Cultúr Friotaíochta.

 

Cultúr Friotaíochta. Athshlánú séasúrach. Athshlánú séasúrach. Ár gcultúr ársa. Is cúis chompord é a fheiceáil go bhfuil fréamhacha áille fós ag an gcultúr Gallic, go háirithe inár gcuid ama nuair a fheicimid freisin gur lig polaiteoirí do chultúir sheachtracha an tsochaí a ghabháil agus bagairt a dhéanamh orthu go díreach. Dá mba Chríostaithe muid agus muid ag séanadh, is cinnte go mbeadh brón orainn suiteáil an uilc os comhair ár dtithe. Ach ní Críostaithe muid agus ní dhéanaimid brón ar an sceimhlitheoireacht ná ar betrayal na cowards a tháinig in áit na mionlach mion. Ní cheiltímid ár n-aghaidh toisc go raibh sé mílaoise gur dhiúltaigh Gauls dúinn ó dhíothú idé-eolaíoch. Tógann nós cuimhní arís agus arís eile, cibé acu maith nó olc. Tá fréamhacha an chultúir Gallic ró-shean chun eagla a chur ar bharbarachas agus bréaga obscurantist, troidfimid i gcoinne na saoirí nua, as an ngnáth. Amhail an lá inniu, tá imeachtaí ag dul ar aghaidh mar a rinne siad inné, tá cogadh cathartha féideartha á fhógairt ag go leor iriseoirí agus polaiteoirí. Ar scála Eorpach chuirfinn leis. Ar chóir go mbeadh eagla orainn, muid féin a chosaint, vótáil ar son na ndaoine maithe ??? Timthriallta iad seo a rinneadh arís agus arís eile ó cuireadh tús le sibhialtacht an duine i bhfírinne. Agus níor chuir eagla riamh cosc ar na himeachtaí. I ndeireadh na dála, tharla gach cogadh, gach eipidéim, gach athrú mór le haidhm amháin: sochaithe níos mó agus níos rathúla a tháirgeadh. Íobairtí trua na scéalta treallúsacha seo ná íobairtí na n-amanna trioblóideacha a osclaíonn gan dabht ró-mhall don nua-aoiseachas. Caithfidh tú do chuid dlite a íoc in am, sin mar atá sé, agus níl aon phointe maireachtáil i séanadh. Mhair ár sibhialtacht Gallic as seo go léir i gcónaí, agus leanfaidh sí ag déanamh amhlaidh. Ar dtús buíochas le carachtair neamhghnácha, ansin agus b’fhéidir thar aon rud eile, a bhuíochas le cuimhne choitianta, an rud a thugann carachtar agus cuimhní cinn go coitianta. Más rud é gur fhan an bealach maireachtála agus machnaimh ar ár gcríocha inniu, is amhlaidh toisc nach lúbann muid riamh. Le fórsa, macántacht agus uaireanta cunning, d’éirigh lenár muintir seasamh in aghaidh gach rud. Agus níor bhac na Gaeil riamh iad féin a chosaint, leanfaimid ar aghaidh. Ní spreagann an bhagairt ach fearg inár measc, tá na faitíos ar foluain. Thug polaiteoirí, baincéirí agus an cnuasach iomlán daoine thar a bheith saibhir dúinn a rinne gach rud chun ár dtailte a oscailt don ionróir. Is mór an trua an rud a fheicim mar theachtaireacht sna meáin chuig orduithe, mínímid dúinn féin, ligimid don am pas a fháil, ansin maithimid gach rud, fiú dúnmharú múinteoir staire. “Caithfidh tú scéalta móra a insint do dhaoine ionas go mbeidh suaimhneas ar domhan”, sea, ach is gnách go mbíonn am ann é féin a athdhéanamh, agus déanfar dúnmharú uafásach an lae inné arís agus arís eile trí thréimhsí síochána sóisialta agus cogaí folaigh. Sílim nach mór dúinn cúlú, ní mór dúinn éirí ró-chrua as an gcuma a d’fhéadfadh a bheith air, ach go héifeachtach, d’fhonn torthaí deiridh a fháil, go dtriomaíonn ár n-ionsaitheoirí go maith ná sna Gaeil: tá díoltas síoraí, cibé rud a déarfar nó má smaoinítear air, caithfear meas a thabhairt ar mheas, agus caithfear foréigean a cheistiú go neamhthrócaireach. Is é an bealach smaointeoireachta seo, i measc rudaí eile ar ndóigh, a thug orainn na cianta a thrasnú. Bíodh a fhios go maith ag na hailtí obscurantist ó bhroinn seo go mbeidh orthu mórán a dhéanamh, nach ndéanfaidh an daonra dearmad ar rud ar bith. Maidir le 8000 assholes le claontaí dúnmharaithe, beidh na milliúin againn ag iarraidh go n-imeoidh siad as. Agus ní ceist dath craicinn é. Tá a gcuid fuath iomadaithe i gcónaí ag idiobscurantists toisc nach féidir leo aon rud a dhéanamh i bhfianaise loighic shoiléir, cibé áit as a dtagann siad, is cuma cén déithe ionracha atá acu, bhuaigh solas an spiorad agus na cuimhne na cathanna seo i gcónaí. Beirtear na daidí is áille i gcónaí ar maidin dorcha ceo. Seo mar a tháinig cultúr Gallic slán as ar fad. Othar, cunning, agus gníomhach nuair a bhíonn an t-am ceart. Agus beimid ann i gcónaí. Agus beimid ann i gcónaí.