go raibh ceann ag gach treibh, lig sé dóibh a mbealach a fháil i gcónaí agus dá bhrí sin, chun filleadh ar a bpointe tosaigh, is bóithre ó chroí é. Chosain an dia Sylvanos seo comhdúcháin, d’ainmnigh sé ballraíocht, agus leanúint de chonair ríthábhachtach an té a thug onóir dó. Bhí cuma an-chosúil ar na bóithre ina raibh an diadhacht le craobhacha ar ancaire go daingean. Is cuimhin liom gur cuimhin liom gurbh é an duine a thug an smaoineamh dár sinsir crann a mhaisiú leis na clocha cinnteachta uile ar lá na féile a dtugann tú “Nollaig” air, crann maisithe le dathanna uile an tuar ceatha. spéir. Tharla sé go luath ar maidin, bhí sé ag cur báistí ar feadh na hoíche agus nuair a chuaigh an chéad gha gréine i dteagmháil leis an gcrann i dtrácht, phóg na titeann a bhí crochta i ngach áit ag deireadh a mbrainsí, le dathanna uile an chruthaithe. Nb: Luadh "Filvanos" agus "Silva" ar "Sylvanos": "Filva". Seo sólás na teanga Gallta, canúint ársa. Tailtiu: Dia na machairí ard ciúin, thug sé síocháin dóibh siúd a chuaigh isteach ina thailte. Dia na maitheasa, thaitin sé go mór le mná. Éan a bhí ar a ainmhí agus ar a fheathal ar thalamh tréigthe. Taranis-Tanaris Tá míthuiscint ann faoin Tansáin, a deir Taranis. A dúirt Thor freisin. Tá an t-acculturation Críostaí tar éis sean-finscéalta Ceilteacha-Gearmánacha a thras-scríobh trí roinnt earráidí a spreagadh (go deonach?). Tá mearbhall curtha ar "Donar" le "Tanar", ach is é Odin an Donar cáiliúil seo i ndáiríre, ní Thor. Is é an Donnotarvos, an dia tarbh, cé go mbíonn Taranis cleamhnaithe i gcónaí leis an mac tíre. (Dóibh siúd a bhfuil suim acu ann, is ionann casúr cáiliúil Thor, nach féidir leis a ardú ach: Cuimhne chultúrtha Nordach, a ní féidir ach mac an chultúir seo a iompróidh) Tugtar an leasainm ar Tanaris: toirneach. Tugtar Taranis air freisin dia neart an tairbh, toisc go mbaineann sé le ríocht Odin, an chuid spioradálta den fhéilire. Is dia troda é a tháinig chugainn ó shléibhte an Massif Central agus na Cevennes, (tá aithne air freisin sna Carpathians, sléibhte Tatris agus abhainn Tyras) Is é an phearsantacht mhalartach é don dia Lug a dheartháir (is é Tanaris an léiriú cogaíochta atá ag Donn, agus is é sin an fáth go bhfaightear uaireanta go bhfuil ceann de dhá roth an charbaid ama aige). Is dias é Tanaris a thoghairm i gcathanna, is é luas an tintrí, an toirneach corraitheach agus an doirteadh scuabtha a “sainmharc”. B’fhéidir gurb í Morgana, bandia na gceo bean chéile dia na scamaill dhorcha. Tá a charachtar skittish. Gabhann scáthanna an bháis leis, is léir gur cosantóir na spioradáltachta agus na cuimhne é. Más cruthaitheoir lush é Lug, gníomhaíonn Tanaris trí na rudaí a sheasann ar an mbealach a scriosadh. Is é archetype an díoltóra é le cáil sorcerer uilechumhachtach. Is é an divinity go mór mór atá freagrach as réimse diaga agus spioradálta Donn a chosaint. Is é a ainmhithe an mac tíre fásúil, an fitheach le sciatháin dhubha, an nathair uisce i ndorn. B'fhéidir gurb é an fabhcún, singi, an t-ainmhí is ionadaí sa Tansáin, tá neart spioradálta an tairbh dhubh aige freisin. Soldurio. Tá a laochra ag gach cumann, fiú Búdaithe. Is ar éigean a luíonn sé le Druidism síochánta a chur in iúl ach bheadh sé an t-aghaidh a cheilt agus an scornach a oscailt chun neamhaird a dhéanamh de na contúirtí a bhaineann le saol an duine. Cosnaíonn an tsíocháin í féin nó imíonn sí as. Is gníomh nádúrtha é a bheith ar an eolas faoi tú féin a chosaint. Is é Dia na n-eilimintí raging, máistir an andabata ná Tanaris. Is taibhsí daonna iad féin, soldurion. Tagann a cháil roimhe, tá a ghníomh cinnte, ní éalaíonn aon rud dó. Taranucus: Áilleacht uafásach na stoirmeacha toirní a bhain leis, thug Taranucus úrnuacht agus iontas leis. Chaith sé an tóirse draíochta, ina shuí ar charraig ard achtaigh sé dlíthe an tintrí ar feadh tríocha bliain, an chéad haois Gallic. Tamesis: Tugadh Tamesis air mar olc toisc go raibh neart triúr capall aige in ainneoin a lobhra diabhalta. Bí ag faire amach cé a thrasnaigh a thuagh mór. Tangos. Is minic nach mbíonn feidhm ag moráltacht ach toisc gurb é spiorad na gceannairí a shocraíonn é. Bhí taoiseach measartha daingean ann a rinne a theach a theorannú le pikes móra díreacha. Dúirt muintir na háite gurb iad dlíthe na Tangos na cinn is géire, is faide agus is cothroime ar fad. Tugadh togi ar na pikes seo atá déanta as adhmad an-chrua, thabharfaimis "prionsabail orthu inniu, iad siúd a chosnaíonn tithe maithe." Níos déanaí, léirigh duine dá shliocht darb ainm Tegonius dlí a shinsear Tangos i bhfoirm trunks ina seasamh a bhí ar a theach. Bhí freisinduine le rá gurb iad siúd a chaith stíl gruaige néata, eagraithe go sciliúil, iad siúd a rinne an dlí, a léirigh ceartas do na daoine. Ansin, ghlac gais áirithe, caite go maith, ainm an fhíréantachta, agus chríochnaíomar lena thabhairt ar dhíonta tithe díreacha freisin. Rith Tangos, mar gheall ar dhiongbháilteacht agus fhírinneacht a chuid pikes, i gcuimhne a shliocht mar an té a léirigh ar dtús nós uaisle spiorad, prionsabail an tsaoil. Sheas sé ar son dílseachta freisin, gach rud a bhí slachtmhar. Nb: Ainmníonn "Tangos" fírinne spád, an té a dhéanann rogha shoiléir. "tannos" an t-ainm atá ar dair darach, an-láidir as a ndearna muid spící, is focal é "Gos" a ritheadh sa Fhraincis faoin ainm "rogha" (tábhachtach), léiríonn "Ossu" an uacht. Níl a fhios agam an raibh Tangos ina dhúchas ach is minic a úsáidtear an téarma sa teanga Galltach dá bhrí sin, ar a laghad ba dhuine é a chonaic é féin deified, b’fhéidir duine acu sin a chuaigh isteach i saol na ndaoine. Tauïrona: Bhí aithne ag fear an bháid farantóireachta ar an gcrann darach fireann agus ar an éan ciúin a thrasnaíonn an spéir. Phionós sé drochfhir trí ordú a thabhairt dóibh an talamh a fhágáil. Telos: Is uaidh a rugadh treibh Tolisto-bugios, seachas na yen. Daonlathaigh dhíograiseacha, lán d’ard. Temusos: D'eagraigh Temusos an garraíodóir a theampall glas go foirfe, bhí áilleacht gan samhail ann. Teutates: Dia an chroí agus teas an athar. Choinnigh a chuid cáilíochtaí móra an treibh i sláinte mhorálta. Deirtear gurbh é a chroí croí éan tine, agus uaireanta léirigh an bolcán eisilteach láidir a chuid mothúchán paiseanta. (Kernunos Trastíre). Thuecolis: chuir laethanta spiorad Thuecolis ar dhaoine titim ina gcodladh nó a mhúscailt. Is é an té a choinnigh an blaincéad don oíche, bhí aithne mhaith aige ar na poipíní, coltsfoot, plandaí a cheadaigh tairsigh. Toliandossus: Bhí sé ina thoghairm feargach fervor. An Uatis. Tourevios: Éisteadh an t-amhránaí ó chian, dúradh gur chualathas a chuid amhrán naofa, fiú cluasa bodhar a bhuíochas dá thoil. Tricoria: bandia na dtrí arm sa talamh, ar an talamh agus sa spéir. Tháinig sí thar na trí scamall. Tridamos: Dia na bhfear a bhí ann agus de na trí chineáltas a ghlac sé leis: bia maith, na deochanna is fearr agus na milseáin baineann. Trittulus: Bhí sé ar cheann de na ceithre Uatis, an tríú ceann, an duine a rinne fervors pierce. Trivia: Bean Gallic a rinne dearmad ar a cuid mí-áthais, rinne sí gach rud a mhaitheamh. Trittia. Tá áiteanna ann nach bhfuil cosúil le háiteanna eile, agus is é sin an fáth go socraíonn déithe áirithe ansin. Nymph d'uiscí neamhbheo ab ea Trittia a bhí ina gcónaí ag bun ghleann torthúil. Piasún fraoch a bhí ina fhoirm ainmhí. Bhí an-tóir uirthi toisc gur bandia cumhráin í, thairg a tír í féin don ghrian trí na mílte cumhra a scaipeadh san aer. Thuill a táirgeadh olaí, cumhrán éagsúla agus a cáil mar dhúchas gur nimf torthúlachta í a raibh aithne ag mná uirthi go háirithe. I measc rudaí eile, bhí sí ina draoi a bhain leis an ngrúpa bandia Kasses, agus cúramach toisc gur thairg plandaí na Trittia a bprionsabail íocshláinte freisin. Bhí sé thar aon rud eile dá cumhrán íonaithe a thug a cáil ar fud na Meánmhara, ach ba de bhunadh Galltach agus Ligurian an bandia seo. Nb: Sa teanga Gall, tá caidreamh soiléir ag "tri", maidir leis an uimhir a trí, le torthúlacht baineann, trastíre. Dealraíonn sé go n-ainmníonn "Tia" cumhrán ina bhfuil ola cumhráin sa chiall go bhfuil sí ag boladh, ag tuile, ag leigheas nó ag íonú an duine féin. Ainmníonn an téarma seo tost, agus sin an fáth go gcomhcheanglaím é le cumhrán. Gan amhras ba áit machnaimh é gleann Trets inar féidir dul thar díthreabhach. B’fhéidir go dtagann an briathar “to treat” sa Fhraincis ó ainm an bandia Gall. Tolosendosus Tá tíortha ann atá níos taitneamhaí ná tíortha eile, agus níos minice fós ní féidir le cónaitheoirí na sléibhe an trá a sheasamh. Bheannaigh na déithe críoch na Tolosates i gcónaí, tá an aeráid éadrom, taitneamhach den chuid is mó. Deirtear gur smaointeoirí agus filí iad áitritheoirí na dtíortha seo. Ní raibh sé i gcónaí mar sin, i bhfad ó shin, ba suaibhreosacht, neamhfhios agus féin-thábhacht a rinne iad a bheochan. Agus ansin lá amháin, nuair a chonaic sí nach dtógfadh na Tolosates cosán na spioradáltachta go deo, tháinig fearg ar bandia mór na n-aigéan neamhaí, go mall, go réidh, chuir sí Tolosendosus go talamh. Tolosendosus, an Tíotán. I gcéin i dtosach, ar an taobh thiar, chonaic daoine tonn ollmhór ag ardú, rud a bhí níos faide ná an tsamhlaíocht ina mhórgacht. D’ardaigh cúr na dtonnta seo chun na spéire agus ina jolts mall, thóg sé roinnt uaireanta an chloigres to chuige. Sa tráthnóna, bhí Taranis le feiceáil, bhí an stoirm go dona, chuala muid é ó chosa na Piréiní go machairí ísle Garonna. Bhí eagla ar na Gaeil den chéad uair ina saol. Shocraigh díle ar na machairí, chomh socair de ghnáth, a mhair dhá uair an chloig. Agus an tráthnóna ag druidim leis, rinne an Tíotán a chuma, chlúdaigh ceo tiubh críoch na Tolosates. Tá an ceo an-speisialta ansin. De ghnáth scaradh na daoine stoirmiúla. Bhí siad díreach tar éis iad féin a chailleadh i réimse na spioradáltachta, gach ceann acu leo féin, ina n-aonar. Clúdaithe ag na haigéin dhiaga, d’fhéach siad ar a chéile, níl a fhios ag aon duine conas maireachtáil ina n-aonar sa bhaile, bhí a chéile ag teastáil uathu i gcónaí chun bogadh. An chéad ghlaoch sa tine: "hooohoooo cá bhfuil tú?" "Hoohoooo, cé tusa?" d'fhreagair na daoine eile. Agus níor thrasnaigh aon duine cosáin. D’fhéadfadh na macallaí iompar i bhfad sa cheo seo, agus rolladh ar feadh mílte agus míle i ngach treo ... Mar sin agus den chéad uair arís, shuigh na daoine síos ar an talamh, agus thosaigh siad ag smaoineamh i ndáiríre. Ní raibh siúl tríd an domhan fisiceach áit ar bith ar laethanta ceo. Mhair sé go maidin, cúpla uair an chloig, beagnach síoraíocht don smaointeoir. Mhúin an greim réasúnach seo ar Tolosendosus dóibh ....... cúis. An lá dar gcionn, bhain Lugus na caillí dorcha a chlúdaigh an talamh. Shines an solas. Ach bhí athrú mór tagtha ar na háitritheoirí, ní raibh sé níos mó mar iompar na leanaí morgous a chaith siad, d’fhan siad gann. I dteagmháil le lámh an colossus ar a tugadh "an té a léiríonn a smaoineamh", dia na fervors. I rith na hoíche, a bhuíochas leis na macallaí go léir, mhúin sé dóibh canadh freisin. Agus canadh go maith arís, canadh ina n-aonar, canadh le chéile chun a n-éirim sa saol seo a léiriú. Agus ansin bhí rud éigin eile a d’athraigh i rith na hoíche, bhí na huiscí tar éis an talamh a tholladh agus a thochailt go domhain in áiteanna, ón bpríomhchathair Tolosa, go dtí na machairí is faide siar de na Gers. Agus i ngach áit bhí cruthúnas ann go raibh na haigéin neamhaí tar éis an áit a bhaisteadh ar feadh uaireanta, na milliúin bliain, thar oíche. Bhí sliogáin mhara bruscair ar an talamh, cuid acu iontaisithe, cuid eile nach raibh. Rinne na Tolosates necklaces dóibh féin leis na sliogáin seo, ba í a gcloch cinnteachta iad, cloch na fóirne. Ó shin i leith agus fiú sa lá atá inniu ann, is maith leo smaoineamh go leor thall ansin, gheobhaidh tú filí iontacha ina measc. Tugtar "Talos" ar an gcloch cinnteachta seo, deirtear gur leis a thomhais na draoithe na cruinne. Nb: Ciallaíonn Tolosendosus "an té a thaispeánann a mhachnamh corraitheach", is é dia na fervors (soilse) é. Is é an focal a thagann chugainn ón am seo Tolosates, ná "an tallann" sa Fhraincis, is aonad ama é "Talo" freisin, is í an t-aon chloch í a ligeann an chruinne a thomhas le lúcháir, blaosc beag. Toutorix: Bhí sé ina cheann feadhna tofa ag baill uile a threibhe, is é féin amháin a chothaigh uathúlacht na ndaoine. Turnos: fathach stoirmiúil ard mar shliabh. Tutela: Dúradh cheana gur plandaí áille iad mná Gallic ag an am. Banríon áilleacht is cúis le grá. Ubelnae Mattres: Bhí a fhios ag máithreacha ómra naofa dath na réaltaí. Ba shíolta uiscí te iad, iad paiseanta ina gcuid taispeántais iontacha. Ukuetis: D'úsáid sé tine chun scáthanna solais a dhéanamh agus ruaig a chur ar an bhfásach. Chuardaigh sé i ngach áit seoda an domhain agus throid sé go minic ar a son. Uragon: Dia na spioradálaithe domhain, ar bhreithiúnas an rud atá álainn nó nach bhfuil, ar bpléascann dath agus seod miotalach. Urnia: D'úsáid sean-leigheasóir na gciorcal naofa draíocht Aidubno. Shaman ársa a bhí inti, Uatis baineann, bhí bráisléid an domhain neamhaí aici. Uroïcae Mattres: D'úsáid máithreacha íonachta fraoch le haghaidh a gcuid searmanais ach bí cúramach, sna háiteanna seo atá toirmiscthe d’fhir, d’fhéadfadh crúba an chait a bheith cruálach. Ba chaomhnóirí Cateïa iad na Uroïcae Mattres. Uxellos: Fear a léirigh i gcónaí a mhian le haghaidh ingearchló, chríochnaigh sé ag dul a chónaí sa sliabh naofa. Uxovinus: Bhí sé ina rí ar fhuil uasal, aitheanta mar gheall ar a líneáil. Uxacanos: an giolcach mór, an bhliain iontach verbose i ngach rud. Uirona. Ghluais leanaí na foraoise de réir a mianta agus a gcuid riachtanas. Rinne teaghlaigh malartú ar a bhféadfaidís, ach níor tháinig grúpaí, fíorghrúpaí ach ag am ar leith. Nuair a shocraigh Kernunos teacht anuas ar thír na Gall. Is torc ollmhór é a tháinig amach as an gcoill, agus bhí smaoineamh ag na daoine a bhí ina gcónaí ann iad féin a eagrú i ngrúpaí treibhe timpeall an ainmhí naofa. Rinne siad feathal ar cheannairí uile an torc órga seo freisin. Agus déanann Teutatesnna an guth, aontaíonn sé ar dtús i ngrá le banríon na bhfarraigí, Mori, an chuimhne. Thug a chéad fhocail beatha do bhanphrionsa den spiorad. Tugadh Uirona uirthi, an ceann soiléir, an té a thug cruth ar na biotáillí. Bhailigh Uirona na Gaeil go minic, sílim seachas gurb í ise a bhailigh grúpaí treibhe uile an ama seo. Chun seo a dhéanamh, d’úsáid sí draíocht aitheanta, draíocht na gcomharthaí snoite ar phúróga. Shocraigh sí leis na Sénons, Sénones agus tháinig sí chun bheith ina bandia tutelary. Nb: Ciallaíonn "Uirona" i Gallic "cinnteacht", is glyphs iad na siombailí Gallta a ghlaonn duine orthu: "na cinnteachtaí". A fhuaimnítear freisin "Virona". Tá gheobhaidh tú rudaí. Tá sé le fáil san Yonne faoin ainm "Icauna" a chaithfear a fhuaimniú i ndáiríre "Icovna", an Yonne. Tugtar a ainm nua-aimseartha i bhFraincis mar an focal "îcone". Tá ocht n-aghaidh ar a tobair, de bhunadh Galltach go soiléir, úsáideadh é chun litreacha náisiúin éagsúla a rianú. Gheobhaidh tú a huiscí trí léiriú Críostaí a thóg siad uainn, in imchuach ina ndéantar ... baisteadh a chleachtadh, is é sin le rá an nóiméad nuair a thugaimid ainm do dhuine. Fós de bhunadh Gallic. Rinne na Ceiltigh é a leithreasú go míchuí faoin ainm "icovellauna". Ach ní bandia Ceilteach í ar chor ar bith, tá sí i bhfad níos sine. Is féidir le Lochlannach a bheith ???? Goïdel, gan amhras. Is focal Gallic é "Mori" go deimhin a ainmníonn cuimhne an ama baininscneach san am atá thart, sa Fhraincis, "áit a dtagann deireadh agus athcheapadh ar na huiscí go léir". Morigana. An chéad chinnteacht darb ainm "Medul", baineann sé leis na treibheanna Meduli, is ann a bhailigh an treibh mheánach, cois na farraige inar rugadh Uirona. Trá inar féidir leat púróga aisteach a fháil daite le gairnéad dearg. Tá sé suite go díreach i gcumann "Soulac sur Mer" sa Fhrainc, i dtreo bharr reatha an Médoc. Ag ach b’fhéidir nár thug mé rabhadh duit, tagann “Gaulois” agus “púróga” ón vein etymological céanna, an ceann fíor. Choinnigh siad a charachtar ó áiteanna eile, milis, dea-bhéasach, foighneach, crua agus frithsheasmhach. Tugadh "Medul" ar an gcéad chloch seo den tsíoraíocht, gairnéad, lár i mBéarla, an lár. Tá Cósta Emerald, Cósta Opal, Cósta Aimitis, Vermeille, agus go leor eile ann freisin. Ar Chósta Opal tá cloch ar a dtugtar "calete", an crúca. An dara cinnteacht a shainíonn dul chun cinn. Agus is ábhar iontais é go fírinneach na mílte púróga seo a chloisteáil ag imbhualadh sna tonnta, ag déanamh torann crúba capall. Thairis sin, tugadh an "Calete" ar an treibh a bhí ina gcónaí ann. "Calet" ainm an dara cloch seo den tsíoraíocht. A thug a ainm do chathair Calais. Agus fiú sa lá atá inniu ann déanann siad a lán torainn, fíor-nochtóirí. Níor athraigh sé sin mórán le himeacht ama. Tagann ainm cáca cáiliúil uathu. Faightear an tríú "cinnteacht" ar na tránna ó dheas. I measc na Salluvians, aimsíonn duine ar an trá ar a dtugtar "Plage de la Salis" cineál méaróg le radharc an-éadrom, grianmhar. Buí éadrom. "Salis" an t-ainm atá air, an ceann a fheicimid ó chian, ainmníonn sé soiléireacht. Mar sin is é seo an tríú cinnteacht. Ar thaobh threibh Ruteni, san abhainn, tá cloch reddish eile ó Uirona, tugtar "Rudis" uirthi. Agus is í an té a thug a ainm do chathair Rodez. Is é seo an ceathrú "cinnteacht", a thug na Lochlannaigh "runes" air. Dúirt sé leis féin gur chríochnaigh gach cinnteacht blunting, go raibh cinn nua ann i gcónaí chun na seanchinn a athsholáthar. I measc na bpictiúr, tá "Pécia", ar a dtugtar an forte. Faighimid é go háirithe ar an gcósta, úsáideadh é chun rudaí casta a thógáil, is san fhoirm a léirigh sé a bhfuil ann, cloch na foirme. Tá sí beige. Is cinnteacht Uirona é "Liga" freisin, tá sé le fáil i measc Lingons ar thug sí a sloinnte dóibh. Tugtar an chloch chaomhnaithe uirthi, agus istigh ann tá go leor iontaisí álainn caomhnaithe. I measc na n-Osismes, ciallaíonn "Osismes" "críochfort", in áit a dtugann na Bretons "deireadh an domhain aitheanta" air, ar an gcósta ina ndéanann na haillte mionú go héasca. Faighimid an chloch loess. Cloch ró-bhog le seasamh in aghaidh na n-eilimintí neamh-scaoilte a thug a n-ainm go beacht do na Osisms, na ostims, an ceann deiridh. Ciallaíonn "Ostim" sa Gallic: "an deireadh" Is é "Ostimio" an focal Gallic a d'iompaigh ina Fhraincis "deiridh". Mar sin tugtar "Ostim" ar an seachtú cinnteacht seo. Bhí treibh Gabales ann sa sliabh ó dheas, is ann a aimsítear cloch na gabhála. Tugtar "Gabal" air. I measc na Aedui, tá cloch an-speisialta ar an oppidum ársa. Tugtar "cloch an wivre" air, "Edui" an t-ainm méaróg uirthi, a shainmhíníonn gné dhorcha na spioradáltachta, caithfidh gurb í cloch na cuimhne mar a thugtar air, cloch na rúin reiligiúnacha freisin. Dáileadh Uironana clocha cinnteachta do na treibheanna Gallta uile, agus chóipeáil gach duine a ainm. Is de bhunadh .... na teanga Gallic na clocha seo a bhí chun na treibheanna a thabhairt le chéile. Agus is fíor-mhiotas é seo a dúirt ár sinsir lena chéile, geallaim duit gurb í an fhírinne í. Uãtis. Ritheadh an t-am faoi shaoirse gach duine, ach bhí amanna ann nuair a d’éiligh cúinsí gach dea-thoil a bhailiú. D'iarr na Drugaí comhairle ó Teutates, agus chuir an dara ceann Uãtis chucu, demigod a bhí ag freastal ar fhir. Bhí an guth is áille agus an guth is láidre ag an gcruthú ar fad ag Uãtis, ba thoghairm é. Chuir sé téamh ar na biotáillí, bhaileodh daoine ansin i gciorcail naofa chun éisteacht leis na horduithe a d’eagraigh obair an lae. Uaireanta bhí sé chun na síolta agus na caora a bhailiú, an fómhar. Uaireanta eile bhí sé chun na laochra a bhailiú le dul chun cogaidh nó chun cosaint na háite a eagrú. Nó níos simplí fós, ghlaoigh Uãtis ar dhaoine iad a bhailiú le linn urnaí. Cibé rud a d’iarr an sagart, ghéill na Gaeil dó. Seo mar a d’eagraíomar muid féin i ngrúpaí oibre. Chuir Uãtis, an vate, an fonn chun comhghuaillíocht agus oibriú le chéile. Nb: is é sin go díreach, ansin rinneadh dearmad ar an sruth Ind-Eorpach, léiríonn "Uãtis", an vate, toil an tionóil. (Agus ní ainmníonn "ualtu" an fhoraois ina bhfuil an ghruaig, léiríonn sí grúpáil nádúrtha). Dealraíonn sé gur oibrigh saothrú na Róimhe go crua chun go ndéanfadh daoine dearmad ar oifigí maithe vates. Táim ag tosú in amhras an raibh siad ina sagairt ó tharla gur lianna iad freisin. Ina ionad sin, ba bhailitheoirí iad ar cibé rud a bhí le déanamh i ngrúpaí, agus an leigheas ar cheann de na rudaí ba thábhachtaí san am, a d’fhág gur saghas dochtúirí na sochaí iad. Fuarthas tuama de Uãtis, tá cineál clog ársa ann, a dhearbhaíonn go bhfaighimid an téarma in eitneolaíocht cruinnithe éagsúla, gur úsáideadh an clog chun daoine a ghlaoch chun an chiorcail. Ucuetin. Ina ionad sin, chruthaigh Goben uirlisí talmhaíochta, ar a dtugtar uirlisí fisiciúla, chruthaigh Dia eile a chuid uirlisí istigh, tugadh UCUETIN air, dia na teilgin. Ba in Alésia a bhí an cult aige, dírithe go mór ar leigheas freisin, dúradh faoi Ucuetin go raibh sé de chumhacht aige comhlachtaí a neartú. Thairis sin, tháinig roinnt dealbhóireacht cré-umha a caitheadh go hálainn óna léiriú. Dia na fáilteachais agus éifeachtaí dealbhóireachta osréalaíocha a bhí ann. Áit eile i nGaillimh tugadh Uecticios, Égedius agus Ucuetis air freisin. Nb: tugadh ainmneacha an-dlúth éagsúla dó ach is cosúil go raibh trádáil na múnlaithe brionnú agus na míochaine istigh tiomnaithe dó. Is dia de na clónna é, de dhlúthpháirtíocht agus de dhea-iompar na rialacha de réir cosúlachta. Uenitia. Sna treibheanna, bhí grúpaí ar leithligh ann, i measc na ndraoithe bhain na diviners leis na grúpaí vótaí, i measc na draoithe, bhain na daoine a bhí i gceannas ar eolaíochtaí divinatory le grúpaí Véineas, na banphrionsaí, iníon le ríthe na háite níor chóir dóibh iad féin a éilliú trí mheascadh leis an mais choitianta agus fanacht ina maighdeana. Agus í cleamhnaithe ina cult le Onuava, rinne Véineas manaigh na cinniúna a bhuíochas do chumhachtaí na n-uiscí. Dúradh gur sagart de chuid an earraigh í a thugann solas agus teas an tsamhraidh. Treoraíonn sé gníomhartha i dtreo na todhchaí. Nb: is cosúil i ndáiríre go bhfuil na vótaí fireann sa chuid baineann faoin ainm Vénitia, áit a bhfuil Uenitia. Agus gur iníonacha príomhchócaire a bhí iontu. Uoretia. Thaistil daoine i nGaillimh mar a bhí i ngach áit, bhí bóithre móra tógtha, rinne cinn níos lú a lásaí a rianú trí réigiúin ina raibh níos mó daoine ina gcónaí. Agus ansin bhí timpistí taistil ann nuair a chuaigh cuid den lucht siúil isteach go randamach. Ba ag an am seo a bhí an bhean bhán le feiceáil, Uoretia an t-ainm a bhí uirthi, an cúntóir. Dúradh go raibh an aonach seo ina cónaí in áiteanna fiáine, taobh amuigh de na ballaí agus gur chaith sí a cuid ama ag cabhrú le taistealaithe a bhí i mbaol. Léirigh a láithreacht lom ach áit chontúirteach le bheith cúramach. Theoraigh an teachtaire seo na háiteanna fiáine, gan dul thar an teorainn. Deirtear freisin gur duine daonna í agus gur chuaigh sí suas go dtí an domhan uachtarach, ó fhilleann sí ó am go ham. Ba iníon príomhfheidhmeannach í agus acmhainn dhiaga ar thug na déithe an bheatha shíoraí di. Nb: Uoretia ainm an bhean bháin mhiotasach cháiliúil a thugann rabhadh do thaistealaithe faoi thimpiste. Tugann sé le fios go bhfuil sé riachtanach filleadh ar an bhfoscadh. Le comparáid a dhéanamh le Ueleda. Uerkalai. Bhí Ogmios ag múineadh do dhaoine cad a bhí ceart, cad a bhí go maith, agus cad ba cheart fanacht ina gcuimhne.I rith na hoíche lasadh tine mhór sna himréitigh oiliúna, seo an áit ar fhoghlaim na saighdiúirí iad féin a iompar mar laochra. Ar dtús, roimh aon oiliúint, roinn sé na grúpaí ina dhá leath. Gach duine acu os a chomhair, ina shuí tras-chosa mar a thaispeántar sna deilbh ársa, d’éist siad le dlí na saighdiúirí. Bhí a gcluasa ceangailte le focail dhia na foghlama. "Is streachailt é an saol," a dúirt siad arís. "Meas do naimhde", "Féach air san aghaidh", "Coinnigh do phost go daingean", "Ná cúl síos", "Tabhair eagla di ar shlí eile maróidh sí tú féin", "Úsáid a fhoréigean chun go dtitfidh sé", "Ná lig don fheall tú a thógáil", "Cuir do cheartas air agus beidh tú mar mháistir air", "Níl aon fhaoisimh ann don té a choinníonn a arm fós", Mar sin labhair Ogmios agus é ag achtú dlí na Uerkalai. Sin é an fáth gur tugadh "an sean leon" agus "na Hercules" air. Nb: Caithfidh nach ndearna mé a lán botún ar an gceann seo. Laochra gan eagla agus dolúbtha ab ea na Gaeil. Uimbori. Bhí troideanna agus cogaí ann i gcónaí, bhí sé inné mar inniu mar bhealach inar roghnaigh na déithe iad siúd a chaithfidh maireachtáil agus bás, áit a gcaithfidh siad é a dhéanamh. Sílim gurb é an ceann ar a dtugtar Artios a fuair sciath Uimbori. Ba ghaiscíoch é Artios cosúil le gach fear Gall, ach nuair a shroich sé aois áirithe bhí sé ag fiafraí cén fáth go raibh an oiread sin cathanna ann. Uaireanta ar chúiseanna fánacha, beagnach gan chúiseanna. Chuaigh sé leis féin isteach san Fhoraois Toirmiscthe agus chuaigh sé isteach i Glade of the Gods. Sa lár tháinig an crann ollmhór os cionn an chlóis máguaird. Sheas Artios ar aghaidh, nuair a chlúdaigh scáth an fhathaigh é, chuaigh a shúile i dtaithí ar an leathdhorchadas agus d’fheicfeadh sé go raibh torc an-mhór ag fanacht leis i log an chrainn. Bhí a fhios ag Teutates roimh ré cé hé an duine seo, thug sé faoi deara é i go leor cathanna. Bhí a fhios aige a misneach agus a crógacht, a temerity freisin. "Éirígí daonna, níor chóir d'fhir labhairt leis na déithe ar talamh, tá a fhios agam cén fáth a bhfuil tú anseo, agus tá a fhios agam nach bhfuil eagla ar bith ar mhic an iompróidh". D'éirigh sé arís tar éis dó socair an duine a bhreathnú ar feadh cúpla nóiméad: "Ní thuigeann tú nach gcaithfidh ach iad siúd a bheidh úsáideach i dtodhchaí do threibheanna maireachtáil ar na tástálacha! Tá a fhios agam Artios meargánta ach tá a fhios agam freisin go mbeidh tú in ann bás a fháil sa chomhrac gan do shliocht a bheith cinnte. Is é sin an rud Ní cheadóinn, mar sin caithfidh mo cheartas pas a fháil. Éist liom! Nuair a bheidh tú rud beag níos mó ná tríocha bliain d’aois, rachaidh tú ar strae ar na páirceanna marfacha. Agus beidh sé sin go maith mar gheall gur mharaigh tú go leor tú féin. Ach ós rud é go bhfuil tú ar dhuine díobh siúd a chaithfidh fanacht mar an gcéanna, shocraigh mé go dtiocfaidh tú ar ais ó mhairbh. Is liomsa an sciath a fheiceann tú ansin ar an talamh, is é an Uimbori é. Déanfaidh sé tú a chosaint go héifeachtach fiú sa sliocht dorcha. Trasnóidh tú an domhan dubh agus beifear ag athbheochan ina iomláine a bhuíochas leis an Uimbori. Go ndéanfar do chinniúint mar a dúirt mé! " Thóg Artios, nach raibh in ann labhairt nó bogadh os comhair an torc naofa, sciath Teutates. Ar fhilleadh ar a threibh níor chuimhin leis an méid a tharla i ndoimhneacht na coille. Bhí sciath mór dubh agus glas ina sheilbh aige anois. Nuair a d’fhill sé ar chath chuir an sciath cosaint air ar feadh i bhfad go dtí go raibh sé os cionn tríocha bliain d’aois. Maraíodh ansin é toisc gurbh é sin a chinniúint. Thug na daoine onóir don té a throid chomh crua ar son cosaint na treibhe, adhlacadh é leis an Uimbori. Agus lean an sciath ag cosaint an duine i saol na marbh. Deir siad nach féidir le hiar-rí bás a fháil i ndáiríre, agus go bhfillfidh sé lá éigin. Seo a thuairiscíonn miotas Artios agus Uimbori. Bhí taoiseach eile ann a rinneadh ina dhiaidh sin ina sheasamh ar sciath na déithe, is dóigh liom gur cuimhin liom gur Brennos a bhí ann. Nb: Ó dealbh bheag a léiríonn Teutates nocht agus sciath naofa na treibhe amháin, chomh maith le fionnachtana seandálaíochta áit a bhfuaireamar iarsmaí fear a bhí clúdaithe le sciath ollmhór ina aonar i dtuama amháin as na céadta. Etymologically comhfhreagraíonn sé, is féidir leis an tsubstaint seandálaíochta an nasc a dhéanamh. Uxouna. Ar ndóigh thug na treibheanna cuairt ar a chéile, rinneadh na bóithre a rianú trí na réaltaí is gile a leanúint. Chuaigh duine acu isteach i mBurdigala i Lutèce trí chríocha Lémovices, ar imeall thailte na dTurcach, agus ag leanúint sráidbhailte atá suite go minic ar bhruach aibhneacha ina raibh na nimfeach ina gcónaí. Seo mar a tháinig malartuithe agus barraíocht mar mhodh cultúir. Ar an mbóthar mór cáiliúil seo, bhí áit deabhóid suiteáilte againn don bandia Ouxona. In Argentomarus, an chathair le machnaimh airgid. Thairg Ouxona clú, glaineacht agus sláinte, tháinig a huiscí go díreach ó shruthanna báistí. A chloch darb ainm "Oxa", an ceann iontach, is ea aschist amphibolic bluish, le machnaimh silvery. Léiríonn sé cáilíocht níos fearr. Thug na ceannaithe a chuaigh thart air "cloch an rachmais" air agus bhí sé ina ábhar dóiteán beag naofa a chuimsigh fliuchadh na cloiche le hurraim a thabhairt do mhachnaimh na spéire. Rinne Oxouna an íon na difríochtaí agus spreag sé muinín. Is minic a stadfadh ceannaitheoirí ag a dtobar chun a gcuid deabhóidí a dhéanamh. NB: bhí na clocha gorma le frithchaitheamh fliuch agus mín an-naofa ar a laghad ó suiteáladh Stonehenge áit ar tháinig daoine 4500 bliain ó shin cheana féin chun píosaí beaga clocha bluish a lorg. Feictear dom gur tháinig an miotas seo de Oxouna, ar a dtugtar Uxona freisin, i bhfad roimhe seo. Vascos. D'oibríomar agus bhíomar i gcónaí ag iarraidh beagán níos mó a dhéanamh, rud beag níos fearr leis na Gaeil, bhí an fonn seo ann i ndáiríre an saol laethúil a fheabhsú. Chuala mé faoi dhia de cheann tíre na Piréine ar a dtugtar Vascos, áit a bhfuil Iacos de réir accent na ndaoine. Bhí sé ina dhia ar na cruinnithe mullaigh ina raibh duine ag iarraidh dreapadh, cosáin na cáilíochta. Ba bheach é a ainmhí, mar bhí sé ina dhia ar an domhan lár. Agus sea, is cosúil go raibh ainm fireann ar an mbeach sa Gall. Bhí sé le feiceáil san earrach, i trúpaí móra agus threoraigh sé a ruathair, an Uaxti ar pháirceanna fraoich, i ndáiríre thaispeáin sé an bealach is fearr le eitilt thar na gaistí sléibhe. Ba threoir é Vascos, an ceann a threoraíonn ar chosáin cháilíochta agus a chuid meala an ceann is fearr ar fad. Tugadh an t-ainm "saille" air, dia na siúlóidí saille. Nb: tá ciall leis an teanga primo: "an fonn ar chonair cháilíochta". Go deimhin bhí sé ina dhia ar chosáin sléibhtiúla. Is minic a thaispeánann an bheach cá bhfuil na luminaries is fearr. Sa Fhraincis, is cosúil go bhfuil an focal "slaodach" gar dom. Vasso: Bhí aithne ag an éan taistil ar an talamh ar fad agus bhí a lán eolais faighte aige. Vassio: duine de na sinsear mór a raibh aithne aige ar an sean-domhan, an sean-domhan. Vassocaletos: Bhí a fhios ag an dia muiníneach focail ríthe agus rithim taoisigh. Vatulae Mattres: Máithreacha rachmais agus rúin adhradh Uatic. (Des Uates). Vediantae Mattres: Fíodóirí óige mná, ullmhóidí agus oideoirí ab ea iad. Vellaunus: Prionsa na soiléireachta, an comharba a ainmníonn cách, fíor-oidhre na ríchathaoireach. Veïca Moricela: Ba í draoi na mairnéalach í agus bewitch an fhásaigh, plancanna long. Tugadh an gadaí taistil uirthi freisin, an ceo gruama scáthach. Verascinios: duine de na seanóirí móra a raibh aithne aige ar éigríocht an ama agus giolcacha iomadúla bhoglach mór an chruthaithe. Verbeïa: Bhí an seanfhoinse ómra ag taitneamh san oíche, ba í an réalta is sine i spéartha na hoíche í. Vernostonnios: Is faoin bhfile mór a bhí sé, bhí a fhios aige conas línte na duilleoga a léamh, bhí sé ina chónaí sa sean-darach holm a théann trasna spéir a bhrainsí. Scaip sé a chuid focal breá ar fud an domhain chun a thuilte a leigheas. Síoraí. Verotutis: Dia as aitheantas a thabhairt do na treibheanna Gallic fíor grámhara agus cosanta, flaithiúil lena muintir. Vesunna: Sagart a d’fhreastail go toilteanach ar Rí na gClubanna. Bhí sí i bhfoirm éan chun a manaigh a achtú. Vicinnos: Ba thaistealaí iontais é, teachtaire dosháraithe na todhchaí. An té a chríochnaigh an domhan. Vibes: Thug an Díoltóir Ómra cobhsaíocht do na clans. Deirtear go ndearna duine acu na seomraí a shoilsiú faoin luaithreach chun an teach a théamh. Viducios: Oifigeach a bhí sa choimeádaí a bhí i gceist, ag gearradh cánacha gráin. Bhí billhook infallible aige a thóg a chuid dlite ó Cá háit nach bhféadfaimis na cairteacha a fháil, dodhéanta a fháil amach leis an gceann seo an oiread sin go raibh a chuid talún i ngrá. Vincius: Áit a raibh Findios, an fichiú conraitheoir, glaodh air toisc gur choinnigh sé ag teacht ar ais chun na tailte a bhí le hionradh a thabhairt ar ais. Mania a bhí ann don dia seo ionradh a dhéanamh ar na tailte céanna arís agus arís eile, ag filleadh gach bliain le solas an tsamhraidh. Vindonnios: Dúirt an té nach raibh riamh mícheart, bhí sé ina diviner thar cionn ar chultúr an tsolais. D'iarr sé, bhí a fhios aige agus rinne sé mana maith agus iascaireacht mhaith gach uair. Infallible. Vinotonus: Déin na n-oifigeach, is é an duine a d’ordaigh na soldurios. Scaip sé focal an clan. Vintios: An sean-fáidh inaitheanta i measc míle duine eile, ba Uates an-sean é. Ba é an sean-Uatis a bhí ina bhfíor-chaomhnóirí ar chumhacht reiligiúnach. Viridios: Áit a bhfuil Ueridios, déithe spréacha, glimmers agus shards flaithiúla miotail. Bhí sé ar dhuine de na marcach oíche, an vigilante neamhaí. Virotutis: Na daoine fíor-roghnaithe a tháinig timpeall ar chrann na bhflaitheas, tugadh abhainn mhór na ndaoine uirthi a aithníonn a chéile. Visontos: Bhí scáth submissive Rí na gClubanna ann i gcónaí chun freastal air. Vitucadros: The offear íon a raibh áilleacht an anama mar chuid de fhíon ag achtú cearta na saileach naofa. Véarsaí a bhí sailm aige. Visucius: Dia na bpearsantachtaí, ionchorpraigh sé feoil na ndaoine beo chun é féin a chur in iúl. In ainneoin gach rud, tugadh an t-uathúil air toisc nár chuir a láithrithe difriúla amadán ar éinne. Dia na soiléireachta. Verocus: Corpraíodh an dia tuathánach seo i bhfoirm trúpaí iomadúla ag dul chun cogaidh, chruthaigh sé abhainn mhór ar na bóithre agus tugadh pitchforks ar a adharca. Vosagos: Bhí sé ar cheann de leasainmneacha rí na gclubanna, dia na Vosges agus ceann de na trí Ghaeil. Viviana: Ainm Gallic an-sean ar ainm an aonaigh Viviane, ar chlann na mná agus ar an uisce, bhí sí ar cheann de bhanríon na carbaid, is é sin le rá go raibh ceann de réaltbhuíonta na spéire aici. Beagnach i lár chruinneachán na réalta. Varda vercusta: bandia na dtrí ríocht ar an ngealach. Breitheamh uachtarach ama le gruaig lonracha. An divinity le dhá lámh, an pitchfork, a roghnaíonn cén bealach a théann na hanamacha. Vagodonnaego: Oighear dorcha na huaire aonair, abhainn reoite. Veraudunus: Dunus, dún mar phríomháit chultúir, uaisle, eolas míochaine. Tuairiscigh le capaill agus bóithre marcáilte. Is dia lárnach é chun eolas faoin am a nuachóiriú. Veleda. Bhí clogad sciathánach na nGallach maisithe le dhá sciathán larbha ar a thaobh, ba chomhartha spiorad na heitilte é, comhartha an lucht siúil. Ba iníon le Alamahé, an bandia altrama, an bandia Ueleda. Go luath sa bhliain, d’imigh sí as an nead chun dul le maorga na talún agus na sléibhte, d’imigh sí ar feadh roinnt míonna agus thuairiscigh taistealaithe Gallic go bhfaca sí í ar an taobh eile den domhan, na mílte ciliméadar uaidh. Dúradh go raibh a phálás tógtha ag na déithe, ar na haillte ag breathnú amach ar thailte na bhfear. Tugtar "pálás an gharda" air, mar is cosúil, is é an t-aon duine nach féidir áiteanna a athrú. Gach bliain, filleann Ueleda abhaile i bhfoirm larbha, bandia an lucht siúil. Nb: fíor-ainm: Ueleda, (Véléda), thug fáidh an t-ainm seo níos déanaí. Is focal athdhéanta é Élania, Éliane is ea Ueleda an bandia, is bandia an lucht siúil í an Alouette Alauda, b’fhéidir gurbh í nimf treibh áirithe í ach is cosúil go raibh aithne ag na treibheanna Gallta uirthi go léir. Tugtar "Alant-deuia" air freisin. Tugann sé seo gníomhaíocht de chineál paiseanta dó, cuimhní cinn. Bhí dhá shaol ag na Gaeil, tharla an chéad cheann sa bhaile agus bhain an dara ceann le Alantia, tharla sé agus iad ag taisteal, ar na bóithre nó ina dara tithe. Ach go deimhin bhí léiriú Gallic ann a dhéileáil leis an gcéad agus an dara saol. Tá an t-ainm seo Alant-deuia, alauda, agus ar deireadh Elania le fáil sa Fhraincis "Aline, Hélène nó Élodie", a bhfuil baint aici le taisteal freisin. An Wyvern. Ní chuimhin le duine ar bith nuair a tháinig sí, níl a fhios againn ach go dtagann sí chugainn ó dhoimhneacht an duibheagáin ina raibh Ogmios ina slabhra. Tá a fhios againn cén fáth, ba é an sean leon an t-aon duine riamh a bhí neamhíogair do chumhacht an Wyvern. D’inis siad siúd a chonaic é agus a d’éalaigh go míorúilteach chun báis scéalta uafásacha faoi nathair folaigh a chaith ruby aisteach i lár a mhaoil. Thug duine de na marthanóirí cuntas air seo nuair a d’fhill sé ar an sráidbhaile: “Bhí mé ag dul ag iascaireacht san abhainn, agus ar ndóigh, mar is gnách, thit mé i mo chodladh ag bun crainn saileach mór. Ní go dtí tráthnóna a dhúisigh an slaghdán comhthimpeallach mé, numb is ar éigean a bhí mé ag bogadh nuair a chuala mé an fheadóg mhór. Reo sé mo chuid fola. Bhíomar idir madra agus mac tíre, bhí an oíche ag dul chun cinn go gasta. Ach thug an fheadaíl seo bronntanas dom, níor chuala mé a leithéid riamh, agus ní dhéanfaidh mé dearmad air choíche! Bhí mé i bhfolach ag scáthanna an chrainn agus ní raibh éinne in ann mé a fheiceáil. Ach tá mé! Chonaic mé é! Bhí bean óg nocht agus álainn ag snámh san abhainn, shnámh sí go languidly agus ag jiggling anonn is anall cúpla méadar uaim. D’fhéadfadh sé go gcuirfeadh sé iontas orm ach geallaim duit go mbainfeadh a fheadóga an t-áiteamh bogadh go arm iomlán saighdiúirí cróga! Agus ansin ... bhí rud éigin a chuir eagla níos mó orm. San abhainn, timpeall uirthi, bhí líon an-mhór nathracha ann, ní fhaca mé an oiread sin riamh, agus méideanna áille ar ndóigh! Na céadta reiptílí de gach rás swirled, ag meascadh le hamhrán an wyvern. Tar éis tamaill, níl a fhios agam cé mhéid, shiúil sí anonn go dtí an cladach, trasna an tsrutháin. Nuair a tháinig sí amach as an uisce chonaic mé go raibh a corp íochtarach iomlán difriúil, ní raibh cosa ar an rud agus corp reiptíl mhór ina áit .. sin eagla! Seo an áit ar bhog mé, ach ag bogadh timpeall beagán bhrúigh mé roinnt brainsí triomaithe agus rinne sé torann. Le gluaiseacht tapaD’fhéach sí suas orm lena ceann agus bhuail a súile liomsa. De réir na déithe go léir! Cad áilleacht! I lár a mhaoil bhí cloch dhearg cosúil le ruby agus theastaigh uaim go tobann é. Bhí mé ag iarraidh a sheod a ghoid uaidh! Gan ach voila, bhí na nathracha díreach tar éis iompú chugam freisin, agus bhí cuid acu á gcaitheamh féin isteach san uisce i mo threo. Mar sin d’imigh mé gan mo chuid eile a iarraidh, tugaim faoi ndeara duit nár rith fear riamh chomh gasta liom ag an nóiméad seo. Chuala mé na feadóga, fós uafásach taobh thiar de mo chúl, bhí sí ag tabhairt orduithe dóibh ... Shíl mé go bhfaighinn bás ar an láthair! Agus ansin d’fhill mé ar an sráidbhaile, bhí an meirg tar éis mé ar feadh i bhfad ach d’éalaigh mé leo. " Seo a dúirt an fear seo. Agus ar ndóigh níor chreid éinne é, dúirt daoine go raibh tromluí aige. Ní go dtí an lá dar gcionn a chuaigh laochra armtha le seiceáil an raibh ollphéist ar thaobh na habhann .... agus rud ar bith, ní bhfuair siad tada .... ach rianta serpentine, inphriontaí sa láib ar an dá bhruach. , na céadta. Ar fhilleadh dóibh, chaith duine de na saighdiúirí aer cruálach agus fiabhrasach, dheimhnigh sé ar a onóir gurb é nathair ceann de na rianta a fágadh sa siolta ... ollmhór, ar a laghad chomh mór le fear, níos mó cinnte . Bhí an wyvern ag ithe fear ann. Níl a fhios againn cén fáth, ón dáta sin, gur athraigh an tuathánach a chonaic an wyrm go leor, thaispeáin an té a bhí chomh sásta de ghnáth carachtar dorcha tarraingthe siar. Gach lá san oíche d’fhill sé ar an áit ar thug a chuimhní ar ais é, bhí sé mar a bheadh sé ag iarraidh í a fheiceáil arís. Amhail is gur chaill sé í, bhí sé in aois go leor i mbeagán ama ... Nb: is aonach é an Wyvern, a bhfuil na buntáistí agus na míbhuntáistí leis, bhí Merlin ina íospartach. Tugtar "an peacach mór" air freisin. Xacãnos. Bhí go leor déithe agus bandia ann, bhí a áit ag gach duine sa chruinne. Ar bhruach aibhneacha, linnte agus linnte áirithe, bhí genius uisce darb ainm Xacãnus. Dheonaigh sé mianta áirithe ach thar aon rud eile thug sé a chúram agus spiorad maith dóibh siúd a bhí tinn. Bhí an genius ina chónaí i dtiúchan láidir giolcach. Bhí roinnt treibheanna ag adhradh dó. Chothaigh a shíolta na clans, a damhsa agus a amhrán brionglóidí milis, úsáideadh a dhuilleoga chun análaithe agus nimhiú a chóireáil. Tarraingíodh fliúite óna gas agus líonadh iad le hiontas, baineadh úsáid as a sú chun déileálann milis blasta a dhéanamh, ina theannta sin agus chun cur lena sármhaitheas nádúrtha, rinneamar scuaba lena gais agus a dusters cleite. Ba é Xacãnos teachtaire na déithe, ba genius de na giolcacha é. Nb: Fuair mé a rian fiú i bhfad ó chríocha Gaul. Ba genius de na huiscí é Xacãnos a corpraíodh sna giolcacha, planda a raibh meas mór ag na Gaeil air. Thug sé sonas agus serenity, bhí sé ina theachtaire. Tugtar "Cãnos" isteach sa Fhraincis mar "la cane". Xuban Bhí Xuban ina divinity de mhealladh, de suirí ar bhealach. Bhí sé ina chónaí ar léaslínte suimiúla agus aimsíonn duine é i go leor áiteanna i nGaillimh, faoi ainmneacha éabhlóideacha níos mó nó níos lú. Tugadh an intrepid air, tugadh a chéad cháilíocht isteach sa domhan fisiceach. Thug a uiscí rollta a úire dó. Dúradh freisin go raibh grásta plandaí aige. Dia de rogha agus opulence a bhí ann. Nb: de réir cosúlachta go mbeadh caidreamh aige le héisc agus le grásta cromáin na mban, is dia taispeána é. Yevuria. I measc na scéalta ar fad ar éirigh liom a rianú, tá ceann a labhraíonn faoi Eburos, an torc diaga. Chinn Teutates cuidiú le duine trína lomra, an Eburia, a thabhairt ar iasacht dó. Ba shealgair ollphéist é a raibh air Gargos a fhiach, créatúr ollmhór a chuir eagla ar ainmhithe agus ar dhaoine as a phléisiúr féin. Bhí an laoch i gceist gléasta in Eburia sula ndeachaigh sé isteach sa choill chun an t-ollphéist a mharú. Lig an ball éadaigh seo dó a bheith dofheicthe trí bheith bainteach go hiomlán leis an bhforaois ar chumasc sé léi. Dúradh gurb é an lomra seo nach bhféadfadh aon rud dul isteach ann ach solas na gréine. Ní fhéadfadh spící, claimhte agus crúba eile é a ghearradh. Nb: Is téarma é "Eburo" a ainmníonn an lomra do-ghlactha a chaith treibheanna áirithe i gcath. Cinnte craiceann torc. Tá mearbhall déanta air le hOileán Ovios mar gheall ar a duilliúr atá fite fuaite nach féidir a thomhas. Faighimid an t-ainm seo fós inniu i bhfoirmeacha mar "yèvre", "Yvrande" nó "yevuria", "Éburia" níos sine. Tá an téarma "Gargos" le fáil i "gargouille" na Fraince, áit a bhfuil "Gargantua".